Ταξιδεμένα μου πουλιά, τα όνειρα για σένα... κι ένα αγκάθι στην καρδιά από τα περασμένα! Ανασεμός το παρελθόν μες τη σιγή του τώρα! Τώρα που ο πόνος είναι απών και βράδιασε από ώρα! Αργοπεθαίνει η πεθυμιά και σκόρπιες αναμνήσεις, ομίχλη πέφτει στην καρδιά, παγώνουν οι αισθήσεις. Δεν ξέρω αν θέλω πια να' ρθεις, δεν ξέρω πώς θα νιώσω... πολλά τα χρόνια της σιωπής πώς να τα γεφυρώσω; Δεν ξέρω αν θέλω πια να' ρθεις, σ' αγάπησα στο τότε... σε πλάνα άλλης εποχής και το κενό της προσμονής, με τσάκισε από τότε! | Νίκη Παπουλάκου |
Πέμπτη 19 Μαΐου 2016
Σ' αγάπησα στο τότε!
Ετικέτες
ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ,
ΠΟΙΗΣΗ,
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ...
Συγγραφέας -Aρθρογράφος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου