 μοχθώντας για το αύριο, για καλύτερες μέρες, καλύτερη ζωή! Περάσαμε τρέχοντας, προσπερνώντας το κάθε σήμερα, παίρνοντας βιαστικές ανάσες και γεύσεις γρήγορες!... Και κάθε αύριο γινόταν σήμερα, ώσπου έφθασε ένα αύριο στο σήμερα και είπες θα ζήσω , θα χαρώ, θα αράξω! Μα κάποιοι στο έκλεψαν κι αυτό και τη χαρά, σου άρπαξαν τη ζωή, τα όνειρα που πραγμάτωσες, στα πήραν όλα! Κι απόμεινες να μετράς χαμένα καλοκαίρια και άδειες Κυριακές, χωρίς αύριο, χωρίς ελπίδα! ============= |
| Νίκη Παπουλάκου |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου