Χαϊδεύουμε τα αφτιά μας...

Η μεταπολεμικές γενιές απέκτησαν ''νέα'' αντίληψη ορισμένων πραγμάτων… διαμορφώνοντας δικές τους απόψεις και ιδέες! Το ερώτημα είναι διαμορφώσαμε η διαστρεβλώσαμε; Ποια πορεία διαγράψαμε και τι απ’ όλα όσα μας δίδαξαν οι παλαιότεροι, διδάξαμε ή μεταφέραμε στους νεότερους; Μήπως τα αφήσαμε όλα στο πίσω μέρος του μυαλού μας και χαθήκαμε στο τρέξιμο της κατάκτησης της ύλης και της υπερκατανάλωσης; Μήπως πέσαμε με τα μούτρα στην ‘’καλοπέραση’’ και ξεχάσαμε τα πάντα; Μήπως το δέλεαρ της ύλης, μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε;

Οι γονείς μας, πατούσαν γερά στο έδαφος, ενώ εμάς πήραν τα μυαλά μας αέρα!! Και ιδού το αποτέλεσμα! Αρχίζουμε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της δικής μας ιστορίας, αυτής που γράψαμε και γράφουμε, χωρίς μνήμες ή με παραποιημένες μνήμες και ιδέες, μιας πορείας 20-30 ετών που τώρα διαφαίνονται τα σημάδια της!

Στην καθημερινότητά μας περιστατικά απείρου κάλλους, συμπεριφορές περίεργες, εγκληματικότητα, αυθάδεια, λεξιλόγιο πλούσιο σε ωραίες λέξεις και κοσμητικά επίθετα, τεμπελιά, διαπλοκή, κ.ά. πολλά.

Μπράβο μας! Και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούμε να ξεσκονίζουμε τα γαλόνια μας και να χαϊδεύουμε τα αυτιά μας!

Προαιρετικά όλα!! Τα πιστεύω, η θρησκεία, η ιστορία, η οικογένεια, η ηθική (αυτή ειδικά κι αν έχει παραφρασθεί), ο σεβασμός, τα ιδανικά, το εθνικό συναίσθημα και κάθε τι που λειτουργεί ως κόκκος σταριού στην διαμόρφωση και στην εξέλιξη ανθρώπου, Κοινωνίας, ΄Εθνους.

Αυτό το’’ σιγά και τι έγινε;’’ μας έφαγε …ιδού το αποτέλεσμα! Κι αν αυτό θεωρείται πρόοδος, λυπάμαι δε θα ενστερνιστώ την άποψη!

Όλα ήταν ένα κακό όνειρο που είδαμε εμείς όταν περάσαμε από τα θρανία; Στο τέλος θα χρειαστεί να ζητήσουμε και συγνώμη γι αυτά που διαβάσαμε και μάθαμε και πιστεύαμε! Δε συνέβη ποτέ τίποτα… γράφτηκαν έτσι απλά για να έχουμε να λέμε! Κι ύστερα ξύπνησες!...που λένε. ΄Όλα μέλι – γάλα! Και η Μικρά Ασία και το ΄Επος του ’40 και το 1821 και οτιδήποτε άλλο σχετικό με την ταυτότητα και την ιστορία μας, δεν έγιναν έτσι αλλά αλλιώς;

Ο καθείς είναι ελεύθερος να πρεσβεύει ότι θέλει , όμως ο ‘’καθείς’’ όταν είναι λειτουργός μεταφέροντας γνώσεις και γνώση στους άλλους, οφείλει να αναφέρει τουλάχιστον τα καταγεγραμμένα της ιστορίας ως έχουν!

΄Εχουμε καταντήσει πια να βλέπουμε και να ακούμε τα μύρια όσα που αφορούν προσωπικές απόψεις που όμως περνάνε ή επιδιώκουν να περάσουν στο πετσί μας!

Η σκέψη υποδουλώθηκε στα θέλω όχι τα καθ’ εαυτού δικά μας, αλλά αυτά που μας προκύπτουν από τις καλά προγραμματισμένες εικόνες που μας περνάνε καθημερινά με σκοπό τον αποπροσανατολισμό μας και την ακούσια υπακοή μας στο σύστημα της Παγκοσμιοποίησης. Προβαλλόμενα πρότυπα από μετριότητα και κάτω! Οι ζωές μας εξαρτώμενες από τα χρέη, η δε πραγματική ζωή μας; Την στείλαμε περίπατο, χωρίς να το καταλάβουμε κιόλας!

Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν έβλεπα γύρω μου γελαστά πρόσωπα, ανθρώπους ευτυχισμένους, οικογένειες δεμένες, νέους με διάθεση για δημιουργία, αξίες να προβάλλονται, αγώνες για κατάκτηση ιερών στόχων κ.ά. τέτοια. Κι ας ήμουν η μόνη που ψάχνεται να βρει το πίσω μέρος της σελίδας τι γράφει!

…Είναι τραγικό το χάσιμο της μνήμης! ΄Οποιος το έχει ζήσει σε δικό του άνθρωπο που έτυχε να νοσήσει, μπορεί να καταλάβει την τραγικότητα ! Φανταστείτε ένα λαό, ένα ΄Εθνος χωρίς μνήμη! Είναι σα να μην υπάρχει!

Πάντως γεγονός είναι ένα, όσο υπάρχουν ΄Ανθρωποι, υπάρχει και η Ελπίδα!

Ν. Παπουλάκου. 

(Ψυχανεμίσματα... από ''Φωνή των Πειραιωτών'' Φεβρ. 2011