ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ...

‘’Κάθε Πρωτοχρονιά θυμάμαι… κάθε Πρωτοχρονιά ελπίζω… κάθε Πρωτοχρονιά κλείνω λογαριασμούς! Απολογισμός και νέο ξεκίνημα!!’’ Κάπως έτσι πιστεύω πως είναι για τον καθένα μας αυτή η μέρα, πέρα από τα ψώνια, τη γαλοπούλα, το ρεβεγιόν και ότι άλλο σχετικό που μας απορροφά εν όψει αυτών των ημερών κάθε χρόνο.

΄Ενας χρόνος φεύγει άλλος έρχεται! Είναι δημιούργημά μας, ναι… για να μας θυμίζει την ανατολή και τη δύση της ζωής, την αρχή και το τέλος, το θάνατο και τη γέννηση, για να μας κρατάει ζωντανή την ελπίδα για το καλύτερο! Τι προλαβαίνουμε να σκεφθούμε από όλα αυτά; Συνήθως το μόνο που μετράμε με απογοήτευση είναι πως περνούν τα χρόνια μας γρήγορα!... ‘’΄Άλλος ένας χρόνος στην πλάτη μου!... ‘’ έλεγε η γιαγιά μιας φίλης μου όταν είμαστε παιδιά και τότε δεν καταλάβαινα γιατί το λέει και μάλιστα με χαρούμενη διάθεση και όχι με απογοήτευση.

΄Επρεπε να περάσουν κάμποσα χρόνια για να αρχίσω να καταλαβαίνω… ΄Οποιος ζει μεγαλώνει! ΄Άλλη μια σοφή φράση που την έλεγε συχνά.

Η ζωή είναι δώρο και η γέννησή μας και παραμονή μας σ’ αυτήν, είναι δώρο, ίσως το μεγαλύτερο απ’ όλα. Κάθε χρονιά λοιπόν που μας βρίσκει γερούς, δυνατούς, σοφότερους, ψυχικά νεότερους, είναι ευτυχία. Κι όταν μάλιστα έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, τότε έχουμε ευτυχία εις το τετράγωνο. Και για ότι άλλο έχει κάποιος (επιτυχία, περιουσία, καταξίωση, δόξα κ.λ.π.), τότε η ευτυχία παίρνει τεράστιες διαστάσεις.

Συμβαίνει όμως έτσι; Σκεπτόμαστε άραγε κάπως έτσι; ΄Η συνεχίζουμε να βρίζουμε το χρόνο (τη ζωή στην ουσία) που πέρασε και δεν μας ικανοποίησε κατά την άποψή μας; Κι όμως αν βλέπαμε και αναγνωρίζαμε αυτά τα λίγα ή πολλά που έχουμε και το σπουδαιότερο την υγεία μας, τότε ίσως χαιρόμασταν πιο ξένοιαστα αυτή τη μέρα της αλλαγής του χρόνου, χωρίς αρνητισμό, χωρίς μιζέρια, ίσως ξαναγινόμασταν παιδιά και πάλι!

‘’Το πάντα’’ υπάρχει στη ζωή του καθενός μας, υπάρχει, πλανιέται γύρω μας στη φύση, στο σύμπαν, ‘’τα πάντα’’ όμως πολύ φοβάμαι ότι δεν τα κέρδισε ποτέ κανείς! Πάντα κάτι θα λείπει ή θα περισσεύει… Από τότε που το συνειδητοποίησα, πιστέψτε με είμαι καλά όπως κι αν είμαι. ΄Επαψε να με επισκέπτεται η ‘’κατάθλιψη των εορτών’’ που λένε και που είναι γεγονός σε πολλούς από εμάς. Η γνώση τα ξορκίζει όλα, μας κάνει καλύτερους, δυνατούς, συνειδητοποιημένους, μας δίνει φτερά κι ας έρχεται μετά από κάποια χρόνια! Η ζωή δεν τελειώνει ποτέ και όσο κρατάει για τον καθένα μας το δώρο αυτό, πρέπει να το απολαμβάνει με όλη τη δύναμη της ψυχής του, γιατί εκεί βρίσκεται η ζωή… σ’ αυτή την κρυφή δύναμη που έχει ο καθένας μέσα του και που τον οδηγεί στο φως, αρκεί να την ανακαλύψει.

Καλή χρονιά, κάθε χρονιά, αρκεί να είμαστε καλά και να τη ζούμε!

Ν. Παπουλάκου. Εφημ. ''Η ΝΙΚΗ'' - Γενάρης 2007