Για ότι μας έχει επιβληθεί τα τελευταία 15 χρόνια υπάρχει πάντα μια δικαιολογία, ένας λόγος που πρέπει να συμβεί, ε ήρθε και η ώρα του νερού, το μόνο που είχε παραμείνει οικονομικό! Βρέθηκε ο τρόπος να θεωρηθεί αναγκαίο το ''χαράτσι'' σε κάθε λογαριασμό ... για το καλό μας, όπως πάντα! Ήδη οι πρώτες αυξήσεις/χρεώσεις μπήκαν στο λογαριασμό νερού. Έτσι δεν έγινε και με ΟΤΕ, ΔΕΗ και καταλήξαμε παρά τις διαβεβαιώσεις για παρουσία του Κράτους και χαμηλές τιμές, σε φουσκωμένους λογαριασμούς και σε τηλεφωνία και σε ενέργεια. Έχουν πουληθεί ή παραχωρηθεί για χρόνια, τα πάντα, ακόμα και το κτίριο της Βουλής, Μουσεία, Αρχαιολογικοί Χώροι κλπ. απ΄' ότι διάβασα πρόσφατα. Οργή και θυμός περιρρέουν στην ατμόσφαιρα, ακραία ξεσπάσματα, ακραίες πράξεις κλπ. Η οργή που δεν ξεσπάει, είναι πιο επικίνδυνη από αυτήν που εκτονώνεται, το αυτό και ο θυμός που πνίγεται ... δεν ξέρεις πότε , πού και πώς θα κάνει μπαμ. Και σήμερα δυστυχώς εισπράττουμε το μπαμ της τελευταίας 15ετίας με αποκορύφωση την πανδημία, την τρομοκράτηση των πολιτών, του εγκλεισμού, των απαγορεύσεων, των επιβολών και της υποχρεωτικότητας τους, που δίχασαν το λαό, ακόμα και τις οικογένειες, πολλοί ήρθαν απέναντι με παιδιά και εγγόνια, πολλοί έκαναν μήνες να δουν παιδιά και εγγόνια, μέχρι που επανήλθε υποτίθεται η κανονικότητα, αλλά στην ουσία πλασματική. Στο βάθος έμειναν τα κατακάθια από όλη αυτή την κατάσταση της 3ετίας και συνεχίζουν ακόμα επί καθημερινής βάσεως να μας πυροβολούν ''διαφημίζοντας'' ασθένειες διάφορες, εμβόλια, εν ονόματι της πρόληψης και σωτηρίας! Και να γλιτώσεις δηλαδή από ασθένεια σώματος, αρρωσταίνεις ψυχικά μια κι έξω. Και δεν είναι μόνο αυτό, βία δεν είναι και η αύξηση των τιμών των πάντων, από τρόφιμα μέχρι παροχή υπηρεσιών; Βία δεν είναι η επιστροφή της ''φούσκας'' των ενοικίων σε τιμές προ οικονομικής κρίσης, ενώ μισθοί και συντάξεις είναι 50% κάτω από τότε; Βία δεν είναι η αβεβαιότητα στην εργασία, η μη δυνατότητα προγραμματισμού του αύριο, η μη δυνατότητα για πολλούς ιδιωτικής ζωής; Ζούμε για να δουλεύουμε και να πληρώνουμε φόρους και χαράτσια, αν φτάνουν φυσικά. Για προσωπική ζωή, καθημερινές ανάγκες, διασκέδαση, ένδυση, περίθαλψη κλπ. αν περισσέψει κάτι ή κάποιοι άλλοι επιλέγουν να αφήνουν χρέη προκειμένου να μην στερηθούν τα της καθημερινότητας τους.
Δεν είναι λοιπόν ανεξήγητη η αύξηση της εγκληματικότητα, τα τροχαία, η παραβατική συμπεριφορά πολλών στην καθημερινή ζωή. Έχει συμβάλλει κατά πολύ αυτά που έχουμε περάσει ως λαός τα τελευταία χρόνια, η δε οικονομική στενότητα έπαιξε και παίζει ρόλο! Πεινούσαν και μεταπολεμικά, όμως είχαν προοπτική να φτιάξουν, να φτιαχτούν, να ανέβουν! Επίσης δεν υπήρχαν ερεθίσματα χλιδής και μεγάλης ζωής. Τώρα οι συνθήκες όπως διαγράφονται, δεν αφήνουν τέτοια περιθώρια. Τα νέα παιδιά δεν έχουν ορίζοντα να ατενίσουν και να κάνουν σχέδια. Κατέληξαν το μόνο σχέδιο που έχουν, να φύγουν έξω! Η φτώχεια πάντα γεννά γκρίνια, θυμό και στις μέρες μας μάλιστα με τα τόσα life style ερεθίσματα. Ακόμα και τα σήριαλ δείχνουν μια εικόνα πλασματική, κάποτε στις ταινίες ξεχώριζαν το φτωχόσπιτο από το πλουσιόσπιτο, έδειχναν τις διαβαθμίσεις της Κοινωνίας, σήμερα όλα τα δείχνουν σε μία ευθεία. Όλοι μέσα στην άνεση από οικονομικής πλευράς, από την άλλη, οκογένειες με παθογένειες διάφορες, ίντριγκες, φόνοι, απάτες, βιασμοί και πολλά άλλα. Μήπως και τα παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά σήμερα τι προάγουν; Οτιδήποτε άγριο, επιθετικό, βίαιο, αίμα, σκοτωμοί ... τα ευγενή αισθήματα και ηθικά διδάγματα των δικών μας παραμυθιών, έχουν εξαφανιστεί! Πόσο αθώα ήταν τα παιχνίδια παλιά; Το κουτσό, η μπερλίνα, κλέφτες κι αστυνόμοι, οι κουμπάρες που έπαιζαν τα κοριτσάκια, τα μήλα και τόσα άλλα. Τώρα απομονώνονται μπροστά σε ένα τάμπλετ και παίζουν παιχνίδια με αρνητικές επιρροές και ανεξέλεγκτες συνέπειες στην ψυχή και το νου του παιδιού.
Έχουμε βέβαια κι όλοι εμείς ποσοστό ευθύνης για όλα αυτά που μας συμβαίνουν, καθότι τα αφήσαμε, δεν κάναμε τίποτα! Προχωράμε και εφαρμόζουμε οτιδήποτε μας υποδείξουν, χωρίς δεύτερη σκέψη!
Διαλύθηκαν τα πάντα, όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι όλα λειτουργούν ρολόϊ! Υποτιμούν διαρκώς τη νοημοσύνη μας, εκτός κι αν έχουν πεισθεί πως δεν υπάρχει! Μετά το κλείσιμο Τραπεζικών Καταστημάτων σε όλη τη χώρα, ενοποίηση Εφοριών που τρέχει χλμ να τις βρεις, τώρα κλείνουν 240 υποκαταστήματα ΕΛΤΑ σε όλη τη Χώρα. Π..χ. Αλιβέρι, Ερέτρια, Αρτάκη θα εξυπηρετούνται από τη Χαλκίδα. Φαντάζεστε να κάνει κάποιος 20-30 χλμ. για μια δουλειά του και φαντάζεστε την ουρά που θα υπάρχει. Μετά μην αναρωτιόμαστε γιατί ερημώνει η επαρχία... κάνουν ότι μπορούν για να την ερημώσει η επαρχία από Έλληνες.! Μετά την ελλιπή ιατρική περίθαλψη, παιδεία, τους στερούν τα απαραίτητα, τα αυτονόητα.... πού το πάνε; Κάποτε μιλούσαμε για αποκέντρωση και τώρα φορτώνουμε τις πόλεις; Αλλά φυσικά αφού ιδιωτικοποιήθηκαν, οι κάτοχοι επιζητούν το κέρδος και μόνο, ουδόλως ενδιαφέρει η εξυπηρέτηση του πολίτη. Επέρριψαν εμμέσως πλην σαφώς και ευθύνες στον πολίτη, που δεν χρησιμοποιούσε τα ΕΛΤΑ κι έτσι κατέληξαν ασύμφορα και προχωρούν σε συρρίκνωση.
Είναι άλλωστε κάτι που συνηθίζεται, ειδικά από την πανδημία κι εδώ, η ατομική ευθύνη στον πολίτη για όλα. Από υγεία μέχρι ασφάλεια στο σπίτι του, ή στο δρόμο. Εκείνος ευθύνεται κατά πρώτον για ότι του συμβεί. Και το 112 το έχω πει και θα το λέω, μετάθεση ευθύνης κάνει κι όχι πως πράγματι λειτουργεί για να προλαμβάνει. Είναι σαν αυτό που μας έλεγαν οι μαμάδες όταν ήμασταν : ΄΄στο είπα θα κρυώσεις, δε με άκουσες!'' Θυμάμαι όταν αρρώσταινα δε με ένοιαζε τόσο ο βήχας ή το συνάχι, όσο η γκρίνια της μαμάς ότι εγώ έφταιξα που κρύωσα. Αυτό μας κάνουν και με το 112, ή τα καλέσματα για εμβόλια ή εξετάσεις ή ότι άλλο. Μυαλό μας έδωσε, ας το κρατάμε σε λειτουργία και να μην υποκύπτουμε συνειδητά και ασυνείδητα σε ότι ακούμε! Και προπαντός κάτι που έχουμε παντελώς ξεχάσει οι περισσότεροι ... το να αγωνιστείς για κάτι είτε κερδίσεις, είτε χάσεις είναι κέρδος, το να μην ασχοληθείς καθόλου σύμφωνα με το γνωστό ''σιγά μην πετύχω κάτι'' είσαι διπλά χαμένος. Έχασες την εμπειρία του αγώνα, συν το αποτέλεσμα!
Ο Νοέμβριος είναι εδώ και πάμε! Καλό μήνα!
Νίκη Παπουλάκου.
Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''
Ψυχανεμίσματα... 6 Νοεμβρίου, 2025.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου