Έχουμε πιάσει πάτο!

 

Το τι ακούστηκε και τι γράφτηκε με αφορμή την τελευταία κατοικία του τέως δεν περιγράφεται. Τρωγόμαστε με τα ρούχα μας και βλέπουμε φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν ... ενώ μας καταβροχθίζει η πραγματικότητα χωρίς καμιά αντίσταση! Από νύχτα σε νύχτα θα πηγαίνουμε με τα μυαλά που κουβαλάμε! Από το όριο της γελοιότητας, μικρότητας, κακίας, αγραμματοσύνης, μέχρι μίσους και παράνοιας. Πώς τα καταφέρνουμε και δημιουργούμε από το τίποτα θέμα, πότε με το ένα και πότε με το άλλο, πώς καταφέρνουμε να χωριζόμαστε σε εχθρικά στρατόπεδα μεταξύ μας,  βρίζοντας οι μεν τους δε, πώς καταφέρνουμε να επικαλούμαστε μονίμως τη Δημοκρατία και μόνο Δημοκρατική συμπεριφορά δεν έχουμε, πώς κυνηγάμε φαντάσματα και πώς κουβαλάμε τόση κακία, στενομυαλιά και κομματική οπτική σε όλα, άξιον απορίας και φυσικά αυτό δε βοηθά στο να αλλάξει κάτι. Πέρσι τέτοια εποχή είχαμε το μένος μεταξύ εμβολιασμένων και μη . Πάντα μας πετάνε κάτι για διχασμό κι εμείς πειθήνια όργανα! Όταν το μυαλό δεν πιάνει ορίζοντα ανοιχτό, τι να σου κάνει το μάτι από μόνο του; Δυστυχώς αυτές τις μέρες για μια ακόμα φορά είδα μπροστά μου με όλα αυτά, πως έχουμε ότι μας αξίζει! Ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε για το κοινό καλό και για κοινά προβλήματα, ξεχάσαμε να διεκδικούμε, μόνο φωνάζουμε και βρίζουμε από την ασφάλεια του σπιτιού μας και πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου, κι αυτό το θεωρούμε αντίσταση και επανάσταση.  Όποιος εκφέρει διαφορετική άποψη από τη δική μας, του φοράμε ταμπέλα και λέμε ότι μας κατέβει από κει και πέρα. Η αντικειμενική άποψη έχει εκλείψει κι όταν υπάρξει πυροβολείται με σφαίρες βλακείας τις περισσότερες φορές. Η Κοινωνία μας έχει πιάσει πάτο σε συμπεριφορές και χαρακτήρες. Καλοί τρόποι, ευγένεια, σεβασμός, είναι άγνωστα και εκτός ορίων σύγχρονης ανατροφής. Η ημιμάθεια υπερισχύει της αμάθειας, με αποτέλεσμα να μιλούν όλοι για όλα χωρίς καν να γνωρίζουν, απλώς με τα όσα νομίζουν. Όση ακρίβεια επικρατεί στα τρόφιμα και στην ενέργεια, τόση φτήνια σε μυαλά και ανθρώπους. Βέβαια να μου πεις, πώς ζητάμε γνώστες της Ιστορίας, όταν οι περισσότεροι από εμάς  δεν αντέχουν την αλήθεια της ίδιας τους της οικογένειας ή της ζωής τους; Κατά ποια λογική θα αντέξουν την αλήθεια της ιστορίας μελετώντας την; Προτιμητέα λοιπόν γι αυτούς η ημιμάθεια που περικλείει τη δική τους ''αλήθεια'' και μόνο, με παρωπίδες.

Πεθαίνουν κάθε μέρα άνθρωποι, κάποιοι δίνουν τέλος στη ζωή τους λόγω οικονομικών προβλημάτων, εγκληματικότητα και μαχαιρώματα παντού και σε ηλικίες εφήβων, φτώχεια, εξαθλιωμένη περίθαλψη, ελλείψεις φαρμάκων, ελλείψεις νοσοκομειακών υπηρεσιών, κλινών κλπ. στα νοσοκομεία, μισθοί πείνας, συντάξεις μειωμένες εδώ και χρόνια, υπογεννητικότητα, νέα παιδιά φεύγουν στο Εξωτερικό.... και αντί να ασχοληθούμε με όλα αυτά, αναλωνόμαστε και τρέχουμε πίσω από το μπαλάκι που μας πετούν τεχνηέντως κάθε φορά τα ΜΜΕ, όπως πετάμε το κόκκαλο στο σκύλο μας για να τρέξει να το πιάσει! Μας έχουν παραπλανήσει επανειλημμένως εσωτερικοί και εξωτερικοί παράγοντες επί διαφόρων θεμάτων, κι εμείς εκεί, χαμπάρι δεν παίρνουμε, καταπίνουμε τα πάντα!  Στη Γαλλία για μια ακόμα φορά ο κόσμος κατά χιλιάδες είναι στους δρόμους μεγάλων πόλεων, διαμαρτυρόμενοι για την αύξηση ορίων συνταξιοδότησης που θέλει να περάσει ο Μακρόν. Μας έβαλαν τα γυαλιά κι αυτοί και άλλοι! Και τώρα επιτέλους να μπουν οι αυξήσεις στις συντάξεις γιατί έχει κουράσει το σήριαλ που κρατάει καιρό. Αλλά προτού πανηγυρίσουμε για την αύξηση των 0-70 Ε το μήνα σε συντάξεις, ας θυμηθούμε κι αυτό : Οι νόμοι της περιόδου 2010-2016 περιέκοψαν σωρευτικά από τους συνταξιούχους περίπου 45.684.000.000 ευρώ. Έχουμε φτάσει στο 2023 βάλτε πόσα ακόμα εκατομμύρια,  και χειροκροτούν κάποιοι τις αυξήσεις από 0-70 Ε το μήνα! Ακόμα και τα αναδρομικά που πήραν κάποιοι δεν αντιπροσώπευαν ούτε το 1/10 των χρημάτων που έχουν χάσει, και από αυτό επέστρεψαν και το 40% πίσω στο Κράτος ως φόρο. Και πάλι εδώ η ημιμάθεια οδηγεί στο να εναντιώνονται οι χαμηλοσυνταξιούχοι με αυτούς που δικαιούνται αναδρομικά! Όταν ένας έχασε 600-1200^Ε το μήνα από τη σύνταξη του, επόμενο είναι να δικαιούται αναδρομικά, έχει ζημιωθεί. Ο άλλος που δεν είχε μειώσεις από πού τα ήθελε τα αναδρομικά, ή κάποιοι που δε δούλεψαν επαρκώς στη ζωή τους, τι περιμένουν να τους παρέχει υψηλές συντάξεις το Κράτος, τη στιγμή που δεν υπολογίζει καν αυτούς που δούλεψαν 30 και 40 χρόνια και πλήρωναν 2 και 3 Ταμεία; Να γιατί λέω πως ο κοινός νους, η κοινή λογική έχει χαθεί και έχουμε την ‘’κενή’’ λογική πλέον σε όλα και για όλα! Όσο κατεβάζουν τους πάνω, τόσο στον πάτο θα κάθονται οι βάσεις, αλλά πού να το σκεφθούμε αυτό. Όπως και ότι επιβάλλεται σε μια Κοινωνική ομάδα, όσο κι αν δεν ανήκουμε σε αυτήν, αύριο θα πλήξει τη δική μας ομάδα. Όλα λειτουργούν και εφαρμόζονται πιλοτικά και με σχεδιασμό.

Ας λύσουμε τα άμεσα προβλήματα της καθημερινότητας μας και μετά έχουμε χρόνο για αντιπαλότητες και διαφορές. Χρειαζόμαστε ένα ξημέρωμα, που όμως από μόνο του δεν θα έρθει.

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

                            ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ... 26/01.2023

Ν. ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΈΨΕΙΣ : Επικαιρότητα του νέου έτους 19/01/2023

Πόσο υποκριτές και ημιμαθείς είμαστε;...

 

Είναι θλιβερό κάθε λίγο με αφορμή διάφορα συμβάντα/γεγονότα να διαπιστώνεις τη στενομυαλιά, τη μικροψυχία, την έλλειψη γνώσεων και γνώσης, την κακία , την επιλεκτικά ξύλινη γραμμή σκέψης και κρίσης, με κακοπροαίρετη τάση και το κοντό ανάστημα μιας Κοινωνίας που θες δε θες είσαι κι εσύ μέλος της και δεν ξέρεις αν πρέπει να ''φτύσεις'' ή να ''ντραπείς'' γι ' αυτό. Είναι αδιανόητα αυτά που γράφτηκαν και ειπώθηκαν την τελευταία εβδομάδα στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ, με αφορμή τον θάνατο του τέως Βασιλιά. Τόση χολή πάλι όπως και τόσες άλλες φορές για άλλους θανόντες ή γεγονότα. Διακρίνεις επίσης κι ένα ποσοστό εντελώς αρρωστημένης οδού σκέψης και κρίσης κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί δεν αλλάζει τίποτα σ’ αυτόν τον τόπο. ¨Οσο δεν αλλάζουμε εμείς νοοτροπίες κα μυαλά, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει! Θα υπερισχύουν οι επιτήδειοι, θα θησαυρίζουν οι ‘’απατεώνες’’, θα επικρατεί αναξιοκρατία, αδικία, ανισότητα και εγκατάλειψη.

Η ιστορία όταν διαβάζεται με κομματικές παρωπίδες, ή προσωπικές εμπάθειες, παρεκκλίνει της πραγματικής ουσίας της, της ιδιαίτερης σημασίας γεγονότων και καταστάσεων και ερμηνεύεται και κρίνεται με κομματικό ή προσωπικό περίγραμμα, χωρίς καμιά αντικειμενικότητα και καθαρό συμπέρασμα και άποψη.  Ακόμα πιο χειρότερο φυσικά να κρίνεις γεγονότα και ιστορία χωρίς καν να έχεις διαβάσει, απλώς και μόνο απ' όσα έχεις συλλέξει από δω κι από κει! Κι όταν λέμε να έχεις διαβάσει εννοείται να μελετήσεις, να εμβαθύνεις, να διασταυρώσεις αναφορές και να καταλήξεις στο δικό σου πόρισμα και θέση. Κι όχι να την ξεφυλλίζεις απλά σα να διαβάζεις ένα Άρλεκιν. Και δυστυχώς οι περισσότεροι περιστασιακή γνώση της ιστορίας μας έχουν και παρόλα αυτά, καταθέτουν άποψη χωρίς καμιά επιφύλαξη, ενίοτε και ακραία, βάσει των περιστατικών της Ιστορίας που εκείνοι γνωρίζουν απ όπου τη γνωρίζουν. Λαός που δεν γνωρίζει ή ξεχνά την ιστορία του, δεν έχει μέλλον.

Και για να δούμε για μια ακόμα φορά πόσο υποκριτές είμαστε, και πώς λειτουργούμε κατά περίπτωση,  θα θυμίσω σε πόσους άλλους αποδώσαμε τιμές, χωρίς να έχουν προσφέρει ιδιαίτερα στο σύνολο της Κοινωνίας, χωρίς να τους ακολουθεί ένα ‘’ιστορικό’’ παρελθόν ... και πόσους πάλι αγνοήσαμε ενώ δεν θα έπρεπε; Ακόμα και τον Κεμάλ τιμήσαμε επάνω στη Β. Ελλάδα. Δε νομίζω ότι μας τιμά αυτή η στάση! Εκείνο που θα έπρεπε πραγματικά να μας προβληματίσει, αν όχι εξοργίσει με αφορμή το θάνατο και την ταφή του τέως, ήταν το χάλι που επικρατεί στο Τατόϊ, εγκατάλειψη, απαξίωση, ένα τοπίο που δούλεψαν μπουλντόζες και συνεργεία να συνεφέρουν σε 4 μέρες για να είναι ευπρεπής ο χώρος για την ταφή και μάλιστα παρουσία διεθνών προσωπικοτήτων. Η ιστορία απαξιώνεται και από την εκάστοτε εξουσία και φυσικά αυτό περνάει και κάτω. Ρεζίλι σκέτο ένας τέτοιος ιστορικός χώρος και στρεμματική έκταση να παραμένουν 50 χρόνια σε εγκατάλειψη, ενώ θα μπορούσαν να είναι τόπος εκμεταλλεύσιμος με έσοδα για το Κράτος, ­­(όπως συμβαίνει σε τόσα άλλα Κράτη) και ένας πνεύμονας οξυγόνου και χώρος περιπάτου για τους πολίτες. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά η ανικανότητα του Κράτους, στο να διατηρήσει , συντηρήσει, αξιοποιήσει, αναδείξει, οτιδήποτε έχει σχέση με την ιστορία αυτού του τόπου και την περιουσία των πολιτών! Όπως π.χ.  το σπίτι του Καζατζάκη στην Κρήτη που έγινε parking, το σπίτι του Κανάρη πολυκατοικία, και τόσα άλλα ιστορικά κτίρια που κατέληξαν ερείπια και καταφύγια ναρκομανών κάποια, και που από κοσμήματα που θα μπορούσαν να ήταν, μόνο ασχήμια και θλίψη προκαλεί η θέα τους. Παρά ταύτα ποσώς μας απασχόλησε η εγκατάλειψη του Τατοϊου, ει μη μόνο το πού και πώς θα ταφεί και με τι τιμές ο τέως! Ντροπή μας... άλλωστε στον κάθε νεκρό οφείλουμε τιμή και σέβας, καθότι περνάει σε άλλη διάσταση που θα κριθεί ανάλογα με το έργο του εδώ στην παρούσα ζωή, οπότε φεύγει από τα δικά μας χέρια κι ότι τον ακολουθεί, καλό ή κακό το παίρνει μαζί του και θα συναντήσει τον κριτή του. Εξ’ ου και το παρεξηγημένο ‘’οι νεκροί δεδικαίωνται’’ ... δε σημαίνει φυσικά πως γίνονται άγιοι αν υπήρξαν ‘’άτακτοι’’.  Σημαίνει αυτό που ανέφερα προηγουμένως.

Επί πλέον όλο και βρίσκουμε θέματα πυροδοτώντας διχασμό, ώστε να παραβλέπονται τα πραγματικά προβλήματα που βαραίνουν τον πολίτη και τη Χώρα αυτή την ώρα!

Το 86% των πολιτών αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του μηνός για την επιβίωση του, η κατάσταση σε Νοσοκομεία και γενικά σύστημα υγείας, αφόρητη.  Έτσι και δεν έχεις να βάλεις το χέρι στην τσέπη πεθαίνεις στην ψάθα αβοήθητος. Η εκπαίδευση κι αυτή χωλαίνει. Η ακρίβεια δε σώζεται με το σήριαλ ‘’καλάθι του νοικοκυριού’’, αυτό είναι μόνο ένα επικοινωνιακό τρικ για να σου υποδείξουν τις προσφορές, αν σου είχαν ξεφύγει. Που από  κι αυτές οι περισσότερες είναι τουλάχιστον 30% πάνω από τιμές ενός χρόνου πριν. Όπως και οι ελλείψεις στα φάρμακα (όχι πως δεν συνέβαινε και στο παρελθόν με διάφορα σκευάσματα, όχι όμως τόσα πολλά ταυτόχρονα), πέραν του συνήθους αύξησης τιμής, ή εξαγωγής για μεγαλύτερο κέρδος, είναι η καλύτερη ευκαιρία να περάσουν τα γενόσημα στη συνείδηση μας και να τα συνηθίσουμε, άλλωστε θα παράγουν και Ελληνικές Εταιρίες. Γιατί όχι λοιπόν τα αυθεντικά να ‘’εκμεταλλεύονται’’ εξαγόμενα για μεγαλύτερο κέρδος και οι γηγενείς να βολεύονται με τα γενόσημα; Τίποτα δε συμβαίνει τυχαία ... μάθετε να διαβάζετε πίσω από τις λέξεις και τις βαρύγδουπες φράσεις και εκφράσεις!

Καλές αντοχές λοιπόν και λιγότερη λύσσα για θέματα που έχει ήδη τακτοποιήσει η ιστορία και τα χρόνια αφ’ ενός και αφ’ ετέρου κάτι που υπήρξε δεν μπορούμε να το διαγράψουμε. Παραμένει στη σελίδα της ιστορίας που υπήρξε και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο.

+++

Νίκη Άννα Παπουλάικου.

Πηγή: Εφημ.''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

                           Ψυχανεμίσματα...   19.01.2023

Web TV Άμεση Δημοκρατία : Ενημέρωση κι' Άλλα - #Γυναίκα_Κοινωνία_και_Πολ...ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΣΤΑΝΙΑ -ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΤΟ WEB TV ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΣΤΑΝΙΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕ

ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΑΠΟΨΕ 13/1/23/

Η χρονιά άλλαξε, εμείς πότε;

 

Η χρονιά άλλαξε, εμείς πότε;.. Ένας Θεός ξέρει! Είθε αυτή η Νέα Χρονιά ακόμα κι αν δε φέρει καλά, να μη μας πάρει όπως οι προηγούμενες! Είθε όπως  λιώνει το χιόνι να λιώσουν και όλα τα αποστήματα  που μας ταλαιπωρούν τα τελευταία χρόνια! ''Έχουμε ηττηθεί ως άνθρωποι από τα τρία ισχυρότερα πάθη : Τη δόξα, το φόβο και το συμφέρον!'' όπως λέει ο Θουκυδίδης. Παρ’ όλο που πέρασαν αιώνες από τότε, αυτό δεν άλλαξε. Ειδικά το συμφέρον κυριαρχούσε εδώ και κάμποσα χρόνια και είναι αυτό που έπληξε ή και έσβησε ακόμα, συγγένειες, φιλίες, ανθρώπινες σχέσεις. Ο φόβος πάλι είναι το στήριγμα του εκάστοτε συστήματος. Όσο πιο πολύ διάσπαρτος ο φόβος στο λαό, τόσο πιο σίγουρες οι καρέκλες. Υπάρχουν πολλών ειδών φόβοι, άλλωστε τα τελευταία χρόνια μόνο φόβο εισπράττουμε από τα διάφορα που συμβαίνουν. Είμαστε μονίμως με ένα ‘’βόηθα Παναγιά’’ από τον ένα φόβο στον άλλο περνάμε. Τώρα έχουμε τον πόλεμο της ενέργειας και της ακρίβειας, τους ιούς που πάνε κι έρχονται απειλητικοί, τη ζωή μας που όλο και υποβιβάζεται ποιοτικά. Η καλύτερη χειραγώγηση γίνεται μέσω του φόβου. Όποιος φοβάται είναι επιρρεπής σε επιβολές διάφορες που μπορεί να του επιβληθούν και να τις δεχθεί αγόγγυστα, ακόμα και να θεωρεί πως είναι για καλό του. Όταν σε κυριεύει ο φόβος δεν μπορείς να σκεφθείς καθαρά, είσαι μονίμως σε πλήρη σύγχυση και συνεπώς δύσκολο να καταλήξεις σε σωστές αποφάσεις! Είθε με τον καθαγιασμό των υδάτων να επέλθει κάθαρση και φώτιση σε νου και ψυχές. Ειρήνη στον κόσμο και αγάπη!

Δεν πρόλαβε να μπει η χρονιά και μιλάμε πάλι για επικίνδυνη εξάπλωση ιώσεων, να μην ανοίξουν τα σχολεία, δεν θα υπάρχουν κλίνες στα Νοσοκομεία σε λίγο και άλλα παρόμοια. Και είναι αδιανόητο να είμαστε στο 2022 και να βρίσκεται η περίθαλψη σ’ αυτό το ‘’χάλι’’. Να παθαίνει παιδί ανακοπή στα Γρεβενά, να μην υπάρχει κρεβάτι σε Νοσοκομείο Θες/νίκης και να το στέλνουν με το ΕΚΑΒ στην Πάτρα να νοσηλευτεί και καθ’ οδό να χαλάει και το όχημα.  Δηλαδή σε πιο απομακρυσμένες περιοχές οι κάτοικοι από ένα θαύμα μάλλον ζουν και σε θαύμα πρέπει να ελπίζουν για να επιζήσουν αν πάθουν κάτι!... Γι αυτό έχουν μαζευτεί όλοι στις μεγάλες πόλεις για να έχουν ευκολίες υποτίθεται, με αποτέλεσμα να πεινάνε οι περισσότεροι, αφού δεν υπάρχουν δουλειές να απορροφηθούν.

Απ’ ότι φαίνεται πλέον, από δω και πέρα  από κάτι θα κινδυνεύουμε μονίμως, και σύμφωνα με τις ‘’διαφημίσεις’’ περί υγείας και ασθενειών, πρέπει κάθε τόσο να περνάμε από εξετάσεις μη τυχόν και έχουμε κάτι! Όρεξη, χρόνο και λεφτά να έχεις για να γυρνάς από γιατρό σε γιατρό κι από εξέταση σε εξέταση. Η ζωή είναι μικρή για να της κλέβεις χρόνο με φόβους και αρνητικές σκέψεις. Δεν μπορείς να ζεις καλά και να χαίρεσαι τη ζωή, αν στο μυαλό έχεις συνέχεια το μικρόβιο της ασθένειας. Αν συνέχεια έχεις το φόβο ότι από κάτι πάσχεις ή κάτι θα κολλήσεις! Και δυστυχώς αρκετοί έχουν οδηγηθεί εκεί!

Τώρα έχει ενταθεί και ο φόβος επιβίωσης με την ακρίβεια σε όλα. Αρκετές παροχές βέβαια λόγω επερχομένων εκλογών ίσως, που όμως δε λύνουν κανένα πρόβλημα, απλώς το κουκουλώνουν για την ώρα. Π.χ. αν κάποια στιγμή σταματήσει η επιδότηση για το λογαριασμό ρεύματος, η υψηλή τιμή δεν θα παραμείνει εξ’ ολοκλήρου στον καταναλωτή;  Οπότε πιο αποτέλεσμα και ποια λύση προσφέρει η επιδότηση; Ει μη μόνο τη μετατόπιση του προβλήματος σε παρακάτω χρόνο, και την επικράτηση του.  Το πρόβλημα του καθ' έξη  ψεύτη είναι το ότι από τα πολλά ψέματα που λέει δε θυμάται τι έχει πει , όμως το μέγεθός του προβλήματος εξαρτάται από το πόσο καλή μνήμη έχει ο αποδέκτης! Εν προκειμένω τα επικοινωνιακά ‘’ψεύδη’’ επειδή γνωρίζουν την κοντή μνήμη των πολιτών, είναι ακριβώς ότι χρειάζεται για να κερδίσουμε ψήφους.  Με την τελευταία εντύπωση μένεις και κάποιοι θα οδηγηθούν στις κάλπες και θα ψηφίσουν.  Το επικοινωνιακό μεγάλη επιστήμη!!

Τα κοινά όμως δεν είναι ομάδα ποδοσφαίρου, ούτε εμείς οπαδοί, που δεν αλλάζουμε κόμμα ότι κι αν γίνει, όπως δεν αλλάζουμε ομάδα και μόνο βρίζουμε άμα λάχει! Ενίοτε χρειάζονται και οι απόψεις αναθεώρηση βάσει νέων δεδομένων! Είναι φορές που χρειάζεται αλλαγή γραμμής πλεύσης. Αυτό θα πει και ελευθερία γνώμης και απόφασης. Διαφορετικά ο άνθρωπος είναι ένα πειθήνιο όργανο, χωρίς βούληση, με παρωπίδες, υποταγμένο σε μια ιδέα, μια κατάσταση! Πρέπει να ανανεώνουμε τη λίστα των κριτηρίων μας κατά καιρούς, γιατί μάλλον λειτουργεί χαλαρά και κατά περίπτωση, γι’ αυτό και δεν υπάρχει εξέλιξη των πραγμάτων και των καταστάσεων προς το καλύτερο. Ελεύθερη, καθαρή και ξάστερη σκέψη λοιπόν και αναθεώρηση των πάντων για σωστές κινήσεις και αποφάσεις.

Καλή μας φώτιση!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 13/01/2023

ΘΟΛΟ ΤΟΠΙΟ! - ΤΖΙΝΑ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΘΑΝΑΣΗς ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΣΤΙΧΟΣ ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ΄Θάνος Καλαϊτζής Σύνθεση/Ερμηνεία, Στίχοι Νίκη Παπουλάκου

Ανησυχώ - Σπύρος Σιμεγιάτος (original song) στίχοι Νικη Παπουλάκου

Τα στραβοπατήματα (original song) - Σπύρος Σιμεγιάτος for the record-στίχοι Νίκη Παπουλάκου

Απόψε! Κωνσταντία Τεντόγλου Μουσική Τάκης Βαρδάκας, Στίχοι Νίιη Παπουλάκου

ΣΠ. ΣΑΜΟΪΛΗΣ: "ΕΝΑ ΧΑΔΙ" στιχοι ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

2023 προσδοκίες και όνειρα!

 Περάσαμε στο 2023, αφήνοντας πίσω μια χρονιά γεμάτη αναταράξεις. Ο γέρος χρόνος έφυγε ή μάλλον εμείς τον αφήσαμε περνώντας στο Νέο! Πάντα το Νέο γεννάει ελπίδα, προσδοκίες, όνειρα, που είτε πραγματοποιούνται, είτε σε απογοητεύουν. Αλλά αυτή είναι η ζωή, νυχτώνει-ξημερώνει και πάλι απ' την αρχή! Οι γιορτές ξυπνούν θύμησες παλιές. Έντονες οι απουσίες αγαπημένων που έφυγαν για το μεγάλο ταξίδι!  Εικόνες από στιγμές του χθες έρχονται στο νου, στιγμές που έμειναν στην ψυχή κι έγραψαν στη μνήμη! Έντονα συναισθήματα, συγκινήσεις, χαρές,  λύπες, στιγμές που έμειναν για να ζεσταίνουν την περιπλάνηση του νου στα μοναχικά μονοπάτια, γλυκαίνοντας το κάθε πικρό σήμερα, χαρίζοντας μια σπίθα ελπίδας για το αύριο! Αντιμετωπίζεις τη μοναξιά σου, την αποδέχεσαι την αγκαλιάζεις την αγαπάς και χαμογελάς στο αύριο, ή πέφτεις στην των εορτών κατάθλιψη! Η επιλογή δική σου!

 Παρ’ όλο που η νέα Χρονιά δεν έχει ευοίωνες προβλέψεις γενικώς, εμείς θα ελπίζουμε για το καλύτερο και θα αγωνιστούμε γι ‘αυτό στα μέτρα του δυνατού. Άλλωστε όσο ζει κανείς ελπίζει! Είναι απόλυτα υγιές το να επιθυμείς, να ελπίζεις, να εύχεσαι, να ονειρεύεσαι το καλύτερο, αρκεί να μην παραβλέπεις το ''καλό'' που έχεις τώρα, γιατί τότε το υγιές γίνεται ασθένεια. Είναι πολλά στη ζωή του καθενός μας για τα οποία θα έπρεπε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη, που όμως τα θεωρούμε δεδομένα και παραβλέπουμε την αξία τους! Συνήθως ζητάμε αυτά που δεν έχουμε.  Πάντως πρέπει να καταλάβουμε πως οι εποχές με τις πολλές ευκαιρίες για κάτι καλύτερο, έχουν φύγει ανεπιστρεπτί. Τώρα το καλύτερο είναι η επιβίωση χωρίς χρέη.

Κάθε χρόνος που περνάει κόβει κι ένα χρόνο ζωής μας, παρ’ όλα αυτά υποδεχόμαστε πάντα τον καινούργιο χρόνο με χαρές και πανηγύρια! Και πάντα ελπίζουμε να μας φέρει όσα δεν μας έφεραν τα προηγούμενα χρόνια! Εκείνο που πραγματικά αξίζει και θέλω να πιστεύω πως αυτό γιορτάζουμε, είναι το ότι είμαστε υγιείς για να περάσουμε και να χαρούμε τον επόμενο!! Πόσο ευγνώμονες θα πρέπει να είμαστε όσοι ξυπνάμε το πρωϊ σε ένα ζεστό σπίτι με ότι κι αν έχει μέσα. Αρκεί να υπάρχει υγεία! Οι καιροί είναι δύσκολοι για πολλούς και δυστυχώς όλο και θα μεγαλώνει η δυσκολία και θα απλώνεται και σε άλλους. Η ζωή όλο και δυσκολεύει, απειλές πολέμου πάνω από τα κεφάλια μας, ‘’επιδημία’’ ασθενειών,  αφόρητο κόστος ζωής κ.ά. Κι εμείς καλούμαστε να τα διαχειριστούμε όλα αυτά, να επιβιώσουμε και να βγούμε αλώβητοι!  Μετά τα 2 χρόνια εγκλεισμού και απαγορεύσεων, προσπαθούμε σιγά-σιγά να ανακτήσουμε τους ρυθμούς μας, άλλοι δειλά κι άλλοι με λύσσα. Μια χρυσή τομή μας χρειάζεται, γιατί ο κίνδυνος των ιών υφίσταται κι αν δε λαμβάνουμε κάποιες προφυλάξεις,  μπορεί και να το πληρώσουμε. Βέβαια ο κόσμος κουράστηκε και το αποδεικνύει με τη συμπεριφορά του έξω. Καμία προφύλαξη, σα να μην πέρασε μια μέρα από τα προ καραντίνας χρόνια.  Εθιστήκαμε ακόμα και στον αριθμό θανάτων.... ακούμε 137 θανάτους την εβδομάδα και δε νιώθουμε τίποτα. Και πάλι τα μαντάτα από την Κίνα δεν είναι καλά! Από τη μια έχει έξαρση κι από την άλλη αφήνει ελεύθερα τα πάντα στις μετακινήσεις. Λες και θέλει να στείλει τον ιό παντού! Είναι κι αυτό ένα είδος πολέμου. Γεγονός είναι ότι έχουμε μπλέξει άσχημα γενικώς. Το θέμα της ακρίβειας και της ενέργειας ήρθαν για να φορτώσουν ακόμα πιο πολύ τον  ήδη  με βάσανα και προβλήματα φορτωμένο βίο. Μετά τις 12 δόσεις που προσφέρουν οι κάρτες για χρέη προς το Δημόσιο, ήρθαν και οι 6 άτοκες για λογαριασμούς ενέργειας. Μια ανάσα μεν αλλά μια διαρκής χρέωση του κάθε νοικοκυριού, που όταν παραμένει τοκίζεται και αυξάνει. Οι άτοκες είναι άτοκες αν τις πληρώνεις κάθε μήνα, αν δεν, παραμένουν ως χρέος και τοκίζονται. Το πλαστικό χρήμα, ναι μεν εξυπηρετεί, αλλά είναι παραπλανητικό. Αφήνει περιθώρια δαπανών που ξεπερνούν το εισόδημα σου, και που στη συνέχεια σωρεύονται και φουσκώνουν οι κάρτες. Χρειάζεται λοιπόν κι εκεί σωστή διαχείριση, ώστε να ‘’εκμεταλλευόμαστε’’ την ωφέλεια και να αποφεύγουμε τις υπερβολές στη χρήσημ που καταλήγουν εις βάρος μας.

Αυτή τη νέα Χρονιά ας δούμε και τα του οίκου μας, σε σχέση με τα παιδιά μας, με την ανατροφή τους, πολλά συμβαίνουν γύρω που μόνο θλίψη προκαλούν και ανησυχία για την Κοινωνία του αύριο. Αυτά τα μαχαιρώματα επίσης,  θα πρέπει να μας προβληματίσουν ... τι ψυχή μπορεί να έχει κάποιος όταν ρίχνει την 1^η μαχαιριά και συνεχίζει; ... Αποκτήνωση θα το έλεγα και άκρως ανησυχητικό γιατί κυκλοφορούν ανάμεσα μας άνθρωποι με διαταραγμένο ψυχικό κόσμο που δεν ξέρεις πότε θα εκδηλωθούν. Κάθε φορά που επιστρέφουμε σπίτι, θα πρέπει να λέμε ευχαριστώ που γυρίσαμε αρτιμελείς, με τόσα που συμβαίνουν, μη εξαιρουμένων και των καθημερινών τροχαίων συμβάντων! Μεγάλη πληγή κι αυτό πλέον.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη Νέα Χρονιά με σταθερά βήματα, διορθώνοντας στραβά και ανάποδα και προχωρώντας με νέα δεδομένα για καλύτερες μέρες, καλύτερη  και ανθρώπινη ζωή. Χρόνια πολλά με υγεία, αγάπη, ειρήνη, χαρά για όλο τον Πλανήτη. 2023 ευχές για τον καθένα! Καλή μας Χρονιά!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΏΝ'' Ψυχανεμίσματα... 05/01/2023

Ν. ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΈΨΕΙΣ : ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 05/01/2023

ΟΣΑ ΘΕΛΩ ΚΡΥΜΜΕΝΑ! ΣΥΝΘΕΣΗ/ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ , ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

ΟΣΑ ΘΕΛΩ ΚΡΥΜΜΕΝΑ

ΣΥΝΘΕΣΗ ΄/ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΣΤΙΧΟΙ: ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.

Ζούμε με το περιτύλιγμα!

 

Θυμάμαι τα παλιά τα χρόνια, με πόση χαρά περιμέναμε τα Χριστούγεννα και τις γιορτές να έρθουν! Μια μαγεία στην ατμόσφαιρα, μια αδιόρατη χαρά και προσδοκία κι ας μην υπήρχαν όλες οι ανέσεις, και με λίγα και με πολλά, η μαγεία ήταν μαγεία! Περιμέναμε την παραμονή την καθιερωμένη βόλτα στη φωτισμένη πόλη για ψώνια και μετά λουκουμάδες στον ‘’Κρίνο’’.  Περιμέναμε με χαρά να φορέσουμε τα καλά μας να πάμε στην Εκκλησία και μετά το τραπέζι με την οικογένεια γύρω, συγγενείς και φίλους. Υπήρχε ζεστασιά στις ψυχές, γέλια, χαρά, γλέντι, αίσθημα ασφάλειας. Όλοι μια αγκαλιά.

Τώρα καταλήξαμε στα εθιμοτυπικά μόνο και στο τραπέζι το γιορτινό και πόσο θα κοστίσει. Στην ουσία δε μετράνε τα εδέσματα πάνω στο τραπέζι τόσο, όσο οι άνθρωποι που κάθονται γύρω από αυτό. Και ως συνήθως ακόμα και γεμάτο εδέσματα να είναι, ο καθένας τρέχει να βρει την παρέα του, δύσκολα ζεις εκείνο το παλιό της οικογένειας μαζί στο σπίτι. Πόσοι επίσης θα καθίσουν μόνοι τους στο τραπέζι; Δεν το σκέφτεται σχεδόν κανείς! Κι όμως είναι πιο σοβαρό από το αν θα έχει 10 ειδών εδέσματα το τραπέζι ή 5.

Γενικώς ζούμε με το περιτύλιγμα σε όλα τα θέματα,  το περιεχόμενο το έχουμε πετάξει, δεν μας απασχολεί !  Κρύα χέρια, παγωμένες ψυχές, απομόνωση και κατάθλιψη. Επικεντρωθήκαμε στην ύλη και τα υλικά αγαθά και ξεχάσαμε τον άνθρωπο μέσα μας... κι ενώ πίστευε κανείς πως αυτά τα χρόνια τα πέτρινα της οικονομικής κρίσης, θα μας έφερναν πιο κοντά, αντιθέτως μας απομάκρυναν περισσότερο. Ο καθένας κλείστηκε πιο βαθιά στο καβούκι του, ζώντας εικονικά μέσω διαδικτύου οι περισσότεροι, ξεχάσαμε τις ανθρώπινες σχέσεις και την προσωπική επαφή και που συναντιόμαστε, ο καθένας με ένα κινητό στο χέρι. Ξεχάσαμε να μιλάμε, να γελάμε, να στήνουμε γλέντι με το τίποτα!

Η κατάθλιψη έχει μπει σχεδόν σε κάθε σπίτι, τα δυσάρεστα νέα επισκιάζουν τα ευχάριστα που σχεδόν τείνουν να εξαφανιστούν ή τουλάχιστον δεν προβάλλονται επαρκώς! Αν σταθεί κανείς έξω από ένα ATM θα δει πρόσωπα σκυθρωπά και λυπημένα. Εισπράττουν στις 23 του μήνα τη σύνταξη του επόμενου και από τις 10 του επόμενου δεν έχουν να φάνε. Οι λογαριασμοί τρέχουν, η ακρίβεια ομοίως, η ζωή έγινε πλέον δύσκολη για πολλούς και αφόρητη για κάποιους.

Γυρίσαμε στις μεταπολεμικές δεκαετίες της φτώχειας και της ανέχειας. Τα 3-70^Ε αύξηση στη σύνταξη, σε μια σύνταξη που έχεις πάρει από 500-1000 Ε είναι σκέτη κοροϊδία, μετά από τόσα χρόνια αφαίμαξης των συντάξεων. Ακόμα και εκείνα τα ψίχουλα αναδρομικά που δώσατε στους συνταξιούχους, τους πήρατε το 40% πίσω με την επιβολή φόρου. Τους έχετε ισοπεδώσει τους συνταξιούχους όλες οι Κυβερνήσεις των τελευταίων 12 χρόνων. Και είναι μια κατηγορία που δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο, και να βρει κάποια δουλίτσα για τσόντα, τους μειώνετε τη σύνταξη. Μόνο οι ‘’μεγάλοι’’ μπορούν ταυτόχρονα να είναι σε πολλά και να εισπράττουν μισθούς. Όσο κι αν προσπαθεί η Κυβέρνηση είτε με το καλάθι του νοικοκυριού, είτε με τις ‘’αυξήσεις’’ στις συντάξεις, είτε με τη επιδότηση στην ενέργεια και τα επιδόματα ελεημοσύνης που μοιράζει, να δημιουργήσει κλίμα ευφορίας, η πραγματικότητα στο σπίτι του καθενός δεν αλλάζει με τσόντες. Αν δεν έχεις ένα στάνταρ εισόδημα ασφαλές , ώστε να ξέρεις και να μπορείς να προγραμματίσεις τις υποχρεώσεις σου και τη ζωή σου, η ζωή είναι αβάσταχτη, μέσα στην ανασφάλεια, την αγωνία για το τι θα σου ξημερώσει και τη θλίψη. Ούτε οι στολισμένες πλατείες και δρόμοι με τα χιλιάδες λαμπάκια, ούτε οι πολυδάπανες δημόσιες φιέστες μπορούν να εξαλείψουν αυτή τη θλίψη και την αβεβαιότητα για το αύριο.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά διασχίζοντας δρόμους, σε μπαλκόνια θα δει πως ελάχιστα είναι στολισμένα, εν αντιθέσει με τον υπερστολισμό φέτος σε δημόσιους χώρους και πλατείες. Παρά τα όσα έλεγαν πριν 2-3 μήνες, πως λόγω κρίσης στην ενέργεια όχι φώτα στους δρόμους, όχι λαμπάκια και τα τοιαύτα που το μόνο που προσφέρουν τέτοιου τύπου ‘’ειδήσεις’’ είναι να σου μαυρίσουν την ψυχή. Και τώρα μας καλούν σε εκδηλώσεις, δράσεις, να χαρούμε!  Ας το εκμεταλλευτούμε πάντως, έστω και για λίγο να ξεχαστούμε και να νιώσουμε και πάλι παιδιά, αναπολώντας εποχές που υπήρχε ελπίδα, υπήρχε όραμα, υπήρχε αγάπη, υπήρχε οικογένεια.

Κάθε φορά που διαβάζω ακραίες συμπεριφορές ανηλίκων, αναρωτιέμαι σε τι οικογενειακό περιβάλλον έχουν μεγαλώσει αυτά τα παιδιά και τι γονείς τα ‘’χαίρονται΄΄! Δυστυχώς ο νεοπλουτισμός και τα μυαλά μας που είχαν πάρει αέρα προ κρίσης, μας οδήγησε σε πλήρη ασυδοσία στα πάντα. Τάχα μου να φύγουμε από την καταπίεση των δικών μας χρόνων και φτάσαμε στο άλλο άκρο. Κι απ΄ ότι φαίνεται  αυτό δε μαζεύτηκε στα χρόνια της κρίσης, μάλλον ανέδειξε κι έβγαλε στην επιφάνεια παθογένειες, έλλειψη ανατροφής, απουσία αξιών, ηθικής, ιδανικών! Ζούμε μια ολοκληρωτική παρακμή των πάντων κι ακόμα επιμένουμε να ακολουθούμε. Εύχομαι η νέα Χρονιά που κατά γενική ομολογία προβλέπεται δύσκολη, να φέρει τουλάχιστον ένα μεγάλο καλό, την αφύπνιση μας! Αυτό το ‘’ ότι και να μου κάνεις, προσκυνώ αφέντη’’ κάποτε πρέπει να σταματήσει και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Τα παιδιά να μάχονται για καλύτερες συνθήκες ζωής κι όχι να μάχονται μόνο για το πώς θα πάρουν το νέο μοντέλο κινητού. Ως εκεί φθάνει η οπτική μας για τη ζωή δηλαδή; Δεν είναι τραγικό;

Και μην ξεχνάμε... Δεν υπάρχει χειρότερο από το να περιμένει κανείς την ''ελεημοσύνη'' των επιδομάτων , παύει να είναι ελεύθερος, δεν ορίζει ούτε τον εαυτό του, ούτε τη ζωή του πλέον. Δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον, είσαι ελεγχόμενος και υποταγμένος μόνιμα!

Αυτά από τον απολογισμό και την αναδρομή στα χρόνια που πέρασαν,  που έκανα αυτές τις μέρες. Σας εύχομαι μια καλή Χρονιά γεμάτη Υγεία, Αγάπη, Χαρά, Ειρήνη στον κόσμο, λιγότερα προβλήματα στον Πλανήτη και εξάλειψη φτώχειας. 2023 ευχές για τον καθένα σας! Καλή Πρωτοχρονιά!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

                           Ψυχανεμίσματα... 29.12.22