Αχ προδομένε μου λαέ
Τους έδινες τα χτένια
Ενώ για σε φυτρώνανε
Και τρίχες μα και γένια!
Τώρα αυτοί χτενίζονται
Με το δικό σου χτένι
Σου λένε βγάλε το σκασμό
Το παίζουν και θιγμένοι!!
Τσιφλίκι, περιουσία τους,
Εσύ… εγώ… η Χώρα…
Γεμίσαν τα σεντούκια τους
Κι εσύ στην κατηφόρα!
Και σου μιλούν αφ’ υψηλού,
Σαν κορδωτά παγώνια,
Σε στήσανε σε μια γωνιά,
Σου κάνουν και καψόνια!
Λογαριασμό δεν δίνουνε,
Δεν δίνανε ποτέ τους,
Τώρα τους είσαι και μπελάς,
Λερώνεις το παρκέ τους!...
Σου φόρτωσαν και το σακί,
Με τα δικά τους λάθη,
Αυτοί αραχτοί στα πλούτη σου,
Κι εσύ με άδειο καλάθι!
Στα ζάρια παίξανε που λες,
Εσένα … την Πατρίδα
Και σε ψεκάζουν αφειδώς,
Σα να’ σαι κατσαρίδα!
‘’Για το καλό’’ που σου’ καναν
Να μην το λησμονήσεις,
ΑΝ ΠΟΤΕ γίνουν εκλογές,
να τους ξαναψηφίσεις!
============================
Νίκη Παπουλάκου
από stixoi.info 13/02/12 http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=172927
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου