Και ξεμείναμε...

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
πού η αλήθεια, ποιο το ψέμα;
κάθε λίγο κι ένα θέμα...
ξετυλίγεται και απλώνει
για να μας αποχαυνώνει!

Φούσκες , φούμαρα, δαντέλες
και μεταξωτές κορδέλες,
όλη μέρα συζητάμε
και το χάλι μας ξεχνάμε!

Είναι σάπιο το σανίδι,
μεσ' τον κόρφο μας το φίδι,
και ξεμείναμε αδερφέ,
με κους κους και με φραπέ
πάνω σ' ένα καναπέ!

Τίποτα πια δε θα μείνει,
η ζωή μας σε καμίνι,
θα μας ρίξουν στον Καιάδα
και θα πάρουν την Ελλάδα!

Νίκη Παπουλάκου.