Powered By Blogger

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!
Ποίηση/Στίχος/Άρθρα/Βίντεο

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018

Πλήρης διάλυση...









Ζούμε σε μια εποχή απόλυτης παράνοιας, ασέβειας, αμορφωσιάς, κακογουστιάς, χυδαιότητας, σαπίλας, βλακείας, παραλυσίας και διαστροφής! Βέβαια ανέκαθεν υπήρχαν όλα αυτά, πλην όμως τώρα ‘’διαφημίζονται’’ και περνάνε ως πρότυπα! Το τι βλέπουμε και το τι ακούμε καθημερινά από τα ΜΜΕ ξεπερνάει κάθε φαντασία! Σε άλλες εποχές σε πολλά από αυτά το κοινό θα γυρνούσε την πλάτη ή πολλά από τα θέματα που βγαίνουν στον αέρα δημόσια, δεν θα τολμούσαν να διανοηθούν να το κάνουν! Και δεν επρόκειτο για υποκρισία όπως κάποιοι θέλουν να λένε… εν προκειμένω έχουμε φθάσει στην ασυδοσία σε ότι έχει να κάνει με συμπεριφορές και επιλογές θεμάτων προς συζήτηση!


Άσε που και η συζήτηση έτσι όπως γίνεται στα διάφορα πάνελ, έχει χάσει το νόημα της… μια χάβρα των Ιουδαίων γίνεται, κάθε άλλο παρά συζήτηση τις περισσότερες φορές, ο ένα πατάει πάνω στη φωνή του άλλου με ένταση για να ακουστεί και να ‘’κερδίσει’’ τις εντυπώσεις! Φθάσαμε πια σε σημείο να θεωρούμε ότι όποιος φωνάζει περισσότερο έχει δίκιο! Και κατά πως φαίνεται δεν τα έχουμε δει όλα ακόμα, αφού συνεχώς ξεπροβάλλουν κι άλλα! Πάντως Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση μέσα στο ίδιο κόμμα πρώτη φορά το ζούμε, δεν ξανάγινε! Ομοίως δε νομίζω άλλος Πρωθυπουργός και Κυβέρνηση να έχουν τόσο ‘’υβριστεί’’ με βαριές εκφράσεις από Αντιπολιτευτικά κόμματα! Και δεν εξετάζω το δίκιο της όποιας μομφής, μιλάω για το απαράδεκτο της λεκτικής τοποθέτησης με κοσμητικά ή επίθετα απείρου κάλλους, που αν μη τι άλλο, σεβάσου το θεσμό αν όχι το άτομο! Όσο για το ‘’αλάθητο’’ όλων με την ασυλία που έχουν, τι να πει κανείς… ανοίγουν το στόμα τους και ότι τους έρθει λένε, αφού ούτε τιμωρούνται, ούτε πληρώνουν για ότι ανεπίτρεπτο πουν! Αλλάζουν θέσεις και κόμματα σαν τα πουκάμισα, ομοίως και απόψεις ή κρίσεις για πρόσωπα και γεγονότα! Και τα θέματα τρέχουν, η φτώχεια αυξάνει  και όλοι αυτοί στη μάχη για την καρέκλα!


Το 34% του πληθυσμού στη Χώρα μας ζει σε κατάσταση Πτώχευσης και αυτό το ποσοστό,  θα αυξάνει με την πάροδο του χρόνου, αφού δεν προβλέπεται αποκατάσταση εισοδημάτων, μάλλον περαιτέρω μείωση! Για ένα σπίτι πληρώνουμε Δ.Τ. (Δημοτικά Τέλη), Δ.Φ. (Δημόσιο Φόρο), ΤΑΠ (τέλος ακίνητης περιουσίας), στο λογ/σμό της ΔΕΗ συν ΕΝΦΙΑ, ένα ενοίκιο δηλαδή στο Κράτος για κάτι που πλήρωσες για να το έχεις, (ή και δεν το έχεις ακόμα αν είναι με δάνειο) πληρώνοντας παράλληλα και τον ανάλογο φόρο!... Αν δεν υπάρχει μπόλικο ρευστό στην άκρη, εκεί που έχουν φθάσει μισθοί και συντάξεις, δύσκολο πλέον να διατηρήσεις ακίνητα! Ας μην γελιόμαστε με τις συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης που ‘’πονούν’’ δήθεν για τα κόκκινα δάνεια, πρόκειται για μια παράσταση και μόνο! Αφού πατώνει το εισόδημα του πολίτη, η φορολογία αυξάνει,  καθώς και τα είδη κατανάλωσης και πρώτης ανάγκης,   φυσικό επόμενο να αποκτήσει χρέη και κάποιος από τους ‘’πιστωτές’’ να του κάνει κατάσχεση! Το να ζητάς τη μη κατάσχεση είναι λάθος αγώνας χωρίς αποτέλεσμα ουσιαστικό! Η σωστή διεκδίκηση προς 300  θα ήταν ‘’αποκαταστήστε την οικονομική δυνατότητα του πολίτη να μπορεί να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του’’! 


Το να εμποδίσω ένα πλειστηριασμό σήμερα, είναι μια διαμαρτυρία μεν, όμως  όχι αποτέλεσμα ή λύση και φυσικά ξεφεύγει από τα όρια της κοινής λογικής η απαίτηση του να μην διεκδικήσει ο όποιος πιστωτής τα λεφτά του! Εστιάζουμε σε παράλογες απαιτήσεις και σωπαίνουμε για τα αυτονόητα που μας στέρησαν και που έπρεπε να τα διεκδικήσουμε! Αυτό δεν θα μας βγει σε καλό! Τα προβλήματα όλο και θα πληθαίνουν και θα μεγαλώνουν και φταίνε γι’ αυτό όλες της τελευταίας 10ετίας Κυβερνήσεις! Οι συνέπειες και οι επιπτώσεις από αρχής μειώσεων και περικοπών, ήταν ηλίου φαεινότερο, πως θα ήταν ορατές βαθμηδόν και κατ’ ολίγον, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα! Ασχέτως αν κάποιοι δεν ήθελαν να το παραδεχθούν. Τώρα δρέπουμε τους καρπούς από τα μέτρα που εφαρμόσθηκαν αυτά τα 10 χρόνια και κάθε χρόνο και χειρότερα θα πηγαίνει! Δεν ήρθαν όλες οι συμφορές την τελευταία 3ετία, ο καρκίνος ξεκίνησε με το πρώτο Μνημόνιο και συνεχίζει με μεταστάσεις!


Πάντως σαν σφουγγάρι ρουφάμε ότι ακούμε και ως πειθήνια όργανα λειτουργούμε! Έβρεξε, δρόσισε για λίγο, φορέσαμε πατατούκες, μπότες ως το γόνατο, στρώσαμε χαλιά και παρ’ όλο που οι θερμοκρασία επανήλθε, κάποιοι επιμένουν να κυκλοφορούν με μπότες, χοντρά μπουφάν και κασκόλ, σε βαθμό που διερωτάται κανείς δική τους άποψη περί καιρού δεν έχουν… τους είπαν πως ήρθε χειμώνας και το έχαψαν; Σκεφθείτε πόσο εύκολα μας περνούν ότι θέλουν με την εικόνα και τον ήχο! Φυσικά έχουμε αφεθεί κι εμείς … και όπως μια έρευνα απέδειξε αυξάνεται ανησυχητικά η ηλιθιότητα ανά τον κόσμο!  ‘’Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει’’ θα πω !  Όμως είμαστε ακόμα ζωντανοί, που λέει και το τραγούδι … να δούμε πόσο ακόμα θα μας αντέξει το σχοινί!

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή ΅: Εφημερίδα ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΏΝ'' ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ... 25/10/18



Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

Η αποδοχή πιο πάνω κι απ' την αγάπη....








 Ο κάθε άνθρωπος θέλει το χώρο του και το χρόνο του, ασχέτως αν λίγοι το αντιλαμβάνονται! Η έλλειψη αυτής της ελευθερίας, σωρεύει πίεση, καταπίεση και καταλήγει σε ασφυξία  μοιραία κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα!  Aπό τη στιγμή που ο άνθρωπος σέβεται τον εαυτό του, τις επιθυμίες του, τα ελαττώματα και προτερήματα του, τις αδυναμίες του  κλπ.,   αυτόματα σέβεται και τα του άλλου ανθρώπου! Δύσκολο μεν αλλά ιδανικό όταν συμβαίνει! Η ελευθερία ανάμεσα στην όποιας μορφής σχέση, βοηθά στο να παραμείνει και να διατηρηθεί υγιής και ζωντανή! Διαφορετικά κουράζει αν όχι και τους δυο, τον έναν εκ των δύο σίγουρα και κάποια στιγμή θα γίνει η έκρηξη! 


H αποδοχή πάλι, είναι το α και το ω για μια ισορροπημένη ζωή ... όταν έχεις φτάσει στην αποδοχή δεν διψάς για επιβεβαίωση, δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν και φυσικά ουδεμία σχέση με συμβιβασμό  έχει ! Ο συμβιβασμός περικλείει και καταναγκασμό ενίοτε ή και συμφέρον, ενώ η αποδοχή πηγάζει από μέσα μας, έχεις σκεφθεί, έχεις καταλήξει σε συμπεράσματα, ξέρεις γιατί δέχεσαι κάτι, τρόπον τινά το επιλέγεις με τη θέληση σου για να περνάς εσύ καλύτερα κι όχι κατ’ επιταγή διαφόρων καταστάσεων.


 Μεγάλη υπόθεση και η αποδοχή στη σχέση! Συνήθως θεωρούμε ότι μπορούμε τον άλλον να τον αλλάξουμε και να τον φέρουμε στα δικά μας μέτρα. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, άλλωστε αν έχουμε βρει και μάθει τον εαυτό μας, σίγουρα το ξέρουμε καλά αυτό! Προσαρμόζεται ναι, συμβιβάζεται ή αποδέχεται ίσως, όμως στο βάθος είναι αυτός που είναι! Δεν είναι καλύτερο λοιπόν να τον μάθουμε και να τον αποδεχθούμε όπως είναι ή να το απορρίψουμε, από το να πιστεύουμε σε μια λάθος εικόνα η οποία μπορεί κάποια στιγμή να μας πληγώσει; Και φυσικά δεν θα φταίει τότε  ο άλλος … η ευθύνη δική μας! ‘’Κάνε το σταυρό σου και προχώρησε, η παράφορη αγάπη μας χώρισε’’ όπως λέει κι ένα τραγούδι … αγάπη χωρίς αποδοχή και αυτονομία καταλήγει σε αποτυχία αν όχι σε χωρισμό!

 Συστατικό της επιτυχίας και η αυτονομία! Σε απαλλάσσει από της όποιας μορφής εξάρτηση! Λειτουργεί ατόφιο το συναίσθημα, η επιθυμία ακόμα και η λογική, χωρίς να είναι δέσμιο της ανάγκης που οδηγεί σε εξάρτηση! Η εξάρτηση είναι ένας τύπος υποδούλωσης και μάλιστα ηθελημένης, όμως τις περισσότερες φορές μη συνειδητοποιημένης, που ενίοτε καταλήγει να θεωρεί εαυτόν ‘’θύμα’’!


Σημασία δεν έχει τόσο το να σε κάνει κάποιος να ασπασθείς τη γνώμη του, όσο το να καταφέρει να σου ανοίξει δρόμο σκέψης, ώστε να ψαχτείς και  να αποκτήσεις τη δική σου γνώμη! Να σε προβληματίσει με την άποψη του, ή με την αναφορά του σε κάποιο γεγονός και να σου δώσει το ερέθισμα να το σκεφθείς και να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα,  τη δική σου άποψη! Παρθενογένεση σε απόψεις, αποφθέγματα και σοφά λόγια δεν υπάρχει, από κάπου ξεκινάς το ψάξιμο με τη σκέψη κι αν καταφέρεις το πας λίγο πιο πέρα, προσθέτεις και το δικό σου λιθαράκι!  Άλλωστε και η συζήτηση έχει λόγο και αντίλογο, συμφωνία / διαφωνία,  (αρκεί να διεξάγεται κόσμια) διαφορετικά είναι μονόλογος! Όπως και η δεύτερη σκέψη είναι τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα,  καλύτερη από την πρώτη! Γιατί απλούστατα, είναι πιο ήρεμη, ελεύθερη επιρροών και βγάζει καλύτερα συμπεράσματα! Αυτός που σκέφτεται πολύ, μιλάει λιγότερο και τα λόγια του συνήθως είναι μετρημένα και χωρίς πολλές σάλτσες! Άλλωστε περιτύλιγμα και κορδέλες χρειάζεται οτιδήποτε μη αληθινό που στερείται βάσης και πρέπει με κάποιο τρόπο να πείσει και  να γίνει αποδεκτό!


Λίγα λόγια και σταράτα που λέμε, αυτά αξίζουν! Τα λίγα λόγια και σταράτα όμως,  ολίγοι  αγάπησαν! Οι πολλοί αρέσκονται συνήθως στα πολλά και παχιά λόγια με τις ανάλογες φιοριτούρες και σάλτσες .... το τραβάει ο οργανισμός τους το παραμύθι, είναι εύληπτο και επιθυμητό! Χαϊδεύουν τα αφτιά τους με αυτά που ακούν! Και κάποια στιγμή πιο κάτω κλαψουρίζουν αν τύχει και το ανακαλύψουν! 


Οι ξεκάθαρες σκέψεις και απόψεις δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να ειπωθούν, οι μπερδεμένες συνοδεύονται με πολυλογία και βαρύγδουπες λέξεις ή φράσεις ενίοτε, για να μπορέσουν να εντυπωσιάσουν και να σταθούν!  Η ξεκάθαρη σκέψη και άποψη δεν έχει ανάγκη να εντυπωσιάσει ούτε να μπερδέψει για να βρει χώρο να σταθεί! Είναι ελεύθερο πουλί, περνάει, κελαηδάει και φεύγει! Αν προλάβεις και την πιάσεις στον αέρα έχει καλώς, διαφορετικά έχασες!



Και μην ξεχνάμε ‘’ότι λάμπει δεν είναι χρυσός’’ και ο τενεκές ειδικά ο άδειος κάνει θόρυβο και κρότο!

Νίκη Άννα Παπουλάκου.


 Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 18/10/18

Οι επιλογές μας είμαστε εμείς!







Αν καταφέρεις στη ζωή να είσαι ο εαυτός σου,   αν μπορέσεις να μην νιώθεις την ανάγκη να εντυπωσιάσεις ή να αποδείξεις κάτι,  αν διαχειρίζεσαι σωστά τα ‘’ναι’’ και τα ‘’όχι’’ σου, τότε πράγματι νιώθεις λεύτερος!  Η ζωή σου ανήκει! Βέβαια για να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου πρέπει να τον έχεις βρει, να τον έχεις μάθει, να τον έχει αποδεχθεί εσύ πρώτα! Με τα καλά του και τα ανάποδα, με τα προτερήματα και τυχόν μειονεκτήματα, με όλα! Επίπονη δουλειά αλλά το αποτέλεσμα αποζημιώνει! Μετά από αυτό εύκολο να πεις και ‘’όχι’’ όταν το νιώθεις και γνωρίζοντας σε αποκτάς αυτοπεποίθηση και σιγουριά,  δεν χρειάζεσαι να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν, ούτε να εντυπωσιάσεις! Δεν διψάς για κολακείες και τα τοιαύτα! Δεν διψάς για λόγια, σημασία για σένα έχουν τα έργα και στο δούναι και στο λαβείν!


Ακολουθείς τη στράτα σου και προχωράς με ανοιγμένα φτερά στην κατεύθυνση των δικών σου αναγκών κι όχι αυτών που οι άλλοι θέλουν να σου επιβάλουν. Επιλέγεις, αποφασίζεις, απολαμβάνεις, ζεις! Ζεις για σένα κι όχι για τους άλλους, γι’ αυτό που οι άλλοι ‘’ονειρεύονται’’ για σένα! 


Φυσικά στη ζωή τα πάντα έχουν τίμημα, κι εδώ το τίμημα ίσως είναι βαρύ. Μπορεί ελάχιστοι έως κανένας να μείνουν στη ζωή σου, όμως θα ξέρεις πως αυτοί που έμειναν, αγαπούν αυτό που πραγματικά είσαι κι όχι αυτό που νομίζουν, ή φαντάζονται! Απογοητεύεσαι μια κι έξω κι όχι κάθε τόσο επενδύοντας σε ανθρώπους που βρέθηκαν περιστασιακά και μόνο στο δρόμο σου κι όχι για να μείνουν στη ζωή σου. Άλλωστε ότι έχει αρχή έχει και τέλος… ημερομηνία λήξης!

 Στη ζωή πρέπει να τα βλέπουμε ψύχραιμα τα πράγματα, να παρατηρούμε τους νόμους της φύσης και του σύμπαντος και να μαθαίνουμε!  Ακόμα κι ένας κυκλώνας κάνει τον κύκλο του, σαρώνει στο πέρασμα του, όμως κάποια στιγμή σβήνει! Γιατί λοιπόν εμείς να διαφέρουμε, μέρος του σύμπαντος δεν είμαστε;…


Εκτός αυτού, ότι φεύγει από τη ζωή μας, ήταν να φύγει! Είτε για να προχωρήσει, είτε για να πάμε εμείς παρακάτω!  Κάθε καινούργιο έρχεται ή για να μας διδάξει ή για να διδαχθεί, οπότε μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος φεύγει ή φεύγεις! Κάποιοι άνθρωποι ή σχέσεις, σε κρατούν στάσιμο, σου κλείνουν το δρόμο, εμποδίζουν την εξέλιξη σου, μόνο αν  τους αφήσεις πίσω θα πας μπροστά! Εκτός κι αν συναισθηματικό δέσιμο δεν σε αφήνει να δεις καθαρά τα πράγματα! Αν αγαπάς τον εαυτό σου θα βρεις τρόπο να ξεφύγεις, ή πάλι αν μείνεις συνειδητά, είναι θέμα επιλογής οπότε το έχεις αποδεχθεί και δεν σε πονάει!


Οι επιλογές μας είναι η ζωή μας! Η απόφαση πάντα είναι δική μας,  άμοιροι ευθυνών για ότι μας συμβαίνει δεν είμαστε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων! Η εύκολη λύση είναι να ρίχνουμε πάντα το βάρος της ευθύνης στους άλλους, στη ζωή, στη μοίρα και καθόλου σε μας! Στρουθοκαμηλισμός και υποκρισία!


Πονάει λίγο η παραδοχή του όποιου ποσοστού ευθύνης μας, όμως αυτή η παραδοχή μας προστατεύει από τη μη επανάληψη του ίδιου λάθους! Μας βοηθάει να διορθώσουμε πράγματα ή να αποφύγουμε ατυχείς καταστάσεις στο μέλλον! Κάπως έτσι χτίζεται η εμπειρία! Μέσα από δράσεις, αποφάσεις, επιτυχίες, αποτυχίες, λάθη! Αρκεί να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι! 


Και μην ξεχνάμε, η αποτυχία και η δυσκολία σε δυναμώνει, σε κάνει να ανακαλύπτεις πτυχές μέσα σου που δεν ήξερες. Όταν όλα είναι στην ευθεία, μοιραία κάποια στιγμή καταλήγουν βαρετά! Τα σκαμπανεβάσματα το αλάτι και το πιπέρι της ζωής! Αν το δούμε έτσι θα περάσει πιο γρήγορα, η όποια αναποδιά από τη ζωή μας !


Η ζωή είναι δράση, κίνηση, οι περίοδοι ‘’πένθους’’ για ότι μας συμβαίνει πρέπει να κρατούν λίγο, κι αυτό επιτυγχάνεται με την δική μας συνειδητοποίηση της όποιας κατάστασης και την άμεση /ειλικρινή επαφή με το μέσα μας!


Μεγάλη υπόθεση λοιπόν να είσαι ο εαυτός σου, γιατί αν αυτό το πετύχεις τότε όλες οι διεργασίες στο νου και την ψυχή είναι εύκολες και απλές! Η δε ζωή πάει να είναι πολύπλοκη!

=======

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 11/10/2018

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Θέμα αντίληψης όλα!...






Συνήθως ότι θεωρούμε σίγουρο και δεδομένο παύουμε να το επιθυμούμε με συνέπεια να βαριόμαστε κάποια στιγμή ή να μην καταλαβαίνουμε την αξία του! Μεγάλη υπόθεση η επιθυμία! Όταν αποχωρεί η επιθυμία, ατονεί η ικανοποίηση, η χαρά, το γέμισμα και  μοιραία έρχεται παρακάτω ο κορεσμός, η πλήξη και η ανία! Μαζί με την ελπίδα, το όνειρο, τα ‘’θέλω’’, το στόχο, την υπομονή και επιμονή, την αγωνιστικότητα,  όλα αυτά μαζί αποτελούν τη βάση για να έχει νόημα η ζωή μας! Άσβεστη επιθυμία κρατάει ζωντανή την όποιας μορφής σχέση, την ικανοποίηση, τη χαρά,  αυτό το αίσθημα πληρότητας που νιώθει κανείς ακόμα κι αν πρόκειται για αναμνήσεις προσώπων, γεγονότων ή τοπίων, που όμως διατηρεί την επιθυμία να τα δει ξανά, να τα ζήσει ή να τα διατηρήσει στη ζωή του!


Η επιθυμία περικλείει και συνεχή προσπάθεια, είναι αυτό που λέμε ‘’προσέχω για να έχω’’! Είναι μία διαρκής ασχολία με το αντικείμενο ή το υποκείμενο του πόθου! Όταν εκλείψει, περνάμε σε λιμνάζοντα νερά, στασιμότητα, βαρεμάρα!

 Όταν πάλι, τα βρίσκεις όλα έτοιμα από μικρός, δυστυχώς χάνεις την ευκαιρία να επιθυμήσεις πράγματα, να ονειρευτείς, να βάλεις στόχους, περιορίζεσαι στην απόλαυση όλων που όμως κάποια στιγμή θα τα βαρεθείς γιατί δεν πρόλαβες να τα αναζητήσεις και να μετρήσεις την αξία που είχαν για σένα, για τη ζωή σου! Τα βρήκες, τα χάρηκες, τα βαρέθηκες και ψάχνεις άλλες λάθος πηγές ικανοποίησης! Ελάχιστες φορές αυτό οδηγεί σε εποικοδομητικές πηγές δυστυχώς!


Η αλήθεια γενικώς είναι πως ο άνθρωπος πρέπει να ‘’εκπαιδεύεται’’ και για δυσκολίες και στερήσεις, έτσι μόνο ενεργοποιούνται εσωτερικές δυνάμεις και δυνατότητες που θα του χρησιμεύσουν στην μετέπειτα ζωή του ως μέλος μιας Κοινωνίας! Αν τα παρέχουμε όλα σε ένα παιδί, όταν τα πάντα του τα παρουσιάζουμε εύκολα, του δίνουμε λάθος εικόνα για την πραγματικότητα εκεί έξω, είναι σα να του κρύβουμε την αλήθεια!  Επίσης του στερούμε τη διάθεση για δημιουργία, όταν του εξασφαλίζουμε τα πάντα από την εφηβεία του! 


Σκεφθήκατε ποτέ γιατί οι καφετέριες ήταν γεμάτες και προ κρίσης από 30άρηδες που ξόδευαν  το χαρτζιλίκι του μπαμπά, ενώ κάποτε στα 30-35 κάποιος είχε ήδη κάνει καριέρα και ήταν σε θέση να φτιάξει οικογένεια; Πώς σπούδαζαν κάποτε και δούλευαν παράλληλα; Είναι αυτές οι γενιές οι μεταπολεμικές που έφτιαξαν και πρόκοψαν γιατί είχαν ζήσει στερήσεις και οραματίστηκαν κάτι καλύτερο για τη ζωή τους! Αγωνίστηκαν, πάλεψαν, δημιούργησαν, απόλαυσαν! Οι νεώτερες γενιές απλώς νέμονται τα έτοιμα διατηρώντας τα, ή σπαταλώντας τα!


Τώρα βέβαια θα μου πείτε πως ήρθαν οι ‘’βάρβαροι’’ να μας τα πάρουν, πως αλλάζει το τοπίο γενικώς! Έχει κάποια βάση αυτό, όμως οι παλιότερες γενιές έζησαν το ολόκληρο της δημιουργίας, της επιτυχίας, της ικανοποίησης και θεωρώ πως αυτό τους δίνει δύναμη για να αντέξουν τα ‘’δεινά’’ του σήμερα! Όταν έχεις περάσει καλές μέρες αντλείς δύναμη για τις δύσκολες! Οι ανεκπαίδευτες γενιές στη δυσκολία όμως; Αυτές είναι που τους ήρθε ταμπλάς στο κεφάλι, γι’ αυτό και τρέπονται σε άτακτη φυγή για ξένα μέρη… αναζητώντας κατά κάποιο τρόπο τα ‘’εύκολα’’!


Και τη 10ετία του ‘’50 –‘’60 έφευγαν, όμως ήταν άνθρωποι που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα εδώ, αναζητούσαν να επιβιώσουν, άφηναν οικογένειες πίσω και κάποια στιγμή επέστρεφαν με οικονομίες που αξιοποίησαν εδώ στην πατρίδα! Τώρα βλέπεις και φεύγουν νέοι και μεγαλύτεροι με πτυχία, διδακτορικά και με περιουσίες εδώ, ασχέτως αν αυτή τη στιγμή μπορεί να μην αποδίδουν, δεν παύουν να είναι περιουσιακά στοιχεία όμως!


Τι θα πρέπει να πει ή να κάνει κάποιος που δεν έχει μία; Να το βάλει στα πόδια και να τρέχει; Πολύ φοβάμαι πως στην επόμενη εικοσαετία θα ψάχνεις με το δάχτυλο να βρεις Ελληνικό στοιχείο στην αγορά … θα έχουν προοδεύσει όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς τους ντόπιους! Κινδυνεύουμε να μείνουμε μόνο οι προ και μετά τρίτης ηλικίας και μόνη ελπίδα κάποιοι νέοι να κάνουν τη διαφορά, αυτοί που μεγάλωσαν στην κρίση και ίσως πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και αγωνιστούν για να αλλάξουν τα πράγματα!


Τα πάντα είναι θέμα αντίληψης. Άλλο λήψη και άλλο αντίληψη! Όλοι λαμβάνουν, ο καθένας έχει δικαίωμα στη λήψη, η αντίληψη όμως είναι κάτι άλλο, προσόν που διαθέτουν ολίγοι! Εκεί ποντάρουν και όλοι αυτοί που έχουν ανάγκη τους πολλούς και μας γεμίζουν με ανακρίβειες και παραμύθια…. στην έλλειψη αντίληψης! 
Αφύπνιση και ενεργοποίηση του μυαλού μας χρειάζεται κατά πρώτον, άλλωστε τα πάντα ξεκινούν από τον εγκέφαλο! Καλή αρχή λοιπόν!


==============

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα...  04/10/18.