Powered By Blogger

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!

ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟΣ ΚΙ ΕΥΘΕΙΑ!
Ποίηση/Στίχος/Άρθρα/Βίντεο

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Εσύ πότε;




Κουρασμένες ψυχές
στο πέρασμα του χρόνου
βαριά τα βήματα,
βαριές ανάσες,
ανέκφραστα πρόσωπα,
απλανές βλέμμα...
Περνάς διαβάτη αδιάφορος
αδιάφοροι κι οι άλλοι...
δεν βλέπεις δε σε βλέπουν!
Το πλήθος ανώνυμο,
το ίδιο κι η ζωή σου,
το ίδιο και τα πάθη σου!
Επώνυμο το άδικο,
το κραυγαλέο, το προκλητικό!
Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν,
σα να μην πέρασαν ποτέ απ' τη ζωή σου!
Οι άνθρωποι ξεχνούν
κι εσύ ξεχνάς...
Η μοναξιά σαν μόνη αξία,
δε σε εγκαταλείπει ποτέ!
Πάει κι έρχεται στο δρόμο σου,
πιστή στο κάλεσμά σου
κι άλλοτε απρόσκλητη μέσα στη νύχτα!
΄Ονειρα γκρεμίζονται,
αγάπες σβήνουν και χάνονται,
δεδομένα αλλάζουν ... όλα αλλάζουν!
Εσύ διαβάτη πότε;
============================
ΝΙΚΗ  Π.

...κι εμείς προσπερνάμε ατάραχοι!

Άραγε κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τραγικό και μας εξοργίζει, μας θυμώνει, μας αναστατώνει, πέρα από το να εκφράζουμε τη λύπη, τον αποτροπιασμό μας, την οργή μας, ρίχνουμε μια ματιά μέσα μας να δούμε τι ποσοστό ενοχής έχει ο καθένας από εμάς μέσα σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω στην Κοινωνία; Να δούμε τι πιθανόν κάνουμε λάθος και να το διορθώσουμε, να το αλλάξουμε;
Γιατί Κοινωνία είμαστε όλοι εμείς μαζί και ο καθένας χωριστά! Κι αν κάθε φορά που συμβαίνει κάτι μένουμε μόνο στην έκφραση της λύπης και μετά από λίγο να το ξεχνάμε, μέχρι να συμβεί το επόμενο ... η συνέχεια θα είναι η ίδια και χειρότερη ... επαναλαμβανόμενες ιστορίες με διάφορες μορφές κι εμείς στην ίδια θέση θεατές και κριτικοί του θέματος, χωρίς καμιά ουσιαστική παρέμβαση!
Η αδιαφορία μας για πολλά, η μη επέμβαση ή παρέμβαση μας στο να καταγγείλουμε ή να ενατιωθούμε σε κάτι στραβό που βλέπουμε δίπλα μας, μη δίνοντας σημασία, προσπερνώντας το και αφήνοντας το για τον επόμενο που θα το δει και που κι εκείνος τις περισσότερες φορές θα πράξει το ίδιο, η μη παρατήρηση λεπτομερειών ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, στους δικούς μας ανθρώπους, στον εαυτό μας, η αποχή ή αποφυγή στο να πάρουμε θέση σε κάτι, η ''λογική'' πως κάτι που συμβαίνει, συμβαίνει στον άλλον και δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί σε μας κι αφού δε συμβαίνει σε μας ας αλλάξουμε πλευρό, καθώς και άλλα πολλά, συνιστούν ενοχή έστω και στο απειροελάχιστο! ΄Ομως κάποτε δεν πρέπει να το δούμε, να το παραδεχθούμε και να το αλλάξουμε; Κάποτε δεν πρέπει να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και στη ζωή μας γενικότερα, να δούμε τι κάναμε ή κάνουμε σωστά και τι όχι; Κάποτε δεν πρέπει να γίνουμε ενεργοί πολίτες, ξεκινώντας από τα καθ' ημάς;
Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε σε όλους και σε όλα, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο σ' αυτό τον κόσμο! Προς το χειρότερο να πηγαίνουν όλα, είναι το πιο πιθανό!
Το πρώτο μεγάλο σχολείο, είναι το σπίτι, η οικογένεια και μετά έρχεται το σχολείο και οι Κοινωνικές επιρροές! Το σπίτι και το σχολείο έχουν τη βασική ευθύνη! Αν οι βάσεις που θα δώσουν είναι γερές, υπάρχουν αντιστάσεις και προϋποθέσεις, για να κρατήσει την ισορροπία κάποιος όταν έρθει σε επαφή με τη σκληρή πραγματικότητα της Κοινωνίας! Παράλληλα κάθε άνθρωπος με υγιείς βάσεις είναι ένα κερί αναμμένο στο σκοτάδι γύρω... όσο περισσότερα τα αναμμένα κεριά, τόσοι προβολείς που θα οδηγήσουν στο ξέφωτο, σε μια καλύτερη Κοινωνία!
Πόσο εύκολοι είμαστε στα μεγάλα λόγια! Συμβαίνει ένα δυσάρεστο γεγονός όπως αυτό του παιδιού που χάθηκε τόσο άδικα και βλέπεις τίτλους όπως «βυθισμένη στο θρήνο ολόκληρη η Ελλάδα»... ίσως αυτό θα έπρεπε να συμβαίνει όντως, είναι όμως έτσι; Υπερβολή ή υποκρισία; Τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Με τόση ευκολία να λέμε ''μεγάλα'' λόγια και στην πράξη μηδέν; Σε πόσους είχε μιλήσει αυτό το παιδί και δεν έδωσαν σημασία; Πόσοι έβλεπαν το δράμα του κι έκαναν πως δεν καταλάβαιναν; Πόση πίκρα μπορεί να έκρυβε μέσα του και κανείς δε νοιάστηκε; Τι σημασία έχει ο θρήνος λοιπόν, χωρίς να ακολουθείται από αυτές τις σκέψεις, από αυτό τον προβληματισμό;
Πόσοι άνθρωποι δίπλα μας υποφέρουν, ζουν το δράμα τους κι εμείς προσπερνάμε ατάραχοι; Πόσοι άλλοι Βαγγέληδες και Ευαγγελίες έχουν φύγει, θύματα της δικής μας αδιαφορίας και απάθειας;
Το ''νοιάζομαι'' έχει εξασθενίσει στις μέρες μας, για κάμποσα χρόνια είχε στραφεί στην κατεύθυνση της ύλης, περισσότερο νοιαζόμασταν για τα άψυχα παρά για τα έμψυχα ...μήπως ήρθε η στιγμή να το επαναφέρουμε στην αληθινή του μορφή στη ζωή μας;

Νίκη Άννα Παπουλάκου (Ψυχανεμίσματα ... - Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Μάρτιος 2015

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου....

Μ. Πέμπτη - Το Θείο Δράμα κορυφώνεται και οι ύμνοι που ψάλλονται  είναι σχετικοί με τα Πάθη του Χριστού, τη Σταύρωση και το θάνατό.
Το βράδυ ψάλλεται στις εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής και διαβάζονται τα 12 Ευαγγέλια, μεταξύ  5ου και το 6ου Ευαγγέλιου ψάλλεται το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς.
 Τα Δώδεκα Ευαγγέλια περιγράφουν την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά. τον Μυστικό Δείπνο, το δάκρυ και την ανθρώπινη αδυναμία στους κήπους της Γεσθημανής, την προδοσία του Ιησού από τον Ιούδα, την σύλληψη, την δίκη, τα βασανιστήρια, την Σταύρωση!

«Τελευταίες νουθεσίες του Ιησού στους μαθητές του... «Αγαπάτε Αλλήλους». Ο τελευταίος αποχαιρετισμός. Προσευχή του Ιησού. Προδοσία του από τον Ιούδα. Σύλληψη του Ιησού και μεταφορά του «Από τον Άννα στον Καϊάφα». Δίκη του Ιησού από τους Αρχιερείς. Άρνηση Πέτρου («Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με»). Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου, στο Πραιτώριο. Προσπάθεια του Πιλάτου να απελευθερώσει τον Κύριο, αλλά εμπρός στην αποφασιστικότητα των Φαρισαίων υποχωρεί. «Βαραβάν ή Χριστόν;» Ο Πιλάτος «Νίπτει τας χείρας του». Ο Ιούδας μεταμελείται και επιστρέφει τα «τριάκοντα αργύρια» στους Αρχιερείς, οι οποίοι τα έβαλαν στον «Κορβανά» (ταμείο του Ναού). Απαγχονισμός Ιούδα. Πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά και Σταύρωσή του με δύο ληστές. Ο Ιησούς αφήνει το πνεύμα επί του Σταυρού. Μεταμέλεια του ενός ληστή, που ζητά από τον Κύριο να τον θυμηθεί στη βασιλεία των Ουρανών. Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ζητά από τον Πιλάτο το Σώμα του για να το θάψει. Ταφή του Ιησού και σφράγιση του Τάφου του από τους Αρχιερείς και Φαρισαίους.»

''Η πατρίς κρεμάται επί ξύλου'' καθημερινά 6 χρόνια τώρα και σε κάθε αξιολόγηση ψηφίζονται ''ομαδικές εκτελέσεις'' των πολιτών της... δίκη ... καταδίκη και Σταύρωση! ...Βρισκόμαστε και στη δική μας Μ. Πέμπτη καιρό τώρα, οδηγούμενοι σε έναν Γολγοθά σιγά-σιγά όλο και περισσότεροι!...
Και η Ανάσταση φαίνεται πως αργεί για μας! Μαζί με το Θείο Δράμα, ο καθένας ξεχωριστά βιώνει το δικό του! Καιρός λοιπόν να γίνουμε πιο ανθρώπινοι, να σκύψουμε πάνω από το δράμα του διπλανού, του απέναντι, αν εμείς για την ώρα είμαστε θεατές ... να χαϊδέψουμε τις δικές μας πληγές και να απαλλαγούμε από τα αγκάθια που τυχόν έχουν φωλιάσει στις ψυχές, στερώντας μας τη χαρά και τη ζωή! Ας ευχηθούμε μαζί με την Ανάσταση του Κυρίου και τη δική μας Ανάσταση ... Ανά(σ)ταχη Πνεύματος και Ψυχής, λύτρωση από βάρη και το Αναστάσιμο Φως να φωτίσει όλα τα θολωμένα μυαλά του Πλανήτη που οδηγούν τους λαούς στο σκοτάδι και στο θάνατο! 
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα φίλοι μου με υγεία, αγάπη και χαρά!
=======
Ν. Παπουλάκου



Τρίτη 26 Απριλίου 2016

ΣΚΕΨΕΙΣ ...

‘’ Ο φίλος μου στη λύπη μου, κι ο εχθρός μου στη χαρά μου!!’’. Πράγματι στις δύσκολες στιγμές χρειάζεται κανείς τους φίλους, για στήριξη , συμπαράσταση, τη χαρά σου την περνάς και μόνος αν τύχει. Στη χαρά σου πάλι αυτοί που θα έρθουν, μπορεί να είναι φίλοι, μπορεί απλοί περίεργοι, ή κατά συνθήκη φίλοι ή και εχθροί ακόμη. Ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τους φίλους που πραγματικά μας αγαπάνε ; Είναι εκείνος που αντέχει τη χαρά και την επιτυχία σου και χαίρεται περισσότερο από σένα, εκείνος που θα τρέξει στην ανάγκη σου, εκείνος που θα περάσετε πολλά μαζί, καλά και άσχημα!! Διαφορετικά κατατάξτε τους σε μία από τις άλλες περιπτώσεις….

Λένε πως η διαφορά του φίλου από τον συγγενή , είναι στο ότι το φίλο τον διαλέγουμε, ενώ τον συγγενή τον κληρονομούμε. Οπότε δεν είναι κουτό να κρατάμε κοντά μας φίλους με εισαγωγικά, τη στιγμή που έχουμε το δικαίωμα της απόλυτης επιλογής ; Τι μας εμποδίζει ; Αδυναμία αντίληψης, φόβος μοναξιάς, ή μήπως αντιπροσωπεύουν αυτό που θα θέλαμε να είμαστε, ή μήπως είμαστε κι εμείς οι ίδιοι το ίδιο και δεν το ξέρουμε ή το ξέρουμε και το κρύβουμε ;

‘’ Ομοιος ομοίω αεί πελάζει.’’ Έλεγαν οι Αρχαίοι. Και ο λαός : ‘’πες μου με ποιόν πας, να σου πω ποιος είσαι!’’.

΄Άλλο παρέα, παρέες, γνωστοί και άλλο φίλος, φίλοι. Η φιλία είναι μία σχέση πιο βαθιά , πιο ουσιαστική, που χτίζεται με το χρόνο , δοκιμάζεται από τις καταστάσεις κ.ά. πολλά. Σήμερα τη λέξη φίλος και φιλία τη χρησιμοποιούμε αλόγιστα, εννοώντας συνήθως οποιαδήποτε άλλη μορφή σχέσης , εκτός από φιλία.

Πόσες φορές δεν έτυχε να εκτεθούμε αν συστήσουμε κάποιον για φίλο , τη στιγμή που τον ξέρουμε ελάχιστα; Γιατί ; Είναι κακό να πούμε , ναι , είναι γνωστός μου, κάνουμε παρέα, μα δεν τον ξέρω αρκετά καλά; Δεν αναιρείται η σχέση, απλά τοποθετείται στη σωστή της βαθμίδα.

Να γιατί λέω πως αγνοούμε η ξεχάσαμε τη γλώσσα μας , αφού έχουμε μπερδέψει τις έννοιες αυτές καθαυτές, και την έννοια των λέξεων ακόμα!!
΄Ένα ‘’και’’ είναι αρκετό για να παραποιήσει την έννοια ολόκληρης φράσης!

΄Άλλη λανθασμένη αντίληψη πάλι έχουμε με το θέμα ‘’προσωπικότητα’’ του ατόμου. Το συγχέουμε με την οικονομική επιφάνεια, το ακριβό ρούχο, το πτυχίο, ή το ταυτίζουμε με το αξίωμα η τη θέση. Αυτά απλά αποτελούν στολίδια της προσωπικότητας και όχι την ουσία, το σύνολο θα έλεγα που παρουσιάζει ο καθένας μας.

Τα ακριβά ρούχα, οι λιμουζίνες, τα πτυχία, το χρήμα, δεν δίνουν προσωπικότητα αν δεν την έχεις. Είναι γκάμα ιδιοτήτων και προσόντων , που χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο χωριστά, και αυτό είναι που του δίνει το ξεχωριστό, τη μοναδικότητα.

‘’Το ράσο δεν κάνει τον παπά.’’ Και ‘’ ΄Αλλα τα μάτια του λαγού, άλλα της κουκουβάγιας!’’ Δεν ξέρω γιατί, αλλά γράφοντας όλα αυτά, μου βγήκαν παροιμίες και γνωμικά κοιμισμένες και αποθηκευμένες στο μυαλό μου από τα παιδικά και μαθητικά μου χρόνια. Κρατάει πολλά φαίνεται ο σκληρός δίσκος!…..

Γι αυτό πρέπει να μιλάμε , να κουβεντιάζουμε πολύ με τα παιδιά μας, ειδικά όταν είναι σε μικρή ηλικία. Να τους αναλύουμε, να εξηγούμε, να διδάσκουμε. Δε φαντάζεστε τι πλούτος αποθηκεύεται για τη μετέπειτα ζωή τους.

Προσωπικότητα λοιπόν είναι αυτό που εκπέμπει ο κάθε άνθρωπος, με την όλη του στάση και παρουσία. Βελτιώνεται, διαμορφώνεται, τονίζεται , μα δεν πουλιέται, δεν αντιγράφεται, ούτε αγοράζεται!! Το πτυχίο π.χ. χωρίς εξάσκηση και πείρα, είναι σα να μην υπάρχει! Είναι ένα συν στην προσωπικότητα, όχι όμως ότι την χαρακτηρίζει , το ίδιο και το χρήμα.

Υπάρχει και η δόλια η Κοινωνική Μόρφωση. Την έχουμε άραγε ακουστά, ή μήπως πρώτη φορά την ακούμε ; Είναι αυτή που ξεκινάει από το σπίτι, την οικογένεια (διαπαιδαγώγηση), το σχολείο, τον Κοινωνικό περίγυρο…. Διδάσκεται θεωρητικά και πρακτικά, αφομοιώνεται και τελειοποιείται με το χρόνο, ανάλογα με την ατομική εξέλιξη του κάθε ανθρώπου. Δεν μεταβιβάζεται από τη μια στιγμή στην άλλη και δε φοριέται ως ρούχο. ΄Ανευ υποδομής, εξάσκησης και πρακτικής, θα είναι ότι πιο κακόγουστο φορέσαμε ποτέ.

Η δε ψυχική και πνευματική καλλιέργεια έχει να κάνει με όλα όσα αναφέρονται σ’ αυτό το βιβλίο. Αφορά την καθαρά προσωπική ανάπτυξη του κάθε ατόμου. Το επίπεδο που λέμε συνήθως ;

΄Οσο κι αν σας φανεί περίεργο, το επίπεδο προσδιορίζεται από την γενική εικόνα της προσωπικότητάς μας κατά πρώτον και κατά δεύτερον από το χρήμα, ή την πτυχιακή μόρφωση. Ξέρω, θα μου πείτε : ‘’ επίπεδο έχει ο τάδε ταδόπουλος, που έχει την τάδε βίλα κλπ.κλπ.’’. Αν αυτό και μόνο σημαίνει για σας η λέξη επίπεδο, θα πω και πάλι πως συγχέουμε τις έννοιες των λέξεων.

Αυτό λέγεται ‘’επιφάνεια’’ και μία επιφάνεια δεν είναι απαραίτητα και επίπεδη!!…..΄Η αν τόσο επιμένετε στη λέξη ‘’επίπεδο’’, τότε θα πείτε ‘’βιοτικό επίπεδο’’ για να ακριβολογήσετε.

΄Εχω συναντήσει ανθρώπους, (και πιστεύω πολλοί από σας), χωρίς οικονομική επιφάνεια, χωρίς πτυχία, που όμως θαύμασα το επίπεδό τους και γιατί όχι; Παραδειγματίστηκα κιόλας!

Και το κακό είναι πως μάθαμε και τα παιδιά μας να μην ξέρουν να ξεχωρίσουν το σακί από το γαϊδούρι. Ονειρεύονται εύκολο και γρήγορο χρήμα, διευθυντικές πολυθρόνες, μεγάλη ζωή κλπ. Δεν τους εξηγήσαμε όμως τη διαδικασία που χρειάζεται για να αποκτηθούν όλα αυτά!.

Ακόμη κι αν έχουμε να τους τα προσφέρουμε στο πιάτο έτοιμα, αν δεν ξέρουν τη διαδικασία, θα τους μείνει το πιάτο άδειο και θα βαρυστομαχιάσουν κιόλας!!… Κι αυτό το πάθαμε επειδή μας ήρθε απότομα στη δική μας τη γενιά, η αλλαγή του βιοτικού επιπέδου προς το καλύτερο, και όσοι δεν είχαμε ανάλογη παιδεία και ψυχραιμία, δείξαμε μόνο την άνεση και την καλοπέραση στα παιδιά μας, κι ας ιδρώσαμε εμείς γι’ αυτήν! Επόμενο είναι να μην ξέρουν πώς είναι να ιδρώνεις. Και τώρα, τι γίνεται τώρα, που ο τροχός γυρίζει ανάποδα ; Πώς θα τα βγάλουμε από την πλάνη, πώς θα τα κάνουμε να ονειρευτούν σε σωστή βάση ;

Μπορούμε ακόμα και τώρα αρκεί να το θελήσουμε, αρκεί να γυρίσουμε πρώτα το δικό μας διακόπτη. Και τη φαντασία και αυτή τους τη στερήσαμε με το να τους τα δώσουμε και να τους τα δείξουμε όλα! Και άνθρωπος χωρίς φαντασία δεν δημιουργεί. Είναι και αυτή χρήσιμη βλέπετε, όταν κυμαίνεται σε υγιή πλαίσια βέβαια!

΄Άλλο ‘’ ο διαθέτων φαντασία’’, άλλο ‘’φαντασμένος’’ και άλλο ‘’φαντασιόπληκτος’’…. Μη συγχέουμε πάλι τις έννοιες!!


ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ (Ioύνιος 2003)

Παραμυθένια ''Μπανανία''....

Καλή σας μέρα από την μακρινή και παραμυθένια ‘’Μπανανία’’! Τα πάντα είναι ρευστά και ανεξέλεγκτα πια σε μια κούρσα ατέρμονη προς την καταστροφή , που όμως αργεί ακόμη προς δυστυχία μας! Αναρωτιέμαι τι στέκεται όρθιο πλέον; Γενική παραλυσία!...Αν εξαιρέσει κανείς μία μερίδα ‘’βολεμένων’’… όλο το υπόλοιπο πλήθος, σαν κοπάδι προς σφαγή!

Δεν απαιτούμε, ίσως γιατί δε γνωρίζουμε, αλλά κι όταν γνωρίζουμε πάλι, σιωπούμε ή παραμένουμε αδρανείς. Κι αν αντιδράσουμε, πάλι κάποιος θα βρεθεί να μας σταματήσει ή να μας παραπλανήσει!...Το θέμα είναι πως όπου πας βρίσκεις τοίχο!

Υπάρχει η Δικαιοσύνη θα μου πει κάποιος! Ναι φυσικά και υπάρχει μα τι να σου κάνουν και οι Λειτουργοί της Δικαιοσύνης; ΄Οσο ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου κι αν έχουν, όσο υπεύθυνα και να θέλουν να λειτουργήσουν…εξαρτάται από το πόση ειλικρίνεια, ακρίβεια και αλήθεια υπάρχει μέσα σ’ αυτό τον όγκο χαρτιών που έχουν να μελετήσουν! Και δυστυχώς ακόμη κι αυτά τα χαρτιά σε μικρό ποσοστό γράφουν αλήθειες!

Είναι γεγονός πως δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει ενώ διεκδικείς το δίκιο σου να πρέπει να γραφτούν τόσες ‘’περικοκλάδες’’ για τη στήριξή του! Και αναφέρομαι στη σύνταξη από Νομικής πλευράς! Παράδειγμα το πιο σύνηθες ζήτημα στις μέρες μας : η περίπτωση ενός διαζυγίου κοινή συνεναίσει! Γράφονται τα μύρια όσα για να στοιχειοθετήσουν το γιατί δύο άνθρωποι συμφωνούν ότι δεν θέλουν άλλο να είναι μαζί! Γιατί δεν είναι αρκετό το δεν ‘’θέλουμε πλέον’’;…Γιατί πρέπει να πω πως με έβριζε, με χτυπούσε, ή ότι άλλο σχετικό, για να ‘’πείσω’’ πως δεν θέλω άλλο να είμαι μαζί του κι εκείνος μαζί μου; Ποτέ δεν το κατάλαβα κι ούτε θα το καταλάβω!

Λες την αλήθεια και σου λένε ‘’δεν πρέπει’’ να το πεις έτσι!... Σε ‘’διασκευή’’ η αλήθεια γιατί; Το ψέμα όμως στο υπαγορεύουν ως ποίημα να το μάθεις απ’ έξω!...

Δυστυχώς το μόνο που κατάλαβα είναι πως, οι μεν Λειτουργοί του Δικαίου βρίσκονται στην πλέον δύσκολη θέση στο να βγάλουν άκρη και να ερμηνεύσουν/εφαρμόσουν τον νόμο, οι δε ‘’χειριστές’’ του νόμου, τον ‘’κακοποιούν’’ ή τον ‘’ παραπλανούν ‘’ ανάλογα με τις ανάγκες του πελάτη!

Η ασφάλεια του πολίτη; Σε λεζάντα ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’!! Μπαίνουν, σ’ αδειάζουν το σπίτι, σε αδειάζουν και σένα ενίοτε…ε και τα όργανα της τάξης φθάνουν κάποια στιγμή για να πιστοποιήσουν απλά πως έτσι έγινε!! Κι αν κάνεις το λάθος και αμυνθείς, ε τότε μπορεί να βρεθείς και κατηγορούμενος! ΄Εχω κουραστεί να ακούω καταγραφές και περιγραφές συμβάντων! Και θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι η μόνη!
Η ανέχεια; Αγγίζει τα όρια της μετά - κατοχικής εποχής! Ουδείς πτοείται, ουδείς νοιάζεται… ει μη μόνο συζητήσεις επί συζητήσεων, έτσι για να έχουμε να λέμε!

Τα πρότυπα; Απάτης, βολέματος, εύκολου χρήματος, πλαστής /εικονικής πραγματικότητας , τρέλας, ιδιαίτερων προσωπικών επιλογών που τείνουμε μάλιστα να τις ευρύνουμε σε επίπεδο πλατιάς αποδοχής και επιβράβευσης!
Ειλικρινά δε θα’ θελα να διανύω τώρα την παιδική μου ηλικία!...

Και οι πολίτες της Μπανανίας τι κάνουν;… θα μου πείτε! Μα αν έκαναν δεν θα ήταν τα πράγματα έτσι! Γιατί όλα τα πιο πάνω χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών δεν είναι δυνατόν να ισχύουν! Συμμετέχουμε όλοι είτε με πράξεις, νοοτροπία, ανοχή, αδιαφορία, απραξία, αδράνεια κ. α. πολλά!

΄Ένα παράδειγμα οι τιμές. Φωνάζαμε, φωνάζαμε και στην πράξη τρέχαμε να αγοράζουμε! Οι καφετέριες γεμάτες αργόσχολους (;), οι δρόμοι πλημμύρα από αυτοκίνητα, τα δάνεια βροχή για να καλύψουμε τις ‘’ ανάγκες’’ μας, ακόμη και τις θερινές μας διακοπές! Ανάγκες που μας είχε περάσει το σύστημα για να ξοδεύουμε! Τώρα το πώς και πότε θα τα πληρώναμε… γιατί να κουράσουμε το μυαλό μας να το σκεφθούμε;

Τα επαγγέλματα, τα μαγαζιά, τα περίπτερα… δεν ήταν δουλειά για μας! Εμείς είμαστε για διευθυντές, επιχειρηματίες, αστέρες κλπ. Γιατί να δουλέψουνε αφού το χαρτζιλίκι του μπαμπά ισοδυναμεί με το μισθό που θα πάρουν! Ε όταν βρούνε πολυθρόνα και παχυλό μισθό τότε αποφασίζουν!

Κάθε ενηλικίωση έφερνε και την αγορά ενός αυτοκινήτου! Σε λίγο θα κλείσουν οι δρόμοι και θα γίνουν parking!

Πολύς λόγος γίνεται πάλι για τα δικαιώματα του εργαζομένου τα οποία πλήττονται! Μα πότε αυτά τα δικαιώματα ίσχυαν ; Στο Δημόσιο ναι, στον Ιδιωτικό τομέα όμως ποιος είπε πως εφαρμόζονταν ποτέ κατά γράμμα αυτά τα δικαιώματα; Πάντα ήταν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων! Απλά τώρα προσπαθούμε το ‘’άτυπα μη εφαρμόσιμο’’ δικαίωμα, να το περάσουμε και τυπικά δεκτό! Η αντίδραση δε, αφορά πάλι τη μία ταχύτητα εργαζομένων, γιατί η άλλη κακά τα ψέματα, δεν δύναται να διεκδικήσει ούτε να αλλάξει κάτι το οποίο πιθανόν και να υφίσταται και να υπομένει… γιατί πρέπει να επιβιώσει! Τώρα φρόντισαν να επισημοποιήσουν την εκμετάλλευση του εργαζομένου, την φτωχοποίηση των πολιτών, αυτών που βασίζονταν σε ένα μισθό ή σε μία σύνταξη να επιβιώσουν αξιοπρεπώς! Οι μάσκες έπεσαν!! ΄Ολο το παραμύθι ετών ξεσκεπάστηκε! Δικαιώματα δεν υπάρχουν πια, μόνο υποχρεώσεις και χρέη, σου φόρτωσαν κι άλλα τα οποία δεν τα προκάλεσες. Για τα οποία δεν ευθύνεσαι… ευθύνεσαι μόνο σε τούτο : άφησες τα κοράκια να σου τρώνε τις σάρκες χρόνια, εσύ τα επέλεγες!! Και τώρα ξύπνησες απότομα… ξύπνησες όμως;

Και η ζωή συνεχίζεται ’’μέχρι να βγει η ψυχή μας’’ που λέει και η παροιμία… κι αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία… αν δεν καταλάβουμε τα λάθη μας, αν δεν αναθεωρήσουμε τρόπο ζωής… θα βγει και πιο γρήγορα!

Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στη μακρινή ’’ Μπανανία’’!... Δε φαντάζομαι πως θα θέλατε ποτέ να ζείτε σ’ αυτή τη χώρα;
''ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ'' - Εφημ. ''Η ΝΙΚΗ'' 2010


Νίκη-Αννα Παπουλάκου.


Συγνώμη λάθος....

Αυτό το ''κάναμε λάθος'' κουδουνίζει στα αφτιά μου ως ειρωνεία και μόνο! Το να παραδέχεται κάποιος ότι έκανε λάθος για κάτι, σημαίνει αυτόματα ότι αυτό το κάτι παύει να ισχύει και επαναπροσδιορίζεται σε σωστή βάση! Διαφορετικά η παραδοχή είναι χειρότερη κι απ' το ίδιο το λάθος! Δηλαδή τι; ... Κάναμε λάθος αλλά τι να γίνει; συνεχίζουμε να σας οδηγούμε στον όλεθρο;
Όταν έχεις την ευθύνη της απόφασης πρέπει να είσαι σε θέση να υπολογίσεις την επικινδυνότητα που μπορεί να κρύβει και που μπορεί να είναι μεγαλύτερη από τα οφέλη... διαφορετικά είσαι ανεύθυνος., ανίκανος και επικίνδυνος ακόμη!
΄Ενας στους δύο πολίτες σύμφωνα με έρευνα , δεν θα έχει να πληρώσει τους φόρους για ακίνητα στη νέα χρονιά ... παρά ταύτα προχωράνε στην εφαρμογή των μέτρων κι αν δεν εισπραχθούν φόροι (που δε θα εισπραχθούν οι αναμενόμενοι σίγουρα)... θα προχωρήσουν σε νέες περικοπές ... σημειωτέον ότι ακόμα δε φάγαμε τις καινούργιες μιλάμε για άλλες καινούργιες.... μέχρι να φτάσουν στα 300 Ε όλους... και αυτό κατά τα λεγόμενά είναι Σωτηρία και όχι χρεοκοπία... Θεέ μου γιατί κρατάς τα κεραμίδια ξεκάρφωτα!.... Τώρα θα μου πείτε ας μην γκρινιάζουμε... εντάξει 500 Ε θα σου αφήνουν στο λογαριασμό, τα υπόλοιπα θα στα παίρνουν αν χρωστάς ... (σκεφθείτε πόσοι μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνονται μέσω Τραπεζικού λογαριασμού...) , ας μην είμαστε αχάριστοι!! ΄Οσο για τους μεγάλους φοροφυγάδες, αμφιβάλλω αν έχουν ονομαστικούς λογαριασμούς! Και γιατί το λέω αυτό; Επειδή βάσει λογικής ο ''φόρον διαφεύγων'' εκ πεποιθήσεως και προθέσεως, παίρνει και τις ''προφυλάξεις του'' και καλύπτει ακόμα και τα νώτα του, ο μόνος απροστάτευτος είναι ο έχων πραγματική αδυναμία πληρωμής! Δηλαδή ένας γεράκος με 2000 Ε κομπόδεμα για ώρα ανάγκης, πρέπει να μείνει με 500Ε μόνο και μόνο γιατί δεν δύναται να καταβάλει τους επί πλέον φόρους και χαράτσια που του πρόσθεσαν; Γιατί στην τελική αυτό θα συμβεί, οι μικρο καταθέτες θα πληρώσουν τη νύφη! Τρία χρόνια τώρα ποιοι την πληρώνουν δηλαδή;...
΄Ενα από τα ''ευχάριστα'' βέβαια, είναι ότι εκπνέει ο θεσμός της προίκας... θα δίνει ακίνητο/ακίνητα ο πεθερός και ο γαμπρός θα λέει όχι! Το αυτό και οι κληρονομιές θα καταλήξουν οδύνες!!
Αχ για γέλια και για κλάματα είμαστε όπως καταντήσαμε / μας κατάντησαν! Τα φέρανε από δω ... τα φέρανε από κει ... ο θυμός και η οργή ξεσπάει στον διπλανό, στον απέναντι... και χάνει το στόχο του πραγματικού αιτίου, ξεθυμαίνοντας στην κατσίκα του γείτονα !! Μιας και ψόφησε η δική μου , να ψοφήσει και του γείτονα ... καταστροφική νοοτροπία... αντί να ζητάς αντικατάσταση / αποκατάσταση της δικής σου! Αμ αν ψοφήσουν όλες οι κατσίκες , ξόφλησες ανθρωπάκο!!
Γεγονός βέβαια μέσα σ' όλα , είναι κι αυτό: το ότι διανύουμε εδώ και χρόνια την εποχή του ''όποιος φωνάζει πιο πολύ έχει δίκιο''...΄΄ όποιος έχει λεφτά είναι κύριος, αξίζει''...''όποιος βγαίνει στο γυαλί είναι σπουδαίος'' ...''ότι δεν καταλαβαίνουμε ή δε μας αγγίζει είναι τέχνη , είναι διανόηση'' ... ''όσο πιο πολλά χρωστάς τόσο σε υπολογίζουν'' ... αφήνω τα υπόλοιπα να τα συμπληρώσετε εσείς!
Τελευταία μου γεννώνται επίμονα ερωτήματα : άραγε ποια απεργία είναι νόμιμη; Ο αδύναμος με ποιο τρόπο μπορεί να διεκδικήσει το δίκιο του για να μην θεωρηθεί η διεκδίκηση ή διαμαρτυρία του , εκτός νομιμότητας; ΄Οχι πως περιμένω απαντήσεις αλλά να είπα να τα γράψω όπως μου έρχονται! ΄Αλλωστε στην εποχή της κοτσάνας ζούμε... ο καθένας πετάει κι από μία για να ανοίγει θέμα... ε τι στο καλό , να μην πετάξω κι εγώ μερικές; Τόσοι την έχουν δει Ναπολέοντες ε γιατί όχι κι εγώ Μαρία Αντουανέτα; ...
Νίκη Άννα Παπουλάκου.(Ψυχανεμίσματα... - Από εφημ. '' Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''  ΙΑΝ. 2013)

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Σκέψεις /Απόψεις....

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…

Θυμάμαι πριν από χρόνια, μικρή ήμουν και είχε κάνει το γύρω του κόσμου η είδηση ότι κάπου στην Αμερική, πέρασαν 50 τόσα αυτοκίνητα πάνω ή δίπλα από το σώμα ενός ανθρώπου που είχε πέσει θύμα τροχαίου στην άσφαλτο, χωρίς να σταματήσουν! Κάπως έτσι το θυμάμαι…

Και να που τώρα φτάσαμε στο σημείο αυτό και μεις, να βλέπουμε κάποιον να πνίγει άλλον άνθρωπο μπροστά μας και να μην κουνιόμαστε από τη θέση μας, παρά να βλέπουμε το θέαμα και να περιμένουμε την Αστυνομία ή το Λιμενικό να βρει πια το πτώμα!!

Δεν ξέρω γιατί, αλλά δε βρίσκω λόγια να εκφράσω τα όσα νιώθω και σκέφτομαι. Η δικαιολογία; … Μπορεί να κρατούσε μαχαίρι ή όπλο και να μας σκότωνε…΄Άλλος πάλι είπε, ‘’νόμιζα πως είναι παιχνίδι…’’.

Αν μη τι άλλο , 10 άνθρωποι να έτρεχαν κατά πάνω του οργισμένοι, πιο πιθανό θα ήταν να το βάλει στα πόδια και να εξαφανισθεί παρά να προσπαθήσει να σκοτώσει κι άλλους! Ο καλός και πιστός μας φίλος ο σκύλος γαυγίζει και διώχνει τον κλέφτη, ούτε αυτό δεν έχουμε παρατηρήσει; Τόσο πια έχουμε αποβλακωθεί ώστε να παραμένουμε απαθείς μπροστά στο όποιο παρόμοιο περιστατικό ζωής και θανάτου;

Τώρα βέβαια θα μου πείτε πως μπορεί, οι οργισμένοι διασώστες να κατέληγαν στο Τμήμα για Απολογία… Επί του συγκεκριμένου δεν απαντώ. Θάθελα κάποτε να βρω τον νομοθέτη και να τον ρωτήσω κι εγώ, όπως λέμε θάθελα να βρω τη μοίρα μου να τη ρωτήσω το γιατί!…

Και να που πάλι θα γίνω κακιά με τη φίλη μας, την αγαπημένη μας TV. ΄Μάλλον φαίνεται πως έχουμε τόσο πολύ εξοικειωθεί με τη βία και ότι άλλο σχετικό που μας προβάλει καθημερινά , ώστε αν κατά τύχη το ζήσουμε ή το αντιμετωπίσουμε στην πραγματικότητα, η θέση μας είναι απαθής, ως θεατές ταινίας!

Πού πήγε η παλικαριά του ΄Ελληνα; Και να σκεφθεί κανείς πως κάποτε και μόνο με το βλέμμα να πρόσβαλε κάποιος, ο προσβαλλόμενος του ζητούσε το λόγο!

Τώρα σε σκοτώνουν και λες κι ευχαριστώ και οι γύρω περιμένουν να φύγει ο
‘’κακός’’ και να τρέξουν για να δουν το ‘’θέαμα’’ και στη συνέχεια να το δείξουν και στους υπόλοιπους που δεν το είδαν!!
Δυστυχώς οι ηθικοί νόμοι, αξίες και κανόνες (που στηρίζουν τους καθ’ αυτό νόμους), φαίνεται πως έχουν ξεθωριάσει μέσα μας, με αποτέλεσμα να είμαστε και να παραμένουμε ανυπεράσπιστοι σε κάθε μορφής επίθεση ή κακοποίηση . Αντί να το βάζει ο κλέφτης στα πόδια, το βάζουμε εμείς. Αντί να τον αγνοούμε τον κάνουμε αστέρα της TV, του δημοσιεύουμε συνεντεύξεις σε περιοδικά κ.ά. πολλά. Και ουδείς δείχνει να ενοχλείται! Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε έννομα για την καταστρατήγηση του τρόπου σκέψης του, για την προσβολή ηθών και εθίμων και τόσα άλλα που καθημερινά προκύπτουν! Αλήθεια γιατί; Θεωρώ πως σίγουρα υπάρχουν ενοχλημένοι, ίσως όμως φταίει το ότι ασπαστήκαμε το σλόγκαν ‘’τι, εγώ θα σώσω τον κόσμο;’’. ΄Ε από τον ασπασμό αυτό και μετά επέρχεται η απάθεια και η απραξία, με όλα τους τα επακόλουθα.
Μήπως πρέπει να γίνουμε και πάλι ενεργοί πολίτες και όχι απλά ενεργοί υπηρέτες του ρου της κατανάλωσης, της απραξίας και της πολυθρόνας; Βολευτήκαμε ίσως και γι αυτό αποστασιοποιηθήκαμε από πολλά. ΄Όμως και το βόλεμα μας πρόδωσε, ήταν πρόσκαιρο… Που αλλού πρέπει να φτάσουν τα πράγματα γενικά για να αφυπνιστούμε; Αν συνεχίσουμε με αυτό τον ρυθμό, ε, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας!
Ν. ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ (31/08/2005- Εβδ. Εφημ. ''Η ΝΙΚΗ''

Υ.Γ. 11 χρόνια πριν αλλά διαχρονικό νομίζω...


Προορισμός...




Ψυχανεμίσματα….


Τον προορισμό του ο κάθε άνθρωπος καλείται να τον ανακαλύψει μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό και όχι βάσει συνταγής! Μόνο έτσι μπορεί να γίνει καλύτερος και να προχωρήσει στη ζωή του συνειδητά και ολοκληρωμένα. Σεβασμός στους κανόνες ναι, υποταγή άνευ όρων λάθος. ΄Αλλωστε τους κανόνες τους όρισαν κάποιοι άνθρωποι και πάνε από γενιά σε γενιά, άλλωστε έτσι έπρεπε να γίνει… ΄Επρεπε να υπάρχει κάποιο πλάνο ζωής, για να ξεκινήσει κανείς από εκεί και να δει ποιο σημείο τον αντιπροσωπεύει, ώστε να πορευθεί στη ζωή και να παλέψει γι’ αυτά που πραγματικά θέλει και όχι γι’ αυτά που οι άλλοι του λένε πως ‘’πρέπει’’ να θέλει!!

Δε νομίζω ότι ο προορισμός είναι πατέντα, ούτε πως η ‘’ολοκλήρωση’’ ή ‘’πληρότητα’’ και ‘’προσωπική ανάπτυξη’’ του κάθε ανθρώπου έχει να κάνει με συγκεκριμένα γεγονότα ή στάδια της ζωής! Αν δεχθούμε τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, τότε σαφώς πρέπει να δεχθούμε και το ότι ο κάθε άνθρωπος διαγράφει τη δική του προσωπική πορεία και μέσα από αυτή, βάσει των επιλογών του και της προσωπικής του δυνατότητας αξιολόγησης των αποτελεσμάτων αυτών των επιλογών, μπορεί να φτάσει κάποια στιγμή στο σημείο της ψυχικής και πνευματικής του ολοκλήρωσης! Από τη στιγμή δε που θα φθάσει , πάλι έχει δρόμο μπροστά του για να διατηρήσει το επίπεδο της ολοκλήρωσής του! Είναι όπως όταν φυτεύεις ένα σπόρο και περιμένεις μέρα τη μέρα, να αναπτυχθεί και να βγάλει ανθούς. Ποτέ δεν το εγκαταλείπεις αν θες να παραμείνει υγιές και να συνεχίσει να βγάζει άνθη!

Αν κοιτάξουμε γύρω, θα δούμε πολλούς ανθρώπους που έχουν ολοκληρώσει ‘’προορισμούς’’ κατά το στερεότυπο της άποψης, που όμως είναι δυστυχισμένοι ή που ποτέ δεν κατάλαβαν τίποτα απ’ ότι έζησαν, είτε καλό, είτε κακό! Για ποια ολοκλήρωση μιλάμε λοιπόν; Αν μη τι άλλο, θα το χαρακτήριζα αφέλεια και επιπολαιότητα, το να εκφέρουμε άποψη μετά βεβαιότητας για το ποιος είναι ο προορισμός του άλλου, του κάθε άλλου και πότε θα λέγεται ολοκληρωμένος άνθρωπος!!

Η πληρότητα και η ολοκλήρωση έχει να κάνει με το μέσα μας κατά κύριο λόγο και δεν είναι δεδομένη βάσει συγκεκριμένου πλάνου ζωής. ΄Εχει να κάνει με την όλη προσωπικότητα ενός εκάστου και ενίοτε δεν είναι ‘’αναγνωρίσιμη’’ ή κατανοητή από ανθρώπους που λειτούργησαν τη ζωή τους ακολουθώντας μόνο την πορεία του ‘’μπούσουλα’’ και δε θεωρούν πως μπορείς να διαγράψεις τη δική σου πορεία κάνοντας χρήση του ‘’μπούσουλα’’ κι όχι ακολουθώντας τυφλά την πορεία που σου δείχνει.

Το θέμα είναι : ‘’ζεις για τους άλλους και συγκεκριμένα γι’ αυτό που αρέσει στους άλλους ή που οι άλλοι θεωρούν ότι πρέπει να ζήσεις, ή για σένα; Γι ‘ αυτό που πραγματικά θέλεις εσύ να ζήσεις και νιώθεις πλήρης και ευτυχής μέσα σε αυτό;’’
Η απάντηση δική σας.
Αυτό είναι το δικό μου ερώτημα κατ’ επέκταση του ‘’to be or not to be’’. Βέβαια υπάρχουν και παραφράσεις στην Κοινωνία , όπως του τύπου ‘’κουμπί οr not κουμπί!...’’

Αν υπήρχε συνταγή για προορισμούς και ολοκλήρωση, τότε θα ήμαστε μία Κοινωνία Αγγέλων, με ευτυχισμένα χαμόγελα, πλατιά σκέψη, αγάπη και ειρήνη. Μα δυστυχώς δεν είναι έτσι. Γι’ αυτό η καλύτερη ευχή που μπορεί να δώσει κανείς σε κάποιον άλλο άνθρωπο είναι ‘’υγεία, καλή ζωή και ότι το καλύτερο επιθυμεί ο ίδιος για τη ζωή του!’’ ‘’ Καλή ζωή λοιπόν, όπως εσείς την αντιλαμβάνεσθε και τη θέλετε!’’
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ (Ψυχανεμίσματα - Φωνή των Πειραιωτών 2012)

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ;



Ναι θα πουν οι περισσότεροι…..
‘’ Να , έχω τη δουλειά μου, το σπίτι , τα παιδιά μου….’’ Καλά όλα αυτά , όμως προσωπικά ενδιαφέροντα έχουμε ;
Αυτά είναι τα βασικά, το θέμα είναι τι ενδιαφέροντα έχει κανείς που να τον καλύπτουν πλήρως ως άνθρωπο! ΄Ανθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα, δεν εξελίσσεται, δεν ζει , δεν δημιουργεί, μένει στάσιμος και καταλήγει και βάρος για τους άλλους. Και μη μου πείτε ‘’…δεν έχω χρόνο….’’κάτι που ακούγεται πολύ συχνά, που όμως είναι μία δικαιολογία και μόνο!! Χρόνος υπάρχει πάντα αρκεί να καταγράφουμε τις υποχρεώσεις και ανάγκες μας ως προς εμάς και προς τρίτους, να βάζουμε προτεραιότητες και πρόγραμμα! Ο εγκέφαλος λειτουργεί όπως ένα κομπιούτερ. Και κατά καιρούς να επανεξετάζουμε το πρόγραμμα και να το διαμορφώνουμε σύμφωνα με τις τρέχουσες προτεραιότητές μας! Διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα βαδίζουμε στην πεπατημένη οδό της ρουτίνας, της μονοτονίας, της απελπισίας, της ανίας, της μοναξιάς, ή και γιατί όχι , της εξάρτησης ακόμη!

Το να βρίσκει κανείς χρόνο για τον εαυτό του, για να κάνει πράγματα που του αρέσουν και τον ευχαριστούν, δε σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να εγκαταλείψει ή να αθετήσει την όποια άλλη υποχρέωση έχει. Είναι καθαρά θέμα προγραμματισμού και θέλησης κι όταν υπάρχουν αυτά, ο άνθρωπος αισθάνεται υγιής κάτω από τις όποιες συνθήκες της ζωής του.

Σέβεται το χρόνο, τον εκμεταλλεύεται σωστά σε όφελος και δικό του και των γύρω, και παράλληλα σέβεται και το χρόνο και τις προτεραιότητες των άλλων. Είναι τραγικό και εγκληματικό να προσπαθούμε να ζήσουμε μόνο μέσα από τη ζωή των άλλων…..είτε πρόκειται για παιδιά, είτε πρόκειται για αδέρφια, είτε για σύντροφο. Καταστρέφουμε τη ζωή μας και φορτώνουμε με βάρος και εμπόδια τους άλλους. Είναι λανθασμένη αντίληψη αφοσίωσης. Η αφοσίωση δεν αναιρεί την αυτονομία!

Μπορεί αυτό να οφείλεται σε βόλεμα, σε δειλία, σε τεμπελιά, σε αδυναμία χαρακτήρα κ.΄α. Συνήθως οι άνθρωποι που περνούν μια ζωή έτσι, επικαλούνται τη θυσία, την αφοσίωση, την προσφορά, το καθήκον, την ευαισθησία, την υποχρέωση….και παραπονιούνται ζητώντας απεγνωσμένα από τους άλλους την επιβεβαίωση, την επιβράβευση και το νόημα για τη ζωή τους. Στην ουσία είναι δυστυχισμένοι οι ίδιοι, και εμπλέκουν και τους άλλους σε αρρωστημένες καταστάσεις βίου.

Τα ενδιαφέροντα και οι πάσης φύσης δραστηριότητες, μακραίνουν και γεμίζουν τη ζωή μας και μας κρατάνε ζωντανούς. Κι εκεί που ολοκληρώνεται ή τελειώνει κάποιο, μπορούμε να ανακαλύπτουμε και να δρομολογούμε ένα καινούργιο ή κάποιο απραγματοποίητο μέχρι τώρα, που το είχαμε βάλει στο πλάι, λόγω άλλων προτεραιοτήτων.

Πόσοι 40ρηδες και 40άρες δεν αισθάνονται και δείχνουν γέροι και το σπουδαιότερο , θεωρούν τη ζωή τους τελειωμένη, απλά γιατί πάντρεψαν τα παιδιά τους ή αργότερα , γιατί θα βγουν στη σύνταξη!! Κανονικά θαπρεπε να αισθάνονται πλήρεις και με διάθεση να ζήσουν όλα όσα δεν έζησαν τα προηγούμενα χρόνια. Εκεί που κλείνει ένας κύκλος , ανοίγει ένας άλλος. Το να μένουμε δορυφόροι του κλειστού, φυσικά και τελειώνουμε μόνοι μας τη ζωή μας. Με τη λίστα όμως των ενδιαφερόντων μας στο χέρι, δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθούμε , να ρουτινιάσουμε, να χάσουμε τη ζωντάνια μας και δε θα μας φτάνουν οι μέρες και οι ώρες για να τα γευτούμε όλα!

Ισορροπημένοι και υγιείς γονείς, ισορροπημένα και υγιή παιδιά στην Κοινωνία, γιατί εκεί εντάσσονται. Τα φέρνουμε στη ζωή για να τους δώσουμε τις υγιείς βάσεις να φτιάξουν και να διαγράψουν τη δική τους πορεία στην Κοινωνία. Δεν τα γεννάμε για να τα υπηρετούμε, ούτε όμως και για να μας υπηρετήσουν….. ΄Άλλο υπηρετώ και άλλο φροντίζω , ενδιαφέρομαι! Το ενδιαφέρον και η φροντίδα περιέχουν αγάπη και ανιδιοτελή προσφορά, το υπηρετώ περιέχει ιδιοτέλεια, όχι απαραίτητα συναίσθημα, καθήκον, υποχρέωση, καταναγκασμό ενίοτε.

Αυτογνωσία λοιπόν, αυτονομία, ενδιαφέροντα, προτεραιότητες, δραστηριότητες, εκτίμηση, σεβασμός, αγάπη, ειλικρίνεια, τόλμη, προσφορά,
Ανοιχτοί ορίζοντες σκέψης, είναι οι βασικοί κρίκοι της ισορροπίας!

Ισορροπημένοι πολίτες, ισορροπημένη Κοινωνία!!!

ΝΙΚΗ – ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ
(Από την Εφημ. ''Η ΦΩΝΉ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

Επώνυμος ή αναγνωρίσιμος;

Ψυχανεμίσματα….

Είναι ‘’επώνυμος’’??... Μία ερώτηση που ακούγεται συχνά… και συνήθως πιο ‘’αφελείς’’ είναι οι απαντήσεις! Τι θα πει ‘’επώνυμος’’? Επώνυμο έχουν όλοι ! Πες μου ‘’αναγνωρίσιμος’’ να το καταλάβω! Και το ‘’αναγνωρίσιμος’’ μας έχει καθίσει με την σύγχρονη έννοιά του!...
Κάποτε ο επιφανής, ο επώνυμα αναγνωρίσιμος αν θέλετε, ήταν αυτός που είχε διαγράψει πορεία σε κάποιο χώρο, αυτός που είχε προσφέρει έργο, άτομο με προσωπικότητα και χάρες ή έστω απλά γόνος επιφανούς οικογένειας!
Σήμερα ‘’αναγνωρίσιμο’’ μπορεί να είναι και το γατάκι μου, εάν και εφ’ όσον βγαίνει καθημερινά στην τηλεόραση , το εμφανίζω σε happening και κοσμικά δρώμενα και μάλιστα ‘’επώνυμο’’ σε βαθμό που να επισκιάζει τον τάδε ή τον δείνα αξιόλογο άνθρωπο που δεν ‘’ευτύχησε’’ να βγαίνει στο γυαλί ή να φιγουράρει στα περιοδικά ή ακόμη γιατί όχι, να προκαλέσει κάποιο σκάνδαλο, ώστε να γίνει γνωστός, ήτοι κατά το σύνηθες των ημερών μας ‘’επώνυμος’’!!
Βάσει λοιπόν της υφιστάμενης άποψης για το ‘’επώνυμος’’ σήμερα, άποψη η οποία πλασαρίστηκε με την εικόνα, πέρασε στον εγκέφαλό μας, όπως και τόσες άλλες, εγκαταστάθηκε και έμεινε, ‘’επώνυμοι’’ είναι μόνο εκείνοι που εμφανίζονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ουδείς άλλος!! Μα έτσι δεν ανοίγει ο κύκλος…μένει κλειστός με το ίδιο περιεχόμενο…και πώς να βγει κάτι καινούργιο, πώς να φανεί μια καινούργια αξία? Και να και οι επιπτώσεις και πόσες άλλες που μπορεί να μην έχουν γίνει γνωστές!... Και ψάχνουμε για φταίχτη! Μα είναι απλό, όλοι φταίμε!
Τα ΜΜΕ μας δείχνουν εικόνες κι εμείς χειροκροτούμε και αποθεώνουμε! Αποθεώνουμε, χειροκροτούμε, τι? Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γι’ αυτό? Η εικόνα χωρίς το χειροκρότημα, την επιβράβευση και τους θαυμαστές, είναι δώρο άδωρο ! Αρα λοιπόν εμείς αγκαλιάζουμε την εικόνα που μας προβάλουν, εμείς οι θεατές ανακηρύσσουμε ‘’επωνύμους’’ τώρα το βάσει ποιας κρίσης μας, αυτό ας το αναρωτηθεί ο καθένας για τον εαυτό του!
Η αναγνωρισιμότητα, τα φλας, το χειροκρότημα και όλα τα συναφή…ζαλίζουν και ενίοτε τρελαίνουν κιόλας, αν δεν υπάρχουν υγιείς και σωστές βάσεις και αντιστάσεις στο άτομο που τη δέχεται και δεν ξέρει να την διαχειριστεί ή και δεν θεωρεί ότι την αξίζει στο βάθος!

Μας αναλογεί μερίδιο ευθύνης όπως και για όλα που συμβαίνουν γύρω μας! Εμείς είμαστε οι αποδέκτες των πάντων! Από τη στιγμή που ξεχάσαμε τις έννοιες και αντί να αποδοκιμάσουμε πρόσωπα και πράγματα, γινόμαστε και fan τους… τι περιμένουμε από κει και μετά! Το χάος θα παραμένει χάος και θα εξελίσσεται ως Χάος…κι εμείς στις πολυθρόνες να ψάχνουμε για φταίχτη, κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι ή μάλλον θα γίνεται γνωστό κάτι που συνέβη!!

Αλήθεια δε σας έχει κουράσει χρόνια ολόκληρα να βλέπετε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα στο γυαλί, στα παράθυρα, στα περιοδικά κ.λ.π. Κάνεις ζάπινγκ και μπερδεύεσαι …δεν ξέρεις σε ποιο κανάλι είσαι, πας από δω οι ίδιοι, πας από κει οι ίδιοι! Εμένα τουλάχιστον με κούρασε, γι’ αυτό και βλέπω σπάνια τηλεόραση, επιλεκτικά και νομίζω πως τώρα πια είναι αρκετοί σ’ αυτή τη φάση!
Το θέμα είναι πως οδηγηθήκαμε στο να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη και πού να μείνει χρόνος να δουλέψουμε το μυαλό μας…και καταφεύγουμε σε ‘’διασκέδαση’’ που δε χρειάζεται σκέψη! Αλλά… επειδή πάντα υπάρχει κι ένα ‘’αλλά’’…. και τη ζωή μας στο χέρι μας είναι να την απλοποιήσουμε και τις επιλογές μας να διαχειριστούμε, αν θέλουμε να θεωρούμεθα νοήμονα όντα!
Και κλείνω με δύο τετράστιχα από ένα μου ποίημα:

‘’Πάει το φθινόπωρο κι η άνοιξη μαζί,
Μετράμε μόνο καλοκαίρια και χειμώνες,
Και το μυαλό μας το περνούν ψιλό γαζί,
Με αλλοπρόσαλλες ιδέες μα και γνώμες!

Τα συναισθήματα πια είναι ντεμοντέ,
Και τις ανάγκες μας τις πλάθουν με εικόνες,
Θεοποιήσαμε τον κάθε κουτεντέ,
Κι απαρνηθήκαμε αξίες και κανόνες.’’

Καιρός πια να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, καιρός να επαναπροσδιορίσουμε τα πάντα!
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.

Από την εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

''Τιμωρημένοι και κατατρεγμένοι''...πρωταγωνιστές και κομπάρσοι

Ψυχανεμίσματα....

Είναι πανεύκολο να πεις στον άλλο, σχολιάζοντας από μακρόθεν '' η αυτοκτονία δεν είναι η λύση''! Ασφαλώς και δεν θα έπρεπε να είναι η λύση, όμως όταν κάποιος τα χάσει όλα και δεν έχει καμιά προοπτική έστω και για ένα εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης, θα πρέπει να του πεις και ποια είναι η λύση για να τεκμηριώσεις το προηγούμενο που λες! '' Μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλη κουβέντα να μην πεις'' λέει μια παροιμία! ΄Εδώ δεν μιλάμε για μια αναποδιά της ζωής που λίγο πολύ αρκετοί έχουν αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια του βίου τους! Εδώ μιλάμε για τέρμα! Δεν υπάρχει παρακάτω ! Ακόμα και δουλειά να βρει, ακόμα και σύνταξη να πάρει, αποκλείεται να ζήσει όπως πριν. Απλώς θα φυτοζωεί! Εδώ και σε παγκάκι να είναι ο άλλος , άφραγκος, θα τον φορολογήσουν για εισόδημα 3.000 Ε!! ΄Εχουμε ξεφύγει εντελώς ... και επιμένουμε σε βαρύγδουπες δηλώσεις και μεγάλα λόγια! Καλύτερα να μην πεις τίποτα, αφού λύση δεν έχεις να προτείνεις!
Κι αυτό το επίδομα από το πλεόνασμα, φαρσοκωμωδία μοιάζει! Οι προϋποθέσεις για να το πάρει κανείς είναι εξωπραγματικές από τη στιγμή που τα τεκμήρια είναι εξωπραγματικά, μια εικονική πραγματικότητα για την οικονομική κατάσταση του καθενός, αυτό είναι! Τεκμήριο π.χ. η πρώτη
κατοικία που τη χρωστάει ο άλλος στην Τράπεζα και που πληρώνει κάθε μήνα συν τα τεκμήρια!! Και φυσικά θεωρείται ''προνομιούχος'' ιδιοκτήτης έναντι κάποιου άλλου που πληρώνει νοίκι!! Στην ίδια θέση είναι κι οι δύο και σε χειρότερη μπορώ να πω αυτό που το χρωστάει και επί πλέον επωμίζεται τεκμήρια ιδιοκτήτη! Αυτό ένα από τα πολλά που συμβαίνουν!
Και το ''περίεργο'' είναι, κάθε φορά που ξεσπά αντίδραση και έντονος σχολιασμός για κάποια από τις αδικίες των μέτρων, τσουπ βρίσκουμε και μια ''απάτη/απάτες'' για να αντισταθμίσουμε την αναγκαιότητα του μέτρου!! Πάγια τακτική για να δικαιολογήσει τα αδικαιλόγητα, για διασπορά ενοχών και για να πούμε εμμέσως πλην σαφώς, πως ήταν αναγκαίο να ληφθεί το μέτρο! Ωραία μέθοδος, μπράβο! Δηλαδή αν κάποιος έπαιρνε για χρόνια μαϊμού σύνταξη, τι φταίει ο άλλος να πεθάνει παίρνοντας ψίχουλα, τη στιγμή που πλήρωνε 35 και 40 χρόνια Ταμεία για να έχει μία αξιοπρεπή σύνταξη στα γεράματα; Η ανικανότητα των όποιων υπευθύνων στο να ελέγχουν και η όποια αναλγησία αυτών των παρελθόντων ετών , με ποιο τρόπο τιμωρήθηκε ή τιμωρείται; Εδώ κατοχυρώθηκε δια νομοθετικού διατάγματος η μη ποινική ευθύνη όσων διαχειρίστηκαν χρήματα ή έλαβαν αποφάσεις ''ολέθριες'' , από θέσεις κλειδιά , τα προηγούμενα χρόνια! Ο πολίτης όμως που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο να φθάσει σ' ένα σημείο να χρωστάει στο Κράτος και να μην δύναται να πληρώσει, πέρα από το χρέος κι αν χάσει ότι έχει, υφίσταται και ποινική δίωξη; Τιμωρείται λοιπόν ο τίμιος και συνεπής πολίτης (αυτόν οδηγούμε στον όλεθρο) και ο κύριος αίτιος της αναλγησίας ή της ανικανότητας όχι! Και αυτό είναι Κράτος δικαίου; Να το χαιρόμαστε!
Γεγονός είναι ότι σχεδόν όλα τα μέτρα, με τον τρόπο που στήθηκαν και πάρθηκαν, έχουν ρόλο εισπρακτικό και μόνο, παρά να φτιάξουν τα ''κακώς κείμενα''! Οδήγησαν σε αναγκαστική πτώχευση πολλές οικογένειες και χωρίς να υπάρχουν γύρω οι προϋποθέσεις για να επανέλθουν κάποια στιγμή! Αυτή είναι η τραγική αλήθεια! ΄Οποιον δεν τον πέτυχε η κρίση με καβάτζα σεβαστού ποσού σε ρευστό, είναι αργά ή γρήγορα καταδικασμένος! Τι να μου πουν όλα αυτά που συζητούνται καθημερινά; ... προς βρώσιν και ανάλωση πνεύματος και σκέψης είναι!!
Καλή δύναμη λοιπόν σε όλους όσους χτυπήθηκαν σκληρά από την κρίση και καλή φώτιση στους ''εγκεφάλους διαχειριστές'' της κρίσης!!
Νίκη ΄Αννα Παπουλάκου.(Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Απρ. 2014

Θεατές της πτώσης μας...

Ψυχανεμίσματα ...

Μετά από τόσα ''ναι'', γιορτάσαμε αισίως και το ''όχι''! Ημέρες μνήμης και τιμής το εορταστικό 3ήμερο, για εκείνους που έδωσαν την ψυχή και τη ζωή τους για την πατρίδα, για την ελευθερία, για καλύτερες μέρες. Κι εμείς τι; Αποδειχθήκαμε ανίκανοι να διαχειριστούμε την ελευθερία μας και τη ζωή μας σωστά, τα κάναμε μαντάρα! Πιστέψαμε σε μια πλαστή εξέλιξη και πρόοδο, 2-3 γενιές μετά τον πόλεμο, αγωνίστηκαν, πάλεψαν με στερήσεις και πολλή δουλειά για καλύτερη ζωή και φθάσαμε στο 2015 για να μας τα πάρουν όλα, χωρίς όπλα, χωρίς βόμβες αυτή τη φορά, με μολύβι και χαρτί μόνο! Η όποια περιουσία έχει φτάσει στο 30% της αξίας της, το εισόδημα έχει μειωθεί κατά 50-60%, η ανεργία στα ύψη, μισθοί και συντάξεις φιλοδωρήματα με προοδευτική μονιμοποίηση! Παράλληλα δε όλα τα αγαθά στα ύψη! Σε λίγο για κάποιους θα είναι ''πολυτέλεια'' το να έχουν ρεύμα ή τηλέφωνο, ή αυτοκίνητο, ή σπίτι να μένουν... για κάποιους άλλους ίσως είναι ήδη!
Τα κόκκινα δάνεια είναι οι καρποί των μέτρων που εφαρμόσθηκαν την τελευταία 5ετία και θα γίνουν ακόμα περισσότερα στη συνέχεια, όσο συρρικνώνεται το πορτοφόλι του πολίτη! Έχουμε και τα νεόφερτα χρέη προς Δημόσιο που κι αυτά σε λίγο θα κοκκινίσουν, (αν δεν έχουν κοκκινίσει ήδη) ... δυστυχώς σαν την τρίχα απ' το προζύμι θα μας βγάλουν έξω απ' τα σπίτια μας, αν συνεχίσουν έτσι! Ακούμε συνέχεια για ρυθμίσεις, όμως γεγονός είναι ότι μια ρύθμιση εξυπηρετεί συνήθως κάποιον που περνάει μία παροδική οικονομική δυσκολία με προοπτική να ανακάμψει, εδώ μιλάμε για μόνιμη κατάσταση πλέον οικονομικής δυσκολίας κάποιου, με τάση προς το χειρότερο, για ποιες ρυθμίσεις και κουραφέξαλα συζητάμε ολημερίς; Και να μπει κάποιος σε ρύθμιση λίγο πιο κάτω θα χτυπήσει κόκκινο πάλι είτε 100 είτε 200 είναι οι δόσεις! Απλώς η ρύθμιση βολεύει ως μια ''αρπαχτή εσόδων'' για τα Ταμεία αφ' ενός και κάποιους που έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώνουν δόσεις αντί να καταβάλουν όλο το οφειλόμενο ποσό, για τους λοιπούς είναι απλώς μία παράταση ζωής, μεταθέτει παρακάτω το πρόβλημα!
Άρχισαν και οι διακοπές παροχής ρεύματος, σε λίγο και οι πλειστηριασμοί κατοικιών, εκεί να δεις τι έχει να γίνει! Ίσως αυτή θα είναι η στιγμή που ο Έλληνας θα σηκωθεί από τον καναπέ και θα πάρει την καραμπίνα! Δηλαδή ούτε ένα σπίτι να μένει δεν δικαιούται κάποιος; Τον οδηγείτε με μαθηματική ακρίβεια στο να μην μπορεί κάποια στιγμή να συντηρήσει ούτε κι αυτό, με κουρεμένο ή ανύπαρκτο εισόδημα και με φόρους που του επιβάλετε συνέχεια! Στην ουσία ηθικοί αυτουργοί των κόκκινων δανείων και των πλειστηριασμών σε ένα μεγάλο ποσοστό, είναι όλοι αυτοί που συμμετείχαν και συμμετέχουν σε αυτή τη γενοκτονία, όλοι αυτοί που οδηγούν τον πολίτη σε κατάσταση φτώχειας, κακομοιριάς και εξαθλίωσης!
Μη δούμε σε λίγο τους πρόσφυγες σε σπίτια και τους Έλληνες σε ''στρατόπεδα συγκέντρωσης'' έτσι όπως το πάνε! Αυτά τα μέτρα δεν είναι μέτρα, είναι η χαριστική βολή για όσους έχουν ήδη πληγεί από την κρίση και ποινή καταδίκης για όσους αντέχουν ακόμη!
Και είναι άκρως προκλητικό πλέον, όλοι οι χορτάτοι να σου μιλούν για αναγκαίες μειώσεις, για νέους φόρους και για παξιμάδια με ελιές στο πιάτο για να περάσεις! Έχει χαθεί η αίσθηση της αξιοπρεπούς διαβίωσης, έχει υποβαθμισθεί το κόστος ζωής σε επίπεδα παράγκας, χωρίς φως, νερό, τηλέφωνο ... ένα πιάτο φαί και τα υπόλοιπα να πληρώνεις φόρους και να λες κι ευχαριστώ, αρκεί που είσαι μέσα στο Euro και προπαντός, σώθηκες από την χρεοκοπία! Κι αυτό το χρωστάς στους Σωτήρες! Μην ξεχνάς να ανάβεις λαμπάδα ίση με το μπόϊ τους!
Και κυλάει η ζωή μας σ' αυτό το άπλετο κάλλος της εποχής, εντός και εκτός Χώρας, τριγύρω σειρήνες πολέμου, μετατοπίσεις πληθυσμών, ναυάγια, πνιγμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, καταστροφές, φτώχεια και εξαθλίωση ... και όλα αυτά τα ''αντιμετωπίζουμε'' από τον καναπέ, σα να βλέπουμε μια ταινία! Μόλις αλλάξουμε κανάλι το ξεχάσαμε! Εδώ καταντήσαμε απαθείς θεατές της δικής μας πτώσης, τι να λέμε τώρα! 'Ολα στο κόκκινο κι εμείς ακόμα στο ροζ συννεφάκι; ... η προσγείωση θα είναι απότομη δυστυχώς!
Νίκη Άννα Παπουλάκου. ''ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' ΟΚΤ. 2015

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...



ΔΙΑΦΟΡΑ...




 Μουσικοχορευτική Παράσταση ''Η ΖΩΗ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ΄΄ Θέατρο ''ΟΡΑΜΑ'' 2006


 CD ''ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ'' - 2008 (Συνθέτης Ζακ Ιακωβίδης- Στιχ. Νίκη Παπουλάκου)



 ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Σε μια συζήτηση άκουσα κάποια να λέει : ‘’να παντρευτεί να κάνει παιδιά για να νιώσει ολοκληρωμένη, γιατί γυναίκα χωρίς παιδιά δεν είναι ολοκληρωμένη και δεν έχει εκπληρώσει τον προορισμό της!’’ Δεν ξέρω ούτε ποια ήταν, ούτε σε ποια απηύθυνε την ευχή/προτροπή.

Μου έκανε εντύπωση η βεβαιότητα με την οποία εξέφρασε την άποψή της για τη ζωή – προορισμό και ολοκλήρωση. Και νομίζω ότι μεγάλο ποσοστό ανθρώπων λειτουργεί με παρόμοιες στερεότυπες απόψεις!

Θα μου πείτε ‘’και τι το περίεργο;’’. Περίεργο όχι, όμως είναι ένα ερέθισμα για σκέψη!... Ποιος καθορίζει τον προορισμό; Τι θα πει ‘’ολοκλήρωση’’ κατ’ ουσία; Και ποιος καθορίζει και προδιαγράφει τους κανόνες για να φτάσει κανείς στο επιθυμητό αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης;

Δε νομίζω ότι ο προορισμός είναι πατέντα, ούτε πως η ‘’ολοκλήρωση’’ ή ‘’πληρότητα’’ και ‘’προσωπική ανάπτυξη’’ του κάθε ανθρώπου έχει να κάνει με συγκεκριμένα γεγονότα ή στάδια της ζωής! Αν δεχθούμε τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, τότε σαφώς πρέπει να δεχθούμε και το ότι ο κάθε άνθρωπος διαγράφει τη δική του προσωπική πορεία και μέσα από αυτή, βάσει των επιλογών του και της προσωπικής του δυνατότητας αξιολόγησης των αποτελεσμάτων αυτών των επιλογών, μπορεί να φτάσει κάποια στιγμή στο σημείο της ψυχικής και πνευματικής του ολοκλήρωσης! Από τη στιγμή δε που θα φθάσει , πάλι έχει δρόμο μπροστά του για να διατηρήσει το επίπεδο της ολοκλήρωσής του! Είναι όπως όταν φυτεύεις ένα σπόρο και περιμένεις μέρα τη μέρα, να αναπτυχθεί και να βγάλει ανθούς. Ποτέ δεν το εγκαταλείπεις αν θες να παραμείνει υγιές και να συνεχίσει να βγάζει άνθη!

Αν κοιτάξουμε γύρω, θα δούμε πολλούς ανθρώπους που έχουν ολοκληρώσει ‘’προορισμούς’’ κατά το στερεότυπο της άποψης, που όμως είναι δυστυχισμένοι ή που ποτέ δεν κατάλαβαν τίποτα απ’ ότι έζησαν, είτε καλό, είτε κακό! Για ποια ολοκλήρωση μιλάμε λοιπόν; Αν μη τι άλλο, θα το χαρακτήριζα αφέλεια και επιπολαιότητα, το να εκφέρουμε άποψη μετά βεβαιότητας για το ποιος είναι ο προορισμός του άλλου, του κάθε άλλου και πότε θα λέγεται ολοκληρωμένος άνθρωπος!!

Τον προορισμό του ο κάθε άνθρωπος καλείται να τον ανακαλύψει μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό και όχι βάσει συνταγής! Μόνο έτσι μπορεί να γίνει καλύτερος και να προχωρήσει στη ζωή του συνειδητά και ολοκληρωμένα. Σεβασμός στους κανόνες ναι, υποταγή άνευ όρων λάθος. ΄Αλλωστε τους κανόνες τους όρισαν κάποιοι άνθρωποι και πάνε από γενιά σε γενιά, άλλωστε έτσι έπρεπε να γίνει… ΄Επρεπε να υπάρχει κάποιο πλάνο ζωής, για να ξεκινήσει κανείς από εκεί και να δει ποιο σημείο τον αντιπροσωπεύει, ώστε να πορευθεί στη ζωή και να παλέψει γι’ αυτά που πραγματικά θέλει και όχι γι’ αυτά που οι άλλοι του λένε πως ‘’πρέπει’’ να θέλει!!

Η πληρότητα και η ολοκλήρωση έχει να κάνει με το μέσα μας κατά κύριο λόγο και δεν είναι δεδομένη βάσει συγκεκριμένου πλάνου ζωής. ΄Εχει να κάνει με την όλη προσωπικότητα ενός εκάστου και ενίοτε δεν είναι ‘’αναγνωρίσιμη’’ ή κατανοητή από ανθρώπους που λειτούργησαν τη ζωή τους ακολουθώντας μόνο την πορεία του ‘’μπούσουλα’’ και δε θεωρούν πως μπορείς να διαγράψεις τη δική σου πορεία κάνοντας χρήση του ‘’μπούσουλα’’ κι όχι ακολουθώντας τυφλά την πορεία που σου δείχνει.

Το θέμα είναι : ‘’ζεις για τους άλλους και συγκεκριμένα γι’ αυτό που αρέσει στους άλλους ή που οι άλλοι θεωρούν ότι πρέπει να ζήσεις, ή για σένα; Γι ‘ αυτό που πραγματικά θέλεις εσύ να ζήσεις και νιώθεις πλήρης και ευτυχής μέσα σε αυτό;’’
Η απάντηση δική σας.
Αυτό είναι το δικό μου ερώτημα κατ’ επέκταση του ‘’to be or not to be’’. Βέβαια υπάρχουν και παραφράσεις του στην Κοινωνία , όπως του τύπου ‘’κουμπί οr not κουμπί!...’’

Αν υπήρχε συνταγή για προορισμούς και ολοκλήρωση, τότε θα ήμαστε μία Κοινωνία Αγγέλων, με ευτυχισμένα χαμόγελα, πλατιά σκέψη, αγάπη και ειρήνη. Μα δυστυχώς δεν είναι έτσι. Γι’ αυτό η καλύτερη ευχή που μπορεί να δώσει κανείς σε κάποιον άλλο άνθρωπο είναι ‘’υγεία, καλή ζωή και ότι το καλύτερο επιθυμεί ο ίδιος για τη ζωή του!’’ ‘’ Καλή ζωή λοιπόν, όπως εσείς την αντιλαμβάνεσθε και τη θέλετε!’’

Νίκη Παπουλάκου