Και η ζωή τραβάει την κατηφόρα!

 

Κοινωνία μπάχαλο’’ κατά μάνα κατά κύρη’’ , μυαλά που μπάζουν από παντού, πλήρης υποταγή, εθισμός και εξάρτηση από τις προβαλλόμενες ''αξίες'' και θέματα της εποχής, παραβλέποντας  άλλα σοβαρά θέματα που μας καίνε και  μένουμε απαθείς! Όλοι φωνάζουν και διαμαρτύρονται για την ακρίβεια,  αλλά περιμένουν να κάνει ο άλλος κάτι γι' αυτούς. Εκείνοι κάνουν αγώνα στο διαδίκτυο,  πάνω από ένα πληκτρολόγιο κι αυτό είναι όλο! Καλά μας κάνουν, έχουμε αυτό που μας αξίζει, τόσο κι άλλο τόσο να ανέβουν όλα, άλλωστε υπάρχουν και αυτοί που βρίζουν και μετά πάνε και τα αγοράζουν! Την περασμένη Τετάρτη είχε εξαγγελθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την ακρίβεια από το ΙΝΚΑ /Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών. Το τηλέφωνο στο γραφείο του ΙΝΚΑ σπάει κάθε μέρα από παράπονα του κόσμου, διαμαρτυρίες και καταγγελίες. Στη συγκέντρωση ήμασταν 50 άτομα μόνο! Η απάθεια και η αποχή του κόσμου από οτιδήποτε αξίζει να δηλώσει την αντίρρηση του και την παρουσία του, είναι πιο λυπηρή από την όλη κατάσταση που επικρατεί. Για θέματα άλλα κατεβαίνουν, όχι όμως για θέματα που τους καίνε πραγματικά. Και με το δίκιο του θα πει κάποιος ‘’αν είχαν πρόβλημα με την ακρίβεια θα κατέβαιναν στη συγκέντρωση!’’ Μόνοι μας δίνουμε το δικαίωμα να μας κάνουν τόσα κι άλλα τόσα! Και το θέμα ενέργεια και ακρίβεια είναι υπερκομματικό, αφορά όλους ανεξαρτήτως κόμματος και πιστεύω. Όταν λοιπόν ούτε για ένα θέμα τόσο ουσιαστικό για την επιβίωση μας δεν εννοούμε να ορθώσουμε ανάστημα όλοι μαζί, είναι ουτοπία πλέον να συζητάμε για ακρίβεια, μισθούς, συντάξεις. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας, για να μην πω ότι την προκαλέσαμε κιόλας με την ανοχή/σιωπή/υποταγή σε ότι μας συνέβη τα τελευταία 12 χρόνια. Λειτουργούμε με κενή λογική αντί για την κοινή! Σκεφτόμαστε με τον τρόπο που μας έχουν κατευθύνει τα ΜΜΕ με στενή αντί πλατιά οπτική κι έχουμε αφεθεί στο ποτάμι κι όπου μας πάει!

Η αβεβαιότητα, οι αμφιβολίες και τα ερωτηματικά, πονάνε περισσότερο από μιαν αλήθεια, είναι σαράκι που σε τρώει! Κι όμως υπάρχουν κάποιοι που προτιμούν να μην ενημερώνονται, να μην ψάχνονται για πληροφορία σωστή και τεκμηριωμένη, προκειμένου να μη χαλάσουν τη ζαχαρένια τους. Ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από θέματα που αφορούν τη ζωή τους, την καθημερινότητα τους, το μέλλον των παιδιών τους. Τα δε νέα παιδιά απέχουν από οποιαδήποτε διαμαρτυρία ζωής/ επιβίωσης, αλλά πρόθυμα κατεβαίνουν σε καλέσματα όποιου άλλου θέματος άσχετου με την κατάσταση που βιώνει καθημερινά, η σημερινή οικογένεια! Αν δεν αλλάξουμε μυαλά δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει προς το καλύτερο, μόνο προς το χειρότερο.

Σε 4 χρόνια προβλέπεται η αποκατάσταση των ζημιών στη Θεσσαλία και θα κοστίσει 3-4 δις. Και πώς θα ζήσουν αυτή την 4ετία οι πληγέντες; Μήπως και στη Β. Εύβοια; Ακόμα εκκρεμεί η αποκατάσταση μετά από 2 χρόνια. Όσο δε για το αγροτικό κομμάτι της Χώρας, από 25% που ήταν, έχουμε φθάσει στο 7% με πρόβλεψη να καταλήξουμε στο 2%.

Κάτι οι καταστροφές και η μη γρήγορη αποκατάσταση τους, κάτι η απουσία της Πολιτείας στο να διαμορφώσει ανθρώπινες συνθήκες για να παραμείνει κάποιος στον τόπο του,  και να ασχοληθεί με τη γη, κοντεύει να ερημώσει η επαρχία και να μαζεύονται όλοι στις πόλεις ή να φεύγουν στο εξωτερικό. Χρόνια αυτή η κολόνια της εγκατάλειψης της επαρχίας και των ακριτικών χωριών ή νησιών.

Η Κρήτη διαθέτει δύο παιδοχειρουργικές κλινικές που εξυπηρετούν και όλα τα νησιά: η μία στο νοσοκομείο των Χανίων και η άλλη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ). Και οι δύο κινδυνεύουν να κλείσουν, λόγω έλλειψης παιδοχειρουργών, σύμφωνα με καταγγελία της ΠΟΕΔΗΝ. Έτσι, τα παιδιά ηλικίας έως 15 ετών θα είναι υποχρεωμένα, ακόμα και για επεμβάσεις ρουτίνας, όπως μία σκωληκοειδίτιδα, να μεταβαίνουν στην Αθήνα. Και αν αυτό συμβαίνει στη Μεγαλόνησο Κρήτη, φανταστείτε τι πρόβλημα αντιμετωπίζουν ακριτικά νησιά και ακριτικά μέρη. Και παρ’ όλα αυτά δεν κουνιέται φύλλο! Μόνοι μας δίνουμε το δικαίωμα να μας πετούν στα μούτρα το 41% και τη μη διαμαρτυρία για ακρίβεια, περίθαλψη  ή ότι άλλο και να το μεταφράζουν πως δεν υπάρχει πρόβλημα αφού ο λαός δεν διαμαρτύρεται. Επαναστάτες του πληκτρολογίου και του διαδικτύου καταντήσαμε δυστυχώς, βουλιάζοντας όλο και πιο βαθιά στον καναπέ μας και στην κατάντια μας.

Όσο για τον ιό και το εμβόλιο, τώρα πια είμαστε όλοι εν δυνάμει μη εμβολιασμένοι , εάν και εφ’ όσον δεν έχουμε κάνει την επικαιροποιημένη δόση!  Τώρα το τοποθετούν σε ετήσια βάση, σαν της γρίπης και σταματάει η μέτρηση των δόσεων!... Και μέχρι 5 Ε ο Φ/Κ ή ο γιατρός που θα το κάνει. Μια χαρά κίνητρο για πειθώ πελατείας.

Και η ζωή τραβάει την κατηφόρα με το βιοτικό επίπεδο να πέφτει, όσο για τις τιμές, ότι ανεβαίνει δύσκολα κατεβαίνει, για να μην πω δεν κατεβαίνει, μόνο το εισόδημα του Έλληνα πολίτη (μισθός/ σύνταξη) κατέβηκε στο μισό, που αν μας το έλεγε κανείς πριν 15 χρόνια πως θα συμβεί θα τον λέγαμε τρελό.

 Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. '''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' 

Ψυχανεμίσματα.... 25/01/2024

Η κοινή λογική ξεστράτισε!!

 

Από τη στιγμή που παύεις να περιμένεις και να πονάς για κάτι ή κάποιον που δεν έρχεται, ανοίγει ο δρόμος σου, νιώθεις λεύτερος και χαρούμενος, ζεις και απολαμβάνεις τη ζωή! Κάποιοι άνθρωποι μένουν στην καρδιά μας αλλά όχι στη ζωή μας, ενώ κάποιοι άλλοι είναι στη ζωή μας αλλά όχι στην καρδιά μας ... μέσα στο παιχνίδι της ζωής κι αυτό! Σε κάθε αναποδιά βρίζουμε την τύχη μας... σπανίως ψάχνουμε για το αν κάτι πληρώνουμε , ή κάτι πρέπει να μάθουμε.  Οι κακοί ή ανάποδοι που έρχονται ή περνούν από τη ζωή μας, χαρίζουν εμπειρία και δύναμη , οι δε αχάριστοι μας δίνουν μαθήματα... παραδείγματα προς αποφυγή. Τους αγαπάμε όλους λοιπόν και τους αφήνουμε στους κραδασμούς του σύμπαντος για τα περαιτέρω. Συνήθως αυτοί που γκρινιάζουν και διαμαρτύρονται συνέχεια για πολλά και διάφορα, είναι αυτοί που έχουν αντιμετωπίσει τα λιγότερα προβλήματα στη ζωή. Όποιος δεν αντέχει τη βροχή, ή δεν αντέξει στη βροχή, δεν μπορεί να παραπονιέται για τον καθαρό ουρανό και τη λιακάδα του άλλου που άντεξε... αλλά δυστυχώς συμβαίνει συνήθως το αντίθετο.

Η αλήθεια είναι ότι κανείς στη ζωή δεν τα έχει όλα, όσο κι αν έτσι φαίνεται ! Το θέμα είναι να ξέρει ποια είναι τα δικά του ''όλα'', ποια τα σημαντικά γι' αυτόν μέσα σ' αυτά και πόσο τα εκτιμά και νιώθει ευγνώμων που τα έχει! Αυτή θεωρώ πως είναι η βάση και η πηγή της εσωτερικής γαλήνης και ευτυχίας! ΄Οτι πιο πολύτιμο μπορεί κανείς να κερδίσει ... σας το εύχομαι!! Για τον ξεχωριστό η πορεία συνήθως είναι μοναχική, πολλοί τον θαυμάζουν, πολλοί τον φθονούν και ελάχιστοι του αναγνωρίζουν αυτό το ξεχωριστό και συμπορεύονται μαζί του. Το κάθε τι σε αυτή τη ζωή έχει κι ένα τίμημα και ειδικά όταν πρόκειται για αξίες και τρόπο ζωής, το τίμημα είναι πιο βαρύ. Οι επενδύσεις είτε σε χρήμα, είτε σε συναίσθημα,  πάντα έχουν ρίσκο. Όταν λοιπόν επενδύεις να θυμάσαι πως ποτέ δεν ''επενδύουμε'' το 100% του διαθεσίμου ! Πάντα να κρατάς και κάτι για σένα.

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις , ολοκληρωμένη άποψη κοιτώντας μόνο τη μία δεν μπορείς να έχεις. Η ζωή είναι αγώνας… Και κέρδος δεν είναι το αποτέλεσμα , η νίκη.. Κέρδος είναι ο αγώνας βήμα – βήμα και η προσωπική σου εξέλιξη μέσα απ’ αυτόν. Και είναι θλιβερό κάθε λίγο να διαπιστώνεις τη στενομυαλιά, μικροψυχία, έλλειψη γνώσεων και γνώσης, κακία , επιλεκτική γραμμή σκέψης και κρίσης, το κοντό ανάστημα μιας Κοινωνίας που θες δε θες είσαι κι εσύ μέλος της και δεν ξέρεις αν πρέπει να ''φτύσεις'' ή να ''ντραπείς''! Η κοινή λογική ξεστράτισε... βαδίζει στα μονοπάτια της παράνοιας , είναι στιγμές με αυτά που ακούω, να αναρωτιέμαι αν υπάρχει επιστροφή ή σωτηρία. Ακούστηκαν τα μύρια όσα με την αναγγελία του αρμόδιου Υπουργού, για διαγραφή των προστίμων στους άνω των 60, που είχαν επιβληθεί  ‘’παράνομα’ και που σε καμιά άλλη Χώρα της ΕΕ δεν εισπράχθηκαν. Φυσικά κάποιο ποσοστό των τιμωρημένων πλήρωσε, είτε εξ ανάγκης αν χρειαζόταν φορολογική ενημερότητα,   είτε από φόβο, είτε γιατί δεν ήθελε να χρωστάει,  είτε γιατί χωρίς την έγκριση του, ούτε καν την ενημέρωση του, κρατήθηκε το πρόστιμο από τυχόν επιστροφές, ή εφ’ άπαξ, ή επιδόματα. Άλλοι πάλι ‘’αναγκάστηκαν’’ να εμβολιαστούν για να γλιτώσουν το πρόστιμο. Μιλάμε λοιπόν για επιλογή και κάθε επιλογή έχει το κόστος της. Ε λοιπόν είναι λογικό και ηθικό να θυμώνουν γιατί όσοι άντεξαν και δεν πλήρωσαν, θα τους διαγράψουν το πρόστιμο; Σωστό θα ήταν να τους επιστραφούν, όμως πείτε μου πότε συνέβη κάτι παρόμοιο σε αυτό το Κράτος. Πάντα όταν έρχεται μια νέα διάταξη αφορά το από κει και κάτω. Π.χ. στην τακτοποίηση αυθαιρέτων όσοι είχαν πληρώσει μετρητοίς από την πρώτη ρύθμιση έχασαν τις επόμενες ρυθμίσεις που είχαν καλύτερες εκπτωτικές συμφωνίες.  Το να βγάζουμε λοιπόν κακία και μάλιστα ‘’έγκριτοι’’ δημοσιογράφοι και να λέμε ότι μας κατέβει στο κεφάλι π.χ. ‘’κανείς δεν θα πληρώσει ξανά πρόστιμο’’. Άλλο πρόστιμο για οποιαδήποτε παράβαση ή παρανομία και άλλο πρόστιμο/τιμωρία,  επειδή δεν διέθεσα τον εαυτό μου στις επιταγές τρίτων και αποφάσισα εγώ γι αυτόν! Τέλος πάντων η ουσία είναι πως αδυνατούμε πλέον να σκεφτόμαστε λογικά για οποιοδήποτε θέμα. Υπερισχύει το προσωπικό κίνητρο και θυμός και σχεδόν ποτέ δε βλέπουμε σε βάθος τι σημαίνει το κάθε τι που συμβαίνει ή εφαρμόζεται. Και φυσικά παραμένουμε ευάλωτοι έτσι διαλυμένοι και ξεσηκωμένοι οι μεν με τους εκάστοτε δε!

Άσε το άλλο θέμα με το γάμο των ομόφυλων! Έχει γίνει μόνιμο θέμα ενασχόλησης από το πρωϊ ως το βράδυ, λες και δεν έχουμε άλλα σοβαρά θέματα. Αλλά πάντα έτσι γίνεται βγαίνει ένα θέμα για να απασχολεί το κοινό. Έχουν και γι’ αυτό ειπωθεί και γραφτεί τα μύρια όσα.  Το μόνο που θέλω να πω σε σχέση με το παιδί, ότι ναι μεν πρέπει να τακτοποιηθούν δικαιώματα του, όμως κάθε επιλογή του καθενός σεβαστή, αλλά αναλαμβάνεις και το τίμημα της επιλογής σου όπως γράφω και πιο πάνω. Για φανταστείτε να οι ιερωμένοι να έβγαιναν κάποια στιγμή και να απαιτούσαν τεκνοποίηση, τη στιγμή που δέχθηκαν και αποδέχθηκαν το σχήμα και την αγαμία!

Έτσι όπως έχει μπερδευτεί το θέμα με όλα αυτά που ακούγονται και τις τόσες απόψεις, πρέπει όντως να δοθεί μια λύση για τα όσα παιδιά ομόφυλων ζευγαριών υπάρχουν, από κει και πέρα ας ασχοληθούν οι ειδικοί για την επιρροή που θα έχουν όλα αυτά στις Κοινωνίες του μέλλοντος, γιατί καλύτερη η πρόληψη από τη θεραπεία. Βλέπουμε και τι έχει συμβεί με τη χαλάρωση στην ανατροφή των παιδιών, την αμόλα, τη διάλυση των οικογενειών, το βιασμό της ζωής μας, πρώτα με την οικονομική κρίση και μετά με την πανδημία.  Συμμορίες εφήβων, αγριότητα, θυμός, φόνοι κ. ά . πολλά.

Εύχομαι αυτή τη χρονιά να επικρατήσει η λογική σε όλους μας από ψηλά ως κάτω και να δούμε τι μπορούμε να σώσουμε ή να διορθώσουμε.

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφήμ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' 

ΠΈΜΠΤΗ18/1/24 -Ψυχανεμίσματα....

Καλή Χρονιά, Καλή μας Φώτιση!!

 

Η νέα χρονιά ξεκίνησε με μάχες, σεισμούς, καταστροφές. Εμείς συνεχίζουμε να ελπίζουμε πως θα αλλάξει! Πάντα το Νέο γεννάει ελπίδα, προσδοκίες, όνειρα ... που είτε πραγματοποιούνται, είτε σε απογοητεύουν. Αλλά αυτή είναι η ζωή, νυχτώνει-ξημερώνει και πάλι απ' την αρχή!  Και δεν πρόκειται για γκρίνια, το να εκφράζει κανείς απορίες, ή διαπιστώσεις, ή καταγραφές συμβάντων, γεγονότων και ας μην ξεχνάμε πως οι ερευνητές από μια ή περισσότερες απορίες ξεκινούν για να φτάσουν σε κάποιο συμπέρασμα ή αποτέλεσμα . Γκρίνια είναι η διαρκής κλάψα και μουρμούρα, τα συνεχή παράπονα συνήθως γενικώς και απροσδιορίστως, η εριστική διάθεση και συμπεριφορά.  Φυσικά όποιος θέλει να παραμένει στο ροζ συννεφάκι δικαίωμα του, αλλά το να εναντιώνεται σε όποιον έχει απορίες, ανησυχίες και ψάχνεται γενικώς, δεν είναι δικαίωμα του.

Μετά την long covid, η long flu διάβασα. Περάσαμε και σε παρατεταμένα συμπτώματα γρίπης λένε... οκ κάθε μήνα να μπαίνουμε στην ουρά για εμβολιασμό για να αρρωσταίνουμε πιο ελαφρά ... εδώ γελάνε ή κλαίνε δεν ξέρω.  Απ' ότι φαίνεται η ''αγέλη'' όχι μόνο ανοσία δεν απέκτησε με τους εμβολιασμούς και με παράλληλη  νόσηση  σχεδόν όλων, από 1 έως και 4 φορές κάποιοι, αλλά έχει και πτώση ανοσοποιητικού για να παραμένουν παρατεταμένα τα συμπτώματα και γρίπης και κόβιντ για καιρό όπως λένε. Πάντα τέτοια εποχή κυκλοφορούσαν ιώσεις όχι όμως στο βαθμό του σήμερα. Δεν υπάρχει σπίτι χωρίς να είναι οι μισοί αν όχι όλοι άρρωστοι, είτε ελαφρά είτε πιο βαριά. Και δεν υπάρχει σπίτι που να μην επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο. ¨Οσα χρόνια θυμάμαι το εαυτό μου, κάτι τέτοιο στο βαθμό που υπάρχει σήμερα, δεν θυμάμαι! Και δεν βλέπω να αναρωτιέται κανείς ακόμα και επιστήμονες, καταλήγουν σε χίλιες δυο ‘’αφελείς’’ δικαιολογίες του τύπου ‘’ατομική ευθύνη’’ είτε γιατί δεν εμβολιαστήκαμε ξανά, είτε γιατί δεν προσέξαμε.  Ούτε καν προκαλεί το ενδιαφέρον τους για έρευνα; Ευτυχώς άλλα Κράτη και οι ΗΠΑ ξεκίνησαν έρευνες, σταμάτησαν εμβολιασμούς κ.ά. που δεν τα ακούμε εδώ, τα μαθαίνουμε από ξένες ιστοσελίδες ή Μέσα ενημέρωσης. Εδώ ως μόνη λύση προτείνουν τον εμβολιασμό με στόχο πάντα τους 60 και άνω. Αλήθεια μας έχουν πει πόσο μας χρέωσαν για τα εμβόλια που αγόρασαν τα Κράτη; Γιατί από μας θα πληρωθούν αυτά τα ποσά, το δωρεάν ήταν για να το κάνεις, ο λογαριασμός θα έρθει πολύ αργότερα για όλους εμβολιασμένους και μη. Σταματώ εδώ γιατί σκοπός μου δεν είναι να σας κάνω μεταβίβαση σκέψης, αλλά να δώσω τροφή στη δική σας σκέψη να σκεφθεί αναλόγως και να μην καταπίνει αμάσητα ότι μας δίνουν. Σε όλα υπάρχουν όρια και συνήθως εμείς καθορίζουμε τα όρια μας, αντοχής, αξιοπρέπειας, σεβασμού, υπομονής ή ότι άλλο. Ποτέ δεν ξέρεις πού φθάνουν ή πού τελειώνουν τα όρια του άλλου ... κάποιος που σέβεται τον εαυτό του λοιπόν, σέβεται και τα όποια όρια του άλλου και κάπου σταματάει ή μετριάζει το τέντωμα του σχοινιού, γιατί διαφορετικά μοιραία κάποτε θα σπάσει. Στην εποχή μας δυστυχώς έχουν ξεπεράσει και το μέτρο και τα όρια, ακόμα και στο δούλεμα, με την ανοχή μας φυσικά, μάλλον κι εμείς έχουμε χάσει τα όρια μας.

Ο πόλεμος ούτε τις μέρες εορτών δεν κόπασε. Η αγάπη δυσεύρετη στον Πλανήτη. Εδώ πάλι ευημερούν οι αριθμοί, μια μερίδα λαού καλοπερνάει και οι λοιποί τα φέρνουν δύσκολα βόλτα ή κυριολεκτικά φυτοζωούν. Οι πλειστηριασμοί δρομολογημένοι, τώρα αν θα μαθαίνουμε και τα θα μαθαίνουμε άλλο θέμα. Αυτοκτονίες, μαχαιρώματα, φόνοι, επιθέσεις, ληστείες, ξυλοδαρμοί, τροχαία, καθημερινό δελτίο. Ούτε στο δρόμο που περπατάς είτε πεζός είτε με Ι.Χ. μπορείς να νιώθεις ασφαλής πλέον. Οι ψυχικά διαταραγμένοι φαίνεται είναι πολλοί κυκλοφορούν γύρω μας, δίπλα μας. Η εγκληματικότητα ακόμα και μέσα στις οικογένειες, είναι οι καρποί που θερίζουμε. Αφ’ ενός ο ατομισμός, αφ’ ετέρου η πτώση βιοτικού επιπέδου,  η απουσία παιδείας, αξιών και πιστεύω, ανέπτυξαν και ψυχικές διαταραχές, θυμό, οργή που ξεσπά όπου βρει και σε ανύποπτο χρόνο. Ο πνιγμένος θυμός κάποτε ξεσπάει. Θα μου πει κάποιος πως και παλιά υπήρχαν φτωχοί και πλούσιοι. Ναι με τη μόνη διαφορά ότι τότε υπήρχε προοπτική να βελτιώσεις τη ζωή σου, υπήρχαν ελάχιστα ερεθίσματα χλιδής και μεγάλης ζωής και τέλος άλλο να ξεκινάς φτωχός και να αγωνιστείς για κάτι καλύτερο, κι άλλο από Δήμαρχος κλητήρας! Γιατί αυτό συνέβη στις περισσότερες οικογένειες με τα Μνημόνια και τα παρελκόμενα.

 Επίσης έρευνα κατέληξε πως είχαμε άνοδο τώρα στις εορτές στην κατανάλωση κοκαϊνης. Η δε χρήση ψυχοφαρμάκων τα τελευταία χρόνια είχε μια αύξηση μέχρι και 300%. Ευτυχώς που δεν έκανε ακόμα χειμώνα βαρύ και γλιτώσαμε κατανάλωση σε ενέργεια. Να δούμε τι θα γίνει και με αυτό το θέμα. Κρίμα τις κατασκευές με θέρμανση στις πολυκατοικίες, η σκουριά θα τις φάει. Κάποιες έχουν χρόνια καταργήσει τη χρήση καλοριφέρ, κάποιοι άλλοι ανάβουν το καλοριφέρ για 2 ώρες το βράδυ. Μας κατάντησαν ακόμα και μέσα στο σπίτι μας να υποφέρουμε ντυμένοι σαν αστακοί.

Έγινε και ο ανασχηματισμός, άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς! Και συνέχεια μας δείχνουν δημοσκοπήσεις και συνέχεια αναφέρονται στο 41%.  Η ουσία είναι ότι η ζωή μας έχει αλλάξει προς το χειρότερο και δεν προβλέπεται να επανέλθει η κανονικότητα όπως την ξέραμε.

Καλή μας Χρονιά με υγεία και λιγότερο δούλεμα και κοροϊδία!

 

Νίκη Άννα  Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

Ψυχανεμίσματα... 11 Ιαν.2024

 

ΟΛΑ ΕΝΑΣ ΤΡΟΧΟΣ ΠΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ... ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

 

Ημέρες απολογισμού και αυτοσυγκέντρωσης οι τελευταίες του χρόνου! Μέσα στην τρελή χαρά όλοι μας κάθε που αλλάζει ο χρόνος, ενώ στην ουσία μικραίνει η ζωή μας κι όμως χαιρόμαστε και γλεντάμε!  Άραγε γιορτάζουμε  για τα όσα ζήσαμε, για όσα επιθυμούμε να ζήσουμε ή έτσι κατ' έθιμο; ... Μ' αρέσει που κάνουμε αμάν να διώξουμε την κάθε χρονιά πανηγυρίζοντας, λες και δεν άφησε βάρος στην καμπούρα μας! ... Αμ δε φεύγει ο χρόνος , εμείς περνάμε στον επόμενο κουβαλώντας τον κάθε προηγούμενο στην πλάτη! Πιστεύω τουλάχιστον να κρατήσαμε τα καλά της Χρονιάς που έφυγε και να πετάξαμε πίσω όλα τα κακά και ανάποδα, προχωρώντας με άντληση δύναμης από τις  καλές στιγμές, έστω κι αν ήταν  ελάχιστες! Είναι υγιές φυσικά το να επιθυμείς, να ελπίζεις, να εύχεσαι, να ονειρεύεσαι το καλύτερο...αρκεί να μην παραβλέπεις το ''καλό'' που έχεις τώρα ή που είχες μέχρι τώρα,  γιατί έτσι θα είσαι μόνιμα ασθενής! Κάποτε δεν είχαν λεφτά για κούκλες κι όμως έφτιαχναν κούκλες με κουρέλια κι έπαιζαν ευτυχισμένα τα παιδιά! ... Δυο γιρλάντες , ένα δεντράκι, λίγα φώτα δίνουν μια χαρούμενη εορταστική νότα στο σπίτι, φτιάχνουν τη διάθεση. Κάθε χρόνος που περνάει δεν επιστρέφει ,  είναι κουτό να χάνουμε στιγμές απ' τη ζωή μας , βυθισμένοι στα προβλήματα! ... Δε χρειάζεται να ξοδέψεις πολλά για να νιώσεις την ομορφιά των ημερών. Στο νου και την ψυχή παίζουν όλα και στις πρακτικές λύσεις! Ευτυχής ο άνθρωπος που νιώθει καλά και με τα λίγα και με τα πολλά! . Το πόσοι θα καθίσουν μόνοι τους στο τραπέζι, ίσως και με άδειο πιάτο,  δεν το σκέφτεται σχεδόν κανείς! Κι όμως είναι πιο σοβαρό  το να σκεφθούμε τους μόνους φίλους, συγγενείς και σημασία έχει το ποιοι κάθονται γύρω από το τραπέζι κι όχι το πλούσιο γιορτινό τραπέζι όπως συνηθίζουμε να λέμε! Γενικώς ζούμε στο περιτύλιγμα σε όλα τα θέματα και το περιεχόμενο το έχουμε πετάξει, δεν μας απασχολεί , κρύα χέρια, παγωμένες ψυχές, απομόνωση και κατάθλιψη. Επικεντρωθήκαμε στην ύλη και τα υλικά αγαθά και ξεχάσαμε τον άνθρωπο μέσα μας...

Είναι γεγονός ότι δεινοπαθήσαμε τα τελευταία 12 χρόνια με ποικίλους τρόπους, ο αντίκτυπος δε αυτών που περάσαμε βγαίνει τώρα στην επιφάνεια με τις πρωτόγνωρες συμπεριφορές ανηλίκων, που φυσικά δεν έχουν προλάβει αφ’ ενός να γνωρίσουν και να ζήσουν την κανονικότητα που ζήσαμε εμείς οι μεγαλύτεροι και να έχουν ένα αντίβαρο ισορροπίας και αφ’ ετέρου η όλη αμόλα που έχει δοθεί στην ανατροφή τους και από γονείς και από διδασκάλους, οδήγησαν εδώ, σε αυτές τις ακραίες συμπεριφορές μίσους και αγριότητας. Τα παιχνίδια που παίζουν από μικρά ποιος τα ελέγχει; Από τα παραμύθια με τα ηθικά διδάγματα που μεγαλώσαμε εμείς, φτάσαμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, ή μάλλον να τα ρίχνουμε να ζήσουν σαν μεγάλοι, αφήνοντας τα στο έλεος των ‘’μοντέρνων’’ παιχνιδιών, στο έλεος του διαδικτύου με ένα κινητό στο χέρι από βρέφη, στο έλεος των αναφορών διαφόρων θεμάτων για μεγάλους στην τηλεόραση.  Βγάλαμε και το ‘’μη’’ και την τιμωρία από την ανατροφή τους , δηλαδή περάσαμε στο άλλο άκρο, αν υποτεθεί ότι εμείς μεγαλώσαμε με καταπίεση. Μεγαλώνουν απότομα και βίαια θα τολμούσα να πω. Όπως και σε όλα τα θέματα έχει χαθεί το μέτρο, το ίδιο και με την ανατροφή των παιδιών. Το θέμα είναι πως κάτι πρέπει να κάνουμε γι αυτό.  Οι σημερινοί έφηβοι είναι το αύριο της Χώρας. Έχουμε ευθύνη όλοι και η Πολιτεία φυσικά. 12 χρόνια υφιστάμεθα βιασμό ψυχής, ζωής ακόμα και σκέψης. Φτάνει, κάπου πρέπει να μπει ένα στοπ! Η βία γεννά βία, θυμό και μίσος! Μια τέτοια Κοινωνία ονειρευόμαστε;

Ο Χρόνος έκλεισε με βαρύ απολογισμό ανά την Υφήλιο, θάνατοι, φόνοι, πόλεμοι, καταστροφές, ατυχήματα, τροχαία, μαχαιρώματα. Εύχομαι στη νέα Χρονιά να υπάρξει ύφεση όλων αυτών των φαινομένων,  αν όχι τέλος!  Όπως περνούν και φεύγουν τα καλοκαίρια ,οι χειμώνες, τα χρόνια, έτσι περνούν και φεύγουν άνθρωποι από το δρόμο μας παίζοντας κάποιο ρόλο σημαντικό ή ασήμαντο ... κι έρχονται καινούργιοι ... άλλοι μένουν στη μνήμη κι άλλοι ξεχνιούνται. Το ίδιο κι εμείς περνάμε στη ζωή άλλων και φεύγουμε. Όλα στην ευθεία γραμμή της προσωπικής εξέλιξης ενός εκάστου. Οι άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται , είτε σαν ευλογία, είτε σαν μάθημα που αν περάσουμε τις εξετάσεις πάμε παραπέρα, σοφότεροι και πιο δυνατοί!

Έφυγε και ο Σόϊμπλε, άλλωστε κανείς δεν είναι μόνιμος τρόφιμος του Πλανήτη.  Φεύγοντας πήρε μαζί του την κατακραυγή των Ελλήνων πολιτών που τους ‘’βίασε’’ τη ζωή με μια τιμωρητική αγωγή μέσω των Μνημονιακών απαιτήσεων! !Φυσικά πήρε μαζί του και ότι άλλο καλό ή κακό πρόσφερε στο διάβα του από τον Πλανήτη. Μας αντιμετώπισε ως το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, εφαρμόζοντας μέτρα προς παραδειγματισμό των υπολοίπων.  Έρχεται το πλήρωμα του χρόνου όμως και η Γερμανία αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε άθλια οικονομική κατάσταση. Έτσι είναι όλα ένας τροχός που γυρίζει και η ζωή επιστρέφει συμπεριφορές έστω κι αργά.

2024 ευχές για τη Νέα Χρονιά! Εύχομαι να μη μας απογοητεύσει και να μην την απογοητεύσουμε. Χρόνια πολλά με υγεία!

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ' 

Ψυχανεμίσματα... 4 Ιανουαρίου, 2024.