Επικίνδυνα ζούμε!

 

Άνοιξαν οι ουρανοί κι έπεσαν κυβικά νερού και πλημμύρισε η Αττική, ακόμα και  η Αθήνα σε κεντρικούς δρόμους. Έγιναν ποτάμια οι δρόμοι, άνθρωποι κινδύνεψαν ακόμα και στον Άλιμο, σε δρόμους Β. και Ν. Προαστίων, γέμισαν νερό και λάσπη υπόγεια καταστημάτων στο Μοναστηράκι και πόσα άλλα. Βέβαια το νερό της βροχής είναι σε μεγάλες δόσεις, όμως τι έργα έχουν γίνει τόσα και τόσα χρόνια για βελτίωση της κατάστασης; Όταν οι υποδομές δεν άντεχαν τις βροχές και καταιγίδες προηγουμένων χρόνων, θα αντέξουν το πολλαπλάσιο νερό που πέφτει τώρα; Από τη 10ετία του 1980 πλημμύριζε η Πειραιώς, 1995 παραλίγο να πνιγώ στη Λ .Βουλιαγμένης. Και πιο παλιά είχαμε θρηνήσει και θύματα από πλημμύρα μέσα στην Αθήνα; Κάποιος λοιπόν να μας απαριθμήσει τα έργα που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια, η συντήρηση και επιτήρηση των ήδη υπαρχόντων και τι πρόκειται να γίνει στη συνέχεια. Μέσα σε λίγες ώρες μετατρέπονται σε ποτάμια δρόμοι. Δέντρα έπεσαν, έκλεισαν δρόμοι ένας χαλασμός. Δηλαδή το μόνο που χρησιμοποιείτε είναι το 112; Που μας λέει τι; Το αυτονόητο!  Θα πρέπει να είναι κάποιος τρελός να βγει με τέτοιο καιρό έξω! Εκτός κι αν βρεθεί από ανάγκη, είτε πηγαίνοντας και επιστρέφοντας από δουλειά, ή γιατρό ή πήγε τα παιδιά στο σχολείο, ή βγήκε να τα πάρει. Ποιος θεός λοιπόν σώζει αυτό τον πολίτη που τον βρίσκει ο κατακλυσμός κατ’ ανάγκη έξω; Μετά λοιπόν την ανακάλυψη του 112, κλείνουμε και τα σχολεία για προστασία! Τώρα τι θα τα κάνουν τα παιδιά οι γονείς που πρέπει να πάνε στη δουλειά τους, αυτό είναι ένα άλλο θέμα που δε σας αφορά. Αρκεί που πετάτε το μπαλάκι της ευθύνης μακριά σας. Κι αν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο μπορούν να λείψουν, στον Ιδιωτικό Τομέα εξαρτάται από τον Εργοδότη, αν δικαιολογεί απουσία, ακόμα και λόγω καιρού!

Τελικά η ζωή μας εξελίσσεται όλο και χειρότερα. Επικίνδυνα ζούμε, επικίνδυνα αναπνέουμε, κυκλοφορούμε. Αλήθεια, οι γέφυρες έχουν συντηρηθεί ή ελεγχθεί από τότε που φτιάχτηκαν; Πόσα ταβάνια τα τελευταία χρόνια δεν έχουν πέσει σε σχολεία και από θαύμα δεν υπήρξαν θύματα; Το συζητάμε για λίγο καιρό και μετά τι; Στο επόμενο συμβάν το συζητάμε ξανά και πάλι απ’ την αρχή. Λέγαμε για την εγκατάλειψη της επαρχίας, εδώ έχουμε καταλήξει και μέσα στην Αθήνα να πλημμυρίζουμε και να κινδυνεύουν άνθρωποι και μην ξεχνάμε τη φωτιά που είχε φτάσει στο Μαρούσι. Μ’ άρεσε που θα έδινε κίνητρα για να γυρίσει ο κόσμος πίσω στην επαρχία και δυστυχώς και οι λίγοι που έχουν απομείνει ψάχνουν την ευκαιρία να φύγουν, αφού υπάρχουν τόσες ελλείψεις. Εκτός κι αν προσβλέπετε στην αντικατάσταση πληθυσμού σε κάποια μέρη και δε σας ενδιαφέρει τι θα κάνουν οι ντόπιοι.

Οι αγρότες στους δρόμους ακόμα και με αυτές τις καιρικές συνθήκες, αγωνίζονται για την επιβίωση τους και κατ’ επέκταση την επιβίωση μας! Τους συμπαραστέκονται και άλλοι κλάδοι, άλλωστε υπάρχουν κοινά προβλήματα σε πολλούς κλάδους της Κοινωνίας. Κάποιοι εμποδίστηκαν από την αστυνομία να φθάσουν στα σημεία συγκέντρωσης αγροτών. Τελικά είδαμε και τα ΜΑΤ με χημικά να προσπαθούν να διαλύσουν τις συγκεντρώσεις.. Κραυγή απόγνωσης από αγρότη όταν έπεσαν πάνω του άνδρες των ΜΑΤ σε μπλόκο, Χρωστάω παντού, μη με χτυπάτε» έκφραση οδύνης μιας ολόκληρης τάξης συμπολιτών μας! Τους αντιμετωπίζουν ως εχθρούς του Κράτους, όπως και κάθε διαμαρτυρόμενο. Οργή και θλίψη όταν βλέπεις να πέφτουν πάνω στον κάθε φτωχό διαμαρτυρόμενο και να τον χτυπούν σαν εγκληματία. Μακάρι να είχαν το ίδιο σθένος και τις ίδιες εντολές για τόσα αποβράσματα της Κοινωνίας που κυκλοφορούν ανάμεσα μας και κλέβουν, σκοτώνουν.

 Όσο για τον ΟΠΕΚΕΠΕ όσοι έφαγαν πάει, σιγά μην τα φέρουν πίσω, όπως και με κάθε παρόμοια περίπτωση.  Μπράβο κιόλας πολύ τυχεροί, κέρδιζαν σε τυχερά παιχνίδια, τους χάριζαν ακριβά αυτοκίνητα, μια χαρά! Και να έχεις κάποιους να πετούν στον κόσμο τα μαργαριτάρια τους όπως πχ ‘’Δεν είσαστε φτωχοί, απλώς μιζεριάζετε’’,  ‘’αυτοί που διαμαρτύρονται ή καταφέρονται κατά της Κυβέρνησης και των μελών της, είναι κάποιοι κομμουνιστές’’. ‘’ όποιος αυτοκτονεί είναι από ερωτική απογοήτευση ή έχασε στο τζόγο’’   κάποιες από τις  ‘’σπουδαίες ατάκες’’ που έχουμε ακούσει από χείλη πολιτικών! Καμιά παραδοχή για τις δυσκολίες που περνάει μέρος της Κοινωνίας αν όχι όλοι! Οι Έλληνες ζουν με εισόδημα κατά 10% λιγότερο από το εισόδημα του 2009. Και το κόστος ζωής από τότε μέχρι τώρα στα ύψη. Και που τα λέμε ποιος μας ακούει θα μου πείτε, ναι αλλά από το να μην τα επισημαίνουμε καλύτερα να τα λέμε, μπορεί κάποιος να ακούσει κάποια στιγμή.

Νίκη  Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ΄΄

                      Ψυχανεμίσματα. .. Πέμπτη 12/12/25.