Εθισμός η μάστιγα της εποχής.

 

Δεν είναι ο χρόνος που δένει τους ανθρώπους, είναι οι στιγμές, τα γεγονότα, οι πράξεις, τα αισθήματα! Υπάρχουν περιπτώσεις που αργείς να το αντιληφθείς αυτό και μόνο όταν μεσολαβήσει ένα γεγονός, μια δυσκολία, βλέπεις συμπεριφορές που κάθε άλλο παρά δικούς, κοντινούς ανθρώπους θυμίζουν. Πρέπει να βρίσκεις τη δύναμη να απομακρύνεσαι από οποιονδήποτε σε μειώνει και περιορίζει το “οξυγόνο” σου. Μακριά από την αρνητική δύναμη των χειριστικών ανθρώπων. Το όπλο τους; Σου δημιουργούν ενοχές και τύψεις που φέρνουν σε σένα ψυχική φθορά και σ’ εκείνους ικανοποίηση. Μην υποτιμάτε τον εαυτό σας, μην επιτρέπετε σε ΚΑΝΕΝΑΝ να σας υποτιμάει, λογοκρίνει, μειώνει.
Μην έχετε στη ζωή σας ανθρώπους που σας βάζουν σε διαδικασία να απολογηθείτε. Ο καλύτερος κριτής είναι το ένστικτό σας! Μην ξοδεύετε δευτερόλεπτο με ανθρώπους που δε σας εκτιμούν. Αν σας αγαπάει κάποιος θα είναι στη ζωή σας. Αν θέλει να σας δει, θα σας δει ! Αν θέλει να σας βρει, θα σας βρει. ''Όποιος θέλει να με φιλήσει, ξέρει πού είναι το μάγουλο μου'' έλεγε ο πατέρας μου.

Άλλοτε πάλι, όταν για Χ λόγους παύεις να είσαι ''χρήσιμος'' σε κάποιους, έστω και για λίγο, τότε ανακαλύπτεις πως ήταν ''δίπλα'' σου μόνο γι' αυτό, για τη ''χρησιμότητα'' σου κι όχι για σένα ... στη συνέχεια φυσικά αποσύρεις την χρησιμότητα σου από τα συγκεκριμένα άτομα! ...

Η αξία σου δεν μειώνεται από την αδυναμία κάποιου να τη δει. Αν ο άλλος δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει αυτό που έχεις να δώσεις, ή έδωσες, ίσως δεν είναι αρκετά ώριμος. Όπως και να χει, είναι δικό του θέμα, όχι δικό σου. Είναι λάθος να χαμηλώνεις για να νιώθει ο άλλος καλά... το σωστό θα ήταν να ψηλώσει να σε φτάσει κι αν δεν το μπορεί να το αποδεχθεί ως έχει ... έκαστος στο ύψος του... η αποδοχή είναι το παν, αγάπη και φιλία χωρίς αποδοχή κάποια στιγμή θα σπάσει μοιραία.

Και να θυμάστε πως : οι άνθρωποι δε σε θυμούνται, ούτε σε νοιάζονται όταν είσαι μόνος ή χρειάζεσαι βοήθεια, συντροφιά, κάτι... σε θυμούνται μόνο όταν είναι μόνοι αυτοί και/ ή χρειάζονται κάτι! Από τη στιγμή που το ανακαλύπτεις, το διαπιστώνεις, αλλάζεις ρότα τους βάζεις κι εσύ στη λίστα των αναγκών σου και βάσει αυτών πλέον θα τους θυμάσαι. Απλά τα πράγματα.

Άλλοι πάλι μπερδεύουν την αγένεια με την ειλικρίνεια και το χύμα με την απλότητα ... μην προσπαθήσεις να τους αλλάξεις γνώμη, ενέργεια θα χάσεις, αφησέ τους στην πλάνη τους και προχώρα, πιο κάτω θα συναντήσεις ανθρώπους να ταιριάζουν τα χνώτα σας. Μάταιο και ψυχοφθόρο να σπαταλάς χρόνο σε ανθρώπους που μόνο αφαιρούν δίχως ποτέ να προσθέτουν... σου αφαιρούν ενέργεια, σε εξαντλούν. «Ανήκουμε εκεί που μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, εκεί που κατανοούν το χιούμορ και την τρέλα μας. Εκεί που δεν γινόμαστε παρεξηγήσιμοι και μπορούμε να δείξουμε την πιο τρελή πλευρά του εαυτού μας, με την καλή έννοια, χωρίς να μας κοιτούν περίεργα.

Το χιούμορ έχει να κάνει και με το δείκτη νοημοσύνης του κάθε ανθρώπου. Άρα με τους ανθρώπους που έχουμε πάνω κάτω το ίδιο IQ, καταλαβαινόμαστε καλύτερα και γινόμαστε πιο κατανοητοί.»

Το να μην εκτιμάς είναι ψυχική αναπηρία. Το να μην έχεις την καλή διάθεση να ανταποδώσεις την αγάπη η την βοήθεια σε κάποια βαθμό, σε κάποια μορφή, υποδηλώνει ψυχική φτώχεια και ναρκισσισμό. Το να βλάπτεις χωρίς ενδοιασμούς κάποιον που σου έχει φερθεί καλά, θεωρείται μια άσχημη ασθένεια της ψυχής που χρειάζεται θεραπεία.

Ο άνθρωπος που έχει απενεργοποιημένη συνείδηση βρίσκει δικαιολογίες για κάθε του πράξη. Η έλλειψη ενσυναίσθησης για τον συνάνθρωπο τον καθιστά καθιστά αδίστακτο, εγωκεντρικό, τοξικό! Δεν υπάρχει χειρότερη κατάσταση από την αποχή και την παραίτηση. Ο δε εθισμός η μάστιγα της εποχής.Καταλήξαμε να ακούμε για χιλιόμετρα που καίει η φωτιά δάση ή σπίτια, για βόμβες και νεκρούς, για πλημμύρες ομοίως, σα να ακούμε δελτίο καιρού ... έτσι χωρίς να το καταλαβαίνουμε επέρχεται εθισμός σε πολλά που έχουν συμβεί, που συμβαίνουν και που θα συμβούν στο μέλλον ... και φυσικά αυτοί που κινούν τα νήματα το γνωρίζουν. Η ζωή μας εξελίσσεται σε ένα μόνιμο φόβο, μέσα σε αβεβαιότητα, προσμένοντας τα χειρότερα. Άνθρωπος εναντίον ανθρώπου, η οργή της φύσης, οι αρρώστιες, μας κλέβουν ανάσες, μας κλέβουν ζωή. Ενας ακόμα λόγος για να μην την σπαταλάς άσκοπα για κανέναν που δεν το αξίζει! Σε λίγο δεν θα έχουμε αέρα να αναπνεύσουμε, ειδικά η Αττική με τα 5 και πλέον εκατομ. Κατοίκους, με καμένους όλους τους πνεύμονες πρασίνου γύρω, η μόλυνση της ατμόσφαιρας θα φτάσει στα ύψη, άσε που με τις πρώτες βροχές θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τις πλημμύρες μετά από τόσα καμένα ... τεράστια οικολογική καταστροφή σε όλη τη Χώρα. Κρίμα ... δεν υπάρχουν λόγια ... και το ''όλα γίνονται'' είναι απλώς μια κουβέντα, χρειάζεται χρήμα και χρόνος για να γίνουν απ' την αρχή και πάλι δεν θα είναι τα ίδια, για κάποιους η φωτιά πήρε και τις αναμνήσεις του καθενός και τη ζωή του μαζί και την έρριξε στις στάχτες! ... Μοιάζει με αυτό που λέμε '΄όποιος χάνει στα χαρτιά κερδίζει στην αγάπη''.

Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει ... καραβάνι άστεγων και κατατρεγμένων από τις φλόγες στο δρόμο... τέτοιο κακό δε νομίζω πως έχουμε ζήσει ξανά. Ποια ασφάλεια να νιώθει κανείς πλέον και πού; Δέκα χρόνια τώρα αποδεκατίζεται το πορτοφόλι του Έλληνα και η ψυχολογία του και πάνω που πήγαινε κάπου να σταθεροποιηθεί, να και η πανδημία του έδωσε μια και τον αποτέλειωσε. Το αφήγημα της ελευθερίας μέσω εμβολιασμού φαίνεται πως καταρρέει κι όσο για την κανονικότητα, αυτή που ξέραμε όπως την ξέραμε δεν θα επανέλθει ... ούτε περνάμε μια παροδική αναστάτωση και δυσκολία! Είμαστε στο ξεκίνημα ενός εντελώς διαφορετικού τρόπου ζωής και δεδομένων με απώλεια ελευθεριών, δικαιωμάτων κλπ. και θα πρέπει να δει ο καθένας μας πως θα το διαχειριστεί όλο αυτό και πώς όσο το δυνατόν μπορεί να προσαρμοστεί σε αυτά που έρχονται.

Τι καλοκαίρι κι αυτό ... καλό υπόλοιπο Αυγούστου.

Νίκη ΆνναΠαπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 26/8/21

Έτυχε ή πέτυχε;

 

Είμαστε ακόμα ζωντανοί αλλά πώς; Συνέβη το ασύλληπτο του ολοκαυτώματος, γιατί για ολοκαύτωμα πρόκειται, δεν έτυχε, προφανώς πέτυχε! Οργανωμένη επίθεση μοιάζει και μάλιστα σαν τα συμβόλαια θανάτου, βαράτε στο ψαχνό… κάποτε έκαιγαν δάση και δύσβατες περιοχές, τώρα αποθρασύνθηκαν καίνε κατοικημένες περιοχές και κινδυνεύουν άνθρωποι και σπίτια, περιουσίες, εργοστάσια. Είναι ποτέ δυνατόν ταυτόχρονα να καίγονται και τυχαία,  τα καλύτερα φιλέτα, προνομιούχες περιοχές της Αττικής, σπίτια, παραθεριστικά κέντρα, δάση,  άνθρωποι στο δρόμο ως πρόσφυγες … τέτοιο κακό δε θυμάμαι όσο ζω και δε φανταζόμουν πως θα έχω την τύχη να το ζήσω! Και είναι δυνατόν να περιμένουμε να φτάσει η φωτιά στη θάλασσα για να σταματήσει; Και είναι δυνατόν ενώ δυο μέρες πριν προσφερθήκαμε να στείλουμε βοήθεια στη γείτονα Τουρκία, ασχέτως αν αρνήθηκαν, μόλις φούντωσαν οι φωτιές να μην καταφέρουμε να εμποδίσουμε έστω και μία καταστροφή; Να σώσουμε κάτι; Και γιατί η βοήθεια έφτασε την 4^η μέρα που ήδη το κακό είχε γίνει και πού προβλήθηκε να τη δούμε; Είναι σαν τις περιπτώσεις που καλείς το 100 και φθάνει μετά το φόνο! Εμείς αργήσαμε να ζητήσουμε, αυτοί άργησαν να την προσφέρουν, πάντως ήρθαν για να κλάψουμε παρέα, το κακό είχε γίνει! Ούτε οι Γερμανοί φεύγοντας δεν άφησαν τόση καμένη γη πίσω. Αμφιβάλλω αν η Ελλάδα του τότε θα είχε την ίδια όψη με αυτή που θα αντικρύσουμε μετά τις φωτιές!

Η Ελβετία της Εύβοιας κρανίου τόπος! Η Βόρεια Εύβοια έγινε στάχτη, οι κάτοικοι άλλοι έχασαν τα σπίτια τους κι άλλοι θα γυρίσουν και θα ζήσουν σε ένα τοπίο κόλασης, αντί του παραδείσου που ήξεραν. Παραθεριστικά κέντρα ετών πάνε, παραδόθηκαν στον εχθρό που ήρθε με στολή φωτιάς. Η Αττική ομοίως, τα καλύτερα προάστια γέμισαν αποκαϊδια , η ατμόσφαιρα βαριά για όλους και η ρύπανση αυτή δεν είναι κάτι που θα κρατήσει λίγο. Θα την πληρώσουμε με την υγεία μας και τις πλημμύρες που θα έρθουν το χειμώνα, πολύ ακριβά. Ωραίο καλοκαίρι κάνουμε μα την αλήθεια. Αλλά τόση φαγωμάρα για εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους και να μιλάμε για θάνατο από το πρωϊ  ως το βράδυ, τόση γκρίνια κάπου δε θα ξεσπούσε; Και ξέσπασε χοντρά κι από κει που δεν είχαμε νοσοκομεία για να περιθάλψουν, τους μη εμβολιασμένους, ανοίξαμε τα νοσοκομεία για τυχόν τραυματίες φωτιάς ή πληττόμενους από τους ρύπους. Για πότε ανατρέπεται ένα αφήγημα και εφαρμόζεται ένα άλλο, μέχρι να πεις ζήτω! Θέλαμε και Τουρισμό τρομάρα μας! Και μάλιστα έπρεπε να τον προστατεύσουμε από τους μη εμβολιασμένους, και πάλι τρομάρα να μας έρθει! Τώρα μπροστά σ’ αυτή την καταστροφή ποιος προστατεύει ποιον και από τι; Απεδείχθη ότι από τύχη υπάρχουμε και ζούμε σ’ αυτό το Κράτος, που για πολλοστή φορά απέδειξε περίτρανα πως είναι πολύ λίγο, για τους πολίτες του, την ευημερία του Κράτους και προστασία των πολιτών,  τη διαχείριση Εθνικών θεμάτων και προστασία του φυσικού πλούτου και κάλλους της Χώρας!

Κι από εδώ και πέρα τι; Θα ζούμε με τον τρόμο του κορονοϊού, των ‘’απειλών’’ περί εμβολιασμού, και με το νέο ‘’αφήστε το σπίτι, θα το πάρει η φωτιά’’; Και το πήρε η φωτιά, αυτοί οι άνθρωποι καταλαβαίνουμε τη θέση τους; Πώς θα ζήσουν αφού φεύγουν από τα σπίτια τους με τα ρούχα που φοράνε; Με τα 600 Ε βοήθημα ή και 6000^Ε, θα στήσουν το σπιτικό τους απ’ την αρχή; Κόπια 30-40 χρόνων αποκαθίστανται έτσι εύκολα; Άσε το τοπίο που από Παράδεισος έγινε κόλαση! Και μ’ αρέσει η απάθεια των ομιλούντων πως ‘’όλα γίνονται και τα σπίτια και τα δέντρα και τα δάση, αρκεί που δεν θρηνήσαμε θύματα’’ . Ναι δε θρηνήσαμε θύματα, τα δράματα που δημιουργήσαμε όμως σε οικογένειες που έχασαν το βιος τους; Αυτό το ζωντανό καθημερινό θάνατο που έχουν να αντιμετωπίσουν μετά από αυτή τη συμφορά; Πόσο απλό το βλέπετε όλοι εσείς … από την ασφάλεια της δικής σας τσέπης, γιατί αν όντως έχετε ένα μαγικό τρόπο που κάποιος που έχασε τα κόπια μιας ζωής, μπορεί να τα ξαναφτιάξει από την αρχή, να μας τον πείτε! Άσε για την ατμόσφαιρα που σε λίγο δεν θα έχουμε οξυγόνο να αναπνεύσουμε. Δεν μπορεί να ξεσκονίζουμε τα γαλόνια μας κάθε φορά και να εξιλεωνόμαστε με το γνωστό ''αποφύγαμε τα χειρότερα'' ’’κάναμε το καλύτερο μας’’ ... δηλαδή αν δεν το είχαμε κάνει τι χειρότερο κακό θα είχε γίνει; Η καταστροφή  Κύριοι είναι καταστροφή αλίμονο από αυτόν που μένει στο δρόμο, εσείς όλοι μια χαρά περνάτε. Μας έκαναν οικόπεδο ... μη δούμε και το ''πωλείται σε τιμή ευκαιρίας'' … θλίψη και μόνο θλίψη! Πώς το καλοκαίρι των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είχαμε ούτε μία φωτιά;

 Καλή δύναμη σε όλους να ευχηθώ  και στους πυροσβέστες που αγωνίζονται σκληρά αλλά χωρίς εναέρια βοήθεια πώς να καταφέρεις να σβήσεις 20 και 30 μέτρα φλόγες; Καλό 15Αύγουστο και η Παναγιά βοήθεια μας!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 12/08/21

Αύγουστος ο μήνας των αδειών!

 

Πάει και ο Ιούλιος, περάσαμε αισίως στον Αύγουστο, τον πάλαι ποτέ μήνα των αδειών. Τώρα κάποιοι έχουν ‘’μόνιμη’’ άδεια,  αλλά διατηρεί την αίγλη του. Μας βρήκε με καύσωνα, ίσως τον υψηλότερο της 30ετιας όπως λένε οι ειδικοί, με φωτιές, με έξαρση κρουσμάτων, όλη η Ελλάδα κιτρινοκόκκινη, πράσινο πουθενά! Στο τέλος Αυγούστου δηλαδή πώς θα είμαστε μετά κι από τις διακοπές του Αυγούστου; Ξεκινήσαμε μετά τον εγκλεισμό μας με οράματα, όπως ‘’επιστρέφουμε στην κανονικότητα’’, ‘’ραντεβού με την ελευθερία το εμβόλιο’’, covid free κάπου 10 νησιά μας … όλα αυτά πού πήγαν; Πέρα από το πόσοι εμβολιάστηκαν και πόσοι όχι, ακόμα και οι πρώτοι εμβολιασμένοι είναι ως μη εμβολιασμένοι, μετά την πάροδο εξαμήνου όλα παίζονται ως προς το θέμα ανοσία! Άσε που το αποτέλεσμα έρευνας στην Αμερική ανησυχεί με το ότι και οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν τη μετάλλαξη Δέλτα, και επανέφεραν τη μάσκα σε εσωτερικούς χώρους. Το Ισραήλ αρχίζει Τρίτη δόση εμβολίου σε ηλικίες άνω των 60 που σημαίνει ότι κάπου στο ίδιο συμπέρασμα βρίσκονται κι αυτοί και ως προς το θέμα ανοσία και ως προς το θέμα μεταδοτικότητας. Και φυσικά σίγουρα με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότερα αποτελέσματα ερευνών θα έρχονται στην επιφάνεια. Χρειάζεται λοιπόν σύνεση και προσοχή από όλους εμβολιασμένους και μη και να αφήσουμε κατά μέρος τις αψιμαχίες, τα κοσμητικά και τους χαρακτηρισμούς των μεν προς τους δε. Κινδυνεύουμε όλοι και η επανάπαυση που δίνεται στους εμβολιασμένους, καλά θα ήταν να επαναπροσδιοριστεί. Μήπως ένα τεστ αντισωμάτων του πληθυσμού, οδηγούσε σε πιο σαφή αποτελέσματα περί ανοσίας του πλήθους; Μήπως ένα τεστ αντισωμάτων θα ήταν απαραίτητο προ εμβολιασμού ενός εκάστου; Λέω μήπως … εκτός και αν δεν βολεύει!...

Η εγκληματικότητα στα ύψη, η αγριότητα συμπεριφορών ακόμα και ενδοοικογενειακά εκπλήσσει, η παραβατικότητα εφήβων το ίδιο, αυτά και άλλα κλονίζουν την ισορροπία της Κοινωνίας. Όμως όλοι εμείς είμαστε η Κοινωνία, κάπου σε κάτι φταίμε η φταίξαμε για αυτή την κατάσταση. Τι γονείς ανατρέφουν τέτοια παιδιά σαν αυτά που έστειλαν στο Νοσοκομείο 15χρονο για να του πάρουν το κινητό; Τι ανατροφή πήραν από τα σπίτια τους και ποια η προοπτική τους, η θέση τους στην Κοινωνία; Είναι λυπηρό και μόνο να το σκέφτεται κανείς. Γενικώς πολλών τα νεύρα και ο ψυχισμός έχουν διαταραχθεί και είναι απρόβλεπτες οι συνέπειες πλέον, δεν ξέρεις ποιος πότε και πώς θα δράσει κάτω από ασήμαντες ή σημαντικές συνθήκες. Να εύχεται ο καθένας να μην του τύχει. Προσοχή και σύνεση σε όλα λοιπόν. Αύξηση 30% και στα οδικά τροχαία ατυχήματα τον Μάιο ... είπαμε να γλιτώσουμε τον κορονοϊό, και να το βρεις από τρακάρισμα; ... Όποιος αγαπάει τη ζωή, τον εαυτό του  και το συνάνθρωπο το εκφράζει παντού με κάθε τρόπο κι όχι μόνο με το να κάνει το εμβόλιο ... όπως αρκετοί  ισχυρίζονται και υπερηφανεύονται, λίγη αυτογνωσία από τον καθένα μας δε βλάπτει! Είναι πολλά τα κακώς κείμενα που πρέπει να διορθώσουμε ή να προσέξουμε.

Οι φωτιές καίνε εκτάσεις , καταστρέφουν περιουσίες και ζώα. Κάποτε θυμάμαι έβαζαν φωτιά σε δασικές εκτάσεις, τώρα τελευταία βλέπουμε φωτιές κοντά και μέσα σε κατοικημένες περιοχές, που κινδυνεύουν ανθρώπινες ψυχές πέρα από την καταστροφή περιουσιών. Παράλληλα λιγοστεύουμε τις πηγές οξυγόνου ή δροσιάς. Και είναι κάτι που το βλέπουμε να συμβαίνει σε όλο τον Πλανήτη, λες και ο άνθρωπος αποφάσισε την καταστροφή του με κάθε τρόπο!

Και μην ξεχνάμε καμία δύναμη δεν υπάρχει για να παλεύουμε με τα κόμπλεξ και τους δαίμονες που ταλαιπωρούν τον καθένα. Έχουμε ήδη αρκετές μάχες να δώσουμε με τον εαυτό μας.  Ο καθένας να παλέψει με τους δαίμονές του … συνεχίζουμε το δρόμο μας κι όποιος θέλει ακολουθεί! Η φτώχεια του νου και της ψυχής είναι ότι χειρότερο μπορεί να τύχει σε άνθρωπο, είναι αυτή που δύσκολα παλεύεται! Όσο πιο αληθινός και ειλικρινής είσαι, τόσο λιγοστεύουν οι φίλοι, άλλωστε οι περισσότεροι που περνούν ή υπάρχουν στη ζωή μας, είναι απλώς γνωστοί,  οι φίλοι ελάχιστοι! Όποιος δεν εκτιμά την παρουσία σου, χάρισε του την απουσία σου! Είναι και κάποιοι άνθρωποι, που είναι από μόνοι τους ένα περιφερόμενο πρόβλημα, που και να θες να βοηθήσεις, άδικος κόπος. Αγάπα τον πλησίον σου, αφού πρώτα αγαπήσεις εαυτόν και κάθε φορά που λες ‘’ναι’’ στους άλλους,  σκέψου μήπως λες ‘’όχι’’ στον εαυτό σου.  Ευκαιρία οι διακοπές για μια ενδότερη έρευνα. Καλό μήνα, καλές διακοπές και προσοχή σε κάθε βήμα!

Nίκη Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ.. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 5.8.21