Θρηνούμε καταστροφές...

 

Πύρινη λαίλαπα παντού στην Ευρώπη, αλλά εμάς μας νοιάζει κατά πρώτον η Χώρα μας, και δυστυχώς καίγεται ανελέητα τα τελευταία χρόνια. Θρηνούμε καταστροφές σε τεράστιες εκτάσεις, καλλιέργειες, περιουσίες… ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα στην πρόσφατη της Πεντέλης, μόνο τραυματίες και μια αυτοκτονία ανθρώπου που δεν άντεξε στα 84 του χρόνια να βλέπει το σπίτι του να καίγεται για 3^η φορά και πώς να αρχίσει από το μηδέν και πάλι; Και δεν άκουσα ούτε ένα συγνώμη γι’ αυτό, όπως και καμιά λύπη για τα σπίτια που κάηκαν και καίγονται και μένουν άνθρωποι στο δρόμο με τα ρούχα που φοράνε μόνο! Κάθε καταστροφή, είτε πρόκειται για φωτιά, είτε για πλημμύρα, ή σεισμό την αντιμετωπίζουμε με ύφος θριάμβου στο ότι δεν είχαμε θύματα και πέτυχε η έγκαιρη εκκένωση. Σαφώς και είναι θετικό το ότι δεν υπήρξαν θύματα, όμως τους ζωντανούς νεκρούς που αφήνει πίσω της μια καταστροφή, τους συμμεριζόμαστε; Δεν μπορούμε να ‘’θριαμβολογούμε’’ κάθε φορά παρακάμπτοντας τις ζημιές και τους ανθρώπους που χάνουν τα πάντα σε μια τέτοια καταστροφή. Είναι τραγικό να καίγεται το βιος σου και να μένεις μόνο με τα ρούχα που φοράς, όσο και να λέμε τα σπίτια γίνονται, ένας λόγος είναι, ο άνθρωπος που τον βρίσκει η συμφορά καταδικάζεται σε ένα ζωντανό θάνατο. Κι ούτε η καραμέλα ‘’ τα σπίτια φτιάχνονται, η ανθρώπινη ζωή έχει αξία’’ ταιριάζει, είναι μια ατάκα με δόση αλήθειας φυσικά, αλλά που διευκολύνει την αποφυγή ανάληψης ευθυνών. Δηλαδή κάποιος στα 60 του έστω που έχασε το σπίτι του και τα υπάρχοντα του, σε πόσα χρόνια, με τι κουράγια και τι χρήματα θα φτιάξει άλλο ανάλογο; Ας είμαστε πιο συνετοί λοιπόν όταν μιλάμε. Όσο για την αρωγή του Κράτους μετά από μια καταστροφή, ‘’ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι’’ αφ’ ενός και τα ποσά αποζημιώσεων  υπό προϋποθέσεις κιόλας, χαιρετίσματα αφ ετέρου! Άσε που κάποιοι περιμένουν εδώ και 2 -3 χρόνια ακόμα. Βλέπεις η ενημέρωση του κοινού σταματάει στις πομπώδεις εξαγγελίες στήριξης πάντα, για θέμα εντυπώσεων, τη συνέχεια την ξέρουν οι ταλαίπωροι πολίτες που μπαίνουν στη λίστα της αναμονής και το κοινό ποτέ δεν μαθαίνει την εξέλιξη του θέματος. Μας έχουν δείξει κάτι π.χ. από τις περιοχές της Β. Εύβοιας που καταστράφηκαν ολοσχερώς πέρσι; Κάποια εξέλιξη, αποκατάσταση ζημιών, περιβάλλοντος; Αυτοί που μένουν εκεί υφίστανται τις συνέπειες όποιες κι αν είναι! Όλοι εμείς οι λοιποί το ζούμε όταν το βλέπουμε, όπως και την περασμένη εβδομάδα τη φωτιά στην Πεντέλη, και μετά το ξεχνάμε. Αλίμονο σε όποιον έχει την ατυχία να είναι μέσα στην καταστροφή. Σε τέτοιες στιγμές ξεχνάμε και τον ιό και τις προφυλάξεις κι ότι ήθελε προκύψει.

Πάντως αν μέσα στην Αττική δεν μπορούμε να σώσουμε μία δύσκολη κατάσταση και να τη σταματήσουμε έγκαιρα, πόσο μάλλον σε ραχούλες και βουνά σε όλη τη Χώρα. Ακούς 50 έως και 80 φωτιές το 24ωρο σε όλη τη Χώρα… αυτό το ράλι φωτιάς  σταματημό δεν έχει. Και μη μου πείτε πως για όλες φταίει η κλιματική αλλαγή ή κάποια αμέλεια /απροσεξία. Ποτέ σχεδόν δεν πιάσαμε εμπρηστές, να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Δεν μπορεί όλες να γίνονται τυχαία!

Τουλάχιστον να μας γινόταν μάθημα το κάθε τι που συμβαίνει και να μας έκανε πιο προνοητικούς και ενεργούς πολίτες, καλά θα ήταν. Γιατί κι εμείς μπορούμε κάτι να κάνουμε … να καθαρίζουμε τα χωράφια και τις αυλές π.χ. κι όχι να τα ρίχνουμε σε κάποιο διπλανό χωράφι, να τα πηγαίνουμε σε μέρη ειδικά και συγκεκριμένα του κάθε Δήμου. Επίσης να είμαστε προσεκτικοί στο πότε ανάβουμε φωτιά ή πετάμε το τσιγάρο μας και ότι άλλο τέλος πάντων μπορούμε να κάνουμε. Οι Δήμοι επίσης θα έπρεπε να καθαρίζουν τα οικόπεδα και να στέλνουν το λογαριασμό στους πολίτες που δεν το κάνουν από μόνοι τους. Αυτά και άλλα πολλά μπορούν να γίνουν αλλά που δεν γίνονται. Προλαβαίνουμε πάντως να κάνουμε ότι δεν κάναμε γι αυτό το καλοκαίρι και να προστατέψουμε τα σπίτια μας όσο μπορούμε. Καλή δύναμη και στους πυροσβέστες και εθελοντές να αντέξουν και να είναι αποτελεσματικοί!

Το κακό επίσης είναι ότι αφανιζόμαστε με χίλιους τρόπους αργά και σταθερά. Ο πληθυσμός της Χώρας μας μειώθηκε κατά 3.5% στην τελευταία δεκαετία, ήτοι τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης. Φανταστείτε στην επόμενη πόσο θα έχει μειωθεί. Και δεν είναι λύση οι ελληνοποιήσεις που είπε ο ΠΘ. Λύση ανάγκης ίσως ναι , αλλά όχι λύση διευθέτησης του δημογραφικού προβλήματος.

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 28/07/22.

Αντοχές έχουμε;...

Φθάσαμε στις 20 Ιουλίου και η κίνηση πεθαμένη στα μαγαζιά εστίασης και καφετέριες στην

παραλία, εμφανής η οικονομική στενότητα των νοικοκυριών. Καμία σχέση με άλλες χρονιές.

Λίγος κόσμος και οι περισσότεροι κόβουν βόλτες πάνω κάτω χωρίς να καταλήγουν να

καθίσουν κάπου. Όσο κι αν θέλουν να μας δείχνουν πληρότητες και παραδείσους διακοπών,

όποιος έχει μάτια βλέπει τι συμβαίνει γύρω. Άνθρωποι που μέχρι χθες έπιναν κι έναν καφέ

στην παραλία με το μπάνιο, τώρα ψάχνουν πού θα βρουν να στρώσουν την ψάθα κάτω και

να αποφύγουν τον καφέ, πόσο μάλλον την ξαπλώστρα και ειδικά στις τιμές που ακούμε. Ο

εσωτερικός τουρισμός εν ολίγοις παραπαίει. Συμβαίνει και κάτι ακόμα πέρα από την

ακρίβεια και την ανέχεια και μου το θύμισε ένα νέο παιδί, ντιλιβεράς, σήμερα στην παραλία.

Αυτά τα δύο χρόνια ήταν καταλυτικά για να ξεμάθει ο άλλος να βγαίνει έξω από το σπίτι. Συν

το 10 ρικο τουλάχιστον που πρέπει να χαλάσει, το σκέφτεται και μένει μέσα ή βγαίνει για λίγο περπάτημα. Οπότε τα μαγαζιά αν καλύψουν τα κενά τους με ξένους πάει καλά, αν και οι ξένοι έρχονται προγραμματισμένοι στο πού θα μείνουν και πού θα ξοδέψουν. Μακάρι οΑύγουστος να καλύψει τα κενά των προηγούμενων μηνών.

Από φωτιές καθημερινό δελτίο, το συνηθίσαμε κι αυτό, το ακούμε σαν τα δελτία καιρού

περνάει στις ειδήσεις και αυτό ήταν όλο. Το τι εκτάσεις κάηκαν οι πόσες περιουσίες χάθηκαν

κατέληξε δευτερεύον ή ακόμα και τρίτη τέταρτη είδηση. Επιδημία πυρκαγιάς για να μην πω

πανδημία. Αλήθεια, πώς και δεν είχαμε φωτιές το καλοκαίρι των Ολυμπιακών Αγώνων; Πώς

το πετύχαμε τότε και σήμερα έχουμε ακόμα και 80 φωτιές ημερησίως; Κάτι κάναμε ίσως

παραπάνω που από κει και μετά δεν το κάνουμε; Πάντως είναι θλιβερό περιοχές χάρμα

οφθαλμού να καταλήγουν στάχτη και κρανίου τόπος, Και συνήθως μαθαίνουμε τις

καταστροφές και τις ‘’εξαγγελίες’’ για στήριξη όπου χρειάζεται μετά από μία καταστροφή,

ποτέ όμως δεν είχαμε πληροφόρηση για την τελική αποκατάσταση των ζημιωθέντων.

Μένουμε με τις εντυπώσεις της ‘’στήριξης’’ που εξαγγέλθηκε, είτε υλοποιηθεί, είτε όχι!

Και όπως σωστά είχε πει ο Ιάκωβος Καμπανέλλης ‘:’´'Το δράμα είναι πως ό,τι ολέθριο

γίνεται, αντί ν' αποτελέσει ένα "κακό προηγούμενο προς αποφυγήν" καταντά μία άδεια

για να γίνονται στο μέλλον χειρότερα! Δυστυχώς μια μεγάλη αλήθεια που μαστίζει την

εποχή μας. Οτιδήποτε κάνει κρότο ή θόρυβο τραβά την προσοχή και αποκτά

χειροκροτητές και οπαδούς. Το θέμα είναι να τραβάς την προσοχή και τα βλέμματα

χωρίς να κάνεις θόρυβο, επειδή αξίζεις, επειδή πράγματι εκπέμπεις κάτι ... θόρυβο

κάνουν οι τενεκέδες και μάλιστα οι άδειοι. Σήμερα το αυτί μας υποφέρει από θορύβους

και κρότους. Μορφωνόμαστε επίσης καθημερινά με νέες λέξεις, νέα σλόγκαν, νέες

ερμηνείες. Π.χ. ο ‘’εκτσογκλανισμός’’ μια νέα λέξη που μάθαμε την περασμένη εβδομάδα

κι αυτή μέσα σε όλα όσα προάγουν την υψηλή θέση και υπόσταση των πραγμάτων και

αυτών που τα χειρίζονται! Κι εμείς παραμένουμε θεατές χρόνια τώρα της πτώσης μας,

ενώ ταυτόχρονα είμαστε οι πρωταγωνιστές του έργου υφιστάμενοι τις συνέπειες.

Και όπως είπε ο Αγ. ΠαΊσιος :Πρέπει να είμαστε αγωνιστές και όχι μόνο θαυμαστές ή

επικριτές. Δεν ωφελεί να καθόμαστε αναπαυτικά στις πολυθρόνες μας, να τρώμε

πασατέμπο και να χειροκροτούμε ή να επικρίνουμε χωρίς να αγωνιζόμαστε. Έτσι δεν

γίνεται προκοπή." Πόσο δίκιο είχε. Τώρα μάλιστα που έρχονται ζόρια πιο βαριά να δω τι θα κάνουμε. Έχουμε κόψει πολλά τώρα φτάσαμε να κόβουμε κι από το φαγητό ακόμα.

Εύχομαι να γίνει η ανατροπή και να αλλάξουν όλα, αλλά! Ετοιμάζουν νέες κυρώσεις για

τη Ρωσία, δεν βλέπουν ήδη τον κίνδυνο και θέλουν κι άλλο να προκαλέσουν; Τιμωρούν

θα πει κάποιος. Ναι αλλά παράλληλα τιμωρούν και τους εαυτούς τους και τους λαούς

τους. Και για να το πάω και πιο μακριά… κι άλλες καταστάσεις έχρηζαν ή χρήζουν

τιμωρίας, όμως κανείς δεν μπήκε σ’ αυτή τη διαδικασία, πέραν από μιας λεκτικής

καταδίκης του όποιου θέματος. Να τα βλέπουμε όλα για να μπορούμε να έχουμε

σφαιρική εικόνα και άποψη για ότι συμβαίνει.

Και ο προσωπικός γιατρός καθυστερεί να εφαρμοστεί λόγω μη προσέλευσης ιατρών στο

σύστημα. Προς αναβολή οι ποινές για τους πολίτες . Bιάστηκαν να ψηφίσουν το

πρόστιμο για όσους δεν γραφτούν.. πριν καν δουν αν θα βρεθούν γιατροί για να

καλύψουν τον πληθυσμό... στα πρόστιμα και τις ποινές είναι άμεσοι!

Το κακό είναι πως ‘’Απελευθερωθήκαμε από περιορισμούς και ηθικούς φραγμούς τάχα

και καταλήξαμε στις σχέσεις του τίποτα, και κλειστήκαμε στη μοναξιά μας! Σχέσεις μιας

χρήσης, γάμοι απλής συγκατοίκησης ή οικονομικών συμφερόντων, συγγένειες

ξεχασμένες, ρόλοι μπερδεμένοι σε όλες τις φάσεις της ζωής μας!Και πάνω εκεί μας

βρήκε το πρώτο βόλι χαμένους στο διάστημα και καθηλωμένους στον καναπέ ή την

πολυθρόνα.

Τα πράγματα όλο και πιο δύσκολα εξελίσσονται οι ιοί κυκλοφορούν, η περίθαλψη

ελλιπής, η ζωή ακριβή, χρειαζόμαστε αντοχές… έχουμε;

Νίκη Παπουλάκου

Πηγή: Εφημ. ''Η Φωνή των Πειραιωτών'' Ψυχανεμίσματα... 21/7/22

Εποχή μετριοτήτων ....

 

Εποχή μετριοτήτων και διεστραμμένων εγκεφάλων καθώς και προτιμήσεων, αυτή που ζούμε. Κατέληξε να θεωρούμε το λογικό και  αυτονόητο, παράλογο και καταχρηστικό και το παράλογο και ληστρικό, αναγκαίο και αποδεκτό. Οτιδήποτε με τίτλο ‘’διαφορετικό’’ συναρπάζει αδιαμφισβήτητα, σε βαθμό που κάποια στιγμή θα ξεχάσουμε τελείως αυτά που ξέραμε. ΄

Εχουμε εκπαιδευτεί δυστυχώς σε θέαση, σχολιασμό και κουτσομπολιό χρόνια τώρα, το δε τραγικό είναι πώς το εφαρμόζουμε τώρα και στις ζωές μας , παραμένοντας στο ρόλο του θεατή , αδυνατούμε να δούμε τον εαυτό μας πρωταγωνιστή στο έργο που παίζεται μπροστά στα μάτια μας. Χειροκροτούμε χωρίς σκέψη και ακολουθούμε το ίδιο, αρκετές δε φορές, για να μην πω τις περισσότερες, σε βάρος της δικής μας ζωής και των αναγκών μας. Οπαδοί ενός συστήματος που από ‘’συνήθεια’’ δεν θέλουμε να αλλάξουμε ούτε αυτό, ούτε εμείς.

Μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις, στα ύψη η ανεργία χρόνια τώρα ή απασχόληση χαρτζιλίκι, καινούργιοι φόροι και φουσκωμένοι οι παλιοί, επόμενο ήταν όλα αυτά που εφαρμόστηκαν εδώ και 12 χρόνια, να οδηγήσουν σε πτώση κατανάλωσης, σε αδυναμία πληρωμής υποχρεώσεων του πολίτη και κατά συνέπεια χρέη παντού, όσο δε για τα Ταμεία, αυτονόητη η συνέπεια της κατάρρευσης τους οικονομικά. Φυσικό επακόλουθο για τα οικονομικά των Ταμείων, χαμηλοί μισθοί, ανεργία, χαμηλά έσοδα. Και φτάσαμε στο 2022, το παρόν Δια Ταύτα μας, που είναι πιο άγριο από όλα τα προηγούμενα. Μετά από όλα αυτά συν την επέλαση της πανδημίας και τώρα του πολέμου στην Ουκρανία και των κυρώσεων, η ζωή γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, ακόμα και για κάποιους που κρατιόντουσαν οριακά μέχρι τώρα.

Η ΕΕ πολύ φοβάμαι πως θα πληρώσει ακριβά την εμπλοκή της στις κυρώσεις μαζί κι εμείς που είμαστε ήδη εξασθενισμένοι. Ψάχνουν διάφορους τρόπους να καλύψουν αυτό που έρχεται. Όπως π.χ. θα ανακυκλώνουν τα ούρα λέει για λίπασμα στα φυτά  εν όψει της έλλειψης λιπασμάτων, λόγω πολέμου. Στο Παρίσι για παράδειγμα αναπτύσσεται μια ολόκληρη οικολογική συνοικία στο 14ο διαμέρισμα της πόλης με καταστήματα, γραφεία και 600 κατοικίες, όπου εγκαθίστανται ειδικές τουαλέτες για τη συλλογή ούρων. Μετά την επεξεργασία τους, θα χρησιμοποιούνται ως λίπασμα σε χώρους πρασίνου.

Παρ’ όλα αυτά οι Κυβερνώντες μας δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της ανέχειας νοικοκυριών και των βασικών αναγκών τους που δεν μπορούν να καλύψουν. Πετάμε ένα φταίει η πανδημία και ο Πούτιν και καθαρίζουμε! Άσε το τι λέει το στόμα κάποιων… ‘’ακρίβηνε η βενζίνη αλλά οι δρόμοι γεμάτοι αυτοκίνητα’’, ή τις ανεκδιήγητες προτροπές για οικονομία στο ρεύμα, και γενικώς με διαφόρους φαιδρούς τρόπους προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να τα παρουσιάσουν με τον τρόπο που αυτοί θέλουν.  Μας έμαθαν να βλέπουμε την επιφάνεια, το φαίνεσθε και να μην κάνουμε βήμα πιο μέσα.  Σαφώς και υπάρχει ένα ποσοστό πολιτών εύρωστο που κυκλοφορεί, ξοδεύει, γεμίζει τους τουριστικούς προορισμούς ενίοτε, αυτό δε σημαίνει πως τα καλά του τα μοιράζεται με τον άλλο που βλέπει τα τρόφιμα στα ράφια και δεν ψωνίζει γιατί δεν έχει χρήματα. Αυτή την πλαστή εικόνα λοιπόν της ‘’καλοπέρασης’’ μας περνάνε τα κανάλια με το να δείχνουν μονίμως την πληρότητα σε καράβια ή χιονοδρομικά κέντρα κλπ. Άλλωστε εδώ και χρόνια έχει απαγορευτεί η κάλυψη συσσιτίων, αυτοκτονιών και οτιδήποτε χαλάει την εικόνα που θέλουν να περνούν. Οι τουαλέτες που έχουν φορεθεί την τελευταία διετία ειδικά, σε διάφορα ψυχαγωγικά προγράμματα στο γυαλί, ούτε στην 20ετία που πέρασε. Χορταίνει το μάτι λοιπόν και εμείς θεατές και απαθείς στο ‘’φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο’’! Και η ζωή συνεχίζεται … εμείς να δούμε!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ ''Η Φωνή των Πειραιωτών'' Ψυχανεμίσματα... 14/07/22

Σκόρπιες Σκέψεις Νίκη Παπουλάκου 23-6-2022 - Ραντεβού το φθινόπωρο πάλι!

Σας ευχαριστούμε, ευχόμαστε καλό Καλοκαίρι και ραντεβού το φθινόπωρο πάλι.

Νίκη Παπουλάκου.

Όλα για το καλό μας !

 

Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, πριν καν ξεκινήσουν τα μπάνια του λαού, πάλι για πανδημία και αυξημένα κρούσματα μιλάμε, πάλι το εμβόλιο στο προσκήνιο εν μέσω καλοκαιριού και ζέστης, οπότε λογικά το φθινόπωρο θα κληθούμε να χτυπήσουμε την 5^η δόση, (αφού ήδη παίζει η 4^η),  μαζί με όποιο άλλο εμβόλιο προκύψει για άλλες αιτίες. Ωστόσο ο κόσμος πίστεψε στην ‘’ελευθερία’’ μάσκες δε φορούν ούτε σε super market οι περισσότεροι, ούτε σε χώρους με συνωστισμό. Πολλά νησιά στο κόκκινο κι ακόμα δεν έχουμε την κορύφωση της Τουριστικής σαιζόν. Εν τω μεταξύ οι εμβολιασμένοι νοσούν και ξανά νοσούν … τι θα γίνει σε ποιο τρύπημα θα απαλλαγούν από το να νοσήσουν; Φανταστείτε να νοσούσαμε π.χ. από κοκίτη κάθε τόσο κι ας ήμασταν εμβολιασμένοι , ή από ιλαρά! Το περίεργο αυτών των εμβολίων είναι ότι και κάνεις εμβόλιο και απόλυτη κάλυψη δεν έχεις και σε λίγο πρέπει να κάνεις κι άλλη δόση με μόνη υπόσχεση τη μη βαριά ασθένεια. Η ζωή μας πέρα από την οικονομική δυσκολία, πέρα από τη στέρηση ελευθεριών και ασφάλειας, κατάντησε ένα οξύμετρο/πιεσόμετρο/θερμόμετρο και τεστ και να ψαχνόμαστε μη τυχόν και έχουμε όλες εκείνες τις παθήσεις, που παρεμπιπτόντως τώρα τις θυμηθήκαμε όλες και τις ‘’διαφημίζουμε’’ στο γυαλί. 1 στους 3 π.χ. πάνω από 65 πάσχει από δισθρεψία … όσο ζω από τόσο κόσμο που γνώρισα τέτοια πάθηση δεν άκουσα. Τι να πεις, θα πω κι εγώ αυτό που λένε κάποιο ‘’αφού το λέει η επιστήμη έτσι είναι’’. Εντάξει λοιπόν έγινε η ζωή μας κόλαση, αν αυτό θέλατε το πετύχατε. Αναβιώνουν και ασθένειες ξεχασμένες και ‘’νικημένες’’ από χρόνια, γιατί άραγε; Είχαμε και τη θάλασσα να ρίξουμε τον καημό, ήρθαν οι μέδουσες και μας έκοψαν τη φόρα! Όλο και περιορίζεται η ακτίνα διεξόδου. Οι γυναικοκτονίες έφτασαν τις 27. Η όποια προϋπάρχουσα  ενδοοικογενειακή ‘’ασθένεια’’ κάτι με την κλεισούρα δυο χρόνια τώρα και το αναγκαστικό ‘’ενώπιος ενωπίω’’ των μελών της, κάτι η άδεια τσέπη, φθάνει τα πράγματα στα άκρα και κάποιοι καταλήγουν στο έγκλημα ή στην αυτοκτονία η σε ψυχασθένεια. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια και η γκρίνια δεν καταλήγει σε καλό! Δυστυχώς αυτό το βαρέλι του κατήφορου που άρχισε να δουλεύει εδώ και χρόνια, φαίνεται πως δεν έχει πάτο. Ας ευχηθούμε κι ας ελπίσουμε σε μια ανατροπή της όλης κατάστασης, εντός και εκτός! Και μην ξεχνάμε πως έγκλημα δεν είναι μόνο το να σου αφαιρέσω τη ζωή, είναι και το να σου δημιουργήσω τις ανάλογες συνθήκες που θα σε οδηγήσουν σε θάνατο. Υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί στο βάθος, ίσως και μια Κοινωνία ολόκληρη, που ευθύνονται για όλη αυτή την κατάντια… η αδιαφορία, η ανοχή, η σιωπή έχουν μερίδιο συμμετοχής στα όσα συμβαίνουν! Είτε εκούσια, είτε ακούσια, ο καθένας μας ως μέλος της Κοινωνίας έχει ποσοστό ευθύνης.

Με τι πρότυπα μεγαλώνουν τα παιδιά εδώ και κάμποσα χρόνια, με τι παιχνίδια παίζουν, τι μηνύματα τους περνούν με διάφορους τρόπους στην εκπαίδευση,  στην ΤV? ... Πότε και πώς μας ανησύχησε αυτό και τι κάναμε/κάνουμε γι’ αυτό είτε ως γονείς, είτε ως εκπαιδευτικοί, είτε ως Κράτος; Πόσο χρόνο καταναλώνουμε για συζήτηση με τα παιδιά μας; Τι παράδειγμα τους δίνουμε κι εμείς ως γονείς; Ερωτήματα που πρέπει να έχεις κότσια για να τα ψάξεις και να βρεις απαντήσεις και το σπουδαιότερο, να ενεργοποιηθείς και να επανορθώσεις σε ότι δύνασαι!

¨Οσο για την ακρίβεια στα είδη ακόμα και πρώτης ανάγκης, ήρθε για να μείνει, και ποιος ξέρει τι θα δούμε από φθινόπωρο και μετά που θα έχουμε πέσει στα βαθιά πλέον της κρίσης του πολέμου. Μιας κρίσης, στην οποία αφελώς να πω; Απερίσκεπτα; Ενεπλάκη η ΕΕ και θα πνιγεί στις συνέπειες του πολέμου, χωρίς να έχει πόλεμο, απλώς θα πληρώσει τη συμμετοχή της σε αυτόν και φυσικά εκείνοι που θα το νιώσουν πιο πολύ θα είναι οι λαοί. Ήδη έχει αρχίσει η δυσκολία και οι προβλέψεις των ειδικών δυσοίωνες. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση πάντως είναι η έκπληξη της Δύσης για την αντίδραση των Ρώσων στις κυρώσεις, που απαντούν με κυρώσεις.  Δηλαδή περίμεναν κάτι άλλο; Περίμεναν να βάλει την ουρά στα σκέλια και να μην αντιδράσει;  Τώρα ο ‘’θρήνος’’ δεν ωφελεί, είναι αργά για δάκρυα. Να γιατί είπα πιο πάνω για αφέλεια ή απερισκεψία.

Και η κορύφωση του όλου θέματος της ακρίβειας είναι να ακούς από κάποια χείλη πως ‘’ Η ακρίβεια είναι ακρίβεια Πούτιν, κι αυτή που ξεκίνησε από το φθινόπωρο οφείλεται στα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονται.’’ Μέχρι πρότινος για ότι πήγαινε στραβά έφταιγε ο Τσίπρας και ο Σύριζα, ε τώρα περνάμε στο για όλα φταίει ο Πούτιν και ο πόλεμος στην Ουκρανία. Είμαστε ανεκδιήγητοι! Ευτυχείτε!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' 

                                    ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ.... 30/6/2022