Μια Κυριακή σαν τόσες άλλες,
Μια Κυριακή μες τη σιωπή
Και της αγάπης σου οι ψιχάλες,
Ποτέ δεν έγινα βροχή!...
Μια Κυριακή που με βαραίνει,
…θα φύγει γρήγορα κι αυτή,
Στη θύμησή σου ξαποσταίνει
Και στην απόλυτη σιγή!
Σκελετωμένη η ελπίδα,
Κοντά μου έρχεται ξανά,
Μες τη δική σου τη σελίδα
Και συμπληρώνει τα κενά!
Κλείνω τα μάτια κι ανασαίνω,
Θεέ μου, τι μέρα πια κι αυτή…
Δεν έχω κάτι να προσμένω…
μα...θα' ρθει κι άλλη Κυριακή!
=================================
ΝΙΚΗ –ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.
2 σχόλια:
Κλείνω τα μάτια κι ανασαίνω,
Θεέ μου, τι μέρα πια κι αυτή…
Δεν έχω κάτι να προσμένω…
μα...θα' ρθει κι άλλη Κυριακή!
Μέσα σ αυτες τις Κυριακές που πληγώνουν..μέσα στις σιωπές και στα βροχερά τους βράδια εκείνο το ''θάρθει κι άλλη Κυριακή''είναι μια ανάσα ηλιοχαμόγελου...
καλή λοιπόν καινούρια Κυριακή
Νιάννα μου
υπέροχη πάντα !!
Nαι Δέσποινα είναι μια ανάσα ... το να νιώθεις πως υπάρχει ''παρακάτω'' καλύτερο!! Σ' ευχαριστώ! Καλό βράδυ!!
Δημοσίευση σχολίου