Kαθώς πέφτει η νύχτα, το σκοτάδι απλώνει,
μια ζεστή καληνύχτα, στη σιωπή μαραζώνει.
Μοναξιά που πλανιέται στης ζωής το βιβλίο,
κι η καρδιά να προσμένει στο λιμάνι ένα πλοίο!
Κάποια ατέλειωτα βράδια, είναι πια παρελθόν,
και του χθες τα σημάδια δε χωρούν στο παρόν!
Η ζωή ξεπουλάει τη δική της πραμάτια…
πρέπει πια να διαλέγεις με ορθάνοιχτα μάτια!
Μες την πλέρια σιωπή σου, κατεβαίνει ένα δάκρυ,
κάπου κλείνει η φωνή σου μα όμως βρίσκεις την άκρη!
Οι χαρές προσπεράσανε σε παράλληλους δρόμους…
μια γουλιά σε κεράσανε κι ένα χτύπο στους ώμους!
Μα ποιος νοιάζεται τάχα για του άλλου τη ζήση…
Η καρδιά σου το ξέρει, όμως πού και σε ποιον να μιλήσει;…
==================================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου