ΑΦΗΝΟΜΑΙ!

Τη θάλασσα κοιτώ
τους πόνους μετρώ
και γαληνεύω.

Δεν είσαι πια εδώ
απόμεινα κι εγώ,
το κύμα να θωρώ
και ν' αγναντεύω.

Αφήνομαι στο μπλέ
το χρώμα της , βαθιά
και ταξιδεύω.

Σε μέρη εξωτικά,
με μια ζεστή αγκαλιά
το σύμπαν μου γελά
και σε λατρεύω.

Γαλήνη στην ψυχή
ανάσα στο κορμί
κι ανατριχίλα...

Ναι, είμαι δυνατή
για μια καινούργια αρχή,
σα δέντρο που γεννά
καινούργια φύλλα.
==================================
Νίκη-΄Αννα Παπουλάκου.
(Από την Συλλογή μου σε Ιταλική Μετάφραση, με τίτλο FREMITI Ακαδημία ENAM -BARI 2003)