ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ....

Το ουράνιο τόξο
έχει χρόνια να φανεί...
κι αυτό το γκρίζο της βροχής
σα πέπλο θολό
πέφτει στη γειτονιά των ονείρων!
Ψάχνεις για χρώματα
μα χρώμα άχρωμο,
διάσπαρτο παντού...
ομίχλη που τα πάντα σκεπάζει.
Ανόητα λόγια,
ακαθόριστες εικόνες,
παραστάσεις ασύνδετες,
σκόρπιες στα συντρίμμια της συνείδησης...
που έφαγαν τις σάρκες της
αγρίμια ανελέητα
και το στερέωμα αστράφτει και βροντά.
Η καρδιά μαρμάρωσε
μπροστά στο άδικο.
Ακατέργαστη πέτρα
στα σημεία των καιρών.
Σκαλωσιά για την ελπίδα
που τεντώνεται κι αγναντεύει
πέρα από το χάος
στην απεραντοσύνη του σύμπαντος!...
Τα χρώματα της ίριδας
πέρα στον ορίζοντα...
αναστηλώνεται η ελπίδα
ξαναγεννιέται φως
και μες το φως εσύ
υπάρχεις...ζεις...
Προχώρα!
===================
Νίκη Παπουλάκου (Δημοσιευμένο)