.Αραχνοϋφαντη η σκέψη σε αγγίζει,
δεν είσαι εδώ...ποτέ δεν ήσουν!
Σε χρώματα πλανήθηκες
της φαντασίας...
Σε διαδρομές ηλιόλουστες
της έμπνευσηςτης προσμονής!
Πινελιές σκόρπιες
στον πίνακα της μοναξιάς.
Σταλαγματιά στο μαξιλάρι
της πλέριας σιωπής.
΄Ενα περιτύλιγμα του κενού,
μια αίσθηση από χαρά,
ηδονή, αγαλλίαση!...
Κι ένα αλλόκοτα ακατέργαστο
''σε ξέρω''!
Δίχως να ξέρω το γιατί...
κι όμως σε ξέρω,
σε γνώρισα,μπορεί...
σε κάποια ζωή...μπορεί....
κι όμως δεν είσαι εδώ,
δεν ήρθες ποτέ!
΄Η μάλλον ήρθες...
μα , δεν με είδες...
δε με γνώρισες!...
==========================
Νίκη-΄Αννα Παπουλάκου.
3 σχόλια:
Σταλαγματιά στο μαξιλάρι
της πλέριας σιωπής.
κάνει την απουσία έντονη στο χώρο στον χρόνο...μέσα σ αυτό το ακατέργαστο ''σε ξέρω..'' που νιώθεις να πλανάται τριγύρω ...που σπάνια είναι αληθινό ..
Πανέμορφο Νιάννα μου
καλό ξημέρωμα
Με τον καιρό πώς φτώχυναν τα λεξιλόγια της χαράς μου!
Απομένει ένα κάτι
από άγνωστο ήχο της θάλασσας που καταλήγει
ποίημα
ή μουσική!
Γειά σου Νίκη!
Καλησπέρα Δεσποινά μου!!! Είναι φορές που νιώθουμε...
Στρατή χαίρομαι που βρεθήκαμε κι εδώ, καλό βράδυ!!
Δημοσίευση σχολίου