ΙΣΩΣ...

Με τον πόνο παίζω ζάρια , κι είναι η σκέψη μου θολή,
Μια αγκαλιά που μένει άδεια, κι έχει τόσα για να πει.
Της αγάπης παραγάδια , τα παρέσυρε η βροχή
Και του έρωτα τα χάδια, σαν εικόνα μακρινή!

΄ Ισως φταίνε τα σημάδια που μου άφησε η ζωή,
Κι είναι βλέπεις κάποια βράδια, που με πνίγει η σιωπή!
Αυγουστιάτικα φεγγάρια μου τα έκρυψες κι εσύ…
Κι αρμενίζω στα σκοτάδια…μ ’αποφεύγει κι η Στιγμή!

Με τα ‘’πρέπει’’ μου θυμώνω και ζητάω διαφυγή,
Μα στα ‘’θέλω’’ μου πεισμώνω, ξεκινάω απ’ την αρχή,
Την καρδιά μου ξεγυμνώνω κι είναι η μόνη δυνατή…
Συμβιβάζομαι στο χρόνο κι αγκαλιάζω τη ζωή!

΄Ισως φταίνε τα σημάδια που μου άφησε η ζωή…
Κι είναι βλέπεις κάποια βράδια, που με πνίγει η σιωπή.
Αυγουστιάτικα φεγγάρια μου τα κράτησες εσύ,
Κι αρμενίζω στα σκοτάδια με τη σκέψη σου μαζί!
=================================================

ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.