Παραμυθένια ''Μπανανία''....

Καλή σας μέρα από την μακρινή και παραμυθένια ‘’Μπανανία’’! Τα πάντα είναι ρευστά και ανεξέλεγκτα πια σε μια κούρσα ατέρμονη προς την καταστροφή , που όμως αργεί ακόμη προς δυστυχία μας! Αναρωτιέμαι τι στέκεται όρθιο πλέον; Γενική παραλυσία!...Αν εξαιρέσει κανείς μία μερίδα ‘’βολεμένων’’… όλο το υπόλοιπο πλήθος, σαν κοπάδι προς σφαγή!

Δεν απαιτούμε, ίσως γιατί δε γνωρίζουμε, αλλά κι όταν γνωρίζουμε πάλι, σιωπούμε ή παραμένουμε αδρανείς. Κι αν αντιδράσουμε, πάλι κάποιος θα βρεθεί να μας σταματήσει ή να μας παραπλανήσει!...Το θέμα είναι πως όπου πας βρίσκεις τοίχο!

Υπάρχει η Δικαιοσύνη θα μου πει κάποιος! Ναι φυσικά και υπάρχει μα τι να σου κάνουν και οι Λειτουργοί της Δικαιοσύνης; ΄Οσο ανεπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου κι αν έχουν, όσο υπεύθυνα και να θέλουν να λειτουργήσουν…εξαρτάται από το πόση ειλικρίνεια, ακρίβεια και αλήθεια υπάρχει μέσα σ’ αυτό τον όγκο χαρτιών που έχουν να μελετήσουν! Και δυστυχώς ακόμη κι αυτά τα χαρτιά σε μικρό ποσοστό γράφουν αλήθειες!

Είναι γεγονός πως δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει ενώ διεκδικείς το δίκιο σου να πρέπει να γραφτούν τόσες ‘’περικοκλάδες’’ για τη στήριξή του! Και αναφέρομαι στη σύνταξη από Νομικής πλευράς! Παράδειγμα το πιο σύνηθες ζήτημα στις μέρες μας : η περίπτωση ενός διαζυγίου κοινή συνεναίσει! Γράφονται τα μύρια όσα για να στοιχειοθετήσουν το γιατί δύο άνθρωποι συμφωνούν ότι δεν θέλουν άλλο να είναι μαζί! Γιατί δεν είναι αρκετό το δεν ‘’θέλουμε πλέον’’;…Γιατί πρέπει να πω πως με έβριζε, με χτυπούσε, ή ότι άλλο σχετικό, για να ‘’πείσω’’ πως δεν θέλω άλλο να είμαι μαζί του κι εκείνος μαζί μου; Ποτέ δεν το κατάλαβα κι ούτε θα το καταλάβω!

Λες την αλήθεια και σου λένε ‘’δεν πρέπει’’ να το πεις έτσι!... Σε ‘’διασκευή’’ η αλήθεια γιατί; Το ψέμα όμως στο υπαγορεύουν ως ποίημα να το μάθεις απ’ έξω!...

Δυστυχώς το μόνο που κατάλαβα είναι πως, οι μεν Λειτουργοί του Δικαίου βρίσκονται στην πλέον δύσκολη θέση στο να βγάλουν άκρη και να ερμηνεύσουν/εφαρμόσουν τον νόμο, οι δε ‘’χειριστές’’ του νόμου, τον ‘’κακοποιούν’’ ή τον ‘’ παραπλανούν ‘’ ανάλογα με τις ανάγκες του πελάτη!

Η ασφάλεια του πολίτη; Σε λεζάντα ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω’’!! Μπαίνουν, σ’ αδειάζουν το σπίτι, σε αδειάζουν και σένα ενίοτε…ε και τα όργανα της τάξης φθάνουν κάποια στιγμή για να πιστοποιήσουν απλά πως έτσι έγινε!! Κι αν κάνεις το λάθος και αμυνθείς, ε τότε μπορεί να βρεθείς και κατηγορούμενος! ΄Εχω κουραστεί να ακούω καταγραφές και περιγραφές συμβάντων! Και θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι η μόνη!

Η ανέχεια; Αγγίζει τα όρια της μετά - κατοχικής εποχής! Ουδείς πτοείται, ουδείς νοιάζεται… ει μη μόνο συζητήσεις επί συζητήσεων, έτσι για να έχουμε να λέμε!

Τα πρότυπα; Απάτης, βολέματος, εύκολου χρήματος, πλαστής /εικονικής πραγματικότητας , τρέλας, ιδιαίτερων προσωπικών επιλογών που τείνουμε μάλιστα να τις ευρύνουμε σε επίπεδο πλατιάς αποδοχής και επιβράβευσης!

Ειλικρινά δε θα’ θελα να διανύω τώρα την παιδική μου ηλικία!...

Και οι πολίτες της Μπανανίας τι κάνουν;… θα μου πείτε! Μα αν έκαναν δεν θα ήταν τα πράγματα έτσι! Γιατί όλα τα πιο πάνω χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών δεν είναι δυνατόν να ισχύουν! Συμμετέχουμε όλοι είτε με πράξεις, νοοτροπία, ανοχή, αδιαφορία, απραξία, αδράνεια κ. α. πολλά!

΄Ένα παράδειγμα οι τιμές. Φωνάζαμε, φωνάζαμε και στην πράξη τρέχαμε να αγοράζουμε! Οι καφετέριες γεμάτες αργόσχολους (;), οι δρόμοι πλημμύρα από αυτοκίνητα, τα δάνεια βροχή για να καλύψουμε τις ‘’ ανάγκες’’ μας, ακόμη και τις θερινές μας διακοπές! Ανάγκες που μας είχε περάσει το σύστημα για να ξοδεύουμε! Τώρα το πώς και πότε θα τα πληρώναμε… γιατί να κουράσουμε το μυαλό μας να το σκεφθούμε;

Τα επαγγέλματα, τα μαγαζιά, τα περίπτερα… δεν ήταν δουλειά για μας! Εμείς είμαστε για διευθυντές, επιχειρηματίες, αστέρες κλπ. Γιατί να δουλέψουνε αφού το χαρτζιλίκι του μπαμπά ισοδυναμεί με το μισθό που θα πάρουν! Ε όταν βρούνε πολυθρόνα και παχυλό μισθό τότε αποφασίζουν!

Κάθε ενηλικίωση έφερνε και την αγορά ενός αυτοκινήτου! Σε λίγο θα κλείσουν οι δρόμοι και θα γίνουν parking!

Πολύς λόγος γίνεται πάλι για τα δικαιώματα του εργαζομένου τα οποία πλήττονται! Μα πότε αυτά τα δικαιώματα ίσχυαν ; Στο Δημόσιο ναι, στον Ιδιωτικό τομέα όμως ποιος είπε πως εφαρμόζονταν ποτέ κατά γράμμα αυτά τα δικαιώματα; Πάντα ήταν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων! Απλά τώρα προσπαθούμε το ‘’άτυπα μη εφαρμόσιμο’’ δικαίωμα, να το περάσουμε και τυπικά δεκτό! Η αντίδραση δε, αφορά πάλι τη μία ταχύτητα εργαζομένων, γιατί η άλλη κακά τα ψέματα, δεν δύναται να διεκδικήσει ούτε να αλλάξει κάτι το οποίο πιθανόν και να υφίσταται και να υπομένει… γιατί πρέπει να επιβιώσει! Τώρα φρόντισαν να επισημοποιήσουν την εκμετάλλευση του εργαζομένου, την φτωχοποίηση των πολιτών, αυτών που βασίζονταν σε ένα μισθό ή σε μία σύνταξη να επιβιώσουν αξιοπρεπώς! Οι μάσκες έπεσαν!! ΄Ολο το παραμύθι ετών ξεσκεπάστηκε! Δικαιώματα δεν υπάρχουν πια, μόνο υποχρεώσεις και χρέη, σου φόρτωσαν κι άλλα τα οποία δεν τα προκάλεσες. Για τα οποία δεν ευθύνεσαι… ευθύνεσαι μόνο σε τούτο : άφησες τα κοράκια να σου τρώνε τις σάρκες χρόνια, εσύ τα επέλεγες!! Και τώρα ξύπνησες απότομα… ξύπνησες όμως;

Και η ζωή συνεχίζεται ’’μέχρι να βγει η ψυχή μας’’ που λέει και η παροιμία… κι αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία… αν δεν καταλάβουμε τα λάθη μας, αν δεν αναθεωρήσουμε τρόπο ζωής… θα βγει και πιο γρήγορα!

Αυτά και άλλα πολλά συμβαίνουν στη μακρινή ’’ Μπανανία’’!... Δε φαντάζομαι πως θα θέλατε ποτέ να ζείτε σ’ αυτή τη χώρα;

''ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ'' - Εφημ. ''Η ΝΙΚΗ'' 2010

Νίκη-Αννα Παπουλάκου.