Σκέψεις /Απόψεις....

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…

Θυμάμαι πριν από χρόνια, μικρή ήμουν και είχε κάνει το γύρω του κόσμου η είδηση ότι κάπου στην Αμερική, πέρασαν 50 τόσα αυτοκίνητα πάνω ή δίπλα από το σώμα ενός ανθρώπου που είχε πέσει θύμα τροχαίου στην άσφαλτο, χωρίς να σταματήσουν! Κάπως έτσι το θυμάμαι…

Και να που τώρα φτάσαμε στο σημείο αυτό και μεις, να βλέπουμε κάποιον να πνίγει άλλον άνθρωπο μπροστά μας και να μην κουνιόμαστε από τη θέση μας, παρά να βλέπουμε το θέαμα και να περιμένουμε την Αστυνομία ή το Λιμενικό να βρει πια το πτώμα!!

Δεν ξέρω γιατί, αλλά δε βρίσκω λόγια να εκφράσω τα όσα νιώθω και σκέφτομαι. Η δικαιολογία; … Μπορεί να κρατούσε μαχαίρι ή όπλο και να μας σκότωνε…΄Άλλος πάλι είπε, ‘’νόμιζα πως είναι παιχνίδι…’’.

Αν μη τι άλλο , 10 άνθρωποι να έτρεχαν κατά πάνω του οργισμένοι, πιο πιθανό θα ήταν να το βάλει στα πόδια και να εξαφανισθεί παρά να προσπαθήσει να σκοτώσει κι άλλους! Ο καλός και πιστός μας φίλος ο σκύλος γαυγίζει και διώχνει τον κλέφτη, ούτε αυτό δεν έχουμε παρατηρήσει; Τόσο πια έχουμε αποβλακωθεί ώστε να παραμένουμε απαθείς μπροστά στο όποιο παρόμοιο περιστατικό ζωής και θανάτου;

Τώρα βέβαια θα μου πείτε πως μπορεί, οι οργισμένοι διασώστες να κατέληγαν στο Τμήμα για Απολογία… Επί του συγκεκριμένου δεν απαντώ. Θάθελα κάποτε να βρω τον νομοθέτη και να τον ρωτήσω κι εγώ, όπως λέμε θάθελα να βρω τη μοίρα μου να τη ρωτήσω το γιατί!…

Και να που πάλι θα γίνω κακιά με τη φίλη μας, την αγαπημένη μας TV. ΄Μάλλον φαίνεται πως έχουμε τόσο πολύ εξοικειωθεί με τη βία και ότι άλλο σχετικό που μας προβάλει καθημερινά , ώστε αν κατά τύχη το ζήσουμε ή το αντιμετωπίσουμε στην πραγματικότητα, η θέση μας είναι απαθής, ως θεατές ταινίας!

Πού πήγε η παλικαριά του ΄Ελληνα; Και να σκεφθεί κανείς πως κάποτε και μόνο με το βλέμμα να πρόσβαλε κάποιος, ο προσβαλλόμενος του ζητούσε το λόγο!

Τώρα σε σκοτώνουν και λες κι ευχαριστώ και οι γύρω περιμένουν να φύγει ο

‘’κακός’’ και να τρέξουν για να δουν το ‘’θέαμα’’ και στη συνέχεια να το δείξουν και στους υπόλοιπους που δεν το είδαν!!

Δυστυχώς οι ηθικοί νόμοι, αξίες και κανόνες (που στηρίζουν τους καθ’ αυτό νόμους), φαίνεται πως έχουν ξεθωριάσει μέσα μας, με αποτέλεσμα να είμαστε και να παραμένουμε ανυπεράσπιστοι σε κάθε μορφής επίθεση ή κακοποίηση . Αντί να το βάζει ο κλέφτης στα πόδια, το βάζουμε εμείς. Αντί να τον αγνοούμε τον κάνουμε αστέρα της TV, του δημοσιεύουμε συνεντεύξεις σε περιοδικά κ.ά. πολλά. Και ουδείς δείχνει να ενοχλείται! Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε έννομα για την καταστρατήγηση του τρόπου σκέψης του, για την προσβολή ηθών και εθίμων και τόσα άλλα που καθημερινά προκύπτουν! Αλήθεια γιατί; Θεωρώ πως σίγουρα υπάρχουν ενοχλημένοι, ίσως όμως φταίει το ότι ασπαστήκαμε το σλόγκαν ‘’τι, εγώ θα σώσω τον κόσμο;’’. ΄Ε από τον ασπασμό αυτό και μετά επέρχεται η απάθεια και η απραξία, με όλα τους τα επακόλουθα.

Μήπως πρέπει να γίνουμε και πάλι ενεργοί πολίτες και όχι απλά ενεργοί υπηρέτες του ρου της κατανάλωσης, της απραξίας και της πολυθρόνας; Βολευτήκαμε ίσως και γι αυτό αποστασιοποιηθήκαμε από πολλά. ΄Όμως και το βόλεμα μας πρόδωσε, ήταν πρόσκαιρο… Που αλλού πρέπει να φτάσουν τα πράγματα γενικά για να αφυπνιστούμε; Αν συνεχίσουμε με αυτό τον ρυθμό, ε, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας!

Ν. ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ (31/08/2005- Εβδ. Εφημ. ''Η ΝΙΚΗ''

Υ.Γ. 11 χρόνια πριν αλλά διαχρονικό νομίζω...