Επώνυμος ή αναγνωρίσιμος;

Ψυχανεμίσματα….

Είναι ‘’επώνυμος’’??... Μία ερώτηση που ακούγεται συχνά… και συνήθως πιο ‘’αφελείς’’ είναι οι απαντήσεις! Τι θα πει ‘’επώνυμος’’? Επώνυμο έχουν όλοι ! Πες μου ‘’αναγνωρίσιμος’’ να το καταλάβω! Και το ‘’αναγνωρίσιμος’’ μας έχει καθίσει με την σύγχρονη έννοιά του!...

Κάποτε ο επιφανής, ο επώνυμα αναγνωρίσιμος αν θέλετε, ήταν αυτός που είχε διαγράψει πορεία σε κάποιο χώρο, αυτός που είχε προσφέρει έργο, άτομο με προσωπικότητα και χάρες ή έστω απλά γόνος επιφανούς οικογένειας!

Σήμερα ‘’αναγνωρίσιμο’’ μπορεί να είναι και το γατάκι μου, εάν και εφ’ όσον βγαίνει καθημερινά στην τηλεόραση , το εμφανίζω σε happening και κοσμικά δρώμενα και μάλιστα ‘’επώνυμο’’ σε βαθμό που να επισκιάζει τον τάδε ή τον δείνα αξιόλογο άνθρωπο που δεν ‘’ευτύχησε’’ να βγαίνει στο γυαλί ή να φιγουράρει στα περιοδικά ή ακόμη γιατί όχι, να προκαλέσει κάποιο σκάνδαλο, ώστε να γίνει γνωστός, ήτοι κατά το σύνηθες των ημερών μας ‘’επώνυμος’’!!

Βάσει λοιπόν της υφιστάμενης άποψης για το ‘’επώνυμος’’ σήμερα, άποψη η οποία πλασαρίστηκε με την εικόνα, πέρασε στον εγκέφαλό μας, όπως και τόσες άλλες, εγκαταστάθηκε και έμεινε, ‘’επώνυμοι’’ είναι μόνο εκείνοι που εμφανίζονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ουδείς άλλος!! Μα έτσι δεν ανοίγει ο κύκλος…μένει κλειστός με το ίδιο περιεχόμενο…και πώς να βγει κάτι καινούργιο, πώς να φανεί μια καινούργια αξία? Και να και οι επιπτώσεις και πόσες άλλες που μπορεί να μην έχουν γίνει γνωστές!... Και ψάχνουμε για φταίχτη! Μα είναι απλό, όλοι φταίμε!

Τα ΜΜΕ μας δείχνουν εικόνες κι εμείς χειροκροτούμε και αποθεώνουμε! Αποθεώνουμε, χειροκροτούμε, τι? Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γι’ αυτό? Η εικόνα χωρίς το χειροκρότημα, την επιβράβευση και τους θαυμαστές, είναι δώρο άδωρο ! Αρα λοιπόν εμείς αγκαλιάζουμε την εικόνα που μας προβάλουν, εμείς οι θεατές ανακηρύσσουμε ‘’επωνύμους’’ τώρα το βάσει ποιας κρίσης μας, αυτό ας το αναρωτηθεί ο καθένας για τον εαυτό του!

Η αναγνωρισιμότητα, τα φλας, το χειροκρότημα και όλα τα συναφή…ζαλίζουν και ενίοτε τρελαίνουν κιόλας, αν δεν υπάρχουν υγιείς και σωστές βάσεις και αντιστάσεις στο άτομο που τη δέχεται και δεν ξέρει να την διαχειριστεί ή και δεν θεωρεί ότι την αξίζει στο βάθος!

Μας αναλογεί μερίδιο ευθύνης όπως και για όλα που συμβαίνουν γύρω μας! Εμείς είμαστε οι αποδέκτες των πάντων! Από τη στιγμή που ξεχάσαμε τις έννοιες και αντί να αποδοκιμάσουμε πρόσωπα και πράγματα, γινόμαστε και fan τους… τι περιμένουμε από κει και μετά! Το χάος θα παραμένει χάος και θα εξελίσσεται ως Χάος…κι εμείς στις πολυθρόνες να ψάχνουμε για φταίχτη, κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι ή μάλλον θα γίνεται γνωστό κάτι που συνέβη!!

Αλήθεια δε σας έχει κουράσει χρόνια ολόκληρα να βλέπετε τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα στο γυαλί, στα παράθυρα, στα περιοδικά κ.λ.π. Κάνεις ζάπινγκ και μπερδεύεσαι …δεν ξέρεις σε ποιο κανάλι είσαι, πας από δω οι ίδιοι, πας από κει οι ίδιοι! Εμένα τουλάχιστον με κούρασε, γι’ αυτό και βλέπω σπάνια τηλεόραση, επιλεκτικά και νομίζω πως τώρα πια είναι αρκετοί σ’ αυτή τη φάση!

Το θέμα είναι πως οδηγηθήκαμε στο να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη και πού να μείνει χρόνος να δουλέψουμε το μυαλό μας…και καταφεύγουμε σε ‘’διασκέδαση’’ που δε χρειάζεται σκέψη! Αλλά… επειδή πάντα υπάρχει κι ένα ‘’αλλά’’…. και τη ζωή μας στο χέρι μας είναι να την απλοποιήσουμε και τις επιλογές μας να διαχειριστούμε, αν θέλουμε να θεωρούμεθα νοήμονα όντα!

Και κλείνω με δύο τετράστιχα από ένα μου ποίημα:

‘’Πάει το φθινόπωρο κι η άνοιξη μαζί,

Μετράμε μόνο καλοκαίρια και χειμώνες,

Και το μυαλό μας το περνούν ψιλό γαζί,

Με αλλοπρόσαλλες ιδέες μα και γνώμες!

Τα συναισθήματα πια είναι ντεμοντέ,

Και τις ανάγκες μας τις πλάθουν με εικόνες,

Θεοποιήσαμε τον κάθε κουτεντέ,

Κι απαρνηθήκαμε αξίες και κανόνες.’’

Καιρός πια να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, καιρός να επαναπροσδιορίσουμε τα πάντα!

ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.

Από την εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''