ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ;

Ναι θα πουν οι περισσότεροι…..

‘’ Να , έχω τη δουλειά μου, το σπίτι , τα παιδιά μου….’’ Καλά όλα αυτά , όμως προσωπικά ενδιαφέροντα έχουμε ;

Αυτά είναι τα βασικά, το θέμα είναι τι ενδιαφέροντα έχει κανείς που να τον καλύπτουν πλήρως ως άνθρωπο! ΄Ανθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα, δεν εξελίσσεται, δεν ζει , δεν δημιουργεί, μένει στάσιμος και καταλήγει και βάρος για τους άλλους. Και μη μου πείτε ‘’…δεν έχω χρόνο….’’κάτι που ακούγεται πολύ συχνά, που όμως είναι μία δικαιολογία και μόνο!! Χρόνος υπάρχει πάντα αρκεί να καταγράφουμε τις υποχρεώσεις και ανάγκες μας ως προς εμάς και προς τρίτους, να βάζουμε προτεραιότητες και πρόγραμμα! Ο εγκέφαλος λειτουργεί όπως ένα κομπιούτερ. Και κατά καιρούς να επανεξετάζουμε το πρόγραμμα και να το διαμορφώνουμε σύμφωνα με τις τρέχουσες προτεραιότητές μας! Διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα βαδίζουμε στην πεπατημένη οδό της ρουτίνας, της μονοτονίας, της απελπισίας, της ανίας, της μοναξιάς, ή και γιατί όχι , της εξάρτησης ακόμη!

Το να βρίσκει κανείς χρόνο για τον εαυτό του, για να κάνει πράγματα που του αρέσουν και τον ευχαριστούν, δε σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να εγκαταλείψει ή να αθετήσει την όποια άλλη υποχρέωση έχει. Είναι καθαρά θέμα προγραμματισμού και θέλησης κι όταν υπάρχουν αυτά, ο άνθρωπος αισθάνεται υγιής κάτω από τις όποιες συνθήκες της ζωής του.

Σέβεται το χρόνο, τον εκμεταλλεύεται σωστά σε όφελος και δικό του και των γύρω, και παράλληλα σέβεται και το χρόνο και τις προτεραιότητες των άλλων. Είναι τραγικό και εγκληματικό να προσπαθούμε να ζήσουμε μόνο μέσα από τη ζωή των άλλων…..είτε πρόκειται για παιδιά, είτε πρόκειται για αδέρφια, είτε για σύντροφο. Καταστρέφουμε τη ζωή μας και φορτώνουμε με βάρος και εμπόδια τους άλλους. Είναι λανθασμένη αντίληψη αφοσίωσης. Η αφοσίωση δεν αναιρεί την αυτονομία!

Μπορεί αυτό να οφείλεται σε βόλεμα, σε δειλία, σε τεμπελιά, σε αδυναμία χαρακτήρα κ.΄α. Συνήθως οι άνθρωποι που περνούν μια ζωή έτσι, επικαλούνται τη θυσία, την αφοσίωση, την προσφορά, το καθήκον, την ευαισθησία, την υποχρέωση….και παραπονιούνται ζητώντας απεγνωσμένα από τους άλλους την επιβεβαίωση, την επιβράβευση και το νόημα για τη ζωή τους. Στην ουσία είναι δυστυχισμένοι οι ίδιοι, και εμπλέκουν και τους άλλους σε αρρωστημένες καταστάσεις βίου.

Τα ενδιαφέροντα και οι πάσης φύσης δραστηριότητες, μακραίνουν και γεμίζουν τη ζωή μας και μας κρατάνε ζωντανούς. Κι εκεί που ολοκληρώνεται ή τελειώνει κάποιο, μπορούμε να ανακαλύπτουμε και να δρομολογούμε ένα καινούργιο ή κάποιο απραγματοποίητο μέχρι τώρα, που το είχαμε βάλει στο πλάι, λόγω άλλων προτεραιοτήτων.

Πόσοι 40ρηδες και 40άρες δεν αισθάνονται και δείχνουν γέροι και το σπουδαιότερο , θεωρούν τη ζωή τους τελειωμένη, απλά γιατί πάντρεψαν τα παιδιά τους ή αργότερα , γιατί θα βγουν στη σύνταξη!! Κανονικά θαπρεπε να αισθάνονται πλήρεις και με διάθεση να ζήσουν όλα όσα δεν έζησαν τα προηγούμενα χρόνια. Εκεί που κλείνει ένας κύκλος , ανοίγει ένας άλλος. Το να μένουμε δορυφόροι του κλειστού, φυσικά και τελειώνουμε μόνοι μας τη ζωή μας. Με τη λίστα όμως των ενδιαφερόντων μας στο χέρι, δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθούμε , να ρουτινιάσουμε, να χάσουμε τη ζωντάνια μας και δε θα μας φτάνουν οι μέρες και οι ώρες για να τα γευτούμε όλα!

Ισορροπημένοι και υγιείς γονείς, ισορροπημένα και υγιή παιδιά στην Κοινωνία, γιατί εκεί εντάσσονται. Τα φέρνουμε στη ζωή για να τους δώσουμε τις υγιείς βάσεις να φτιάξουν και να διαγράψουν τη δική τους πορεία στην Κοινωνία. Δεν τα γεννάμε για να τα υπηρετούμε, ούτε όμως και για να μας υπηρετήσουν….. ΄Άλλο υπηρετώ και άλλο φροντίζω , ενδιαφέρομαι! Το ενδιαφέρον και η φροντίδα περιέχουν αγάπη και ανιδιοτελή προσφορά, το υπηρετώ περιέχει ιδιοτέλεια, όχι απαραίτητα συναίσθημα, καθήκον, υποχρέωση, καταναγκασμό ενίοτε.

Αυτογνωσία λοιπόν, αυτονομία, ενδιαφέροντα, προτεραιότητες, δραστηριότητες, εκτίμηση, σεβασμός, αγάπη, ειλικρίνεια, τόλμη, προσφορά,

Ανοιχτοί ορίζοντες σκέψης, είναι οι βασικοί κρίκοι της ισορροπίας!

Ισορροπημένοι πολίτες, ισορροπημένη Κοινωνία!!!

ΝΙΚΗ – ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

(Από την Εφημ. ''Η ΦΩΝΉ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''