ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Σε μια συζήτηση άκουσα κάποια να λέει : ‘’να παντρευτεί να κάνει παιδιά για να νιώσει ολοκληρωμένη, γιατί γυναίκα χωρίς παιδιά δεν είναι ολοκληρωμένη και δεν έχει εκπληρώσει τον προορισμό της!’’ Δεν ξέρω ούτε ποια ήταν, ούτε σε ποια απηύθυνε την ευχή/προτροπή.

Μου έκανε εντύπωση η βεβαιότητα με την οποία εξέφρασε την άποψή της για τη ζωή – προορισμό και ολοκλήρωση. Και νομίζω ότι μεγάλο ποσοστό ανθρώπων λειτουργεί με παρόμοιες στερεότυπες απόψεις!

Θα μου πείτε ‘’και τι το περίεργο;’’. Περίεργο όχι, όμως είναι ένα ερέθισμα για σκέψη!... Ποιος καθορίζει τον προορισμό; Τι θα πει ‘’ολοκλήρωση’’ κατ’ ουσία; Και ποιος καθορίζει και προδιαγράφει τους κανόνες για να φτάσει κανείς στο επιθυμητό αποτέλεσμα της ολοκλήρωσης;

Δε νομίζω ότι ο προορισμός είναι πατέντα, ούτε πως η ‘’ολοκλήρωση’’ ή ‘’πληρότητα’’ και ‘’προσωπική ανάπτυξη’’ του κάθε ανθρώπου έχει να κάνει με συγκεκριμένα γεγονότα ή στάδια της ζωής! Αν δεχθούμε τη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, τότε σαφώς πρέπει να δεχθούμε και το ότι ο κάθε άνθρωπος διαγράφει τη δική του προσωπική πορεία και μέσα από αυτή, βάσει των επιλογών του και της προσωπικής του δυνατότητας αξιολόγησης των αποτελεσμάτων αυτών των επιλογών, μπορεί να φτάσει κάποια στιγμή στο σημείο της ψυχικής και πνευματικής του ολοκλήρωσης! Από τη στιγμή δε που θα φθάσει , πάλι έχει δρόμο μπροστά του για να διατηρήσει το επίπεδο της ολοκλήρωσής του! Είναι όπως όταν φυτεύεις ένα σπόρο και περιμένεις μέρα τη μέρα, να αναπτυχθεί και να βγάλει ανθούς. Ποτέ δεν το εγκαταλείπεις αν θες να παραμείνει υγιές και να συνεχίσει να βγάζει άνθη!

Αν κοιτάξουμε γύρω, θα δούμε πολλούς ανθρώπους που έχουν ολοκληρώσει ‘’προορισμούς’’ κατά το στερεότυπο της άποψης, που όμως είναι δυστυχισμένοι ή που ποτέ δεν κατάλαβαν τίποτα απ’ ότι έζησαν, είτε καλό, είτε κακό! Για ποια ολοκλήρωση μιλάμε λοιπόν; Αν μη τι άλλο, θα το χαρακτήριζα αφέλεια και επιπολαιότητα, το να εκφέρουμε άποψη μετά βεβαιότητας για το ποιος είναι ο προορισμός του άλλου, του κάθε άλλου και πότε θα λέγεται ολοκληρωμένος άνθρωπος!!

Τον προορισμό του ο κάθε άνθρωπος καλείται να τον ανακαλύψει μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό και όχι βάσει συνταγής! Μόνο έτσι μπορεί να γίνει καλύτερος και να προχωρήσει στη ζωή του συνειδητά και ολοκληρωμένα. Σεβασμός στους κανόνες ναι, υποταγή άνευ όρων λάθος. ΄Αλλωστε τους κανόνες τους όρισαν κάποιοι άνθρωποι και πάνε από γενιά σε γενιά, άλλωστε έτσι έπρεπε να γίνει… ΄Επρεπε να υπάρχει κάποιο πλάνο ζωής, για να ξεκινήσει κανείς από εκεί και να δει ποιο σημείο τον αντιπροσωπεύει, ώστε να πορευθεί στη ζωή και να παλέψει γι’ αυτά που πραγματικά θέλει και όχι γι’ αυτά που οι άλλοι του λένε πως ‘’πρέπει’’ να θέλει!!

Η πληρότητα και η ολοκλήρωση έχει να κάνει με το μέσα μας κατά κύριο λόγο και δεν είναι δεδομένη βάσει συγκεκριμένου πλάνου ζωής. ΄Εχει να κάνει με την όλη προσωπικότητα ενός εκάστου και ενίοτε δεν είναι ‘’αναγνωρίσιμη’’ ή κατανοητή από ανθρώπους που λειτούργησαν τη ζωή τους ακολουθώντας μόνο την πορεία του ‘’μπούσουλα’’ και δε θεωρούν πως μπορείς να διαγράψεις τη δική σου πορεία κάνοντας χρήση του ‘’μπούσουλα’’ κι όχι ακολουθώντας τυφλά την πορεία που σου δείχνει.

Το θέμα είναι : ‘’ζεις για τους άλλους και συγκεκριμένα γι’ αυτό που αρέσει στους άλλους ή που οι άλλοι θεωρούν ότι πρέπει να ζήσεις, ή για σένα; Γι ‘ αυτό που πραγματικά θέλεις εσύ να ζήσεις και νιώθεις πλήρης και ευτυχής μέσα σε αυτό;’’

Η απάντηση δική σας.

Αυτό είναι το δικό μου ερώτημα κατ’ επέκταση του ‘’to be or not to be’’. Βέβαια υπάρχουν και παραφράσεις του στην Κοινωνία , όπως του τύπου ‘’κουμπί οr not κουμπί!...’’

Αν υπήρχε συνταγή για προορισμούς και ολοκλήρωση, τότε θα ήμαστε μία Κοινωνία Αγγέλων, με ευτυχισμένα χαμόγελα, πλατιά σκέψη, αγάπη και ειρήνη. Μα δυστυχώς δεν είναι έτσι. Γι’ αυτό η καλύτερη ευχή που μπορεί να δώσει κανείς σε κάποιον άλλο άνθρωπο είναι ‘’υγεία, καλή ζωή και ότι το καλύτερο επιθυμεί ο ίδιος για τη ζωή του!’’ ‘’ Καλή ζωή λοιπόν, όπως εσείς την αντιλαμβάνεσθε και τη θέλετε!’’

Νίκη Παπουλάκου