Σαν φτάνει Κυριακή
ο πόνος γίνεται πληγή,
με βασανίζει...
κι ένα παράπονο βαθύ
με πλημμυρίζει!
Οι αναμνήσεις οι καυτές
γίνανε ξέθωρες κι αυτές
και πώς να κλάψω.
Το δάκρυ πέτρωσε κι αυτό
και πώς να παρηγορηθώ,
του χωρισμού τη θύμηση,
πώς θες να πάψω...
Περνούν οι Κυριακές,
κι εγώ θαρρώ πως ήταν χθες
που ήσουνα κοντά μου.
Και χάνομαι στις εμμονές,
φθάνω σε λάθος ενοχές
...απέχω απ' τα όνειρά μου!
===============================
ΝΙΚΗ - ΑΝΝΑ Π.
(Από τα ''ΕΦΗΒΙΚΑ ΜΟΥ'')
2 σχόλια:
Nιάννα μου πολύ χάρηκα που βρήκα το σπιτικό σου...Ευωδιάζουν οι πανέμορφοι στίχοι σου ...ένας καλύτερος από τον άλλον...
Κυριακές με μνήμες που πλημμυρίζουν την ψυχή και απουσίες που πληγώνουν όνειρα...
όμως λένε πως τα καλύτερα δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα ....
Με τις θερμότερες ευχές μου
να έχεις ένα όμορφο βράδυ !!
Δέσποινά μου σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη στη σελίδα μου και για το σχόλιό σου που είναι το πρώτο που λαμβάνω εδώ! Στα 15 μου το έγραψα...φιλιά!!
Δημοσίευση σχολίου