Εθιστήκαμε σε όλα....

Το ''δούλεψε για να ζήσεις και να προκόψεις '' που έλεγαν οι γονείς του ‘60 στα παιδιά τους,  πάει μας τελείωσε... τώρα και να βρεις δουλειά δε ζεις, ψωμοζείς και το σπουδαιότερο, δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου για κάτι καλύτερο. Και 2 δουλειές να βρεις ίσα που θα καταφέρνεις να μη χρωστάς και να έχεις ένα πιάτο φαγητό και τα απολύτως απαραίτητα. Τίποτα περισσότερο. Θα ζεις για να δουλεύεις και να συντηρείς το κράτος και τα Ασφαλιστικά Ταμεία κι όχι θα δουλεύεις για να ζήσεις καλύτερα.

Οι συνταξιούχοι άντε και καλή ψυχή, πολύ φοβάμαι πως θα φύγουν με το παράπονο κι ένα γιατί τους πτώχευσαν στα γεράματα. Εύχομαι να διαψευστώ αλλά πολύ φοβάμαι πως θα νομιμοποιήσουν όλα όσα έγιναν σε μισθούς και συντάξεις όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, ώστε θα αποδυναμώσουν αν όχι εξαφανίσουν,  κάθε νομική οδό για διεκδίκηση !  Οι ''αρπαχτές'' τα έκτακτα μέτρα της 10ετίας της κρίσης,  θα μονιμοποιηθούν επίσημα και με τη βούλα του νόμου, όσοι έφαγαν θα συνεχίσουν να τρώνε,  όσοι πλούτισαν  θα διατηρήσουν τα πλούτη τους, τα δε Ταμεία θα κλαίνε τα λεφτά που τους έφαγαν και οι λοιποί πολίτες καταδικασμένοι στην ανέχεια!... Να χαιρόμαστε τις επιλογές μας και την βλακεία που μας δέρνει και δεν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα.

Τεράστιες οι διαφορές στους βασικούς μισθούς των Χωρών της ΕΕ: Από 213 έως 2.140 ευρώ ... ''λαός και Κολωνάκι'' δηλαδή. Να υποθέσει κανείς πως τα ρετιρέ βάζουν στην Ένωση τα φτωχά Κράτη, για εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων και γιατί χρειάζονται υπηρέτες ; Γιατί διαφορετικά τι άλλο καλό μας έχει συμβεί που δεν το βλέπω;

Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τις δεκαετίες ‘50-‘ 70, τότε που σε δυαράκια υπόγεια και ημιυπόγεια ζούσαν οικογένειες Ελλήνων, γονείς παιδιά και παππούδες, γιαγιάδες,  αυτοί που αργότερα κατάφεραν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους, άλλοι με κόπο και στερήσεις κι άλλοι με πλάγιους τρόπους και ανέβηκαν σε ορόφους ή ρετιρέ ή και σε ακριβά προάστια της Αθήνας. Κάπου εκεί μας γυρνάνε λοιπόν, έτσι και γίνουν και οι πλειστηριασμοί να δεις τι έχει να γίνει! Και σε χρόνο 2020 αυτό, είναι μια ανώμαλη προσγείωση, χωρίς προοπτική καλυτέρευσης, χωρίς ελπίδα, ενώ τότε υπήρχε η προοπτική να παλέψεις για καλύτερες μέρες στη ζωή σου.

Πολλές φωτιές φέτος σε σπίτια και διαμερίσματα με έμψυχες απώλειες πέρα από τις υλικές ζημιές, κυρίως από τα διάφορα είδη θέρμανσης! Αλλά φυσικά επήλθε και σε αυτό εθισμός, μήπως θυμάστε τι συνέβη με το ‘’ιστορικό μαγκάλι’’ πριν 6-7 χρόνια, τι μέγα θέμα συζήτησης τότε; Ε τώρα πια περνάει η είδηση της φωτιάς και των θυμάτων, ως μία είδηση μέσα στις τόσες άλλες! Το πλέον λυπηρό από ότι μας έχει συμβεί ειδικά αυτά τα τελευταία χρόνια, είναι ο εθισμός μας στα πάντα! Μεγάλη υπόθεση ο καθημερινός οπτικοακουστικός βομβαρδισμός,  καταλήγει σε βίωμα και το συνηθίζεις. Φτάσαμε π.χ.  σε σημείο να ''βρίζουμε'' τις Τράπεζες που θα μας πάρουν τα σπίτια, ενώ ξεχάσαμε ή παραβλέπουμε την αιτία,  τους υπαιτίους για το κοκκίνισμα των δανείων μας!... Οι φωτιές στην Αυστραλία συνεχίζονται, αλλά και αυτό πέρασε στον εθισμό απ’ ότι φαίνεται.

Και η ζωή συνεχίζεται με κανονικότητα, οι εμπρησμοί αυτοκινήτων σε διάφορες περιοχές συνεχίζονται, το μεταναστευτικό πρόβλημα γιγαντώνεται, κατέληξε να διχάσει το λαό, ενώ το πρόβλημα είναι η δυσκολία της συνύπαρξης και των συνθηκών διαβίωσης, κι όχι ρατσιστικό ή αφιλόξενο πνεύμα. Είναι από τις περιπτώσεις που και οι δυο πλευρές έχουν τα δίκια τους! Αλλά … ένα μεγάλο αλλά που κανείς δεν θέλει να απαντήσει, μα ούτε και να σκεφθεί. Ακόμα και για να φιλοξενήσεις χρειάζεται να έχεις τις προϋποθέσεις και μία φιλοξενία δεν μπορεί να είναι επ’ άπειρον! Οι δε φουρνιές που φθάνουν κάθε μέρα πώς μπορούν να ελεγχθούν με διασταύρωση στοιχείων,  για το ποιοι ακριβώς είναι και όχι ότι οι ίδιοι δηλώσουν;  Όλες οι σκέψεις όμως δυστυχώς,  αρχίζουν και τελειώνουν στην ταμπέλα ‘’ρατσισμός’’! Δεν αφήνουν περιθώρια για μια πλατιά ανάλυση του όλου θέματος! Θα το βρούμε κι αυτό στο δρόμο μας, πιο κάτω θα μας περιμένει και τότε θα είναι πάλι ‘’αργά για δάκρυα Στέλλα’’!

+++

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 13.02.20.