Κρίνουμε πρόσωπα και καταστάσεις με το ''εγώ'' μας....

Η ομορφιά είναι το έναυσμα για να πλησιάσεις. Μια βιτρίνα που εντυπωσιάζει,  αλλά το αν θα περάσεις στα ενδότερα και μείνεις, εξαρτάται από αυτό που κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα. Ο άνθρωπος αγαπιέται με τις χάρες του, τον τρόπο του, την συμπεριφορά του, τον εσωτερικό του κόσμο κι όχι με το εξώφυλλο.  Όποιος μείνει στο εξώφυλλο, ούτε σε έμαθε, ούτε σε αγάπησε πραγματικά. Μια φαντασία του αγάπησε ίσως και λάτρεψε ακόμη, αλλά όχι εσένα!

Γενικά για όλα ισχύει αυτό. Μόνο περνώντας το κατώφλι ανακαλύπτεις την ομορφιά ή την ασχήμια ανάλογα. Μην στεκόμαστε στην επιφάνεια των πραγμάτων μόνο, κάτω απ’ αυτήν κρύβονται πολλά. Αν θέλουμε να έχουμε σωστή αντίληψη των πραγμάτων και καταστάσεων, πρέπει να ψάχνουμε σε βάθος το κάθε τι … τις περισσότερες φορές τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν και φαίνονται. ‘’Δεν είναι αυτό που νομίζεις….’’ έχει γίνει σλόγκαν σατυρικό, όμως δεν απέχει από την αλήθεια, σε πολλές περιπτώσεις συμβαίνει όντως.

Πιστέψαμε σε αξίες κάλπικες, θεοποιήσαμε την ύλη και κακοποιήσαμε την ανθρωπιά μας! Λοιμοί ... σεισμοί ... καταποντισμοί ... πλημμύρες ... θύελλες, καταστροφές, καθημερινά εκατοντάδες θύματα  και κάποιοι ούτε που μπορούν να δουν πόσο περαστικοί και εφήμεροι είναι πάνω σ' αυτό τον Πλανήτη και συνεχίζουν τις επιδιώξεις τους αδιαφορώντας για τους πολλούς!

Όπου βασιλεύει το συμφέρον πεθαίνουν και φιλίες και συγγένειες δυστυχώς! Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μεγάλα συμφέροντα με μόνη πατρίδα και θρησκεία το κέρδος και το χρήμα! Πού να μείνει χώρος για να νοιαστούν για τους λαούς. Οι λίγοι που είναι γύρω από το τραπέζι και μοιράζονται τα κομμάτια της πίτας, αυτοί τους αφορούν. Με αυτούς ασχολούνται και με τα συμφέροντα τους. Οι υπόλοιποι ας προσαρμοστούν στο τίποτα, διαφορετικά ας πεθάνουν, όπως είχε πει κάποιος κάποτε … ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε!... Πάντως σταθερά μας τα παίρνουν, σταθερά μας δουλεύουν, σταθερά μας πλανεύουν, όλα κανονικά και σταθερά χρόνια τώρα και το σπουδαιότερο; ....μας αρέσει! Όταν βλέπεις ένα λαό να βγαίνει στους δρόμους, να σπάει και να απαιτεί μόνο για τις ομάδες και όλη του την καταδίκη για προσωπικά και εθνικά θέματα,  να την περνάει πάνω σ’ ένα καναπέ, ως απλός θεατής των γεγονότων, λες και συμβαίνουν σε άλλους, αλλού, πιστεύεις πως υπάρχει σωτηρία γι’ αυτό το λαό; Την πραγματική απόλαυση και ικανοποίηση την βιώνεις καλύτερα μετά από προσπάθεια και κόπο, οτιδήποτε άκοπο εγκυμονεί το ανικανοποίητο, την εξάρτηση, την υποδούλωση και δυστυχώς οι νεώτερες γενιές βρήκαν έτοιμα και είναι απαίδευτες σε αγώνες.

 Όταν το θέμα του ποδοσφαίρου γίνεται πολιτικό θέμα και ‘’διορθώνεται’’ άμεσα, ενώ οι περικοπές που οδήγησαν τους πολίτες στην αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών και χρεών τους, με συνέπεια πολλοί να κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, είναι ένα θέμα που σέρνεται στην αντιπαράθεση/συζήτηση επί έτη τώρα  χωρίς ουσιαστική λύση, βλέπει κανείς φως στο τούνελ για το παρόν και μέλλον του μέσου πολίτη αυτής της Χώρας; Όταν θεωρούμε μέσο πολίτη τον έχοντα εισόδημα 500 Ε μηνιαίως, ενώ θα έπρεπε αυτό να ήταν το όριο φτώχειας, υπάρχει ελπίδα για δίκαιη και ορθή σκέψη και καλύτερο μέλλον;

Ήρθαν οι θεσμοί και έφυγαν, ούτε που τους πήραμε χαμπάρι .... σε άλλους καιρούς θα ήταν το πρώτο θέμα συζήτησης, όξυνσης πνευμάτων και βροχής κατηγοριών! Ας είναι, είπαμε και μόνο στην ιδέα ‘’κανονικότητα’’ τα βλέπουμε όλα με τρισδιάστατους φακούς ωραιοποιημένα!

Πάντως γεγονός είναι πως δεν έχουμε ξεφύγει, παρά τη 10ετή κρίση, από το γνωστό ‘’να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα’’. Δυστυχώς η κρίση δεν μας έκανε καλύτερους ανθρώπους, δεν φθάσαμε στο ‘’εμείς’’, είμαστε ακόμα στο εγώ και διατηρούμε έντονο ‘’ρατσισμό’’ μεταξύ μας , σε θέματα επαγγελμάτων και ηλικιών! Κρίνουμε με το εγώ μας κι όχι με την πραγματικότητα και την αλήθεια! Κι όσο αυτό διαιωνίζεται τόσο θα διαιωνίζεται και η εκμετάλλευση μας  από τους ολίγους που κινούν τα νήματα. Η επιλογή δική μας!

+++

Nίκη Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα.... 06/02/20.