Θεατές και κομπάρσοι!

 

Ψυχανεμίσματα...

‘’Κάθε θαύμα τρεις και το μεγάλο τέσσερεις ΄΄  που λέει ο λαός. Έτσι  και οι καταστροφές στη Θεσσαλία ξεθώριασαν πριν καλά στεγνώσουν τα νερά. Μιλούν για αποζημιώσεις πριν καν αποτιμηθεί η ζημιά. Αλίμονο από τους ανθρώπους που έμειναν στο δρόμο και πρέπει να αρχίσουν από την αρχή να στήσουν το νοικοκυριό τους ή τη δουλειά τους, το μαγαζί τους , την επιχείρηση τους. Όσο για τα βοηθήματα και τις επιδοτήσεις, είναι για ορεκτικά συνήθως, άσε που υπάρχουν πληγέντες του Ιανού που δεν έχουν λάβει ακόμα αποζημίωση. Και όπως κάθε φορά μετά από μια καταστροφή, όλα μέλι γάλα, ουδείς ένοχος, λέμε ένα ‘’είμαστε δίπλα στους πολίτες’’ πετάμε και 2-3 επιδόματα/αποζημιώσεις,  και αλλάζουμε θέμα. Η ζωή των κατοίκων της Θεσσαλία σακατεύτηκε σε μεγάλο ποσοστό, Κύριος οίδε πότε θα επανέλθει στο σημείο που τη βρήκε ο Ντάνιελ και αν! Σε 2 χρόνια η πλήρης αποκατάσταση για τον σιδηρόδρομο - Έχουν καταστραφεί 180 χιλιόμετρα του δικτύου. Μήπως να βάλουμε και κάποιο τέλος να ενισχύσουμε την αποκατάσταση. Η εύκολη λύση η τσέπη του πολίτη. Και καταλήξαμε λοιπόν, πως πρέπει να ασφαλίζονται τα σπίτια υποχρεωτικά. Αφ’ ενός να μας πουν πού θα βρει λεφτά ο άλλος να πληρώνει ασφάλειες για όλα(αυτ/το, σπίτι, εξοχικό αν υπάρχει, περίθαλψη και συνταξιοδοτικό)  και φόρους παράλληλα. Άραγε τα σπίτια που καταστρέφονται από φωτιά ή πλημμύρες, συνεχίζουν να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ; Γιατί αν υποτεθεί ότι χρωστούν δάνειο σε Τράπεζα, αυτό συνεχίζουν να το πληρώνουν κι ας μην υπάρχει σπίτι, μέχρις εξοφλήσεως.

Επίσης, ρώτησαν τις Ασφαλιστικές αν είναι διατεθειμένες να αποζημιώνουν υπέρογκα ποσά,  π.χ. μια καταστροφή σαν αυτή της Θεσσαλίας θα μπορούσαν να τη σηκώσουν; Ή θα υπάρχουν τα ψιλά γράμματα στα συμβόλαια που στο τέλος αν συμβεί το κακό θα σε πετούν έξω από το πρόγραμμα της αποζημίωσης;  Εδώ δεν αποζημίωναν κτίσματα εκτός σχεδίου, ή αν ήταν μέσα σε δάσος ή ανάλογα με το υλικό κατασκευής της κατοικίας. Το θέμα λοιπόν είναι να φύγει η ευθύνη της αποζημίωσης από την Κυβέρνηση, να πέσει στις Ασφαλιστικές κι όσοι πάρουν πήραν; Κάπως έτσι το βλέπω, μακάρι να κάνω λάθος.

Eίναι στιγμές που νιώθω πως απλώς παρακολουθούμε τις εξελίξεις, ειδικά τα τελευταία χρόνια, σαν μια θεατρική παράσταση σε διασκευή κάθε φορά, που στη συνέχεια την κρίνουμε, την επικρίνουμε, ή την χειροκροτούμε! Θεατές και κομπάρσοι ταυτόχρονα, ενώ θεωρούμε πως είμαστε πρωταγωνιστές. Είμαστε αφύλακτη διάβαση, όποιος θέλει τραβάει μαχαίρι ή όπλο και ρίχνει στο ψαχνό. Αμέρικαν μπαρ έγιναν και πλούσια και φτωχικά προάστια. Τα τελευταία χρόνια μετράμε νεκρούς, καταστροφές, ζημιές, συμφορές, ακρίβεια , φτώχεια ... και στη συνέχεια ξεχνάμε ως συνήθως. Αφήσαμε τις πλημμύρες και πιάσαμε το κουτσομπολιό με τις εκλογές Προέδρου του Σύριζα. Και δεν καταλαβαίνω για κάτι που θεωρείς ξοφλημένο γιατί τόση ενασχόληση των ΜΜΕ;  Άσε οι στιλιστικές, διατροφικές, προσωπικές και οικογενειακές λεπτομέρειες της ζωής νέων προσώπων. Όλο και βρίσκουμε θέματα για να απασχολήσουν το κοινό και να του αποσπάσουν την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα.

"Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερους τους ." τάδε έφη Πλάτων- Κάτι τέτοιο έχουμε πάθει. Ότι αφήνουμε να περάσει στη ζωή μας γίνεται κατάσταση στη συνέχεια με τις όποιες συνέπειες ...Ισχύς των Κυβερνόντων για ότι κάνουν ή ψηφίζουν, το ποσοστό των εκλογών αφ’ ενός και η μη διαμαρτυρία του λαού αφ’ ετέρου. Εργατικός νόμος; Με έπαρση ο Υπουργός διατυμπανίζει τη μη διαμαρτυρία των εργαζομένων και της ΓΕΣΕΕ. Ειρωνικός και προκλητικός για το συνδικαλισμό και τους διαμαρτυρόμενους. Στον ιδιωτικό τομέα επικρατεί εργασιακή ζούγκλα εδώ και χρόνια απ’ αρχής Μνημονίων απροκάλυπτα πλέον κι όλο περισσότερο απελευθερώνεται η εργοδοσία. Από την τηλεργασία π.χ. η εργοδοσία ευνοείται σε μείωση κόστους εργασίας, ο εργαζόμενος πάλι που θα είναι στην αναμονή πότε θα τον καλέσει ο εργοδότης να πάει για δουλειά, είναι ένας σύγχρονος σκλάβος με αβέβαιη αμοιβή, αφού δεν έχει σταθερό χρόνο εργασίας, και καμιά δυνατότητα προγραμματισμού προσωπικής ζωής ή αναγκών επιβίωσης. Όταν δεν ξέρεις πότε θα σε φωνάξει ο άλλος για δουλειά, τι δυνατότητες έχεις να επιλέξεις και 2^ο εργοδότη, τη στιγμή που δε γνωρίζεις ημέρες ή ώρες απασχόλησης σου; Πού βλέπει το όφελος του εργαζομένου ο νυν Υπουργός, όπως και ο προηγούμενος, μόνο οι ίδιοι ξέρουν και οι επικοινωνιολόγοι τους! Πού βλέπετε τη σταθερότητα και την ‘’καλοπέραση’’ στη ζωή σας, στην καθημερινότητα σας, όλοι εσείς που χειροκροτείτε, ειλικρινά αναρωτιέμαι! Και λυπάμαι ειλικρινά τις νέες γενιές της τελευταίας εικοσαετίας και αυτές που θα έρθουν.

Νιώθω στην ψυχή μου απέραντη θλίψη, γύρω πια παντού μια μπόχα, μια σήψη ... γι' άλλα ξεκινάμε κι αλλού μας πηγαίνουν ...  και πάντα κερδισμένοι βγαίνουν!...

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

Ψυχανεμίσματα... 28 Σεπτ. 2023.