Πρωτιά στην τιμή της βενζίνης!

 

Αν είχαμε το ίδιο σθένος διαμαρτυρίας έξω από βενζινάδικα ή σούπερ μάρκετ για την αβάσταχτη ακρίβεια, ή για μισθούς κ. α. θα μας παραδεχόμουν. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως υποτιμώ τη συγκεκριμένη διαμαρτυρία.  Για την ώρα έχουμε μόνο το ''κίνημα της πετσέτας και της ξαπλώστρας'' ενώ τρέχουν τόσα άλλα που δε μας μένει χρόνος να σκεφθούμε και θα τα βρούμε μπροστά μας. Κερδίσαμε και μια πρωτιά Πανευρωπαϊκά στην τιμή της βενζίνης, πάμε σταθερά και για άλλες πρωτιές! Στείλαμε και 2 καναντέρ να βοηθήσουν για τη φωτιά στη Λεμεσό και το ένα χάλασε, πάλι καλά που δεν είχαμε ατύχημα. Τα είδη πρώτης ανάγκης ανεβαίνουν λες και είναι σε ασανσέρ. Δεν υπάρχει κράτημα. Η Κυβέρνηση επιμένει να αναφέρεται στην ελεύθερη αγορά, στην Ευρωπαϊκή ακρίβεια, στον πόλεμο και γενικά για ότι συμβαίνει πάντα βρίσκουν κάτι άλλο να δείξουν για φταίχτη και ποτέ το Επιτελικό Κράτος! Μετά το σάλο που δημιουργήθηκε και για τη δυνατότητα 16ώρου εργασίας, άρχισαν οι δικαιολογίες, ‘’και δεν είπα αυτό, ή δεν εννοούσα αυτό’’ κλπ. Σαφώς και είναι προσωπική επιλογή, όμως για να το κάνει κάποιος ή δεν του φθάνουν τα λεφτά, ή έχει κάποιο πρόβλημα και δεν θέλει να είναι σπίτι. Αν οι μισθοί πρόσφεραν αξιοπρεπή διαβίωση, θα έμεναν οι δεύτερες εργασίες για άλλους που θέλουν να δουλέψουν και δε βρίσκουν. Αλλά είναι γεγονός πως οι περισσότεροι άνθρωποι κατακτώνται και μαγεύονται με παραμύθια και ψέμα, ενώ παρουσιάζουν δυσπεψία και δυσανεξία στην αλήθεια. Και αυτό το γνωρίζουν καλά και χρυσώνουν το χάπι κάθε φορά που τους χρειάζεται! Υπάρχουν και οι οπαδοί οι ταγμένοι σε μια παράταξη που δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους, όλα τα αντιλαμβάνονται μέσα από κομματικές παρωπίδες μόνο. Κρίνουν, σχολιάζουν, εκφράζουν γνώμη σύμφωνα πάντα με το δικό τους οπτικό πεδίο και τον προσωπικό μικρόκοσμο τους . Εκτιμούν καταστάσεις και γεγονότα πίσω από τα κομματικά γυαλιά που φορούν μονίμως.

Ακούμε επίσης πολλά ανήκουστα από διάφορα στόματα, π.χ. η Πρόεδρος των Βενζινοπολών είπε μια μέρα στο ράδιο,  πως η πρόσφατη αύξηση της βενζίνης οφείλεται στις φωτιές και στην κατανάλωση καυσίμων, λες και τα αεροπλάνα και τα πυροσβεστικά πρώτη φορά εφοδιάζονται εν μέσω καλοκαιριού και πυρκαγιών στην Ελλάδα. Θα μας τρελάνουν στο τέλος όλοι αυτοί. Γεγονός είναι πάντως πως έχουμε φθάσει επίσης, σε σημείο να 'εκτιμάμε'' καταστάσεις και ανθρώπους για συμπεριφορές ή ενέργειες τους που σε άλλες εποχές θα ήταν κατάπτυστες! Ξεχνάμε εύκολα, μεγάλο μειονέκτημα! Μια αραβική παροιμία λέει «μην προσπαθείς να μάθεις το γουρούνι να μιλάει ανθρώπινα. Και  τον καιρό σου χάνεις και το γουρούνι ενοχλείς». Πολύ σωστό, όταν συναντάς λοιπόν ανθρώπους κολλημένους χωρίς πλατύ ορίζοντα σκέψης και αντίληψης, μεταβολή και συνεχίζεις το δρόμο σου, τον αφήνεις στο αφήγημα του. Η χειρότερη φυλακή στην οποία κλείνουμε τον εαυτό μας είναι που μας ενδιαφέρει απόλυτα, η γνώμη των άλλων για μας. Οι άλλοι πάντα θα έχουν τη δική τους γνώμη, άσε να την έχουν, σημασία έχει να ξέρεις εσύ ποιος είσαι, τι ζητάς και πού πηγαίνεις, δε χρειάζεται να πείσεις ή να αποδείξεις οτιδήποτε σε κανέναν.

Όσο για ασφάλεια, προστασία και σταθερότητα, καθημερινά έχουμε δείγματα γραφής! Κατάφερε μια ομάδα Κροατών να κάνει ‘’επιδρομή’’ διασχίζοντας τη μισή Ελλάδα με 20 αυτοκίνητα όπως άκουσα, με οργανωμένο σχέδιο, επίθεση, με νεκρό και τραυματίες πριν 2 εβδομάδες στη Φιλαδέλφεια. Δεν τους έπιασε καμία κάμερα, δεν προξένησαν καμιά απορία στο πέρασμα τους; Άσε τα εγκλήματα, τα μαχαιρώματα, ενδοοικογενειακά και μη. Το πράγμα έχει φθάσει στο ανησυχητικά απροχώρητο.  Εν τέλει από τύχη ζούμε σε αυτή τη Χώρα; Πριν βγεις στο δρόμο πρέπει να κάνεις το σταυρό σου κι όταν μπαίνεις ξανά σπίτι το ίδιο, και να λες ευχαριστώ που γύρισες σώος και που βρήκες και το σπίτι στη θέση του. Πάντως αν κάποιος όλα όσα συμβαίνουν τα βρίσκει τέλεια, απαραίτητα να συμβούν και στα πλαίσια του φυσιολογικού, της σταθερότητας και του συμφέροντος του πολίτη,  πρέπει μάλλον να το κοιτάξει!... Η ζωή αργεί αλλά δε λησμονεί ... επιστρέφει σκέψεις, πράξεις, συμπεριφορές και μάλιστα με τόκο! Προσοχή λοιπόν στο τι σκεφτόμαστε, πράττουμε, πώς συμπεριφερόμαστε και στο τι λέμε.

Και κλείνω με ένα στίχο μου :'' Μέσα στα λάθη καινούργια λάθη...τα όνειρά μας επήγαν στράφι ... και τις ζωές μας παίζουν στα ζάρια ... κάτι αδηφάγα παλικάρια!''! Η αλήθεια πάντα είναι πάντα πικρή, δε λέω, καλό και το ροζ συννεφάκι αλλά για άλλες εποχές και για λίγο!

+++

Νίκη  Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''        

Ψυχανεμίσματα... 31.8.23