‘’Αισίως’’ φθάσαμε
στα Χριστούγεννα, στολίστηκαν δρόμοι, πλατείες, φαντασμαγορικές εικόνες σε
νεκρούς δρόμους χωρίς ψυχή, αφού λείπει η ανθρώπινη παρουσία που δίνει ψυχή σε
όλο αυτό το γιορταστικό θέαμα. Μπερδεμένα όλα στο μυαλό, στις αποφάσεις, σε
όλα. 2 εκατομμύρια εμβόλια περιμέναμε 300 χιλιάδες θα έρθουν σαν πρώτη δόση.
Ήτοι για 150 χιλ. πολίτες. Και βδομάδες
τώρα όλη μέρα μιλάμε για τα εμβόλια που έρχονται, ακόμα και το πλάνο για
ραντεβού είναι έτοιμο. Επί πλέον ακούγονται διάφορα όπως, και μετά τον
εμβολιασμό θα πρέπει να φοράμε μάσκα, μετά τον εμβολιασμό μπορεί να
νοσήσουμε και φυσικά έτοιμο και το
έντυπο συναίνεσης για τον εμβολιασμό σου, όπου δηλώνεις ότι δεν πάσχεις από τις
ασθένειες που αναφέρει, λες και ο κάθε άνθρωπος ξέρει ακριβώς αν έχει κάτι,
εκτός κι αν προηγείται τσεκ-απ προ του εμβολιασμού, κάτι δύσκολο φυσικά να
πραγματοποιηθεί για πολλούς και διαφόρους λόγους. Πάντως βλέπουμε ότι ακόμα και
για το εμβόλιο μας υποχρεώνουν να αναλάβουμε την ευθύνη για το ω μη γένοιτο συμβεί!
Έτσι όπως πάει το πράγμα όμως πολύ φοβάμαι πως μέχρι το Πάσχα τουλάχιστον έτσι
θα πάμε μια μέσα μια έξω! Και η καταρράκωση της οικονομίας πλέον γεγονός και ο
θάνατος του εμποράκου! Ωστόσο οι 2200 δισεκατομμυριούχοι του Πλανήτη, εν μέσω
κρίσης πανδημίας, έγιναν κατά 1,9 τρισεκατομμύρια Δολάρια πλουσιότεροι μέσα στο 2020. Αναδιανομή
πλούτου, συνόρων, εξουσίας κλπ. Αυτό
ζούμε μέσω μιας νέας μορφής πολέμου, κι όποιος αντέξει!
Γιορτές με κλειστές εκκλησίες, Χριστούγεννα εκκλησιασμός
με ραντεβού …. Κάποτε στα δύσκολα το καταφύγιο, η παρηγοριά του πιστού ήταν η
προσευχή, η θεία Λειτουργία, το άναμμα ενός κεριού στην εκκλησία. Τώρα εν ονόματι της πανδημίας πάνε να το
ανατρέψουν κι αυτό, όπως και τις ανθρώπινες ή οικογενειακές σχέσεις. ‘’Διαλέξτε
με ποιον αδερφό ή αδερφή θα γιορτάσετε’’ … δηλαδή έχουμε φθάσει στο άκρον άωτο
της ‘’παράνοιας’’. Έχουμε ήδη μεταβληθεί σε ρομποτάκια που βγαίνουμε μόνο για
τα απαραίτητα και που κοιτάμε καχύποπτα το διπλανό συντομεύοντας το βήμα να
απομακρυνθούμε. Όσο για το εμβόλιο άντε και το έκανε το 70% του πληθυσμού, αφού
όπως λένε για λίγους μήνες κρατάει η ανοσία, μέχρι να τελειώσει ο α΄ εμβολιασμός, θα πρέπει να αρχίζει ο δεύτερος;
Θολό το τοπίο για το τι μέλλει γενέσθαι στο μέλλον. Ότι μας λένε καταπίνουμε!
Πώς καταντήσαμε έτσι;
Φυλακισμένοι στα σπίτια μας, μακριά από συγγενείς και φίλους, αμυνόμενοι έναντι ενός αόρατου εχθρού που
βρίσκεται παντού, χωρίς να ξέρουμε πού ακριβώς με το φόβο της αρρώστιας και του
θανάτου καθημερινά και με τους λογαριασμούς να τρέχουν. Τι σημασία έχουν πια τα
ακριβά πόμολα στις πόρτες, οι ακριβοί πίνακες στους τοίχους, τα ακριβά γούστα;
Όταν δεν μπορείς να τα χαρείς και να κινηθείς ελεύθερα; Όταν δεν μπορείς να
ζήσεις; Κάποιοι θα επιζήσουν και μετά την κρίση, κάποιοι όμως θα έχουν φύγει
χωρίς χαμόγελο με τον τρόμο και τις συνέπειες της πανδημίας.
Οι μέρες των εορτών είναι ημέρες περισυλλογής,
απολογισμού, αυτογνωσίας, συγχώρεσης και αγάπης. Κάποτε οι άνθρωποι είχαν πολύ
λιγότερα για να μην πω ελάχιστα μπροστά σε αυτά που έχουμε σήμερα, κι όμως ζούσαν
ευτυχισμένοι στο φτωχικό τους με γέλια και χαρές, γλέντια με τυρί κι ελιά που
λέει ο λόγος, κι ύστερα ήρθε το κυνήγι της μεγάλης ζωής, αυτό που μας αποξένωσε
με την πραγματική έννοια της ζωής, αυτό που μας έκλεισε σε ένα καβούκι που το
όριζαν η υπερκατανάλωση και η επίδειξη νεοπλουτισμού, ακόμα κι αν με δανεικά
στεκόταν! Και τι καταλάβαμε; Ήρθαν και μας πήραν ποσοστά από ότι φτιάξαμε,
ήρθαν και μας ελέγχουν τα οικονομικά, τις κινήσεις μας, ήρθαν και μας
περιορίζουν κατ’ οίκον, λαμβάνοντας πρωτόγνωρες αποφάσεις για όλα. Για σχέσεις,
για οικογένεια, για παιδεία, για θρησκεία, για εργασία! Γέμισαν τις ψυχές με
φόβο και τρόμο και όλα αυτά ‘’για το καλό μας’’ φυσικά! Και πόσοι άνθρωποι γύρω
μας είναι σε κατάσταση απόγνωσης και απελπισίας και δεν το ξέρουμε.;Η
ανθρωπιστική κρίση που θα ακολουθήσει μετά την πανδημία, θα είναι 10 φορές
χειρότερη από την οικονομική κρίση που περάσαμε και τις συνέπειες της. Όσο μπορούμε ας βοηθάμε τους πιο αδύναμους,
και μην ξεχνάμε, ουδείς άτρωτος στην αρρώστια, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα!
Ας προσευχηθούμε με δύναμη ψυχής κι ας ευχηθούμε του
χρόνου τα Χριστούγεννα να γιορτάσουμε όπως παλιά και όλα αυτά που ζούμε τώρα να
φαντάζουν σαν ένας εφιάλτης που πέρασε! Και το σπουδαιότερο … να είμαστε όλοι
υγιείς για να μπορούμε να παλέψουμε με ότι άλλο! Χρόνια πολλά, Καλά
Χριστούγεννα, αγάπη και γαλήνη στην ψυχή, και είθε γρήγορα να έρθουν καλύτερες
μέρες για όλους!
+++
Νίκη Παπουλάκου.
Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''
Ψυχανεμίσματα... 24/12/20.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου