Η ζωή μας όλη...

Ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του μεγάλο απόθεμα αντοχής και δύναμης, που τις περισσότερες φορές δεν το γνωρίζει και το ανακαλύπτει κάτω από ορισμένες δύσκολες συνθήκες που περνάει! ΄Αλλοι πάλι δεν το μαθαίνουν ποτέ, όχι γιατί η ζωή του τα έφερε όλα βολικά, αλλά γιατί δεν μπήκαν στη διαδικασία να αντέξουν, να αγωνιστούν και να νικήσουν! Είναι αυτοί που με το παραμικρό, με την πρώτη δυσκολία ή αναποδιά, σηκώνουν τα χέρια ψηλά, ζητούν πάντα βοήθεια από τους άλλους και κλαίνε τη μοίρα τους!

Ο καλύτερος γιατρός του εαυτού μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι! Το κάθε πρόβλημα χρήζει προσωπικής αντιμετώπισης και διαχείρισης, όσο κι αν βοηθούν οι γύρω αν εμείς έχουμε παραιτηθεί, ή τα βλέπουμε όλα αρνητικά, δεν γίνεται τίποτα. Ο βαθμός δυσκολίας του κάθε προβλήματος έχει να κάνει με το πως το αντιμετωπίζουμε! Ακόμα και ο πόνος είναι διαχειρίσιμος  και υποκειενικός,  αρκεί να θέλουμε να τον βάλουμε κάτω κι όχι να μας βάλει!

Τη ζωή πρέπει να την παίρνει κανείς όπως του έρχεται ... να την αντιμετωπίζει και να την απολαμβάνει, σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκεται! Αν πάντα κοιτάμε στο πώς θα θέλαμε να είναι τα πράγματα στη ζωή μας και δεν είναι, τότε χάνουμε το οξυγόνο,  χάνουμε το τώρα, αυτό που έχουμε που ζούμε, χάνουμε τη ζωή!

Δεν στα δίνει όλα, όποιος ισχυρισθεί ότι τα έχει όλα στη ζωή, υπερβάλλει! Όσα και να έχει ο άνθρωπος, πάντα κάτι λείπει, κάτι υπολειτουργεί ή πάει στραβά κάποιες φορές!   Το θέμα είναι να είσαι ευχαριστημένος με αυτά που έχεις, με αυτά που σου δίνει κι αν έρθουν κι άλλα που θέλεις ακόμα καλύτερα! Το όλα είναι σχετικό έχει να κάνει με το μέσα μας και το πώς βλέπουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις! Κι αν κάποια στιγμή σου δώσει κάτι παραπάνω, φρόντισε να επιστρέψεις κάτι απ' το περίσσευμα ... διαφορετικά πιο κάτω μπορεί να χάσεις κάτι  και να πονέσεις. Συνήθως κάτι σου δίνει, κάτι σου παίρνει η ζωή. Γιατί να μην προλάβεις να της δώσεις κάτι που επέλεξες εσύ; Άλλωστε το δούναι και λαβείν ισχύει για όλα. Άσχετα αν αλλού δίνεις και από αλλού το παίρνεις πίσω.  Αν κι αυτό το είχαμε κατανοήσει, θα είχαμε λιγότερα παράπονα από τη ζωή και τους ανθρώπους.

Η ζωή μας όλη ένα ταξίδι αγνώστου διάρκειας, με πολλά απρόβλεπτα στη διαδρομή, είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα! Κανείς δεν μπορεί να κάνει πίσω. Ο δρόμος είναι μπροστά, ή περπατάς ή μένεις στάσιμος και χάνεις τη συνέχεια! Και ο δρόμος δεν είναι πάντα στρωμένος με ρόδα, έχει και αγκάθια, βρες τον τρόπο να τα ξεριζώσεις ή να τα προσπεράσεις και να τα αφήσεις πίσω. Αν αγαπάς τον εαυτό σου και τη ζωή θα βρεις τον τρόπο να είσαι πάντα καλά, όπως κι αν στα φέρει, ακόμα και μέσα στην ατυχία σου. Στο τέλος σε βαριέται η αναποδιά και σ' αφήνει ήσυχο!!

Και μην ξεχνάμε ακόμα και στην ατυχία ή δυσκολία, αν δούμε καθαρά, θα αναγνωρίσουμε και καλά σημεία ... ''ουδέν κακό αμιγές καλού''! Όταν νιώθεις ευγνωμοσύνη ένα κύμα γαλήνης και ευφορίας σε διαπερνάει, κάτι που άλλος δεν μπορεί να το νιώσει ή να το καταλάβει, αν δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο.

Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, διαφορετικός και διαγράφει την δική του προσωπική πορεία, αρκεί να το καταλάβει, να το ασπασθεί, να εστιάσει στη προσωπική διαφορά και να μην παρασυρθεί από τη μάζα και τις επίπλαστες ανάγκες. Όλοι γεννιόμαστε με τάλαντα, το θέμα είναι να τα αναγνωρίσουμε, να τα αξιοποιήσουμε και  να τα εξελίξουμε στην πορεία! Αυτή είναι μια προσωπική δουλειά με τον εαυτό μας, αυτό είναι το μονοπάτι του καθενός μας, το δικό του μονοπάτι μέσα σ’ αυτό της ζωής.  Αυτές οι ημέρες λοιπόν των εορτών του Πάσχα ενδείκνυνται για αυτοσυγκέντρωση και περισυλλογή, ειδικά φέτος που μας βρήκαν κλεισμένους σπίτια μας, μακριά από επιρροές διάφορες, ειδικά αρνητικές, κάτι που βοηθάει σε αυτή την ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας. Εύχομαι οι Άγιες αυτές ημέρες να κύλησαν γαλήνια και ήρεμα για όλους κι ας ζήσαμε κάτι πρωτόγνωρο, κι ας στερηθήκαμε την εκκλησία, τον Επιτάφιο, την Ανάσταση όπως τα ξέραμε και τα βιώναμε όλα τα χρόνια.  Κάναμε Ανάσταση κάποιοι λίγοι στα μπαλκόνια με αναμμένες λαμπάδες και ακούσαμε το ‘’Χριστός Ανέστη’ από την τηλεόραση. Ας ευχηθούμε του χρόνου να είμαστε υγιείς και να έχει επανέλθει η κανονικότητα στη ζωή μας. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, χρειάζεται η Ανθρωπότητα την Ανάσταση, αυτή η σκιά της αρρώστιας και του θανάτου που απλώθηκε τους τελευταίους μήνες, είθε να φύγει ανεπιστρεπτί και να επανέλθει ισορροπία στη ζωή μας. Χριστός Ανέστη, Χρόνια πολλά και καλύτερα να έρθουν!

+++

Νίκη  Παπουλάκου.