Προσέχουμε για να έχουμε....

Τέλος τα αστεία ή μένουμε σπίτι, ή θα μας επιβάλλουν καραντίνα μέσα, όπως έγινε Ιταλία, Ισπανία. Μένουμε σπίτι και όχι πάμε στο εξοχικό στη στεριά ή σε νησί, όπως πολλοί έσπευσαν να το κάνουν. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται άριστο, όμως όταν έχεις να κάνεις με έναν εχθρό  αόρατο, αρρώστια, δεν πρόκειται για κακόγουστο αστείο και δεν παίζουμε με αυτό.  Παλεύουμε για την μη εξάπλωση και ειδικά γρήγορη του ιού, σκεφθείτε αν το πρόβλημα ενταθεί και στην επαρχία τι έχει να γίνει!  Ούτε καν επάρκεια ιατρών ούτε Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων υπάρχει. Μένουμε σπίτι λοιπόν, στη βάση μας, κόβουμε τις άσκοπες βόλτες έξω, βρίσκουμε ασχολίες εντός σπιτιού, μέχρι να δούμε που θα καταλήξει όλο αυτό. Τα κρούσματα αυξάνονται το ίδιο και οι θάνατοι. Ας λιγοστέψουμε τις πιθανότητες να μας συναντήσει ο ιός. Ψυχραιμία, αίσθημα αλληλεγγύης χρειάζεται, να νοιαστούμε για τον διπλανό που πιθανόν να χρειάζεται κάτι. Απαλλάξτε τους ηλικιωμένους γονείς από τα καθήκοντα φύλαξης τέκνων, ή τροφοδοσία. Κρατήστε τους σπίτι κι ας βγούμε οι νεώτεροι για φαγώσιμα ή φάρμακα.

Μένουμε σπίτι για να μειώσουμε τις πιθανότητες ομαδικών κρουσμάτων που κατά συνέπεια θα χρήσζουν νοσηλείας που εκ των πραγμάτων καθίσταται αδύνατη! Επίσης, το αντισηπτικό και το γάντι προστατεύουν μεν, δεν είναι πανάκεια δε, ούτε τα μέτρα μας θωρακίζουν απόλυτα.

Επίσης το αντισηπτικό να το χρησιμοποιούμε με μέτρο όχι σε κάθε πλύσιμο χεριών γιατί πέρα από δερματικές ενοχλήσεις, χάνει και την ισχύ του, κάτι σαν την αντιβίωση. Να παίρνουμε λοιπόν τις προφυλάξεις με την ελπίδα και πίστη πως δεν θα κολλήσουμε ή δεν θα μεταφέρουμε τον ιό σε άλλους, αλλά με πλήρη συναίσθηση της όλης κατάστασης. Γιατί επικρατεί υστερία κι αν δεν συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα έγκαιρα, πώς θα την βγάλουμε καθαρή;  Προετοιμαστείτε για Πάσχα μέσα μη σας πω και Μάη...  ας δυναμώσουμε τις άμυνες μας! Μη γλιτώσουμε τον κορωναϊό και καταλήξουμε σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο;

Ποιος να μας έλεγε πριν από μήνες και θα το δεχόμασταν, πως θα βλέπαμε σχεδόν ένα Πλανήτη έρημο κι ότι θα είμαστε όλοι αποκλεισμένοι, υπό περιορισμό στα σπίτια μας και δε θα τον λέγαμε τρελό; Συνήθως ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να αγγίξει το μυαλό μας το ειρωνεύεται, το βρίζει, το διακωμωδεί. Και να που είμαστε τώρα, ούτε στο χειρότερο μας εφιάλτη. Έχουν έρθει κυριολεκτικά τα πάνω κάτω Παγκοσμίως! Θα ξετιναχθούν οι οικονομίες των Κρατών, πόσο μάλλον η δική μας που ήταν ήδη στον πάτο. Τα πράγματα είναι δύσκολα και θα γίνουν πιο δύσκολα μετά τη λήξη του συναγερμού για τον κορωνοϊό.

Και θα αναπολήσουμε τις Δευτέρες που χτυπούσε το ξυπνητήρι και τρέχαμε για δουλειά ... και θα μας λείψουν αυτά για τα οποία γκρινιάζαμε τον άλλο καιρό ... άλλα και πάλι αβέβαιο το αν θα λάβουμε το δίδαγμα μας από όλο αυτό που περνάμε!  Ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε αυτή την απομόνωση στο να κάνουμε βαθιά βουτιά μέσα ας, να εντοπίσουμε και να εκτιμήσουμε απλές καθημερινές στιγμές ελευθερίας και απόλαυσης που τις είχαμε υποτιμήσει, να καθαρίσουμε το μυαλό από άχρηστες πληροφορίες, να επεξεργαστούμε τις χρήσιμες και να κάνουμε μια επανεκκίνηση , αναθεωρώντας δεδομένα του χθες, που πλέον θα μπουν στη λίστα για ζητούμενα μετά τον κορωνοϊό. Δυστυχώς θα κληθούμε να ζήσουμε με άλλα μέτρα και σταθμά που δε θα έχουν σχέση με αυτό που αφήσαμε, με το πριν.

Παραμένοντας έγκλειστοι, δοκιμαζόμαστε και εκπαιδευόμαστε ταυτόχρονα στην υπακοή, στην αποδοχή απομόνωσης εν όψει κινδύνου, στη δυσκολία,  στην μεταξύ μας απόσταση ακόμα και αν είμαστε στον ίδιο χώρο, στην αλλαγή συνηθειών και απόκτηση νέων, δοκιμάζεται επίσης το αίσθημα αλληλεγγύης, ευθύνης, αυτοσυντήρησης. Γεγονός είναι ότι όταν και όσοι εξέλθουμε του τούνελ ‘’κορωνοϊός’’, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια τελείως νέα κατάσταση, τίποτα δεν θα είναι όπως πριν, ίσως ούτε κι εμείς!

Δυστυχώς απεδείχθη για μία ακόμα φορά, πως η ανευθυνότητα είναι μάστιγα της εποχής μας, δεν διαθέτουμε αίσθημα ούτε ατομικής ούτε συλλογικής ευθύνης κι ακόμα θεωρούμε πως η όποια απειλή ή κίνδυνος αφορά πάντα κάποιον άλλον και ποτέ εμάς . Τίποτα δεν είναι δεδομένο, απεδείχθη και τεκμηριώθηκε πολλάκις τα τελευταία χρόνια.  Υπομονή και καλή δύναμη να αντέξουμε γιατί όντως πρόκειται για μια μεγάλη δοκιμασία αυτό που ζούμε!  ‘’ Μένουμε σπίτι’’ και προσέχουμε! Αυτοσυγκέντρωση, περισυλλογή και προσευχή όποιος θέλει και μπορεί!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. '' Η Φωνή  των Πειραιωτών'' 26/3/20 - Ψυχανεμίσματα...