Τα ''ναι'' και τα παραμύθια εύχρηστα και εύληπτα......

Οι περισσότεροι άνθρωποι γενικώς δυσκολεύονται να πουν το όχι κι αυτό γιατί φοβούνται μήπως και δεν είναι αρεστοί, φοβούνται πως κάτι χάνουν και  προτιμούν το ναι σε όλα κι ας μην κάνουν τίποτα μετά!  Το ναι είναι πιο βολικό ,το όχι θέλει κότσια, θέλει να είσαι εσύ, ο εαυτός σου με το θάρρος της γνώμης και την αλήθεια σου! Κι όταν είσαι δεν σε νοιάζει τι θα κερδίσεις ή τι θα χάσεις, σε νοιάζει μόνο ότι είπες αυτό που πιστεύεις, χωρίς υποκρισία και υστεροβουλία, ή δειλία και ατολμία! Αν ο άλλος το πάρει στραβά, πρόβλημα του!

΄Οσο πικρό κι αν είναι ένα όχι την ώρα που λέγεται,  είναι πολύ καλύτερο από ένα  ΝΑΙ που δεν τηρείται, δεν πραγματοποιείται στη συνέχεια! Αυτό φυσικά έχει να κάνει με  ανθρώπους που ξέρουν να εκτιμούν, την αλήθεια του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ,  που δεν θέλουν να περιβάλλονται από κόλακες και δεν αρέσκονται στο να τους χαϊδέψουν τα αφτιά! Εννοείται δε ότι και οι ίδιοι κάνουν τη σωστή χρήση στα ναι και στα όχι που δίνουν! Αλλά δυστυχώς είναι οι ολίγοι!

Οι περισσότεροι αρέσκονται στα ‘’ναι’’ και να τα δίνουν και να τα εισπράττουν κι έτσι συνεχίζεται το παραμύθι της αποπλάνησης και παραπλάνησης εφ' όλης της ύλης! Δεν είναι τυχαίο που σου λένε ψέματα μπροστά στα μάτια σου, δεν είναι τυχαίο που άλλα λένε σήμερα και άλλα αύριο, δεν είναι τυχαίο που σου τάζουν ... έχουν πιάσει το σφυγμό σου. Σου δίνουν αυτό που χρειάζεσαι στην κάθε στιγμή που στο λένε! Το σκέφτηκες ποτέ αυτό;...  ΄Η μήπως δεν θες καν να το σκεφθείς; Γιατί πρέπει πάντα να σου φταίνε οι άλλοι; Οι άλλοι απλώς βρίσκουν έδαφος και πατάνε! Γιατί λοιπόν να παίζεις ρόλο εδάφους όπου ο καθένας προσγειώνει και ρίχνει ότι θέλει;

Μην κοιτάς όπου σου δείχνουν μόνο, κοίτα εκεί που πρέπει να κοιτάξεις, έχε δική σου γνώμη και άποψη για κάθε τι που συμβαίνει γύρω κι όχι αυτό που σου σερβίρουν και όπως στο σερβίρουν κάθε φορά! Η γνώμη του άλλου, των άλλων σεβαστή αλλά χωρίς επεξεργασία δεν πρέπει να γίνεται δική σου άμεσα! 

 Και το θυμό μας πρέπει να τον κατευθύνουμε στη σωστή κατεύθυνση γιατί συνήθως το θυμό μας τον ξεσπάμε όπου βρούμε, σε ανθρώπους που τις πιο πολλές φορές δεν φταίνε σε τίποτα! Η οργή θολώνει τη σκέψη και σπανίως έως καθόλου οδηγεί σε λύσεις !... Σωστή διαχείριση θυμού και οργής είναι αυτό που μας χρειάζεται, ειδικά σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε! Και προπαντός ελεύθερη σκέψη και όχι κατευθυνόμενη! Ο φανατισμός στην όποια του μορφή στερεί την ελευθερία της σκέψης , σε κάνει μονόφθαλμο! Τα μάτια τα έχουμε για να κοιτούν προς όλες τις κατευθύνσεις κι όχι με παρωπίδες προς μία κατεύθυνση μόνο! Και ότι βλέπουμε και ακούμε πρέπει να το δίνουμε στο μυαλό για επεξεργασία, ποτέ βιαστικά συμπεράσματα, ποτέ χωρίς σκέψη, ας μην ξεχνάμε πως πολλές φορές  ''τα φαινόμενα απατούν''!

Μεγάλη υπόθεση ο άνθρωπος να είναι κύριος του εαυτού του ,  των παθών και συναισθημάτων του! Διαφορετικά γίνεται εύκολα υποχείριο στα χέρια άλλου/άλλων! Η ελευθερία ξεκινάει από εμάς τους ίδιους και δεν φτάνει να την ζητάμε μόνο αν δεν την έχουμε βρει μέσα μας! Και ελευθερία σημαίνει ορθή διαχείριση των πάντων, άλλο ελευθερία και άλλο  ασυδοσία! Συνήθως τις μπερδεύουμε αυτές τις δύο έννοιες! Αν η ελευθερία δεν στηρίζεται πάνω σε αξίες και όρια καταλήγει ασυδοσία! Μόνοι μας επιλέγουμε αν θα ζήσουμε ελεύθεροι ή δούλοι τη ζωή μας ! Σίγουρα υπάρχει κόστος, η εξάρτηση βολεύει,  αλλά τίποτα στη ζωή δεν χαρίζεται, τίποτα δεν μας δίδεται χωρίς τίμημα!

Το θέμα είναι να βλέπεις εκ των προτέρων το τίμημα σε κάθε σου βήμα,  να δεις αν το αντέχεις και προχωράς. Με αυτό τον τρόπο μετράς και αποφασίζεις για το πώς θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου. Ελεύθερος και ανεξάρτητος ειδικά στη σκέψη, ή εξαρτημένος από άψυχα και έμψυχα;  

Αφεθήκαμε και γίναμε σκλάβοι της ύλης κι αυτό πληρώνουμε τώρα!  Αυτή η εξάρτηση μας υποδούλωσε και τώρα είμαστε αντιμέτωποι με τα δόντια και τα νύχια της! Καιρός να θυμηθούμε  τον άνθρωπο μέσα μας , τον διπλανό, τον φίλο, τον απέναντι!  Φτάσαμε σε σημείο να μην ξέρουμε τι συμβαίνει στη διπλανή πόρτα! Κάποτε οι άνθρωποι ανησυχούσαν κι ενδιαφέρονταν για τον γείτονα. Σήμερα δεν ξέρουμε καν ποιος είναι ο γείτονας... τον συναντάμε στις σκάλες και δε λέμε ούτε καλημέρα, τις περισσότερες φορές. Άσε που κάποιοι κάθε άλλο παρά φιλικά φέρονται προς τους γείτονες. Αυτό το ‘’απρόσωπο’’ των μεγάλων πόλεων, έφερε και την αύξηση των περισσότερων κακών, όπως απάτη, ψευτιά, ανηθικότητα κ.ά.

Είναι καιρός λοιπόν να επιστρέψουμε στην ανθρώπινη βάση μας, να αναθεωρήσουμε αρκετά που μας βαραίνουν και να κάνουμε μια νέα εκκίνηση, ξεμπλοκάροντας το όλο μας σύστημα,  διαφορετικά πολύ φοβάμαι πως θα το πληρώσουμε ακριβά και πιο κάτω! 

Όταν φθάσουμε στο σημείο : ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα ενωμένοι ... μόνο τότε θα υπάρξει ελπίδα για κάτι καλύτερο! Διαφορετικά θα μετράμε απώλειες και θα αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια, τις ίδιες διαπιστώσεις που παραμένουν διαπιστώσεις, όπως συνήθως συμβαίνει! Πάμε για  μία εκ βαθέων αλλαγή λοιπόν!

+++

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 21/11/19.