ΑΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!....

Κανονικά θα έπρεπε όταν δεν σου αρέσει κάτι που συμβαίνει γύρω ή κάποιες συμπεριφορές ανθρώπων, να προσπερνάς και να προχωράς παρακάτω,  να ασχοληθείς με κάτι άλλο που σε ενδιαφέρει και αξίζει της προσοχής σου! ΄Ομως το σύνηθες είναι να στέκεσαι  να ασχολείσαι επί πολύ  , χωρίς να καταλαβαίνεις πως με αυτό τον τρόπο δίνεις σε αυτό το κάτι ή σε αυτόν τον κάποιο την αξία που δεν έχει!...

Κάπως έτσι επεκράτησε και διογκώθηκε κάθε αρνητικό στην Κοινωνία, κάπως έτσι λειτουργεί και ευημερεί  η φερόμενη ως ''αρνητική διαφήμιση''! Πόσες ώρες, μέρες , χρόνια δε χάσαμε από τη ζωή μας σχολιάζοντας καταστάσεις ή συμπεριφορές που έχριζαν κατακραυγής παρά ενασχόλησης;  Πόσα ''εύγε'' παραλείψαμε να πούμε σε ανθρώπους ή πράξεις που το άξιζαν; Πόσες φορές τρέξαμε να δούμε ή να αγοράσουμε κάτι μόνο και μόνο επειδή συζητήθηκε πολύ; Πόσες φορές αγνοήσαμε ή παραβλέψαμε πρόσωπα και πράγματα επειδή δεν ήταν κραυγαλέα, δεν ακούστηκαν, δεν έκαναν κρότο;  Μα κρότο κάνει ο άδειος τενεκές συνήθως…. Γιατί τόσο πολύ μας ελκύει ο κρότος, ο θόρυβος;

Άλλο ένα τίμημα που πληρώνουμε μέσα σε όλα τα άλλα! Αναδείξαμε και υποστηρίξαμε, εκούσια ή ακούσια, άτομα, συμπεριφορές, τάσεις που επικρατούν γύρω μας και έπνιξαν κάθε τι καλό ! Δίνουμε βήμα στο δολοφόνο, τον ληστή, τον βιαστή , ασχολούμαστε μαζί του για ώρες , μέρες, αναλύοντας και περιγράφοντας, ενώ για οτιδήποτε καλό συμβαίνει αδιαφορούμε πλήρως ή το περνάμε στα ψιλά γράμματα!

Σήμερα όποιος φωνάζει πιο πολύ έχει δίκιο, όποιος βρίζει είναι μάγκας, όποιος έχει φράγκα είναι σπουδαίος, όποιος εμπλέκεται σε σκάνδαλα γίνεται διάσημος, ότι προκαλεί συζητήσεις  , σχόλια και επικρίσεις πουλάει!! Αυτή είναι δυστυχώς η εικόνα της εν γένει ζωής μας στην Κοινωνία, την οποία εμείς στηρίζουμε! Και δυστυχώς είναι μακρύς ο δρόμος για να διορθωθεί αυτό κι όσο παραμένει  άσπρη μέρα δεν θα δούμε! 

Εμείς επιλέγουμε και τιμάμε αυτούς που τιμάμε ή αδιαφορούμε για κάποιους άλλους! Αντί αποδοκιμασία προσφέρουμε επιδοκιμασία και το αντίθετο! ΄Οσο αυτό δεν το κατανοούμε τόσο απομακρυνόμαστε από το στόχο της επαναφοράς μας σε αξίες και σωστές βάσεις! Δεν αξίζει μόνο ότι βλέπουμε στο γυαλί ή ότι μας δείχνουν τα ΜΜΕ για ‘’αξίες’’ και ‘’αξιόλογους’’! Είναι και άλλοι αξιόλογοι που δεν τους πιάνει ο φακός, γιατί ο φακός και τα φώτα κινούνται σε ορισμένη ακτίνα! Αυτούς τους άλλους ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε εμείς, αυτούς που δεν φαίνονται και πράγματι αξίζουν εκτίμησης, τιμής και σεβασμού! Το χειροκρότημα μας να το δίνουμε εκεί που πραγματικά το νιώθουμε κι όχι επειδή διαβάσαμε μια κριτική ή επειδή χειροκροτούν οι άλλοι! Έχουμε αποδυναμώσει την κρίση μας και τις αισθήσεις μας περί ωραίου, αποδεχόμαστε κάθε πρόταση ως απόλυτα δεδομένη, ακολουθούμε τη ‘’μόδα’’ σε όλα χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς καν να δούμε μας πάει δεν μας πάει, και όταν λέω ‘’μόδα’’  δεν αναφέρομαι στο ρούχο μόνο! Τρόπος σκέψης, συμπεριφορά, λεξιλόγιο, τρόπος ζωής κ.ά.

Αν δεν αλλάξουμε λοιπόν εμείς πρώτα , τίποτα μην περιμένουμε να αλλάξει δυστυχώς! Μια παροιμία λέει ''πώς πάνε τα γίδια στον γκρεμό; … Βλέποντας το μπροστινό!'' ... αυτό πάθαμε κι εμείς, ακολουθήσαμε τη ''μόδα'' σε όλα και πηγαίνουμε ντουγρού για τον γκρεμό, προσκολλημένοι ακόμη σε συνήθειες , τρόπο σκέψης και πρότυπα του παρελθόντος, οπαδοί και υποστηρικτές  ανθρώπων και ιδεών που αποδεδειγμένα (για να το πω κομψά) απέτυχαν παταγωδώς! 

Εξασθένησε και το εθνικό φρόνημα, ομοψυχία στο ναδίρ,  ατομισμός , απομόνωση και αέρας στα μυαλά μας! Αυτό ίσχυε προ κρίσης και ακόμη αιωρείται στην ατμόσφαιρα! Αυτό το ''και τι με νοιάζει εμένα;'' που λέγαμε σχεδόν για όλα όσα συνέβαιναν γύρω, είτε αφορούσαν την πατρίδα, είτε τη γλώσσα , είτε το σύνολο, από τη στιγμή που δεν μας αφορούσε προσωπικά, δεν δίναμε καμιά σημασία!

 Ποτέ δεν ελέγχαμε λογαριασμούς (οι περισσότεροι), πληρώναμε με κλειστά μάτια. Τώρα που άδειασε η τσέπη , τώρα ψαχνόμαστε! Αυτό το νιρβάνα των προηγουμένων ετών πληρώνουμε τώρα! Με την αδιαφορία και την ανοχή μας δώσαμε το ελεύθερο να μας συμβούν όλα αυτά! Και τώρα εδώ που φτάσαμε, το νέο αίμα ψάχνει ευκαιρία να φύγει από τη Χώρα για να σωθεί! ' Εχουν εξασθενήσει οι δεσμοί πάσης μορφής, η αγωνιστικότητα, η μεθοδικότητα και άλλα πολλά! Αν συνεχίσουμε έτσι, θα καταλήξουμε μάλλον σε μια Ελλάδα με γέροντες άπορους και αλλοδαπούς. Δεν το εύχομαι , αλλά για κει πάει το θέμα απ’ ότι δείχνει!

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η  ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα....