Επανεκκίνηση τώρα!

Χιλιάδες οι πτυχιούχοι και οι μεγαλόσχημοι σε υψηλές καρέκλες, ελάχιστοι  όμως οι μορφωμένοι σ' αυτό τον τόπο και παγκοσμίως θα τολμούσα να πω!... Γιατί μόρφωση δεν είναι τα πτυχία και τα διδακτορικά μόνο, μόρφωση είναι μια γκάμα μάθησης και γνώσεων σε όλους τους τομείς! Βασική έλλειψη της εποχής μας η Κοινωνική μόρφωση, κάτι που ξεκινάει μέσα από την οικογένεια, από το σπίτι σε συνδυασμό με το σχολείο στη συνέχεια. Φαίνεται πως υστερούν και τα δύο πλέον στο να δώσουν τις απαραίτητες βάσεις και γνώσεις στους νεώτερους! Οι καλοί τρόποι έχουν ξεχαστεί ή έχουν παραγκωνισθεί στο βωμό της ‘’απλότητας’’ τάχα, η ευγένεια, ο σεβασμός, η ντροπή, ομοίως! Όλα χύμα και στη φόρα, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς σκέψη, χωρίς αισχύνη, χωρίς σεβασμό! Ο θεσμός της οικογένειας,  για τα μάτια υπάρχει ως επί το πλείστον, συγγενικοί δεσμοί απόμακροι, σχέσεις ανθρώπινες χαλαρές έως αδιάφορες, πίστη αδύναμη έως ανύπαρκτη,  συνήθη ‘’ιδεώδη’’ το χρήμα και τα υλικά αγαθά και πρότυπα ότι αρνητικό και προκλητικό υπάρχει γύρω, αυτά περίπου επικρατούν στην εποχή μας!

Δεν ξεχωρίζει ο σπουδασμένος από τον αγράμματο, αφού μιλούν την ίδια γλώσσα ίσως και χειρότερη! Ούτε τα ανώγια απ’ τα κατώγια, η διαφορά είναι μόνο στο πορτοφόλι, που όμως δεν ωραιοποιεί συμπεριφορές για κάποιον που ξέρει να διακρίνει  άνθρωπο και συμπεριφορές! Το χρήμα ή τα πτυχία δεν σε κάνουν άνθρωπο αν δεν είσαι από μόνος σου! Σου χαρίζουν απλά ένα εξώφυλλο λάμψης για τα μάτια, ενώ στην ουσία είσαι κάτι άλλο απ’ αυτό που δείχνεις. Πολλοί θα το δουν και λίγοι θα το καταλάβουν, όμως οι λίγοι είναι αυτοί με την ορθή κρίση, οι άλλοι οι πολλοί είναι ο σωρός, ο όχλος! Το κοινό έχει χάσει τις αξίες του,  πάει όπου το πάνε, κοιτάει ότι του δείχνουν,  θαυμάζει και χειροκροτεί ομοίως, κατευθυνόμενη σκέψη και βούληση!

Έχει ατονίσει στις μέρες μας και η αίσθηση περί ωραίου με συνέπεια να αφιερώνουμε χρόνο πολύ στην ασχήμια, να την ''θαυμάζουμε'', αναπαράγοντας την σε συνέχειες! Καλαισθησία μηδέν! Ότι είναι μόδα το φοράμε ή το εφαρμόζουμε,  χωρίς καμιά προσωπική άποψη ή κριτική, χωρίς να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, ή μάλλον κοιτάς στον καθρέφτη αλλά λόγω έλλειψης κρίσεως και αισθητικής, σε ικανοποιεί αυτό που βλέπεις κι ας είναι ακαλαίσθητο αρκεί που είναι μόδα!

Στην τέχνη πάλι, η ποσότητα έπνιξε την ποιότητα! Κατέληξε είδος εμπορεύσιμο προς κατανάλωση, οπότε αξίζει δεν αξίζει καμιά σημασία δεν έχει, αρκεί να διαφημιστεί καλά και να πουλήσει! Και φυσικά ότι πουλάει δεν σημαίνει πάντα πως αξίζει τα λεφτά του ή τη φήμη του! Συνήθως όμως ο κόσμος τρέχει σε ότι συζητιέται και ακούγεται, σε ότι κάνει θόρυβο, κρότο,  μα…  κι ο τενεκές κάνει θόρυβο δεν είναι όμως χρυσάφι! Το χρυσάφι δεν χάνει την αξία του ακόμα κι αν το θάψεις, αν προτιμάς τον ‘’τενεκέ’’ μπορεί να πετύχεις μια αρπαχτή, αλλά όχι διαχρονική επιτυχία!  Η τέχνη είναι για να διαδίδεται,  η δε πραγματική αξία της δύσκολα αποτιμάται επακριβώς! Συμβολικά έστω όμως,  πρέπει να αμείβεται! 

Οι άνθρωποι που επιλέγουν συνήθως μετριότητες και κάτω, είναι εκείνοι που έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, βλέπουν εαυτούς μετρίους, έχουν ανασφάλειες, οπότε δεν αντέχουν κάτι καλύτερο, η δεν έχουν τα κότσια, δεν τολμούν να αγγίξουν κάτι καλύτερο, βολεύονται με κάτω του μετρίου, έτσι νιώθουν άνετα,   φαντάζουν εκείνοι σπουδαίοι και  νιώθουν ασφαλείς! Σύνηθες κι αυτό στην εποχή μας! Το δε κοινό στερείται επιλογών, πέραν αυτών που του πλασάρουν! Το έχουν οδηγήσει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και προπαντός έχει ξεχάσει να επεξεργάζεται την όποια πληροφορία, είναι πειθήνιος αποδέκτης και υποστηρικτής ακόμη!

Η κρίση των αξιών είχε προηγηθεί της οικονομικής, γι’ αυτό και η αφύπνιση δύσκολη, η δε ξαστεριά αργεί! Αν δεν βρεθείς σε καταιγίδα, δύσκολα εκτιμάς την ξαστεριά. Αν δεν αντιμετωπίσεις δυσκολίες και εμπόδια, δύσκολα εκτιμάς τα δώρα της ζωής! Οι νεώτερες γενιές είναι γεγονός πως δεν ‘’εκπαιδεύτηκαν’’ στη δυσκολία, δεν σκληραγωγήθηκαν(η σωστή ανατροφή ενός παιδιού περιλαμβάνει και δυσκολίες, όρια, απαγορεύσεις), τα είχαν όλα δεδομένα και εύκολα, μα να που ήρθαν τα πάνω κάτω, άντε να προσαρμοστούν τώρα στις νέες συνθήκες διαβίωσης 50 χρόνια πίσω!

Στις δυσκολίες ανακαλύπτει κανείς τις αντοχές και τη δύναμη του, αναπτύσσει άμυνες, τρόπο σκέψης, αποκτά εμπειρία και γνώση! Αν όλα τα θεωρεί δεδομένα και έτοιμα στο πιάτο, χωρίς δυσκολία καμία, λυπάμαι αλλά ‘’εκπαιδεύεται’’ για ανενεργό μέλος μιας Κοινωνίας. 

Ποτέ δεν είναι αργά για μια καινούργια αρχή, ποτέ δεν είναι αργά για να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα! Επανεκκίνηση τώρα!!

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 06/09/2018.