ΟΤΑΝ ...

Μουσική/ Ερμηνεία  Κώστας Νικολόπουλος, Στίχοι Νίκη Παπουλάκου

http://www.fonipeiraioton.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CE%BB/

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ με την ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ from ΡΑΔΙΟ ΗΛΙΟΣ on Vimeo.

Ψυχανεμίσματα… ΘΕΑΤΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΗΣ;

Posted by Φωνή Πειραιωτών | On 4 Νοεμβρίου,2014 | In ΑΠΟΨΕΙΣ

 Ευτυχώς που δε γίναμε Αργεντινή, φαντάσου τι θα είχαμε πάθει! … Αυτή δεν ήταν η καραμέλα στην αρχή της κρίσης; Τώρα το ξεχάσαμε αυτό, δε συμφέρει ίσως πλέον, έχουμε άλλες καραμέλες! Μιλάμε για τα κόκκινα δάνεια συνέχεια και για το πώς θα ρυθμιστούν! Για να ξέρουμε τι λέμε βέβαια, αρκετό ποσοστό των κόκκινων δανείων, προκλήθηκε από την πολιτική που εφαρμόζεται σχεδόν 5 χρόνια τώρα, εν ονόματι της κρίσης! 

Και για να μην γελιόμαστε, όλο και θα αυξάνονται τα κόκκινα δάνεια! Όσο στενεύει το εισόδημα του πολίτη, θα στενεύει και η δυνατότητά του για αποπληρωμή δανείων ή φόρων ή εισφορών! Το όλο θέμα μου θυμίζει το «να σε κάψω Γιάννη, να σ” αλείψω μέλι»! Σου κόβω τα πόδια πρώτα και μετά σε παραμυθιάζω πώς θα βρω τρόπο να περπατήσεις ξανά ή να μάθεις να ζεις με κομμένα πόδια! Βέβαια θα πει κάποιος 10.000 οι πωλήσεις του i-pad 6 την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του στην Ελλάδα! Ε μα ναι δεν είπε κανείς πως υποφέρουν και τα 10 εκατομ. Έλληνες! Το 15-20% που ευημερεί και θα ευημερεί, είναι αρκετό για να δείχνει μια τέτοια εικόνα »ευημερίας» σε όλους τους τομείς!

 Δεν είναι πραγματική εικόνα της κατάστασης του άλλου 80% που πεινάει ήδη ή παραπαίει! Κάπως έτσι συμβαίνει και με το Μέσο Όρο που ακούμε συχνά για όλα! Ο Μ.Ο. δεν αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα! Και ειδικά όταν τον χρησιμοποιεί κανείς ως ένδειξη επιβίωσης ή περιουσιακών στοιχείων σε μια τόσο δύσκολη εποχή, για να βγάζει συμπεράσματα και να παίρνει αποφάσεις για φόρους ή μειώσεις εισοδημάτων, οδηγεί όλο και περισσότερους στην ανέχεια!

 Ξεκίνησε και η »καμπάνια» του ότι τα Ταμεία είναι άδεια χωρίς δυνατότητα κάλυψης συντάξεων! Προετοιμασία για εξαέρωση επικουρικών ίσως; Θα το ακούμε συνέχεια μέχρι να εμπεδώσουμε το θέμα οπότε θα τα πάρουν κι αυτά, όπως και τα προηγούμενα, χωρίς να το καταλάβουμε! 60% αυξήθηκε η ΔΕΗ τα τελευταία 6 χρόνια … την ώρα που συντάξεις και μισθοί μειώθηκαν 50-60% αντίστοιχα! Αν βάλεις και όλα τα υπόλοιπα που αυξήθηκαν συν φόροι που δεν υπήρχαν πριν, καταλαβαίνεις που έφτασε το επίπεδο ζωής για το μισθωτό ή συνταξιούχο! Και ένας αδαής από οικονομικά μπορεί να καταλάβει! Και παρ” όλα αυτά όλοι περιχαρείς ότι έπιασαν τόπο οι θυσίες του Ελληνικού λαού! Και συνεχίζουν ζητώντας ή για να ακριβολογούμε, επιβάλλοντας νέες »θυσίες», θεωρώντας συναίνεση στη θυσία την ψήφο του και την μη αντίδραση του! Ωραία λοιπόν, να υποθέσω τότε πως, το 20-30% αυτού του τόπου αποφασίζει να θυσιάσει τους υπολοίπους ως νέες Ιφιγένειες, στο βωμό αυτού του οικονομικού πολέμου; Γιατί τι άλλο να σκεφθεί κανείς; Δεν βλέπουν τι συμβαίνει γύρω; Τι δυστυχία έχουν φέρει ήδη; Και το κακό είναι πως δεν έχει σταματημό αυτή η τακτική! Όλο και περισσότεροι θα δεινοπαθούν, εκτός κι αν το 20-30% είναι ικανοποιημένο να μείνει μόνο του, έχοντας εργατικά και υπαλληλικά χέρια άλλων εθνικοτήτων! Οι λοιποί Έλληνες ας κόψουν το λαιμό τους! Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε το «όποιος δεν μπορεί να προσαρμοστεί, ας πεθάνει!»

Υπάρχει προσαρμογή στο να σε κυνηγούν για χρέη που αδυνατείς να πληρώσεις πλέον; Υπάρχει προσαρμογή στο να σε βγάζουν από το σπίτι ή να στο παίρνει Τράπεζα ή Δημόσιο; Υπάρχει προσαρμογή στο να μην έχεις φαΐ για τα παιδιά σου; Ε μα τι να λέμε τώρα … όποιος λέει κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον εκτός λογικής! Και φυσικά τα δικά του τα παιδιά και να φάνε έχουν και δεν διατρέχει κίνδυνο να τον βγάλουν από το σπίτι! Εκ του ασφαλούς όλοι μπορούν να γίνουν διδάσκαλοι, κριτές και επικριτές! Η πραγματικότητα όμως απέχει καθώς και η αλήθεια! 

 Άντε και στο καινούργιο μνημόνιο που θα έρθει μάλλον με άλλο όνομα, καλή ώρα όπως αλλάζουν και τα κόμματα ονόματα και Εταιρίες και απεκδύονται χρεών, με τη διαφορά ότι εδώ το μνημόνιο με άλλο όνομα δεν θα είναι για παραγραφή χρέους αλλά για »αποδοχή» χρέους και μάλιστα για λογαριασμό ενός ολόκληρου λαού, όπως και τα προηγούμενα! Εν ολίγοις, μας έχουν τυλίξει σε μια κόλα από χαρτί κι άντε να βγούμε τώρα! Και ακόμα περιμένουμε με το φόβο του παρακάτω που όταν θα έρθει πάλι θα είμαστε σε κατάσταση αναμονής για το παρακάτω απ” αυτό! Κάπως έτσι αποδεχθήκαμε την πτώση και την βαθμηδόν και κατ” ολίγον εξαθλίωση μας! Καλό κουράγιο! Αυτός που το είπε τότε ήξερε τι έλεγε! 

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Αφήσαμε τα πράγματα στην τύχη...

Ψυχανεμίσματα.... (από την εφημ. ''Φωνή των Πειραιωτών'' 29/10/14)

«Της πατρίδας η σημαία / έχει χρώμα γαλανό / και στη μέση χαραγμένο / έναν κάτασπρο σταυρό. / Κυματίζει με καμάρι / Δεν φοβάται τον εχθρό / σαν τη θάλασσα είναι γαλάζια / και λευκή σαν τον αφρό». 

 Ένα από τα πατριωτικά ποιηματάκια που μας μάθαιναν στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό! Για μέρες πριν μας μιλούσαν οι δάσκαλοι και οι γονείς στο σπίτι, για όσα έζησαν ή άκουσαν από τους γονείς τους, ή διάβασαν! Εμείς άραγε τι κάναμε για τις νεότερες γενιές; Ξεχάσαμε να μιλάμε … τρέχαμε για τα καλύτερα! Ασθένησαν οι δικές μας μνήμες και δεν πέρασαν στις νεότερες γενιές! Ελάχιστες οι αναφορές στα γεγονότα, εξασθένηση του πατριωτικού συναισθήματος, χάσαμε την ουσία! Μείναμε στους πανηγυρισμούς και τα »χρόνια πολλά» που συνήθως λέμε στις Εθνικές Επετείους, έτσι αόριστα και γενικά, επί της ουσίας γνωρίζουμε ελάχιστα έως καθόλου! Ειδικά τα νέα παιδιά που αν τα ρωτήσεις τι γιορτάζουμε στις 28 Οκτώβρη, μπορεί και να σου πουν »την απελευθέρωση από τους Τούρκους»! 

 Επιδείξαμε μεγάλη αδιαφορία για τα κοινά, για Πατριωτικά θέματα, για την ιστορία μας, για όλα! Βλέπαμε μόνο πώς θα κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη υλικά και ξεχάσαμε το »ανθρώπινη», ξεχάσαμε την πατρίδα! Εθνική ομοψυχία δεν υπάρχει πλέον! Δυο φορές το χρόνο μόνο θυμόμαστε να γιορτάσουμε κι ας μην ξέρουμε τι και πώς! Άραγε πόσο αγαπάμε αυτό τον τόπο; Κι εμείς οι μεγαλύτεροι και οι νεότεροι; Συμβάλαμε, έστω ακούσια, στην εξαφάνιση μας! Αφήσαμε πόρτες και παράθυρα ανοιχτά να μπουν οι κλέφτες της πατρίδας, των ονείρων μας, της ζωής μας! Αγκαλιάσαμε την «εξέλιξη» των «προηγμένων χωρών», γίναμε μιμητές κάθε κενοτομίας, ακόμα και σε τρόπο ζωής και σε συμπεριφορές και ξεχάσαμε την καταγωγή μας και τους ένδοξους αγώνες παλαιοτέρων γενιών! 

Φτιάξαμε »φρούρια» σπίτια για να φυλακίσουμε τη ζωή μας! Μαζί με την πολυτέλεια φορτωθήκαμε τη μοναξιά μας που την κουβαλάμε παντού! Από τότε που έπαψε το Κυριακάτικο τραπέζι στην οικογένεια, οι συζητήσεις και οι μνήμες γύρω απ” αυτό, χάσαμε τη μπάλα! Από τότε που οι παππούδες και οι γιαγιάδες ήταν μόνο για baby-siting, από τότε που υιοθετήσαμε την »απελευθέρωση» των πάντων, χάσαμε την επαφή ακόμα και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια! Χάθηκε ο σεβασμός, χάσαμε τις αξίες, χαθήκαμε μέσα στη δίνη της »προηγμένης» ζωής! Μπορεί να μην είχαμε πάει έστω και μια φορά στην Ακρόπολη ή στους Δελφούς, ωστόσο, τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, είχαμε ταξιδέψει στο Εξωτερικό! Τα Σαββατοκύριακα ή τις γιορτές δεν μας χωρούσε το σπίτι μας, έπρεπε κάπου να πάμε, να φύγουμε! Έτσι κι έλεγες πως θα μείνεις Αθήνα και δεν θα πας κάπου, σε κοιτούσαν περίεργα! Αυτά και άλλα πολλά μου ήρθαν σήμερα στο μυαλό, εν όψει του εορτασμού του ΟΧΙ, ένα »όχι» που το είπε ένας ολόκληρος λαός! Ένας λαός που κάθε άλλο παρά ευημερούσε τότε, του έλειπαν αρκετά για να μην πω πολλά, όμως διέθετε περηφάνια και αγάπη για την πατρίδα! Κάτι που εμείς οι νεώτεροι, μάλλον έχουμε απολέσει! 

 Ακολουθήσαμε την »πρόοδο» και το δρόμο της »καλοπέρασης» και ιδού το αποτέλεσμα! Χάσαμε τον έλεγχο της κατάστασης και μας γύρισαν 50 χρόνια πίσω και το κακό είναι πως δεν έχουμε τα κατάλληλα εφόδια για νέο »ΟΧΙ»! Δεν έχουμε άμυνες, οράματα, αξίες! Και το χειρότερο, ακόμα και τώρα εδώ που φτάσαμε, δεν θέλουμε να δούμε τα λάθη μας! Λειτουργούμε ακόμα ως οπαδοί ομάδας, έξω από κάθε κοινό αίσθημα και κοινό συμφέρον, χωρίς καμιά κοινή γραμμή! Το »40 με χαρά έστελναν τα παιδιά τους στον πόλεμο, σήμερα με χαρά τα στέλνουμε έξω! 

Αφήσαμε τα πράγματα στην τύχη τους για πολλά χρόνια και μοιραία τώρα εισπράττουμε τους καρπούς της αδιαφορίας και της όποιας βόλεψής μας! Ευκαιρία λοιπόν αυτή η μέρα να μας κάνει να σκεφθούμε κάποια πράγματα, να ξεθάψουμε μνήμες, να ξαναβρούμε τον εαυτό μας που κάπου έχει χαθεί μέσα σε όλα αυτά, αν έχει χαθεί, να αποδώσουμε φόρο τιμής στους ανθρώπους που έχυσαν το αίμα τους γι” αυτόν εδώ τον τόπο και να ψάξουμε να βρούμε το δρόμο μας ξανά!

 »Ας είναι περήφανη μάνα, που έκανε τέτοια παιδιά, που έτοιμα είναι να πέσουν, με τα όπλα τους μεσ” τη φωτιά!» Πόσο ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα αυτά τα λόγια; Ας το σκεφθεί ο καθένας μόνος του!… Εύχομαι να φθάσει η στιγμή που θα ξεφωνίσουμε και πάλι ένα μεγάλο «ΟΧΙ»! Χρόνια καλύτερα εύχομαι στην Ελλάδα και σε όλους μας! 

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Περισσότερα θα χρωστάς και …. Λιγότερα θα παίρνεις

Ψυχανεμίσματα….Posted by Φωνή Πειραιωτών |

  Βγαίνουμε δε βγαίνουμε από το Μνημόνιο, γεγονός είναι ένα, όλο και πιο μέσα μπαίνουμε … μας έχουν δέσει χεροπόδαρα, μας έχουν φεσώσει για 3 ζωές και μας έχουν υποθηκεύσει … αυτή είναι η αλήθεια, όποιος επιζήσει ως το 2030 ίσως βρεθεί ξανά στα επίπεδα του 2008-2009! 
Μας χρησιμοποίησαν για να καμουφλάρουν και να εξαγνίσουν, την όποια αποτυχία του συστήματος Ε.Ε. Εξακολουθούν να μας δείχνουν με το δάχτυλο και μετά από 5 χρόνια αφαίμαξης να μας λένε πως βρισκόμαστε προ νέου κινδύνου για έξοδο από το Εuro! Nα το χαίρονται λοιπόν το Euro τους, αφού το οραματίστηκαν με εκατομμύρια πεινασμένους και επαίτες! Τα στοιχεία που δίνει η ΕΛΣΤΑΤ αποκαρδιωτικά, αλλά ουδείς ενοχλείται! Τι σημασία έχει το πόσος κόσμος πεινάει; Αρκεί να είμαστε τα »καλά» παιδιά για τους δανειστές! Τα πάντα διαλύθηκαν με την δικαιολογία της ανασυγκρότησης και των μεταρρυθμίσεων! Κοινωνικές παροχές όλο και αποσύρονται κι όσο για τάχα καινούργιες παροχές σε ευπαθείς ομάδες (όπως π.χ. Κοινωνικό Τιμολόγιο ΔΕΗ), την πληρώνουν οι υπόλοιποι, μέχρι να στερέψουν κι αυτοί!
 Τα παίρνουν από τον ένα και τα δίνουν στον άλλο, διεκδικώντας και ψήφο γι” αυτό! Ας βγει κάποιος να μας πει αυτά τα 4 τελευταία χρόνια, τα εκατομμύρια που κόπηκαν από τις συντάξεις και οι εισφορές αλληλεγγύης εις 2πλούν, πού πήγαν! Στα Ασφαλιστικά Ταμεία πάντως όχι, γιατί αν πήγαιναν εκεί δεν θα μιλούσαμε διαρκώς για μεγαλύτερη μαύρη τρύπα! Βρήκαμε τώρα και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα των 4.800 Ε ετησίως! Μεγάλη υπόθεση, τα παίρνεις και σώζεσαι! Άσε που πρέπει να πληρείς προϋποθέσεις εξαθλίωσης για να τα πάρεις κι αυτά! Από το 2015 θα έχουμε και την ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη! Ευκαιρία να εξαθλιωθούν κι άλλοι στην πορεία! Όταν είναι για να πάρουν, βγαίνουν τάκα – τάκα οι νομοθετικές διατάξεις, όταν πρόκειται για να »δώσουν» ή να βελτιώσουν μια αδικία, χρειαζόμαστε μήνες για υλοποίηση, άσε που με τη γραφειοκρατία και τις προϋποθέσεις, καταλήγει για πολλούς δώρο άδωρο η κάθε εξαγγελία!
 Αυξήσεις σε όλα, αλλά μιλάμε για τα 0,10 λεπτά μείωση στο γάλα, λες κι από αυτό σώθηκε η επιβίωση του άλλου! Από 25/7 αυξήθηκε και η ΔΕΗ, πολλοί δεν το κατάλαβαν … έφυγε βλέπεις το χαράτσι και τους φάνηκε ο λογαριασμός φθηνότερος, οπότε η αύξηση πέρασε μια χαρά αόρατη! Και διερωτάται κανείς, με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και την ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη, θεωρούν ότι ο πολίτης μπορεί να επιβιώσει; Σίγουρα όχι, αλλά φαίνεται πως δεν τους ενδιαφέρει ο αριθμός των πεινασμένων που όλο και θα αυξάνει, αρκεί να είναι εντάξει στους αριθμούς που έχουν συμφωνήσει και υπογράψει προ πολλού! Από ψωροκώσταινα καταλήξαμε φτωχοσυμπέθεροι της Ευρώπης και επαίτες του Euro! 
Eκεί μας οδήγησαν όλες οι Κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης με κορύφωση, αυτές της τελευταίας 15ετίας! Σου έδειξαν και σου έταξαν μια άνετη ζωή, πάλαιψες για καλύτερες μέρες και τώρα έρχονται και σου λένε «δώστα μου»! Όλοι αυτοί που πλούτιζαν στην πλάτη σου για χρόνια ολόκληρα, είναι και θα είναι μια χαρά και θα σου ασκούν και κριτική και θα σε επιπλήττουν! Και απ” ότι φαίνεται δεν υπάρχει έλεος, βλέπουν μόνο το στόχο, νοιάζονται μόνο για τις καρέκλες τους και για ολίγους εκλεκτούς! 
 Γεγονός είναι ότι έρχονται πιο δύσκολες μέρες, μην παρασύρεστε από τον κατακλυσμό της καθημερινής παπαρολογίας! Μία κατά μόνας αναδρομή στα χρόνια που πέρασαν και ειδικά στο τι έχει συμβεί τα τελευταία 5 χρόνια στις ζωές μας, μπορεί να σας βγάλει από την πλάνη των όποιων υποσχέσεων!
 Όσο κι αν μας μιλάνε για ανάπτυξη και να συμβεί δεν αφορά εσένα κι εμένα, τον απλό μισθοσυντήρητο ή συνταξιούχο! Εκεί έχουν πέσει οι τίτλοι »τέλους»! Χρόνο με το χρόνο περισσότερα θα χρωστάς, λιγότερα θα παίρνεις! Και δουλειά να βρεις, θα είναι σαν το επίδομα ανεργίας η αμοιβή σου, ήδη έχουμε φθάσει σε επίπεδα τρελά 200 και 300 Ε μισθός το μήνα! Οικονομικό βοήθημα θα το έλεγα κι όχι μισθό! Στέρησαν την αξιοπρέπεια ακόμη κι από τον εργαζόμενο και τον μετέτρεψαν σε επαίτη, οι εργασιακές σχέσεις είναι πλέον στο επίπεδο »ότι έχετε ευχαρίστηση»! Όσο κι αν γίνομαι δυσάρεστη, αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς! Εκεί έχουν οδηγηθεί αρκετοί και έπονται κι άλλοι στη συνέχεια! 

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

ΑΡΜΕΝΙΖΟΝΤΑΣ!

ΤΑ ΑΚΟΡΝΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ - Ποίηση Νίκη Παπουλάκου

ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ - ΜΟΥΣΙΚΗ

ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΟΡΟ

Θάλασσα...

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ....(ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΆΙΟ!)

Γράφει, λοιπόν, η αξιόλογος αρθρογράφος Νίκη - Άννα Παπουλάκου:


"Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ' αυτή τη ζωή. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Και πρέπει να μάθουμε να συνειδητοποιήσουμε, να αλλάξουμε, να διορθώσουμε, να συζητήσουμε, να αναθεωρήσουμε, να αποδεχθούμε, να αποχαιρετήσουμε, να προχωρήσουμε!!
Θα πει κανείς "μα τα χαστούκια, η απώλεια εμψύχων και αψύχων, τα εμπόδια, η αποτυχία, η φτώχεια κ.ά. Τι μας λες τώρα; Τι λόγο έχουν να μας συμβαίνουν;".
Ας τα πάρουμε ένα - ένα με τη σειρά:
Τα χαστούκια είναι το έναυσμα για να ψαχτούμε, να επαναπροσδιοριστούμε, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να βρούμε τα πραγματικά θέλω μας, να γνωρίσουμε, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και τελικά να χαράξουμε με θετική σκέψη το παρακάτω, αφού πρώτα έχουμε καταλάβει τι έφταιξε!
Η απώλεια εμψύχων και αψύχων... Για όλα και όλους υπάρχει τέλος, αφού υπήρξε αρχή! Νόμος της φύσης, του σύμπαντος, των πάντων. Το μάθημα, σ' αυτή την περίπτωση, είναι να το δούμε, να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή μας είναι ένα πέρασμα και σ' αυτό το πέρασμα το πώς θα το ζήσουμε έχει να κάνει με μας.
Έχει να κάνει με τις επιλογές μας! Οι άνθρωποι οι δικοί μας που φεύγουν από τη ζωή, πέρα από τον πόνο και το κενό που μας αφήνει ο χαμός τους, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε πόσα ίσως δε ζήσαμε, ή πόσα λάθη κάναμε στα χρόνια που ήταν εν ζωή... καλές στιγμές που πιθανόν να στερηθήκαμε. Πόσο καλύτερα μπορούμε να ζήσουμε με τους εναπομείναντες δικούς μας, σε νέες βάσεις, νέα αντίληψη και με γνώμονα την αγάπη και μόνο!
Είναι το πιο δυνατό μάθημα το να αναγνωρίσεις τι πιθανόν έχασες και συγχρόνως σου δίνεται η ευκαιρία να το κερδίσεις, να το ζήσεις!
Τα υλικά αγαθά πάλι κι αυτά έρχονται και παρέρχονται, όπως όλα τα νιάτα, οι χαρές, η επιτυχία, η οικογένεια, η σταδιοδρομία, τα πάντα! Κάνουν τον κύκλο τους, εναλλάσσονται και ενίοτε σβήνουν, χάνονται ή μένουν ως απλή ανάμνηση!
Σημασία έχει λοιπόν το αν τα ζούμε όλα αυτά τη στιγμή που τα έχουμε, τη στιγμή που είμαστε μέσα σ' αυτά. Αν ναι, τότε θα νιώθουμε πάντα χορτάτοι και στα λίγα και στα πολλά, γιατί κάθε στάδιο της ζωής μας έχει την ιδιαιτερότητά του... γιατί να μην παίρνουμε όλες τις γεύσεις όπως ακριβώς μας έρχονται; Γιατί δυσκολευόμαστε να λειτουργούμε μέσα σ' όλα αυτά που στην ουσία τα θέλουμε, μα συνήθως τα ζητάμε ή τα περιμένουμε στην επόμενη στιγμή... με αποτέλεσμα τότε που μας έρχονται ή τα έχουμε να μην τα γευόμαστε.
Τα εμπόδια, η αποτυχία, οι δυσκολίες στη ζωή, μας κάνουν πιο δυνατούς, μας αναγκάζουν να αναθεωρούμε πρόσωπα και πράγματα και να επαναπροσδιορίζουμε τα θέλω μας και τον τρόπο πραγμάτωσής τους! Είναι το αλατοπίπερο, αν θέλετε, που κάνει τη διαφορά στα υπόλοιπα!
Όσο για τη "φτώχεια" παλεύεται! Μας μαθαίνει τον αγώνα για κάτι καλύτερο (το οποίο και πάλι εμείς το επιλέγουμε ποιο κι ως πού θα είναι), μας εκπαιδεύει στο να αντέχουμε να είμαστε ολιγαρκείς, αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι, αρκεί να έχουμε ποιότητα στη ζωή μας, και η ποιότητα δεν είναι προνόμιο των πλουσίων μόνο!
Η ποιότητα ξεκινάει από μέσα μας, από την ψυχή και το μυαλό, τη σκέψη μας! Αν εκεί βάλουμε τον πλούτο μας, δεν θα χωρέσει ποτέ η "φτώχεια" στη ζωή μας, σαν δυνάστης, σαν δηλητήριο.
Θα είναι μια λέξη που θα προσδιορίζει, πρακτικά θέματα, που όμως αντιμετωπίζονται, αρκεί να έχουμε βρει την ισορροπία του νου και της ψυχής μας.
Μη μου πει κανείς πως δεν έχει γνωρίσει φτωχούς κι ευτυχισμένους, όπως πάλι πλούσιους και δυστυχισμένους; Γιατί και η ευτυχία είναι κάτι που αν δεν το βρούμε πρώτα μέσα μας, μάταια το αναζητούμε στα πέριξ!
Τελικά είναι αυτό που έλεγα και θα λέω πάντα!
Δυο τρεις φορές το χρόνο ο καθένας μας αν κάνει μια επίσκεψη σε ένα νοσοκομείο, ένα γηροκομείο, ορφανοτροφείο, ή σε κάποια φτωχογειτονιά, έχει πολλά να μάθει, τόσα που θα τον κάνουν αν εξελίσσεται πραγματικά ως άνθρωπος και να αντιμετωπίζει τα πάντα στη ζωή του διαφορετικά.
Άλλωστε, ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και διαφορετικός, λίγοι όμως είναι εκείνοι που το ανακαλύπτουν και το αποδέχονται! Ίσως, γιατί η μοναδικότητα, η ιδιαιτερότητα, η διαφορετικότητα, θέλει κόπο, θέλει δουλειά, θέλει αντοχές, θέλει δύναμη και όλα αυτά φοβίζουν...
Το πρόβλημα είναι στην "αποδοχή" και όλα τα κακώς κείμενα στις ζωές μας, εκεί κολλάνε, στην άρνησή μας για "αποδοχή". Την αποδοχή τη ζητάμε συνήθως από τους άλλους, ποτέ από εμάς τους ίδιους! Ορισμένες φορές πονάει δε λέω, μα μετά έρχεται η λύτρωση και το αίσθημα της ελευθερίας, της διάθεσης για νέα ζωή, νέα ξεκινήματα!
Ποτέ δεν είναι αργά για ένα εκ βάθους "λίφτινγκ" ψυχής και σκέψης!!

==============================================================================

πηγή Πουρνάρι Δομοκού (αναδημοσίευση από εφημ. ''Η ΝΙΚΗ'' Μαρτ./2008)

ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΦΟΥΚΑΡΑ...

Ποιος το περίμενε Ελληνάρα φουκαρά
Εσύ που έτρεχες να πιάσεις τον παρά…
Κι όλο σου ρίχνανε και κάποιο κοκαλάκι ,
Για να σ’ αποκοιμίζουνε και να’ σαι στρατιωτάκι….

Εσύ που αγρόν αγόραζες βαθιά στην πολυθρόνα
Κι αυτοί σου παίρναν τη μπουκιά χρόνια από το στόμα….
Ποιος να σου το’ λεγε λοιπόν πως θα στα παίρνανε όλα
Και θα’ μενες εμβρόντητος με άδεια κατσαρόλα.

Ελληνάρα , αδερφέ μου φουκαρά,
Πρώτα σε μάθανε να ζεις με δανεικά,
Έρχονται τώρα να σ’ αδειάσουν και την τσέπη
Και σε παραμυθιάζουνε πως τάχα έτσι πρέπει!!
============================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

ΔΡΟΜΟ ΔΙΑΛΕΞΕ ΚΑΙ ΖΗΣΕ!

΄Εχει γυρίσματα ο καιρός,
φέρνει τα πάνω κάτω,
χρώματα αλλάζει ο ουρανός
και στη ζωή του καθενός,
υπάρχει ένα κοντράτο!…

΄Αλλοι στην πίστα της ζωής
και άλλοι στην πλατεία,
σε λιγοστούς οι προβολείς
κι όλα τα φώτα της σκηνής,
κι άλλοι στα θεωρεία!

΄Ένα λαχείο είναι η ζωή,
που παίρνεις σα γεννιέσαι…
μα έχει κλήρωση ανοιχτή
κι όταν σου έρθει η καλή,
είσαι αλλού, ξεχνιέσαι!...

Γι’ άλλους ο δρόμος στενωπός
και γι’ άλλους λεωφόρος,
για όλους ίδιος ο καημός,
και της καρδιάς ο σπαραγμός,
…ίδιος στον πόνο ο φόρος!

Δρόμο διάλεξε και ζήσε,
Με όσα έχεις κι όπως είσαι!
=============================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
(Μελοποιήθηκε Συνθέτης Γιώργος Στάντζος)

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!...

Το κορμί φυλακή
Η καρδιά σε κλουβί
Κι αναπάντητα τόσα γιατί!...
Βγαίνει ο νους στη σκοπιά,
Τα όνειρά μου πουλιά,
Που πετάξανε, φύγαν μακριά!

Διψασμένη η ψυχή,
Και το σώμα βαρύ,
Άντε πάλι ξανά απ’ την αρχή!
Η αγάπη πονά
Και εσύ πουθενά,
Της ζωής μου έχω γίνει σκιά!



Ρεφραίν

Οι μεγάλες στιγμές
Μένουν πάντα στο χθες
Οι αγάπες σελίδες κενές….
Η ζωή μας μικρή,
Προσπερνάει κι αυτή
Σε ξεχνάει αν δεν είσαι ΕΚΕΙ!
=============================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
(Γράφτηκε πάνω σε μουσική του Συνθέτη Γιώργου Στάντζου, κυκλοφορεί σύντομα)

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ!

Περνούν τα χρόνια γρήγορα
περνάει κι η ζωή μας
τα πάντα είναι εφήμερα
και κάθε νέο σήμερα,
μικραίνει τη ζωή μας.

Δικές μας οι επιλογές,
δικά μας και τα λάθη,
αδέρφια οι λύπες κι οι χαρές,
ανατροπές, μετατροπές
γεμίζει το καλάθι!

Ζήσε λοιπόν το σήμερα,
μην κυνηγάς τη χίμαιρα …
και μην αφήνεις να περνούν
άσκοπα μέρες , χρόνια…
είτε με λίγα, είτε πολλά,
κανείς δε ζει αιώνια.

=========================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΟΝΤΡΑ!

Στου μυαλού την αρένα
Θυμωμένες οι σκέψεις
Βομβαρδίζουν τη σιωπή
Και τη σπάνε!
Νυσταγμένη η Ελπίδα…
Ένας ήλιος που σβήνει
Ένα φεγγάρι που χάνεται,
Μια συννεφιά μόνιμη!
Παντού Δύση!...
Και μετά σκοτάδι βαθύ!
Ανατολή αμφίβολη,
Άχρωμο ξημέρωμα,
Μια νύχτα δίχως όνειρα,
Αβέβαιο ξύπνημα!
Κι εσύ λαθρεπιβάτης στο σήμερα
Προσπαθείς να ξεφύγεις.
Ο ορίζοντας κλείνει,
Τα φτερά τσακίζουν
Κι ο άνεμος κόντρα!
Βουητό από σκέψεις
Σαν τρομαγμένο μελίσσι…
Η ψυχή κουρασμένη,
Το σώμα βαρύ…
Σέρνεις το βήμα
Καρτερώντας ένα ξημέρωμα
Μα μόνο του δε θα’ ρθει!
===========================
Νίκη - ΄Αννα Π.

ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ...

Ψυχανεμίσματα….

Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι αλλιώτικα από τα άλλα…΄Άλλες χρονιές εορταστική ατμόσφαιρα ξεκινούσε απ’ το Νοέμβρη, φώτα παντού, στολίδια….είναι ήδη Δεκέμβρης και διασχίζοντας δρόμους είναι ζήτημα αν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο συναντάς ένα μπαλκόνι στολισμένο ή ένα μαγαζί…άλλωστε τα περισσότερα έχουν κλείσει.
Κατάφεραν να μαυρίσουν οι ψυχές και να μην έχουν διάθεση ούτε ένα δέντρο να στολίσουν κι εδώ που τα λέμε, όταν δεν έχεις να φας και να πληρώσεις τους λογαριασμούς πού να βρεις τη διάθεση για στολίδια!
΄Όμως ας το πάρουμε λίγο αλλιώς…και με απλά πράγματα φτιάχνεις μια όμορφη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο σπίτι, ας αφήσουμε τη φαντασία μας να λειτουργήσει και να χαρούμε αυτές τις μέρες που έρχονται με αυτά που έχουμε. Η χαρά βρίσκεται στα απλά πράγματα…αν αφήσουμε να μας κυριεύσει η μαυρίλα και η απογοήτευση τη διώχνουμε ακόμα πιο μακριά μας.
Καιρός να θυμηθούμε πως περνούσαμε τα παιδικά μας χρόνια…με λιγότερα και με γέλια και τραγούδια τα σπίτια κι ας είχε το τραπέζι ψωμί κι ελιά! Ας ξαναθυμηθούμε ανθρώπους, φίλους, γνωστούς, συγγενείς που ξεχάσαμε κάπου στο τρέξιμο της ‘’καλής ζωής’’… η καλή παρέα, η συντροφιά είναι το καλύτερο αντίδοτο! Ευκαιρία να ξεκουράσουμε λίγο την ψυχή και το μυαλό μας που γυρνά σα σβούρα με όλα αυτά που συμβαίνουν!
Κι απ΄ ότι φαίνεται…θα πάει μακριά η βαλίτσα…τι θα γίνει λοιπόν; Θα τρελαθούμε ή θα πεθάνουμε; Πρέπει να βρούμε άμυνες, αντιστάσεις … ας μην ξεχνάμε να γελάμε πότε – πότε, η ψυχική υγεία οδηγεί και σε υγιείς σκέψεις και λύσεις. Η διαρκής στενοχώρια μειώνει τις αντοχές και δε βγάζει κάπου!
Κι αν δεν πάρουμε το ΄Ελατο φέτος, δεν πειράζει, ένα μικρό δεντράκι φτάνει για να δώσει γιορταστική ατμόσφαιρα στο σπίτι…και θα το έχουμε και στο πατάρι για του χρόνου! Χαρείτε τους ανθρώπους σας, αυτούς που αγαπάτε και σας αγαπούν! Οι στιγμές , οι μέρες περνάνε, οι άνθρωποι κάποια στιγμή φεύγουν κι είναι φορές που δεν τους έχουμε ζήσει όσο θα έπρεπε… η επαφή , η επικοινωνία δίνει δύναμη. Η απομόνωση και η μοναξιά ειδικά αυτές τις μέρες, είναι κακός σύμβουλος.
Δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα… συγχωρείστε μου το παραλήρημα….εύχομαι κάθε σπίτι να γεμίσει με χαρά αυτές τις μέρες και οι άνθρωποι να έρθουν πιο κοντά!
=====================================================================================
Νίκη-΄Αννα Παπουλάκου.(Εφημ. ''ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' ΔΕΚ./2010)

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ!

Αλλού με στέλνει το μυαλό
κι αλλού η καρδιά με πάει,
ρίχνω μια πέτρα στο γιαλό…
μαζί κι ότι πονάει!
Είναι ένα πέρασμα η ζωή
κι εμείς λαθρεπιβάτες,
πάνω σε πλοίο της γραμμής
με κουρασμένες πλάτες.

Η σκέψη ελεύθερο πουλί
μα, η καρδιά πιλότος,
και το εγώ του καθενός
για να γεμίζει ο τόπος!
Ασ’ το ‘’εγώ’’ σου κατά γης,
αυτό εδώ θα μείνει…
ψάξε το ‘’είναι’’ σου να βρεις
σ’ αυτό ο κύκλος κλείνει!

Tα καλοκαίρια τα ζεστά,
διαδέχονται χειμώνες…
οι μέρες μας μικραίνουνε,
τα όνειρα πεθαίνουνε…
κι είναι οι καρδιές μας μόνες!
===============================

ΝΙΚΗ ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ....

Είναι κάτι στιγμές που το δίκιο σε πνίγει,
κι η καρδιά σε μινόρε φορτσάρει...
είναι κάποιες φορές που ο θυμός σε τυλίγει
και ο νους σπαρταράει σαν το ψάρι!

Είναι κάποιες στιγμές που στερεύει το δάκρυ,
και κανείς δεν μπορεί να σε νοιώσει!
Σε κυκλώνουν σιωπές και κουρνιάζεις στην άκρη,
Λυτρωμού αποζητώντας μια δόση!

Είναι κάποιες φορές που σου κλέβουν τη θέα
κι εσύ μένεις βουβός με τον πόνο παρέα,
είναι ώρες σκληρές, δεν μπορείς πια να κλάψεις...
μένει μόνο να δεις ποιον ή ποιους θα διαγράψεις!

============================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.