Αλλού με στέλνει το μυαλό
κι αλλού η καρδιά με πάει,
ρίχνω μια πέτρα στο γιαλό…
μαζί κι ότι πονάει!
Είναι ένα πέρασμα η ζωή
κι εμείς λαθρεπιβάτες,
πάνω σε πλοίο της γραμμής
με κουρασμένες πλάτες.
Η σκέψη ελεύθερο πουλί
μα, η καρδιά πιλότος,
και το εγώ του καθενός
για να γεμίζει ο τόπος!
Ασ’ το ‘’εγώ’’ σου κατά γης,
αυτό εδώ θα μείνει…
ψάξε το ‘’είναι’’ σου να βρεις
σ’ αυτό ο κύκλος κλείνει!
Tα καλοκαίρια τα ζεστά,
διαδέχονται χειμώνες…
οι μέρες μας μικραίνουνε,
τα όνειρα πεθαίνουνε…
κι είναι οι καρδιές μας μόνες!
===============================
ΝΙΚΗ ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου