Επιτέλους χειμωνιάζει!

 

Επιτέλους ο καιρός ήρθε στα ίσα του, να καταλάβουμε πως χειμωνιάζει, να μπούμε και στο κλίμα των Χριστουγέννων. Πολλοί στόλισαν από τις αρχές του Νοέμβρη, ακόμα κι από τέλος Οκτώβρη, αλλά δε σου κάνει αίσθηση αν δεν συνδυάζεται και με το ανάλογο καιρικό κλίμα. Έχουμε συνδυάσει τα Χριστούγεννα με χιόνια στο καμπαναριό, με τη ζέστη που είχαμε, νόμιζες πως βλέπεις εικόνες από άλλα μέρη. Άντε λοιπόν να μπαίνουμε στο κλίμα των εορτών σιγά-σιγά. Θα βρούμε θέμα το καλάθι των Χριστουγέννων, θέμα για τις τιμές των προϊόντων που απασχολεί καθημερινά τον πολίτη που δύσκολα τα βγάζει πέρα πλέον.Τα λόγια αποκτούν αξία αν συνοδεύονται από πράξεις, όπως και οι αξίες και οι αρχές, αν δε τεκμηριώνονται με τρόπο ζωής είναι μόνο λόγια. Έχουμε χορτάσει λοιπόν από ''μεγάλα'' λόγια και τηγανίτα τίποτα! ''Δεν είμαστε Μπανανία'' ... ''δεν θα κερδοσκοπούν οι Πολυεθνικές'' ...  ''είμαστε δίπλα στον πολίτη'' ... '' μαζί θα περάσουμε την κρίση'' και πολλά άλλα παρόμοια. Το θέμα όμως παραμένει  στο ''εσύ είσαι στα ψηλά κι εγώ στα χαμηλά'' που έλεγε κι ένα τραγούδι! Τα περισσότερα είναι λόγια χωρίς αντίκρυσμα δυστυχώς.  Ποιος είναι δίπλα στον πολίτη, όταν δε φτάνουν τα χρήματα για να πληρώσει τη ΔΕΗ ή το νοίκι, το δάνειο, τα φάρμακα; Μαζί κλαίνε τα βράδια;

Υπάρχει μεγαλύτερη ταπείνωση για έναν άνθρωπο που όλη του τη ζωή δούλεψε κι έζησε αξιοπρεπώς, να καταλήξει στα γεράματα να μην έχει να πληρώσει λογαριασμούς, να φάει, να πάρει φάρμακα και να περιμένει την όποια ελεημοσύνη συμπολιτών ή Κράτους; Εκεί έχει οδηγηθεί μεγάλη μερίδα συνταξιούχων, ειδικά όσοι δεν διαθέτουν άλλους πόρους πέραν της σύνταξης, ακόμα και αυτοί που θεωρούνται ''μεγαλοσυνταξιούχοι'' με σύνταξη άνω των 800 Ε, δύσκολα τα καταφέρνουν. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων 12 ετών τους οδήγησαν σε αυτό το σημείο και είναι οι ίδιοι που εμφανίζονται ως Σωτήρες, ή Ελεήμονες δίνοντας επιδόματα. Οι περισσότεροι συνταξιούχοι θα φύγουν με το παράπονο καθότι δεν προβλέπεται αποκατάσταση αυτής της αδικίας. Γενικά όποιο μέτρο εφάρμοσαν με οριζόντιες περικοπές, τίποτα δεν έσωσε, (βλέπε Ταμεία συντάξεων), τίποτα δεν πάταξε (βλέπε φοροδιαφυγή), τίποτα δεν διόρθωσε (βλέπε απάτες με συνταγογραφήσεις κλπ.).  Λειτούργησαν μόνο ως ''αρπαχτές'' και παράλληλα ως φτωχοποιητές της Κοινωνίας.  Κανείς δε νιώθει ένοχος όμως για όλα αυτά, κανείς δε νιώθει ντροπή. Φτάσαμε σε σημείο να κλέβουν τις ελιές από τα δέντρα, νέα μόδα τώρα αυτή.  Το λάδι χρυσάφι το πληρώνουμε, αλίμονο από αυτούς στις πόλεις που δεν διαθέτουν και 10 ρίζες ελιές σε χωριό. Θα πουν το λάδι , λαδάκι! Η διαφορά της δεκαετίας ''50-''60 με το τώρα είναι η εξής: στο τότε υπήρχε φτώχεια αλλά υπήρχε και προοπτική βελτίωσης, ενώ σήμερα υπάρχει μόνο πτώχευση νοικοκυριών με καμιά προοπτική , ορίζοντας φτώχειας! ''Ψωμί-παιδεία-ελευθερία'' το σύνθημα πριν 50 χρόνια ... παραμένει το ίδιο και χειρότερο, επίκαιρο στο σήμερα.  Και δε με θλίβουν τόσο όλα αυτά που συμβαίνουν, όσο το ότι  κάποιοι γύρω  αρνούνται να δουν πως συμβαίνουν, ή τα επικροτούν κιόλας!

 Σ' αυτό τον τόπο δυστυχώς ποτέ δεν καταφέραμε να κάνουμε δίκαιη απόδοση ευθυνών, καθώς και σωστό επιμερισμό δικαιοδοσιών και εξουσιών... ''εγώ το λέω του σκύλου μου κι ο σκύλος στην ουρά του'', πολλά πράγματα ''λειτουργούν'' έτσι δυστυχώς! Γι' αυτό και όσες Εξεταστικές κι αν ορίζονται δύσκολα καταλήγουν σε συμπεράσματα και αποδόσεις ευθυνών.  Ίσως και γι' αυτό οι δικαιοδοσίες μπερδεύονται για να μη βγαίνει άκρη σε περίπτωση ''ατυχήματος''! Πόσα ασήμαντα τα κάνουμε σημαντικά και πόσα σημαντικά γαργάρα; Είμαστε σπουδαίοι σε αυτό!

 Και ο πόλεμος καλά κρατεί με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, αιματοχυσία,  με ερείπια , περιοχές ολόκληρες ισοπεδωμένες. Και πού θα πάει αυτός ο κόσμος, όσοι σώθηκαν; Πού και πώς θα ζήσουν;  Τελικά οι Μεγάλοι που κυβερνούν, αντί να παλεύουν για μια καλύτερη Κοινωνία, οδηγούν τις Κοινωνίες στον όλεθρο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο! Μόνο τα δικά τους βαλάντια και των παρατρεχάμενων τους είναι εύρωστα και αυξανόμενα διαρκώς! Οι λαοί υποφέρουν και πληρώνουν τη μανία των μεγάλων συμφερόντων.    Η Ουκξρανία για την ώρα ''ξεχάστηκε'' αν και ψιθυρίζεται πως κάπου σε κάποια λύση θα καταλήξουν, θα δούμε. 

 Το συμφέρον όταν κυριαρχεί,  είναι ότι χειρότερο ακόμα κι ανάμεσα σε αδέρφια, φίλους. Είναι καταστροφικό συνήθως! Κι όλα αυτά γιατί παρ' όλο που είμαστε περαστικοί από αυτή τη ζωή, από αυτό τον Πλανήτη, όσο ζούμε φερόμαστε λες και είμαστε μόνιμοι και ιδιοκτήτες των πάντων, ακόμα και του καιρού και του στερεώματος!  Το δικαίωμα χρήσης που μας παρέχεται, το έχουμε μεταφράσει σε ιδιοκτησία και κυριαρχία στα πάντα και στους πάντες! Βλέπεις ανθρώπους με το ένα πόδι στον τάφο, να φτάνουν στα άκρα για 10 μέτρα γης. Καλά όσο για τα Μεγάλα συμφέροντα δεν το συζητώ, εκεί κι αν συμπεριφέρονται ως μόνιμοι κάτοικοι και ιδιοκτήτες του Πλανήτη και των αγαθών που προσφέρει!

Και φυσικά θα μείνω με την απορία,  για το πώς το 95% του Πλανήτη χρωστάει στο 5%. Αυτό το 5% πώς προέκυψε στους αιώνες; Έπεσε από άλλον Πλανήτη φέρνοντας χρήμα; ... Αστειεύομαι βέβαια!

Και αυτά τα χρέη φυσικά δεν θα αποπληρωθούν ποτέ, θα διαιωνίζονται βυθίζοντας τους λαούς σε μεγαλύτερες δυσκολίες, αναλόγως και κατά περίπτωση. Και φυσικά όταν μαλώνουν τα Βουβάλια στο βάλτο την πληρώνουν τα βατράχια.

Και κλείνω με μια ευχή ... να σταματήσει αυτή η αιματοχυσία και καταστροφή που έχουμε καταλήξει όλοι εμείς δυστυχώς,  ως ''Νέρωνες'' να βλέπουμε τις εικόνες σα να βλέπουμε ένα σήριαλ.

 

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''

                 Ψυχανεμίσματα... 23/11/2023.