Η ζωή είναι ένα ταξίδι, ένα πέρασμα, μια διαδρομή! Πες πως πήγες σ’ ένα μέρος που ξέρεις ότι δε θα ξαναπάς, τι θα κάνεις; Θα θελήσεις με λαχτάρα να το χαρείς, να το γνωρίσεις, να το ζήσεις! Αραγε το κάνουμε αυτό και στη ζωή μας; Ή ξεχνάμε να ζήσουμε αναβάλλοντας και περιμένοντας ; Μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα ... η ζωή τρέχει δεν περιμένει, ζήσε χωρίς αναβολές. Να βάζουμε στόχους, να κάνουμε όνειρα είναι υγιές, αρκεί να μη μας στερούν τη διαδρομή, αρκεί να μη μένουμε στάσιμοι ατενίζοντας τα. Αρκεί να μην ξεχνάμε να ζήσουμε, κοιτώντας το στόχο. Οι αναμνήσεις είτε καλές, είτε κακές είναι σημάδι ότι έζησες και αυτό είναι το θετικό της υπόθεσης! Και το γέλιο και το δάκρυ είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής, κι από τα δύο αυτά μαθαίνεις! Παρεμπιπτόντως, πόσους ρόλους αλήθεια παίζεις καθημερινά στη ζωή σου και ποιους απ' αυτούς αγαπάς; Το σκέφθηκες ποτέ; Ποιούς θα κρατούσες και ποιους θα άφηνες ή θα άλλαζες; Πόσο συχνά μιλάς με σένα; Πόσο συχνά γελάς ή κλαις με τα καμώματα σου και πόσο συχνά τα αγκαλιάζεις με αγάπη; Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, βελτιώνεται, προσαρμόζεται αρκεί να έχει καλή επικοινωνία με ειλικρίνεια με τον εσώτερο εαυτό του. Και φυσικά αν δεν το θελήσει, αν δεν το προσπαθήσει κι αν δεν βρει κανάλι επικοινωνίας ο ίδιος, καμιά εξωτερική βοήθεια δεν μπορεί να του χαρίσει ψυχική ισορροπία από μόνη της.
Και μιας και όλο για αλλαγή μιλάμε σε όλα και αλλαγή δε βλέπουμε, ευτυχώς που αλλάζει και κάτι... άλλαξε η ώρα νυχτώνει από τις 17.30, βαραίνει η ψυχολογία, στο βάθος ο χειμώνας παραμονεύει! Ας ευχηθούμε να είναι ήπιος χωρίς καταστροφές. Η πανδημία δε λέει να υποχωρήσει παρά τους εμβολιασμούς, όχι μόνο εδώ αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Δε λέει να υποχωρήσει ο ιός και οι μεταλλάξεις του. Κι εκεί που μιλούσαν για 3ο κύμα, φθάσαμε να μιλάνε για τέταρτο και πέμπτο κύμα. Άρχισε ήδη να συζητιέται και 4η δόση εμβολίου. Μια χαρά μέσα στην αβεβαιότητα, στην ανασφάλεια και στο φόβο εξελίσσεται η ζωή μας. Πολλοί φεύγουν γύρω κι όχι από covid μόνο αλλά κι από άλλες αιτίες, παρατηρείται αύξηση θανάτων σε σχέση με προηγούμενα χρόνια.
Η εγκληματικότητα στο ζενίθ ακόμα και μέσα σε οικογένειες. Τραγικά περιστατικά συμβαίνουν. Η φτώχεια όλο και απλώνει. Σύμφωνα με έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ 1 στους 2 Έλληνες κινδυνεύουν από την πανδημία της φτώχειας και το 31,5% των νέων κάτω των 18 ετών. Οι τιμές σε άνοδο, μισθοί και συντάξεις στάσιμοι ή σε κάθοδο. Τα ενοίκια πήραν πάλι τα πάνω τους σε βαθμό που γεννάται το ερώτημα πού θα βρει να μείνει ο Έλληνας πολίτης των 300 και 500 Ε μηνιαίως; Αν βάλεις και τη ΔΕΗ δίπλα στο νοίκι, μπορεί και να μην καλύπτονται από έναν ολόκληρο μισθό. Και παρ' όλα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν,πλημμύρες, φωτιές, σεισμοί, καταστροφές, ακρίβεια, μένουμε σταθερά στον κορωνοϊό ως κύριο θέμα μας και τα εμβόλια. Έχουμε διχάσει την Κοινωνία σε 2 στρατόπεδα , θλιβερή δε διαπίστωση πως το'' να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα'' έγινε '' να πεθάνει ο γείτονας''. Κι αυτό όλο θα τραβήξει δεν πρόκειται να τελειώσει σύντομα, όσο κι αν διαφημίστηκε τόσο η ελευθερία και η επιστροφή στην κανονικότητα με τα εμβόλια. Όλο και κάποια μετάλλαξη θα προκύπτει , όλο και κάποια νέα δόση εμβολίου θα χρειάζεται. Όρεξη να έχουμε, αντοχές και δύναμη για να κρατήσουμε. Το δε ενοχλητικό μεταξύ άλλων είναι και η επιλεκτική ανησυχία μας σε σχέση με συγκεντρώσεις και συνωστισμό, κατά περίπτωση. Άλλες μας εμπνέουν ανησυχία για μετάδοση της νόσου, ενώ για άλλες δεν περνάει καν από το μυαλό ή το στόμα μας παρόμοια ανησυχία!
Άραγε, πόσο πίσω πρέπει να γυρίσει το ρολόϊ για να βρεθούμε ξανά στο σημείο που χάσαμε το δρόμο; Μήπως πρέπει να γίνουμε και πάλι ενεργοί πολίτες και όχι απλά ενεργοί υπηρέτες του συστήατος, πρωταγωνιστές της απραξίας και της πολυθρόνας; Βολευτήκαμε ίσως τα προ κρίσης χρόνια με την πλαστή ευημερία που μας πρόσφεραν, και γι αυτό αποστασιοποιηθήκαμε από πολλά. ΄Όμως και το βόλεμα μας πρόδωσε, ήταν πρόσκαιρο για πολλούς απ'ότι απεδείχθη. Πού αλλού πρέπει να φτάσουν τα πράγματα για να αφυπνιστούμε; Μας γύρισαν στη10ετία του ΄'50, μόνο που τότε όση φτώχεια κι αν υπήρχε, υπήρχε και το γέλιο, η ελπίδα, η ανθρώπινη επαφή, η ανθρωπιά. Κάποιοι ακόμα ζουν με ψευδαισθήσεις και δεν θελουν να πιστέψουν πως αυτά που ξέραμε, έφυγαν και πάνε. Από καταναλωτικο κοινό καταντήσαμε αναλώσιμο.
Η υποκινούμενη σκέψη δεν είναι επικίνδυνη ούτε καταστροφική, ανοίγει δρόμο για περαιτέρω σκέψεις, γίνεται επικίνδυνη από τη στιγμή που λειτουργεί κατευθυνόμενη, και αυτό είναι κάτι που το επιτρέπεις ο ίδιος να σου συμβεί! ... Μέγα λάθος το να στέκεσαι μόνο στην ορατή όψη των πραγμάτων, αποκοιμίζει το πνεύμα του, με κίνδυνο κάποια στιγμή να βρεθεί σε αδιέξοδο, αφού δεν ασκήθηκε να σκέπτεται, να αποφασίζει και να επιλέγει ο ίδιος. Αφεθήκαμε χρόνια στις ανάγκες που μας δημιουργούσαν με εικόνες και ήχο, κι εμείς τρέχαμε να ικανοποιήσουμε, χωρίς ποτέ να ψάξουμε για τις δικές μας πραγματικές ανάγκες. Και δυστυχώς καταλήξαμε να μην μπορούμε να ικανοποιήσουμε ούτε τις ανάγκες επιβίωσης πλέον. ''Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα'' έλεγαν οι παλιότερες γενιές, τώρα δυστυχώς πολλοί θα περάσουν δύσκολο χειμώνα, εύχομαι τουλάχιστον να μην έχει σχέση με υγεία!
Καλή μας δύναμη για αγώνα και καλό μας μήνα!
Νίκη Άννα Παπουλάκου.
Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 04/11/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου