Συμπληρώσαμε αισίως 3 μήνες περιορισμού κατ’ οίκον και η
κατάσταση το ίδιο ρευστή, απλώς τα νούμερα ασθενών και νεκρών δείχνουν να έχουν
μειωθεί, αλλά και αυτό σχετικό είναι. Θα
ήταν πιο πιστευτό/αποδεκτό πάντως το να υπήρχε χάρτης απωλειών ημερησίως, τόσοι
από καρδιά, τόσοι από covid-19, τόσοι από καρκίνο
κλπ. Το να ακούς καθημερινά επικεντρωμένη ενημέρωση για ασθενείς και νεκρούς
από covid-19, αφ’ ενός κούρασε
και αφ’ ετέρου προκαλεί εθισμό στην αρρώστια και στο θάνατο. Αμφιβάλλω αν
φοβίζει πλέον, ίσως και γι’ αυτό σε αυτή την τρίμηνη καραντίνα, η εικόνα έξω
κατά τη διάρκεια της μέρας, μόνο καραντίνα δε θυμίζει! Ο φόβος πέρασε σε εθισμό
και ότι κι αν ακούν δεν αγγίζει! Άσε η καθημερινή τοποθέτηση γύρω από το θέμα,
που η μια αναιρεί την άλλη, και αυτό άλλος ένας λόγος που ο πολίτης έχει
γυρίσει την πλάτη. Άλλωστε αυτό που τον απασχολεί σοβαρά αυτή τη στιγμή είναι
και το θέμα της επιβίωσης. ¨Ηδη η ζωή του είχε βιαστεί την προηγούμενη δεκαετία
με τα διάφορα της οικονομικής κρίσης, ήρθε και η πανδημία και το τερμάτισε! Και
καλά για την ώρα είμαστε υπό περιορισμό, χρέη έχουν μετατεθεί, μοιράζονται
επιδόματα, το μετά να δεις τι έχει να γίνει! Το μέγεθος της καταστροφής αυτού
του πολέμου θα φανεί μόλις τελειώσει όλο αυτό του εγκλεισμού. Ήδη έχουν κλείσει
πολλά μαγαζιά και επιχειρήσεις ή έχουν μειώσει το προσωπικό στο ελάχιστο. Οι
εργασιακές σχέσεις στον Ιδ. Τομέα ήταν ήδη κλονισμένες, τώρα έσπασαν τελείως.
Ήρθε και η τηλεργασία για να μείνει, όπως και τόσα άλλα που μας ‘’επέβαλαν’’
για εξυπηρέτηση μας λόγω καραντίνας, ήτοι συναλλαγές μέσω διαδικτύου, αγορές
κλπ. Δεν θα υπήρχε καλύτερη ευκαιρία για χειραγώγηση του πλήθους σε νέες
συνήθειες και τρόπο ζωής. Έτυχε ή πέτυχε; Το μέλλον θα δώσει την απάντηση.
Πάντως η ζωή παίρνει άλλη τροπή, δύσκολο να επανέλθει στον τρόπο ζωής που
ξέραμε, μάθαμε στην απομόνωση, την απομάκρυνση από συγγενείς και φίλους, την
απόσταση μεταξύ μας και όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μια ψυχολογική αναταραχή.
Κλονίζονται τα νεύρα, είναι όλοι στο τσακ για καβγά. Άλλωστε βλέπουμε και την
αγριότητα σε εγκλήματα γύρω, ακόμα και ενδοοικογενειακά.
Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστεί κανείς το ‘’από
Δήμαρχος κλητήρας’’, και δυστυχώς αυτό συνέβη σε πολλούς αυτά τα τελευταία
χρόνια! Αυτές τις μέρες απασχόλησαν την κοινή γνώμη το θέμα βιασμός, σεξουαλική
παρενόχληση, κακοποίηση κλπ. Φυσικά είναι υποκριτικό να δηλώνουν κάποιοι ότι
πέφτουν από τα σύννεφα … λες και δε ζουν στην Κοινωνία, λες και δεν ξέρουν πως
μέσα στις όποιες ανάρμοστες συμπεριφορές
είναι και αυτές δυστυχώς! Ας είναι, έστω και υποκριτικά, έστω και αργά, μακάρι
να υπάρξει ένα καλό μάθημα προς αποφυγή του φαινομένου στο μέλλον. Υπάρχουν όμως πολλές μορφές βιασμού που
μαστίζουν έξω, που δυστυχώς δύσκολα
επιβεβαιώνονται καθότι και οι συνέπειες
τους είναι ανυπολόγιστες και η βλάβη που επιφέρουν δεν είναι απόλυτα ορατή και συνεπώς
ακόμα πιο δύσκολα τιμωρούνται. Ο λαός μας υπέστη έναν σοβαρό βιασμό αυτά τα 10
χρόνια με την οικονομική κρίση, και τώρα έναν ακόμα μεγαλύτερο με την πανδημία!
Βέβαια στο τώρα ο βιασμός αφορά όλους τους λαούς, αλλά μιλάμε για εμάς.
΄Ημασταν ήδη πληγωμένοι και αυτή ήταν η
χαριστική βολή. Η συνέχεια θα δείξει πόσοι και ποιοι θα αντέξουν να
προχωρήσουν, και πόσοι άλλοι θα προστεθούν στη λίστα των νεόπτωχων!
Ακούμε και διαβάζουμε επίσης για τις μεταλλάξεις του ιού,
που κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τι και πώς, εικασίες είτε πως είναι πιο
θανατηφόρες, είτε πως είναι πιο μεταδοτικές, κάτι που μπερδεύει και πάλι τα ήδη
κουρασμένα μυαλά και ψυχές! Όπως και το θέμα μάσκα, τώρα διαβάζουμε πως οι
υφασμάτινες ίσως δεν προστατεύουν από τις μεταλλάξεις … επόμενο είναι ο κόσμος
να αντιδρά όπως αντιδρά, αψηφώντας κάποια πράγματα, είναι μια φυσιολογική
αντίσταση στο να μην τρελαθεί με αυτά που ακούει, διαβάζει και βλέπει στις
οθόνες! Άντε και θα ‘’σωθούμε’’ με το εμβόλιο όπως μας λένε, σύμφωνα με αυτά
που λέγονται, θα ζούμε με τα εμβόλια στο μέλλον; Αφού η ας το πούμε ανοσία
κρατάει 3-6 μήνες, αφού δεν είναι σίγουρο ότι δεν θα ασθενήσεις κι ας έχεις
εμβολιαστεί, αφού δεν είναι σίγουρο πως σε προφυλάσσει και από τις εναλλάξεις,
αφού …. αφού… αφού…. Το καλύτερο σενάριο λοιπόν θα είναι του να εμβολιαζόμαστε
ανά 6μηνο; Κι αν ω μη γένοιτο συμβεί κάτι, δεν θα φταίει το εμβόλιο αλλά ο
οργανισμός μας που δεν το άντεξε;
Αν όλα αυτά δεν είναι βιασμός για το μυαλό και την ψυχή
του δέκτη, τότε τι είναι; Περίπατος στην παραλία;
Καλή μας δύναμη και καλές αντοχές εύχομαι και να
καταφέρουμε να βγούμε σώοι και αβλαβείς από αυτό το τούνελ!
+++
Νίκη Παπουλάκου.
Πηγή : Εφημ. ''Η Φωνή των Πειραιωτών'' Ψυχανεμίσματα... 28/01/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου