Αναδιανομή ...

Δεν είναι ότι ευχάριστο να δρασκελίζεις σακούλες σκουπιδιών για να μπεις σπίτι σου, άσε το άρωμα που πρέπει να κρατάς τη μύτη σου για να περάσεις. Και όσοι μένουν στον 1^ο όροφο δεν μπορούν να ανοίξουν παράθυρο ή μπαλκονόπορτα από τη μπόχα! Γενικώς τα σκουπίδια είναι ένα πρόβλημα και τις κανονικές μέρες χωρίς στάσεις εργασίας! Έχουμε όλοι ποσοστό ευθύνης σε όλο αυτό, βλέπουμε ένα κάδο γεμάτο και τα πετάμε έξω από αυτόν, ενώ θα μπορούσαμε να τα κρατήσουμε για 1-2 μέρες στο μπαλκόνι μας. Αρκεί να τα ξεφορτωθούμε εμείς κι ας γεμίσει ο δρόμος και το πεζοδρόμιο.

Ναι μεν οι απεργοί μπορεί να έχουν το δίκιο τους, όμως τα σκουπίδια έχουν σχέση με τη Δημόσια Υγεία και σε μια ατμόσφαιρα ήδη επιβαρυμένη από πολλά, το να υπάρχουν στοίβες σκουπιδιών στους δρόμους, ακόμα χειρότερα! Ας ευχηθούμε να λήξει με ευνοϊκές συνθήκες το όλο θέμα και να καθαρίσουν οι δρόμοι! Κι εμείς όλοι ας είμαστε πιο προσεκτικοί γενικώς, όχι μόνο στις απεργίες.

Φάγαμε και τον Οκτώβριο που μας αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις από καιρό, πρωϊ-βράδυ φθινόπωρο και τις άλλες ώρες καλοκαίρι! Με το εορταστικό τριήμερο που πολλοί λόγω καιρού εκμεταλλεύτηκαν για να φύγουν από τις πόλεις. Ημέρα μνήμης η 28^η Οκτωβρίου, του ΟΧΙ που οδήγησε ένα λαό να τρέξει με τραγούδια και ενθουσιασμό στον πόλεμο, να πατήσει και να κερδίσει χαμένα εδάφη (Βορ. Ήπειρο), να καθυστερήσει τον εχθρό τρεις μήνες, κάτι που τον οδήγησε στην ήττα λόγω ψύχους όταν έφθασε Ρωσία, όταν άλλες Ευρωπαϊκές Χώρες έπεσαν σε 24 ώρες ή σε μια εβδομάδα! Μια χούφτα άνθρωποι λοιπόν οι Έλληνες, με ηρωϊσμό και ψυχή τα έδωσαν όλα στη μάχη! Αυτός ο ίδιος λαός που στη συνέχεια μόλις έφυγε ο εχθρός, αλληλοσπαράχθηκε. Ίσως γι’ αυτό γιορτάζουμε την αρχή του πολέμου κι όχι την απελευθέρωση, το τέλος του. Γιατί δυστυχώς εδώ υπήρξε δυσάρεστη συνέχεια πολέμου και μάλιστα πιο τραγική.  Κι ύστερα ήρθαν οι ‘’φίλοι, οι σύμμαχοι’’ που έκαναν για μια ακόμα φορά τη μοιρασιά κατά τα δικά τους συμφέροντα!

Έτσι γινόταν πάντα, όπως και τώρα αναδιανέμεται ο χάρτης του Πλανήτη βάσει νέων συμφερόντων και εξελίξεων. Κι εμείς είχαμε την ‘’ατυχία’’ να διαθέτουμε πλούτο ανεκμετάλλευτο, κάτι που προκαλεί τα ‘’αρπακτικά’’ να τρέξουν. Και για να σου πάρουν τον πλούτο για ένα κομμάτι ψωμί, ο καλύτερος τρόπος είναι να σε πτωχεύσουν, να σου δημιουργήσουν συνθήκες φόβου και αβεβαιότητας, να σε αποπροσανατολίσουν, να σε απομακρύνουν από κάθε τι που δίνει δύναμη και διάθεση για αγώνα! Και για να είμαστε ειλικρινείς,  ως ένα μεγάλο βαθμό το έχουν πετύχει ήδη! Πόσοι νοιάζονται για πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, ιστορία, παραδόσεις, ήθη και έθιμα πλέον; Ελάχιστοι. Οι υπόλοιποι είτε γιατί έχουν ξεφύγει από όλα αυτά με το χρήμα, είτε γιατί κυνηγάνε τον επιούσιο, είτε γιατί έγιναν αποδέκτες διαφόρων θεωριών, είτε γιατί ‘’δηλώνουν πολιτισμένοι’’ και θεωρούν απολίτιστους όσους έχουν σχέση με αυτά, στα χαρτιά μόνο είναι Έλληνες. Είναι οι καλύτεροι ένοικοι της παγκοσμιοποίησης.

Εδώ κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε τη γλώσσα μας, το τι μαργαριτάρια ακούγονται και γράφονται καθημερινά δε λέγεται! Αφήστε πια αυτά τα γκρίκλις που χρησιμοποιούν σχεδόν όλα τα παιδιά, αλλά και μεγάλοι, χάριν ευκολίας όπως λένε. Μια δυο γενιές ακόμα και θα ξεχάσουν να γράφουν Ελληνικά. Και δεν διαβάζονται … π.χ. όταν γράφεις Halkida διαβάζεται Αλκίδα, σωστό θα ήταν το Chalkida. Όπως και το ω που το γράφουν ως w ή το η ως h! Τίνος έμπνευση ήταν η αρχή όλου αυτού; Υπήρχαν παλιά τα Φραγκολεβαντίνικα όπως τα έλεγαν και τα χρησιμοποιούσαν ειδικά οι Ναυτικοί, όμως ήταν καθαρά η Ελληνική γλώσσα με λατινικό αλφάβητο, τώρα με τα γκρίκλις η Ελληνική γλώσσα βγαίνει παραποιημένη.  Δε βλέπω κανέναν να ανησυχεί για το φαινόμενο αυτό βέβαια, ούτε γονιό, ούτε δάσκαλο, ούτε και από τους Πάνω! Εκτός κι αν φροντίζουμε πάλι για τον ξένο πληθυσμό της Χώρας, να μην ξεχωρίζει ούτε στη γραφή, μη τυχόν και νιώσει ‘’μειονεκτικά’’ όπως συνηθίζουμε να λέμε για όλα. Εν αντιθέσει με τον Έλληνα που ‘’οφείλει’’ να κάνει αβαρίες, να κάνει πως δεν βλέπει, να καταπνίγει δικές του συνήθειες, προκειμένου να νιώθουν άνετα οι ξένοι πληθυσμοί της Χώρας.

Το κάθε πρόβλημα αντιμετωπίζεται καλύτερα και αποτελεσματικά όταν το έχεις προβλέψει κι είσαι προετοιμασμένος, διαφορετικά είναι αργά για δάκρυα Στέλλα!  Τρέχεις και δε φτάνεις!

+++

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή: Εφημ. ΄΄Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 31/10/19.