Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ!

Αναλωθήκαμε σε θορύβους και κρότους,

σε  απίστευτα κι όμως αποδεκτά!

Βούλιαξε η σιωπή μας στη λάσπη των καιρών,

τα όνειρα βάλτωσαν,

η ελπίδα έσβησε σε κάποιο ηλιοβασίλεμα!

Οι καλές μέρες ξεμακραίνουν

λες κι ήρθαν να μας ξεγελάσουν

κι ύστερα να φύγουν…

Όλα αλλάζουν, τόσα άλλαξαν…

Μόνο εμείς μένουμε ίδιοι,

ανέκφραστοι, απέλπιδες και αδιάφοροι!

Η ζωή μας γκρεμίζεται,

οι κόποι μας πήγαν χαμένοι!

Μια Κοινωνία με βαριά ίωση

και απρόβλεπτες  συνέπειες!

Είμαστε έρμαια των κυμάτων,

της παγκοσμιοποίησης!

Αγέλες στα χέρια βοσκών,

Βοσκοί ‘’προστάτες’’ και δήμιοι μαζί!

Μας οδηγούν στον όλεθρο,

στην καταστροφή και στην κατάντια!

+++

Ν. Παπουλάκου.