Όταν μάθεις να αγαπάς δίχως την ανάγκη του να είσαι χρήσιμος, θα μάθεις να ξεχωρίζεις/αναγνωρίζεις τους ανθρώπους που έρχονται κοντά σου και τα βαθύτερα αισθήματα ή κίνητρα τους. Αν είναι να σε αγαπούν επειδή σε χρειάζονται, μόνο αγάπη δεν είναι αυτό. Η χειρότερη φυλακή στην οποία κλείνουμε τον εαυτό μας είναι η γνώμη των άλλων για μας. Οι άλλοι πάντα θα έχουν τη δική τους γνώμη, ότι κι αν κάνεις, ακόμα κι όταν δεν κάνεις, άσε να την έχουν λοιπόν, σημασία έχει να ξέρεις εσύ ποιος είσαι, τι ζητάς και πού πηγαίνεις, δε χρειάζεται να πείσεις ή να αποδείξεις οτιδήποτε σε κανέναν. Μακριά από τοξικά άτομα και αρνητική ενέργεια. Σε πάνε πίσω, σου κλέβουν ενέργεια, σου κλείνουν το δρόμο σταθερά και αόρατα. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι αφήνουν ένα σημάδι... Οι ξεχωριστοί...ένα όνειρο!!!
Μερικές φορές η συνειδητή μοναξιά είναι
γιατρειά κι όχι αρρώστια, είναι ησυχία κι όχι πρόβλημα, είναι λύτρωση κι όχι
ασχήμια. Αν κλείνεσαι στον εαυτό
σου γιατί με αυτόν περνάς πολύ καλύτερα, μάλλον φταίει ότι κάποτε ήρθανε και
σου ξεσκίσανε τον εαυτό σου κάποιοι που δεν το περίμενες από αυτούς να σου το
κάνουν. Απελευθερωθήκαμε
υποτίθεται από την καταπίεση όπως λέγαμε, από
περιορισμούς και ηθικούς φραγμούς τάχα και καταλήξαμε στις σχέσεις του τίποτα
... βυθιστήκαμε στη μοναξιά μας! Σχέσεις μιας χρήσης, γάμοι που καταλήγουν απλή
συγκατοίκηση και οικονομικά συμφέροντα, συγγένειες ξεχασμένες, ρόλοι
αντεστραμμένοι ή κατεστραμμένοι σε όλο το έργο της ζωής μας! Χειροκροτούσαμε και χειροκροτούμε τις καθ' υπόδειξη και προβολή ''αξίες''..Επαναπαυθήκαμε
στη δράση του συνδικαλισμού και ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας,
συνηθίσαμε να το κάνει κάποιος άλλος για μας Κάναμε όνειρα ή ζούσαμε σύμφωνα με το ''in'' της εποχής που
στην ουσία μπορεί να ήταν ''out'' από τις
πραγματικές μας ανάγκες και τα θέλω μας! Αγοράζαμε ή χειροκροτούσαμε ότι
διαφημιζόταν περισσότερο, περιφρονώντας ότι άλλο και χάνοντας έτσι το προνόμιο
της δική μας επιλογής! Και μη στέκεστε στους τίτλους, τις περισσότερες φορές ο
τίτλος δεν ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του κειμένου, του άρθρου, της
είδησης. Μην ανακυκλώνετε ειδήσεις με μόνο ερέθισμα έναν τίτλο, μια
επικεφαλίδα!
"Κάναμε χιλιόμετρα για ανθρώπους που δεν έκαναν ούτε βήμα για 'μας ." -Τάσος Λειβαδίτης- Φυσικά μάθαμε πολλά μέσα από αυτό, όμως αν το είχαμε αποφύγει ίσως θα είχαμε αξιοποιήσει αλλιώς το χρόνο μας Κι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να χαίρονται χωρίς ίχνος φθόνου για την ευτυχία ή επιτυχία των φίλων τους. Να το θυμάσαι όταν επιλέγεις τους ανθρώπους που θέλεις να κρατήσεις στο πλάι σου. Γιατί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι πολλοί κι οι μάσκες διαθέσιμες για όποιον τις κάνει κέφι, ακόμη περισσότερες. Ό,τι κι αν έχεις ζήσει, μη γίνεις ένας από αυτούς. Να παραμείνεις ο παλιός, καλός εαυτός σου και πίστεψέ με, αυτοί που αξίζουν, θα το εκτιμήσουν.
Όπως περνούν και φεύγουν τα καλοκαίρια κι οι χειμώνες, έτσι περνούν και
φεύγουν άνθρωποι από το δρόμο μας, από τη ζωή μας, έχοντας παίξει κάποιο ρόλο σημαντικό
ή ασήμαντο κι έρχονται καινούργιοι! ...
Πόσοι στ ‘ αλήθεια μένουν στη μνήμη και πόσοι ξεχνιούνται! ...
Συνήθως
τα μεγάλα λόγια δεν συνοδεύονται κι από ''μεγάλα έργα'' ... η πηγαία προσφορά και
το βαθύ συναίσθημα δυσκολεύονται στην περιγραφή και στα μεγάλα λόγια! Σημασία
έχει το ποιος πραγματικά σε νοιάζεται κι αυτό θα το νιώσεις... κι όχι πόσοι θα
στο πουν ... είναι στιγμές που φτάνεις στο δια ταύτα και μόνο λόγια ηχούν στ'
αφτιά σου ... τα λόγια απέχουν πολύ από την πράξη! Φτιάξαμε σπίτια φυλακές, ζούμε σαν ξένοι στο ίδιο σπίτι, βγαίνουμε ‘’να τα
πούμε’’ αλλά ο καθένας παίζει με το κινητό του, ή πάμε σε μέρη που η δυνατή
μουσική μόνο να τα πούμε δεν αφήνει, βυθιστήκαμε στην ηλεκτρονική επαφή και
επικοινωνία, παραμερίζοντας την προσωπική επαφή κι αυτό είναι το λάθος. Η
ισορροπία είναι στη συνύπαρξη και των δύο! Ειδικά σε αυτούς τους χαλεπούς
καιρούς που ζούμε!
Κι όταν τα πράγματα δε σου
έρχονται όπως θα ήθελες, προσπάθησε να μπεις μέσα σ’ αυτά και να βρεις τρόπο να
τα κουμαντάρεις. Η κλάψα με σταυρωμένα χέρια δε βγάζει πουθενά. Χωρίς δράση και
προσωπική θέληση και παρέμβαση, δεν αλλάζει τίποτα, δε λύνεται τίποτα. Το ξημέρωμα στη ζωή δεν είναι σαν το ξημέρωμα της πλάσης
... δεν έρχεται μόνο του, αν δεν ξέρεις να αγωνίζεσαι και να διεκδικείς το
δίκιο σου. Αποχαιρετώντας σε λίγες μέρες τον Αύγουστο, εύχομαι να μας έχει
αφήσει όμορφες στιγμές, αναμνήσεις κι ευχάριστη διάθεση, για να επιστρέψουμε
στην καθημερινότητα που δεν είναι και καθόλου εύκολη για τους περισσότερους από
εμάς. Καλή επάνοδο εύχομαι στην πραγματικότητα.
Νίκη Παπουλάκου
Πηγή: Εφημ.''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ''
Ψυχανεμίσματα... 29 Αυγούστου, 2024.
