Πώς καταντήσαμε έτσι;...

 

Η κλοπή, η εξαπάτηση, η οικονομική ζημιά που προκαλείς σε κάποιον αποτιμάται το χρέος και

το αξιόποινο της πράξης σου, όταν όμως λεηλατείς ψυχές ούτε το αξιόποινο της πράξης ούτε το

χρέος αποτιμάται , στο περίπου μόνο..... κι έτσι χρωστάς για μια ζωή χωρίς να ξέρεις ποτέ

επακριβώς πόσα και σε ποιον τα χρωστάς, χάνεις το λογαριασμό! Έγκλημα δεν είναι μόνο το να

σου αφαιρέσω τη ζωή...είναι και το να σου δημιουργήσω τις συνθήκες που θα σε οδηγήσουν

στο θάνατο ! Δυστυχώς τα τελευταία 10-12 χρόνια έχουν λεηλατηθεί και καταπατηθεί ψυχές,

με τις οικονομικές πιέσεις και με τα της πανδημίας. Είναι τραγικό να διαβάζεις πως 10

εκατομμύρια χάπια ηρεμιστικά ξοδεύονται σε ένα μήνα! Καθημερινά 50-100 προσαγωγές για

ενδοοικογενειακή βία κι άλλες τόσες και περισσότερες οι καταγγελίες. Η αύξηση των

καταγγελιών είναι τεράστια, φτάνει το 67,5%. Το πρώτο εξάμηνο του 2024 έγιναν 8.500

συλλήψεις δραστών, κατά μέσο όρο 50 την ημέρα. Ο άλλος για μια θέση parking έξω από ένα

Φαρμακείο στη Γλυφάδα, πλάκωσε στο ξύλο την οδηγό. Στο δρόμο οδηγούν σαν τρελοί, μιλούν

στο κινητό, ακόμα και μηνύματα στέλνουν στα φανάρια. Έτοιμοι για καβγά οι περισσότεροι

γύρω, με το παραμικρό. ΄Εχει ξεφύγει η κατάσταση γενικώς, μια Κοινωνία σε αναταραχή, μια

Κοινωνία στο κόκκινο! Και τα κόμματα χτενίζονται!

Τα μέτρα που επιβάλλουν κατά πρώτον με εισπρακτικό γνώμονα τίθενται, άσχετα αν

εμφανίζονται με δήθεν λόγους τακτοποίησης διαφόρων θεμάτων προς καλό μας. Η οπτική των

αποφάσεων είναι πάντα βραχυπρόθεσμη και όχι μακροπρόθεσμη, ενίοτε ούτε και

βραχυπρόθεσμη, απλώς αφορά την ανάγκη εκείνης της στιγμής, που φυσικά είναι περισσότερο

εισπρακτική, παρά λύση ενός προβλήματος. Π.χ υποχρέωσαν να καθαριστούν τα οικόπεδα (εν

μέρει σωστό και κακώς που δεν εφαρμοζόταν), όμως καθαρίζουν οι ‘’φοβισμένοι’’ τα οικόπεδα

και αγροτεμάχια που δεν είχαν καθαρίσει ποτέ, και γεμίζουν πιο κάτω οι δρόμοι με ‘’βόμβες’’

από σωρό κλαριών και άλλων! Συμπέρασμα και οι πολίτες δεν είχαν μάθει πως πρέπει να

καθαρίζουν τα οικόπεδα τους χρόνια τώρα, αλλά και οι Δήμοι δεν διαθέτουν μηχανισμό να

καθαρίσει τα σωρευμένα κλαριά, να καθαρίσουν και τις περιοχές ιδιοκτησίας τους! Εν ολίγοις,

κάθε φορά που υποτίθεται πως προβαίνουν σε νόμους ή αποφάσεις για να λύσουν μια

παθογένεια, δημιουργούν κάποια άλλη. Ε αυτό δεν αποτελεί άθλο, ούτε επιτυχία, μάλλον με

μπάλωμα μοιάζει. Από αρχής της οικονομικής κρίσης, μεγάλα λόγια για πάταξη φοροδιαφυγής,

εγκληματικότητας και μαύρο χρήμα κλπ Τι πατάχθηκε από αυτά; Μην πω πως χειροτέρεψαν.

Διέλυσαν το εργασιακό, τάχα για καλύτερα, κι η εργασιακή αγορά είναι μια ζούγκλα που

καθορίζεται από τις ορέξεις των Εργοδοτών. Η φούσκα των ενοικίων επανήλθε ενώ τα

εισοδήματα είναι ανύπαρκτα ή κατά το ήμισυ. Φυσικά για πολλά ευθύνεται και μερίδα της

Κοινωνίας που λειτουργεί με το ‘’ο θάνατος σου η ζωή μου’’ και με το ‘’δούλεψε με φτωχέ να μη

σου μοιάσω’’! Η ανθρωπιά έχει σχεδόν χαθεί, το βλέπουμε καθημερινά. Κάποτε βλέπαμε

φωτογραφίες από Αμερική για ανθρώπους χτυπημένους στην άσφαλτο και να περνούν τα

αυτοκίνητα αδιάφορα ή ακόμα και να προσκρούουν στο σώμα... ήρθε η στιγμή να το δούμε κι

εδώ με κορύφωση τη 17 χρονη που εγκατέλειψε ο οδηγός που την παρέσυρε και που επί μισή

και πλέον ώρα περνούσαν τα αυτοκίνητα και ουδείς σταμάτησε ή έστω πιο κάτω να

ειδοποιήσει την αστυνομία. Το βλέπουμε και σε περιπτώσεις τροχαίων, κι αν σταματήσουν

κάποιοι είναι για να τραβήξουν βίντεο, το ίδιο κι όταν βρεθούν μάρτυρες βίας, άντε ένα βίντεο

κι αυτό είναι! Πώς καταντήσαμε;

Κι αυτό με τις φωτιές με ξεπερνάει, ειδικά τα τελευταία χρόνια που χτυπούν κατοικημένες

περιοχές ... ε όταν τα κάψουν όλα ίσως τότε σταματήσουν. Πόσοι άνθρωποι δε μένουν στο

δρόμο γιατί καίγεται το σπίτι τους. Ευτυχώς που ήμασταν και φέτος πανέτοιμοι για να τις

αντιμετωπίσουμε.! Μάθαμε ποτέ τι απέγιναν οι κάτοικοι των καμένων; Πού και πώς ζουν; Τους

ξεχνάμε μόλις τελειώσει η κουβέντα για την κάθε φωτιά και τις ζημιές που προκάλεσε.

O φόβος και η εξάρτηση καταδικάζουν τον άνθρωπο στο να τρώει μονίμως το φαγητό που δεν

του αρέσει! Αυτό δεν το αντιλαμβάνεται βεβαίως και υποκύπτει στους φόβους του, και οι

επάνω το γνωρίζουν καλά και τον έχουν διαρκώς με ένα φόβο και μια απειλή. Είδαν πως

λειτουργεί και φυσικά βολεύει το σύστημα. Έχουμε χαθεί οι περισσότεροι στο γρανάζι των

απλήρωτων λογαριασμών, των χρεών γενικότερα, της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας.

Φοβάμαι πως η διατάραξη της ψυχικής υγείας και σκέψης, είναι η σοβαρότερη πανδημία της

εποχής.

Σημασία έχει να αγαπάς αυτό που κάνεις, από το πιο απλό ως το πιο σπουδαίο! Και πάνω απ’

όλα να αγαπάτε τον εαυτό σας και να μην επιτρέπεται σε κανένα να διαταράσσει την ψυχική

και πνευματική ηρεμία σας! Διαχειριστείτε τους φόβους σας και προπαντός βάλτε στην άκρη

αυτούς που σας φορτώνουν έντεχνα!

Νίκη Άννα Παπουλάκου.

Πηγή: Η Εφημ. ''Η Φωνή των Πειραιωτών''

Ψυχανεμίσματα... 4/7/2024