To ασυμβίβαστο και ο παραλογισμός έχουν κυριεύσει τη ζωή μας! Μεγάλη η συγκέντρωση έξω από το Εφετείο την περασμένη Τετάρτη. 20-25 χιλ. κόσμος, (χωρίς αποστάσεις και όχι όλοι με μάσκες) ιστορική μέρα, ιστορική απόφαση! Έστω και για λίγες ώρες ενωμένοι όλοι και εντός Βουλής και το πλήθος! Υπήρξαν φυσικά και τα συνήθη ‘’ευτράπελα’’ που δημιούργησαν αναταραχή, ακολούθησαν τα χημικά κι έτσι διαλύθηκε η συγκέντρωση. Ο λαός χειροκρότησε την απόφαση ως καταδίκη του φασισμού και εξοστρακισμό του! Το θέμα όμως δεν είναι η τιμωρία μόνο, το θέμα είναι να βρεις τη ρίζα του κακού, τι είναι αυτό που θρέφει και γεννά φασισμό, και να το διορθώσεις! Γιατί αν δεν το κάνεις, δεν έκανες τίποτα. Γι’ αυτό λίγο συγκρατημένη έκφραση θριάμβου δεν βλάπτει. Η απόφαση θα μείνει στην ιστορία, ήταν όντως μια μεγάλη στιγμή, από κει και μετά όμως πρέπει να γράψετε τη δική σας ιστορία σχετικά με την εξάλειψη των αιτιών που προκαλούν ή διατηρούν αυτή την τάση!
Κι εδώ γεννάται κι ένα άλλο ερώτημα, καλοπροαίρετα πάντα. Σε μια στιγμή που έχουμε απαγορεύσει εορτασμό και παρελάσεις για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, τη στιγμή που μας ‘’απασχολεί’’ έντονα ο εκκλησιασμός των πιστών και ο τυχόν συνωστισμός σε μυστήρια και λιτανείες, τη στιγμή που απαγορεύουμε συναθροίσεις άνω των 9 ατόμων, διαλύουμε τον κόσμο στις πλατείες, την ίδια λοιπόν στιγμή αποδεχόμαστε (για να μην πω καλούμε κιόλας) πλήθος λαού στο δρόμο, με μάσκες ή μη, με ανύπαρκτες αποστάσεις και δεν ανησυχούμε για τον ιό; Πώς κι έτσι; … Μεγάλη στιγμή, η στιγμή μιας τέτοιας απόφασης σίγουρα, όμως και η μνήμη των πεσόντων του ‘’40 εξ’ ίσου μεγάλη στιγμή, τόσοι χάθηκαν και πόσες μανάδες ντύθηκαν στα μαύρα! Να, κάτι τέτοια ασυμβίβαστα γεγονότα έχουν δημιουργήσει και θρέψει την αμφιβολία, τη δυσπιστία. Κλονίζεται η εμπιστοσύνη έτσι και περνάς στην αμφισβήτηση και γίνεσαι ‘’εύκολη λεία’’ του κάθε συνωμοσιολόγου. Δεν περιμένω φυσικά απάντηση στο ερώτημα, η απάντηση περί εξάπλωσης του ιού λόγω συνωστισμού, θα μου δοθεί 15 μέρες μετά από τον αριθμό κρουσμάτων που θα μετρήσουμε στην Αττική.
Όσο για τη σύμπλευση και ‘’ομοψυχία’’ των κομμάτων στο συγκεκριμένο θέμα της καταδικαστικής αυτής απόφασης, για λίγες ώρες κράτησε έξω από το Δικαστικό Μέγαρο. Αμέσως μετά άρχισαν οι αψιμαχίες, οι αντιπαραθέσεις, το κατηγορητήριο των μεν προς στους δε, πάνω από το ‘’πτώμα’’!... Ποιος θα πάρει περισσότερους πόντους για το αποτέλεσμα. Είμαστε για γέλια και για κλάματα, αυτό ξέρω εγώ να πω. Ασχοληθείτε με το τι έφταιξε, ή το τι φταίει και γεννά ή διατηρεί το φασισμό κρυφά ή φανερά και διορθώστε το αν μπορείτε, ασχοληθείτε με τους ψηφοφόρους της Χ.Α. που πρέπει να ενταχθούν στην Κοινωνία και φυσικά χωρίς τη μομφή ‘’φίλοι /οπαδοί εγκληματικής οργάνωσης’’ . Ασχοληθείτε με την ουσία των πραγμάτων, μας κούρασε πια (για να μην πω μας αηδίασε) ο διαρκής πετροπόλεμος μετά λάσπης που παίζετε μεταξύ σας!
Ο κόσμος έχει προβλήματα επιβίωσης σοβαρά, ο Κοινωνικός ιστός έχει κλονιστεί, Νοικοκυραίοι κατέληξαν επαίτες, καταστροφές ένα σωρό, εκκρεμότητες το ίδιο, προσφυγικό/μετανάστες, αρρώστιες, οσμή πολέμου γύρω και τόσα άλλα κι εσείς εκεί το χαβά σας! Πανηγυρισμοί για ‘’επιτυχίες’’, έπαρση, μεγάλα λόγια και καθημερινός πετροπόλεμος μεταξύ σας! Μια παράσταση όλο αυτό, που είναι σα να μη σας ενδιαφέρει ο κόσμος στην πλατεία, αρκεί που είστε στη σκηνή και απολαμβάνεται ‘’βίον ανθόσπαρτον’’! Με επιδόματα δε θα σώσετε τους πολίτες ούτε θα λύσετε τα βαθιά προβλήματα που έχει δημιουργήσει η 10ετής κρίση και για τα οποία συμβάλλατε σε μεγάλο βαθμό κι εσείς! Είναι μια ανάσα σίγουρα, αλλά όχι λύση. Όπως και η αναστολή πληρωμών για τους πληγέντες, απλώς μεταθέτει το πρόβλημα και σε κάνει να μην το βλέπεις τώρα. Δεν το γλιτώνεις όμως, θα σου πέσει στο κεφάλι μόλις λήξει η αναστολή! Ένα τρικ λοιπόν είναι και τίποτα περισσότερο. Η αλλαγή θα έρθει από τη στιγμή που θα πάψουμε να λειτουργούμε επικοινωνιακά και υποκριτικά καθημερινά. Για να γυρίσει ο τροχός και να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, θα πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη, να βρεθούν θέσεις εργασίας, οι μισθοί να επανέλθουν σε κάποιο αξιοπρεπές επίπεδο για να ζήσει κάποιος κλπ. κλπ. Λαός που φυτοζωεί με επιδόματα, είναι σαν το νιο που ζει με το χαρτζιλίκι του μπαμπά. Αποβλακώνει, και στερεί την προοπτική της δημιουργίας, παραγωγικότητας και προόδου μια τέτοια κατάσταση.
Και μην βρίσκουμε ως πανάκεια τον κορωναϊό για όλα όσα υπολειτουργούν, καταργήθηκαν, ή διαλύθηκαν. Ήταν στραβό το κλίμα ούτως ή άλλως.
+++
Nίκη Παπουλάκου
Πηγή : Εφημ. ''Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα... 15/10/20.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου