Απέραντη θλίψη και οργή....

Ενός κακού μύρια έπονται! Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσει κανείς αυτό που νιώθει, τόσες ψυχές να χαθούν άδικα και με τόσο φοβερό τρόπο! Είναι ασύλληπτο αυτό που συνέβη! Και μόνο να σκεφθείς τι έζησαν οι άνθρωποι, τρελαίνεσαι . Και ο αριθμός πολύ φοβάμαι πως είναι μεγαλύτερος και μπορεί να μη μάθουμε και ποτέ τον ακριβή αριθμό. Για πρωτόγνωρη κατάσταση μιλάει ο Προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας...απανθρακωμένα ή πνιγμένα τα περισσότερα πτώματα, δυο βήματα από την πρωτεύουσα! Κάποτε έκαιγαν δάση, πράσινο, τώρα καίνε και κατοικημένες περιοχές... στο τέλος θα σκάσουμε όλοι σαν τα ποντίκια, ειδικά στην Αττική που ζούμε οι περισσότεροι , όλοι οι πνεύμονες κατεστραμμένοι ! Και δεν νομίζω φυσικά πως έτυχε... τραγικές εικόνες...καλή δύναμη να ευχηθούμε στους ανθρώπους εκεί, σε όλα τα μέτωπα! 

Η φωτιά είναι ότι χειρότερο, δεν αφήνει τίποτα από όπου περάσει, εν προκειμένω συνοδευόταν και από ανέμους που έτρεχαν με 120 χλμ την ώρα, πού να προλάβεις εν μέσω πανικού να σωθείς, περνώντας μέσα από στενά αδιέξοδα δρομάκια( που μόλις μετά βίας περνάει ένα όχημα ή δύο, με παρκαρισμένα κιόλας), με κλειστή τη Μαραθώνος, χωρίς κάποιον που να ξέρει να δείξει δρόμο διαφυγής στα Ι.Χ.! Άσε την ελάχιστη ορατότητα, τις υψηλές θερμοκρασίες, την αναθυμιάσεις, όλα κόντρα στη διαφυγή και το βασικότερο δεν υπήρχε ‘’οδηγός’’  να οδηγήσει το πλήθος στην έξοδο! Ένα συγνώμη δεν θα έβλαπτε εκ μέρους των υπευθύνων, όσο κι αν θεωρούν πως έκαναν το καλύτερο δυνατόν! Όσο για ευθιξία ή παραίτηση είναι κάτι που δεν υπάρχει στη δική μας Κοινωνία! Πότε παραιτήθηκε κάποιος για τόσα δεινά που κατά καιρούς συνέβαιναν;

  Πότε θα βάλουμε μυαλό να προλαμβάνουμε αντί του να τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε; Πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό, όμως κάποια φορά πάει και δεν γυρίζει! Η πρόβλεψη/πρόληψη αφορά το έξτρα γεγονός που μπορεί να φέρει καταστροφή, αυτό πρέπει να βλέπουμε και να καταστρώνουμε σχέδια αντιμετώπισης του κι ας μην συμβεί ποτέ! Εμείς πρέπει να είμαστε προστατευμένοι και σε ετοιμότητα! Είμαστε όμως; …Αυτό ισχύει όχι μόνο για την Πολιτεία και τον Κρατικό Μηχανισμό, αλλά και για τον καθένα μας! Όσοι έχουμε οικόπεδα μικρά ή μεγάλα πότε ήταν η τελευταία φορά που τα καθαρίσαμε από το ξερό χορτάρι; Πόσοι από μας τηρούν τους κανονισμούς ασφαλείας όταν χτίζουν ένα σπίτι; Πόσοι ξέρουμε ο παρακάτω δρόμος πού βγάζει ή πώς θα διαφύγουμε σε περίπτωση κινδύνου; Πόσα σπίτια διαθέτουν πυροσβεστήρες; Κι αυτά κάποτε πρέπει να τα δούμε κι όχι μόνο να φωνάζουμε και να βρίζουμε μόλις μας βρει το κακό!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου κάθε χρόνο ‘’καίμε’’ , (ακόμα και τη μέρα που ερχόταν ο Καραμανλής στην Ελλάδα το ‘’74 καιγόταν το πελεκούδι στην Αττική), στη συνέχεια μετράμε καμένα, πενθούμε για λίγο  και μετά ξεχνάμε, ως την επόμενη καταστροφή, Πολιτεία και πολίτες. Δεν μαθαίνουμε, δεν δεχόμαστε αλήθειες, πάντα ψάχνουμε να βρούμε ευθύνες αλλού για ότι κι αν συμβεί! 

Εν προκειμένω κάποιους βολεύει η άναρχη δόμηση, ή το φράξιμο της παραλίας  ως  αιτιολόγηση του κακού, όμως  όλα αυτά  υφίσταντο με την ανοχή και τις υπογραφές κάποιων χρόνια ολόκληρα, το δε Μάτι θεωρείται Προστατευόμενη Δασική Περιοχή και νομίζω ο Δήμος Μαραθώνα ζήτησε να μην κριθεί αναδασωτέα για να μπορούν οι άνθρωποι να χτίσουν πάλι! … Όσο κι αν έχει ποσοστό ευθύνης αυτός που έχτισε στο δάσος κι άφησε δρομάκι όχι δρόμο, υπάρχει όμως ένα Κράτος που ανέχθηκε το θέμα για χρόνια, που εξέδωσε άδειες, νομιμοποίησε, εισέπραττε ΕΝΦΙΑ από αυθαίρετα και φόρο περιουσίας κ.ά. πολλά θα μπορούσα να πω.  Οι ενοχές λοιπόν και οι ευθύνες είναι διαχρονικές, κάποτε θα συνέβαινε κάτι κακό, ειδικά όταν οι υποδομές ευνοούν, ακόμα χειρότερα!

 Στην παρούσα φάση, υπήρξε ολιγωρία στη λήψη απόφασης εκκένωσης, (ίσως δυσκόλευε την απόφαση η δόμηση και τα αδιέξοδα δρομάκια, ο πανικός που επεκράτησε λόγω της ταχύτητας εξάπλωσης της φωτιάς), καθοδήγηση για οδό διαφυγής δεν υπήρξε και από τη μια η μη ορατότητα από την άλλη η άγνοια δρόμων που οδηγούν στην έξοδο, καθώς και το κλείσιμο της Μαραθώνος, κατέληξε στο αποτέλεσμα πλήρους καταστροφής και κοντά 90 νεκρών! Προηγήθηκε σε ώρες η φωτιά στην Κινέττα, εκεί λοιπόν κατάφεραν και εκκένωσαν τις κατοικημένες περιοχές και τουλάχιστον δεν θρηνήσαμε θύματα, μόνο υλικές απώλειες και πρασίνου! Οι ίδιοι ‘’εγκέφαλοι’’ δεν αντιμετώπισαν και τη μία και την άλλη; Πώς στην Κινέττα λειτούργησαν επιτυχώς και στο Μάτι όχι; Ήταν άλλης Σχολής; Φυσικά και όχι … άρα συνετέλεσαν και κάποιοι απρόβλεπτοι παράγοντες που οδήγησαν σε λάθος εκτιμήσεις και σε αποτυχία! 

Μας αρέσει ή όχι κάποτε πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και να δούμε την αλήθεια! Ειδικά μετά από αυτό που συνέβη, δεν έχουμε άλλα περιθώρια για αυτοκριτική και σωστό σχεδιασμό για μελλοντικές καταστάσεις αν ω μη γένοιτο συμβούν!  Τι έγινε το 2007 ξεχάσαμε; Πόσα θύματα, καταστροφές σε σπίτια και πράσινο, καιγόταν όλη η Ελλάδα τότε. Ακόμα δεν έχουν κλείσει οι πληγές των τότε πληγέντων! Άσε τα 200 τόσα εκατομ. για τους πληγέντες που χάθηκαν στο δρόμο! Κι από τότε ως τώρα πόσες άλλες μεγάλες καταστροφές… Χίος, Σάμος κ.ά. ποια πρόνοια και πρόληψη έχει ληφθεί; Υπήρχε και μια ομάδα εθελοντών, πλήρως εξοπλισμένη με 70 οχήματα και 1500 τουλάχιστον ενεργά άτομα, πλήρως εκπαιδευμένα και ψηφίσαμε νόμο το 2014 να καταργηθούν και αν ακόμη φθάσουν πρώτοι στη φωτιά να μην έχουν δικαίωμα να επέμβουν αν δεν έρθει η πυροσβεστική! Τα αυτοκίνητα της ομάδας  είναι παροπλισμένα δεν διαθέτουν χρήμα για ασφάλιστρα και πινακίδες. Η δε Σχολή με 32 κτίρια πλήρως εξοπλισμένη σε εγκατάλειψη! …Άκουσον …άκουσον! Θα σοβαρευτούμε ποτέ σ’ αυτό το Κράτος; Σύμφωνα με αναφορά εθελοντών τους άφησαν 5 ώρες’’ ανεκμετάλλευτους’’ ενώ είχαν φθάσει στη φωτιά της Ραφήνας για να βοηθήσουν στην κατάσβεση!

Οργή και απέραντη θλίψη, αρκεί αυτό να μην μείνει εκεί και ξεχαστεί, αρκεί να γίνει η αφορμή για να δούμε πιο καθαρά τα πράγματα και να φροντίσουμε πιο σωστά τις κινήσεις μας ως πολίτες και ως Κοινωνία, για ένα καλύτερο αύριο των παιδιών μας!

Νίκη Παπουλάκου.

Πηγή : Εφημ, ΄΄Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' Ψυχανεμίσματα .... 02/08/18