Αραχνοϋφαντες οι σκέψεις, ζωγραφίζουν τη ματιά σου,
κλείνεις τα ματοτσίνορα, για να μην προδοθείς.
Γιατί άλλα λεν οι πράξεις σου και άλλα η καρδιά σου,
και δεν αφήνει ο εγωϊσμός, σε κείνη να δοθείς!
Με αλαβάστρινες σιωπές γεμίζεις το ποτήρι,
η αποφυγή προσάναμμα και φλόγα στην καρδιά!
΄Ενα καθρέφτη ανεμελιάς κρεμάς στο παραθύρι
ξορκίζεις, υποτίθεται, σ' αυτόν τη μοναξιά!
Είναι λεπτά τα νήματα και οι ισορροπίες,
είναι βαριά τα βήματα κι αυτές οι συγκυρίες,
την πεθυμιά διχάζουν.
Και της καρδιάς σκιρτήματα, κόντρα στις θεωρίες,
στης λογικής τα πείσματα και τις αμφιβολίες,
πνίγονται και δειλιάζουν!
=================================================
Ν. Παπουλάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου