ΔΡΟΜΟ ΔΙΑΛΕΞΕ ΚΑΙ ΖΗΣΕ!

΄Εχει γυρίσματα ο καιρός,
φέρνει τα πάνω κάτω,
χρώματα αλλάζει ο ουρανός
και στη ζωή του καθενός,
υπάρχει ένα κοντράτο!…

΄Αλλοι στην πίστα της ζωής
και άλλοι στην πλατεία,
σε λιγοστούς οι προβολείς
κι όλα τα φώτα της σκηνής,
κι άλλοι στα θεωρεία!

΄Ένα λαχείο είναι η ζωή,
που παίρνεις σα γεννιέσαι…
μα έχει κλήρωση ανοιχτή
κι όταν σου έρθει η καλή,
είσαι αλλού, ξεχνιέσαι!...

Γι’ άλλους ο δρόμος στενωπός
και γι’ άλλους λεωφόρος,
για όλους ίδιος ο καημός,
και της καρδιάς ο σπαραγμός,
…ίδιος στον πόνο ο φόρος!

Δρόμο διάλεξε και ζήσε,
Με όσα έχεις κι όπως είσαι!
=============================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
(Μελοποιήθηκε Συνθέτης Γιώργος Στάντζος)

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!...

Το κορμί φυλακή
Η καρδιά σε κλουβί
Κι αναπάντητα τόσα γιατί!...
Βγαίνει ο νους στη σκοπιά,
Τα όνειρά μου πουλιά,
Που πετάξανε, φύγαν μακριά!

Διψασμένη η ψυχή,
Και το σώμα βαρύ,
Άντε πάλι ξανά απ’ την αρχή!
Η αγάπη πονά
Και εσύ πουθενά,
Της ζωής μου έχω γίνει σκιά!



Ρεφραίν

Οι μεγάλες στιγμές
Μένουν πάντα στο χθες
Οι αγάπες σελίδες κενές….
Η ζωή μας μικρή,
Προσπερνάει κι αυτή
Σε ξεχνάει αν δεν είσαι ΕΚΕΙ!
=============================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.
(Γράφτηκε πάνω σε μουσική του Συνθέτη Γιώργου Στάντζου, κυκλοφορεί σύντομα)

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ!

Περνούν τα χρόνια γρήγορα
περνάει κι η ζωή μας
τα πάντα είναι εφήμερα
και κάθε νέο σήμερα,
μικραίνει τη ζωή μας.

Δικές μας οι επιλογές,
δικά μας και τα λάθη,
αδέρφια οι λύπες κι οι χαρές,
ανατροπές, μετατροπές
γεμίζει το καλάθι!

Ζήσε λοιπόν το σήμερα,
μην κυνηγάς τη χίμαιρα …
και μην αφήνεις να περνούν
άσκοπα μέρες , χρόνια…
είτε με λίγα, είτε πολλά,
κανείς δε ζει αιώνια.

=========================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

Ο ΑΝΕΜΟΣ ΚΟΝΤΡΑ!

Στου μυαλού την αρένα
Θυμωμένες οι σκέψεις
Βομβαρδίζουν τη σιωπή
Και τη σπάνε!
Νυσταγμένη η Ελπίδα…
Ένας ήλιος που σβήνει
Ένα φεγγάρι που χάνεται,
Μια συννεφιά μόνιμη!
Παντού Δύση!...
Και μετά σκοτάδι βαθύ!
Ανατολή αμφίβολη,
Άχρωμο ξημέρωμα,
Μια νύχτα δίχως όνειρα,
Αβέβαιο ξύπνημα!
Κι εσύ λαθρεπιβάτης στο σήμερα
Προσπαθείς να ξεφύγεις.
Ο ορίζοντας κλείνει,
Τα φτερά τσακίζουν
Κι ο άνεμος κόντρα!
Βουητό από σκέψεις
Σαν τρομαγμένο μελίσσι…
Η ψυχή κουρασμένη,
Το σώμα βαρύ…
Σέρνεις το βήμα
Καρτερώντας ένα ξημέρωμα
Μα μόνο του δε θα’ ρθει!
===========================
Νίκη - ΄Αννα Π.

ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ...

Ψυχανεμίσματα….

Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι αλλιώτικα από τα άλλα…΄Άλλες χρονιές εορταστική ατμόσφαιρα ξεκινούσε απ’ το Νοέμβρη, φώτα παντού, στολίδια….είναι ήδη Δεκέμβρης και διασχίζοντας δρόμους είναι ζήτημα αν σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο συναντάς ένα μπαλκόνι στολισμένο ή ένα μαγαζί…άλλωστε τα περισσότερα έχουν κλείσει.
Κατάφεραν να μαυρίσουν οι ψυχές και να μην έχουν διάθεση ούτε ένα δέντρο να στολίσουν κι εδώ που τα λέμε, όταν δεν έχεις να φας και να πληρώσεις τους λογαριασμούς πού να βρεις τη διάθεση για στολίδια!
΄Όμως ας το πάρουμε λίγο αλλιώς…και με απλά πράγματα φτιάχνεις μια όμορφη Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο σπίτι, ας αφήσουμε τη φαντασία μας να λειτουργήσει και να χαρούμε αυτές τις μέρες που έρχονται με αυτά που έχουμε. Η χαρά βρίσκεται στα απλά πράγματα…αν αφήσουμε να μας κυριεύσει η μαυρίλα και η απογοήτευση τη διώχνουμε ακόμα πιο μακριά μας.
Καιρός να θυμηθούμε πως περνούσαμε τα παιδικά μας χρόνια…με λιγότερα και με γέλια και τραγούδια τα σπίτια κι ας είχε το τραπέζι ψωμί κι ελιά! Ας ξαναθυμηθούμε ανθρώπους, φίλους, γνωστούς, συγγενείς που ξεχάσαμε κάπου στο τρέξιμο της ‘’καλής ζωής’’… η καλή παρέα, η συντροφιά είναι το καλύτερο αντίδοτο! Ευκαιρία να ξεκουράσουμε λίγο την ψυχή και το μυαλό μας που γυρνά σα σβούρα με όλα αυτά που συμβαίνουν!
Κι απ΄ ότι φαίνεται…θα πάει μακριά η βαλίτσα…τι θα γίνει λοιπόν; Θα τρελαθούμε ή θα πεθάνουμε; Πρέπει να βρούμε άμυνες, αντιστάσεις … ας μην ξεχνάμε να γελάμε πότε – πότε, η ψυχική υγεία οδηγεί και σε υγιείς σκέψεις και λύσεις. Η διαρκής στενοχώρια μειώνει τις αντοχές και δε βγάζει κάπου!
Κι αν δεν πάρουμε το ΄Ελατο φέτος, δεν πειράζει, ένα μικρό δεντράκι φτάνει για να δώσει γιορταστική ατμόσφαιρα στο σπίτι…και θα το έχουμε και στο πατάρι για του χρόνου! Χαρείτε τους ανθρώπους σας, αυτούς που αγαπάτε και σας αγαπούν! Οι στιγμές , οι μέρες περνάνε, οι άνθρωποι κάποια στιγμή φεύγουν κι είναι φορές που δεν τους έχουμε ζήσει όσο θα έπρεπε… η επαφή , η επικοινωνία δίνει δύναμη. Η απομόνωση και η μοναξιά ειδικά αυτές τις μέρες, είναι κακός σύμβουλος.
Δεν ξέρω τι με έπιασε σήμερα… συγχωρείστε μου το παραλήρημα….εύχομαι κάθε σπίτι να γεμίσει με χαρά αυτές τις μέρες και οι άνθρωποι να έρθουν πιο κοντά!
=====================================================================================
Νίκη-΄Αννα Παπουλάκου.(Εφημ. ''ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ'' ΔΕΚ./2010)

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ!

Αλλού με στέλνει το μυαλό
κι αλλού η καρδιά με πάει,
ρίχνω μια πέτρα στο γιαλό…
μαζί κι ότι πονάει!
Είναι ένα πέρασμα η ζωή
κι εμείς λαθρεπιβάτες,
πάνω σε πλοίο της γραμμής
με κουρασμένες πλάτες.

Η σκέψη ελεύθερο πουλί
μα, η καρδιά πιλότος,
και το εγώ του καθενός
για να γεμίζει ο τόπος!
Ασ’ το ‘’εγώ’’ σου κατά γης,
αυτό εδώ θα μείνει…
ψάξε το ‘’είναι’’ σου να βρεις
σ’ αυτό ο κύκλος κλείνει!

Tα καλοκαίρια τα ζεστά,
διαδέχονται χειμώνες…
οι μέρες μας μικραίνουνε,
τα όνειρα πεθαίνουνε…
κι είναι οι καρδιές μας μόνες!
===============================

ΝΙΚΗ ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ....

Είναι κάτι στιγμές που το δίκιο σε πνίγει,
κι η καρδιά σε μινόρε φορτσάρει...
είναι κάποιες φορές που ο θυμός σε τυλίγει
και ο νους σπαρταράει σαν το ψάρι!

Είναι κάποιες στιγμές που στερεύει το δάκρυ,
και κανείς δεν μπορεί να σε νοιώσει!
Σε κυκλώνουν σιωπές και κουρνιάζεις στην άκρη,
Λυτρωμού αποζητώντας μια δόση!

Είναι κάποιες φορές που σου κλέβουν τη θέα
κι εσύ μένεις βουβός με τον πόνο παρέα,
είναι ώρες σκληρές, δεν μπορείς πια να κλάψεις...
μένει μόνο να δεις ποιον ή ποιους θα διαγράψεις!

============================================
ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.

ΠΑΛΙ ΑΠΟΨΕ!...

Κάποιες νύχτες με τη σκέψη ξεστρατίζω…
στη σιωπή ακροβατώ και σε αγγίζω!
Και σε ψάχνω, σε ζητώ σε κάθε βήμα,
μα η μορφή σου ξεμακραίνει σαν το κύμα!
Το παράπονο με πιάνει μες τη νύχτα,
μα θυμώνω και το ρίχνω στα ξενύχτια.
΄Όμως τίποτα για μένα δεν αλλάζει….
η λογική μου αντιδρά και με διχάζει!

Ναι ... θυμάμαι κάποια βράδια τις στιγμές μας,
τότε που ήταν ενωμένες οι καρδιές μας,
κι είναι τόσα τα γιατί που με τρελαίνουν,
κι άλλες τόσες αναμνήσεις μ' αρρωσταίνουν!
Και σε θέλω όπως παλιά γι' αυτό θυμώνω!
Στην καρδιά μου όλο το λάθος το χρεώνω...
μα κι εκείνη και τα λάθη είναι δικά μου....
και τα πίνω και κερνώ τη μοναξιά μου!

Ρ
Και χαϊδεύω τις πληγές μου στο σκοτάδι
πάλι απόψε θα' ναι ατέλειωτο το βράδυ
κι όσο σκέφτομαι πως άλλος σ' αγκαλιάζει
η ιδέα αυτή και μόνο, με τρομάζει!
=========================================
Ν. Παπουλάκου – Συνθέτης Ζακ Ιακωβίδης- Ερμην. Γιάννης Πετρόπουλος
(Φεστιβάλ τραγουδιού Λευκίμμη/Κέρκυρα 2010-Γ΄Βραβείο Στίχου)

ο ΠΙΝΑΚΑΣ

Δε μας γέλασε η ζωή,
Εμείς τη γελάσαμε …..
Μας είπε να ζήσουμε
Κι εμείς πεθάναμε !!
Μας είπε ν’ αρπάξουμε τις χαρές της,
Να διεκδικήσουμε,
Να ονειρευτούμε,
Να δημιουργήσουμε !!
Κι εμείς μιζεριάσαμε,
Καταστρέψαμε ………
Με πινελιές ακαθόριστες
Τον πίνακά της μουτζουρώσαμε…..
Καί μείναμε θεατές
Της δικής μας μαυρίλας !…..

Ας σβήσουμε τις πινελιές,
Αυτές που βάλαμε,
Ο καθένας μόνος του,
Κι ας ξαναδούμε ξεκάθαρα
Τον πίνακά της
Ατόφιο, αυθεντικό,
Με χαρούμενα χρώματα
Ονειρεμένα τοπία
Κι ας ψάξουμε μέσα σ’ αυτόν,
Να βρούμε το δικό μας κομμάτι !!

============================

Ν. Παπουλάκου

Ο ΚΑΦΕΝΕΣ...

΄Εγιναν όλα καφενές,
Μία ξερή κι ένας καφές
Κι όλοι εμείς οι καφενόβιοι της τράκας.
Γλέντια, ταξίδια, βερεσέ,
Όλοι αραχτοί στον καναπέ
Και ο θυμός μας μια αντίδραση της πλάκας!

Το μαγαζάκι η Ελλάς,
Έπεσε θύμα λαμογιάς
Κι εσύ κοιτούσες κι ούτε έπαιρνες χαμπάρι!
΄Αδειασε πια ο μπεζαχτάς,
Μέσα στα χρέη κολυμπάς,
Κι ακόμα στέκεις και κρατάς καλό φανάρι!...

Καφεδάκι, αλητεία και μπαράκια,
Στη ζωή μας κόβουν βόλτες τα κοράκια,
Τα αφήσαμε τα πράγματα στην τύχη…
Συνταγή που ήταν γραφτό της ν’ αποτύχει!

================================

N. Π.

...ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ!...

Ο δρόμος της αλήθειας
γεμάτος αγκάθια,
εμπόδια, φράχτες!
Το νέφος...σκίασε τη λάμψη της.
Το δίκιο αναπόδεικτο,
σημείο αμφιλεγόμενο.
Η αρετή ντροπή,
η ηθική πρόβλημα.
Ο αγώνας ανώφελος.
Οι αξίες άλλαξαν χέρια.
Η τιμιότητα μειονέκτημα,
η συνέπεια αδυναμία,
Η φερεγγυότητα
λάθος ασυγχώρητο,
σημείο εκμετάλλευσης.
Εργατικότητα; ''άνευ σημασίας''
Η πίστη; Αφέλεια,
Οι ικανότητες...ελάττωμα
και η καρδιά στα ...αζήτητα!!

Και η ζωή συνεχίζεται,
μέσα στην άπλετη ομορφιά
αυτού του κόσμου,
που εμείς φτιάξαμε,
αγκαλιάσαμε,
δεχθήκαμε,
δοξάσαμε
και ...ζούμε!
==============================================
ΝΙΚΗ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΕΣ!

Οι μεγάλες αγάπες, όπως έρχονται , φεύγουν, Μας τραντάζουν για λίγο, μας ξυπνούν, μας μαγεύουν! Μα όταν όλα τελειώσουν, μένουν άδεια τα χέρια, Και ο πόνος στα στήθη, σου καρφώνει μαχαίρια! Οι μεγάλες αγάπες στης ζωής το βιβλίο, Μες τη σκέψη φωλιάζουν κι ένας κλαίει για δύο! Σα σκιές γυροφέρνουν και μας κόβουν τη θέα, Μένει δίψα στα χείλη και η πίκρα παρέα! Δεν ξεθώριασαν βλέπεις, στης ζωής την πορεία, Ότι λίγο κρατάει, διατηρεί τη μαγεία!... Ανεξίτηλες μνήμες, σμιλεμένα σημάδια, Τα κενά μας γεμίζουν, κάποια άχαρα βράδια! Οι μεγάλες αγάπες, την αυγή ξεψυχάνε, Και χωρίζουν οι στράτες κι οι αναμνήσεις πονάνε!

----------------

Νίκη Παπουλάκου

AΤΙΤΛΟ

RESTA SE VUOI...(MEINE AN ΘΕΣ!...)

LA FORZA DELL' AMORE....

Η Ψευδαίσθηση...

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ!...

ΜΕ ΞΕΧΑΣΑΝ!

ΔΕ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΩ....

ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ!