Δε μας γέλασε η ζωή,
Εμείς τη γελάσαμε …..
Μας είπε να ζήσουμε
Κι εμείς πεθάναμε !!
Μας είπε ν’ αρπάξουμε τις χαρές της,
Να διεκδικήσουμε,
Να ονειρευτούμε,
Να δημιουργήσουμε !!
Κι εμείς μιζεριάσαμε,
Καταστρέψαμε ………
Με πινελιές ακαθόριστες
Τον πίνακά της μουτζουρώσαμε…..
Καί μείναμε θεατές
Της δικής μας μαυρίλας !…..
Ας σβήσουμε τις πινελιές,
Αυτές που βάλαμε,
Ο καθένας μόνος του,
Κι ας ξαναδούμε ξεκάθαρα
Τον πίνακά της
Ατόφιο, αυθεντικό,
Με χαρούμενα χρώματα
Ονειρεμένα τοπία
Κι ας ψάξουμε μέσα σ’ αυτόν,
Να βρούμε το δικό μας κομμάτι !!
Εμείς τη γελάσαμε …..
Μας είπε να ζήσουμε
Κι εμείς πεθάναμε !!
Μας είπε ν’ αρπάξουμε τις χαρές της,
Να διεκδικήσουμε,
Να ονειρευτούμε,
Να δημιουργήσουμε !!
Κι εμείς μιζεριάσαμε,
Καταστρέψαμε ………
Με πινελιές ακαθόριστες
Τον πίνακά της μουτζουρώσαμε…..
Καί μείναμε θεατές
Της δικής μας μαυρίλας !…..
Ας σβήσουμε τις πινελιές,
Αυτές που βάλαμε,
Ο καθένας μόνος του,
Κι ας ξαναδούμε ξεκάθαρα
Τον πίνακά της
Ατόφιο, αυθεντικό,
Με χαρούμενα χρώματα
Ονειρεμένα τοπία
Κι ας ψάξουμε μέσα σ’ αυτόν,
Να βρούμε το δικό μας κομμάτι !!
============================
Ν. Παπουλάκου
1 σχόλιο:
Tι όμορφο Νίκη μου !! πόσο απλά και γλυκά το είπες !! Στο χέρι μας είναι να φτιάξουμε ομορφότερο τον πίνακα της ζωής μας ...έχουμε και τα πινέλα και τον καμβά ...η θέληση μας λείπει !!
Η θέληση και το χαμόγελο !!!
Σε φιλώ γλυκά!!!!
Δημοσίευση σχολίου